Ardını oxu...
Dünən Tiflisdə çoxminli nümayiş keçirildi. Axırda da mitinq oldu. Aksiyanın adı və əsas şüarı belə idi: "Gürcüstan Avropa İttifaqını seçir".
Müxalifətin bu seçkiqabağı mitinqində prezident Salome Zurabişvili çıxış elədi. Zurabişvili Ukraynaya və Moldovaya salam göndərdi və dəstəyini ifadə etdi.

Ümumiyyətlə, Avropa İttifaqı daha öndə olmaqla Qərb dairələrinin fəal dəstəklədiyi bu aksiya təkcə Gürcüstanda seçkiqabağı təbliğat-təşviqat kampaniyasının bir hadisəsi deyildi. Məqsəd həm də Moldovada Avropa İttifaqına üzvlük barədə sualla keçirilən referenduma dəstək vermək idi. Eyni zamanda Qərbpərəst siyasət yeridən prezident Mayya Sandunun yenidən seçilməsinə. Çünki Moldovadan gözlənilən birdən-birə iki qələbənin Gürcüstandakı "Avromüxalifət"ə elektoral marağı və dəstəyi artıracağı düşünülürdü.

Amma gözləntilər tam doğrulmadı. Gürcü Prezidentin müxalif mitinqindən gələn verbal dəstək Moldova üçün çox nəyi dəyişmədi; Mayya Sandu ikinci tura qaldı. Referendum isə cəmiyyəti tən ortadan böldü. Moldova hakimiyyəti və Gürcüstan müxalifəti bu referenduma tam sevinə bilmədi. Çünki Moldova seçiciləri Avropa İttifaqına üzvlüyün lehinə çox cüzi üstünlüklə səs verdi.

Doğrudur, "Avroprezident" Sandu üçün hələ də hər şey itirilmiş sayılmır; onun ikinci turda seçilmə şansı daha çox görünür, nəinki Rusiyapərəst namizəd Aleksandr Stayonoqlonun. Referenduma gəlincə, hətta bu dəfə Qərpərəstlər istədiyini almasaydı belə, Konstitusiyaya görə, altı aydan sonra yenidən referendum keçirilə bilər. O zamana ölkə yaza çıxır və "iqlim üstünlüyü" Avrosiyasətin tərəfinə keçir (anakitiklər hesab edir ki, referendumun payızda keçirilməsi moldovanların rəyinə təsir edib və seçicilərin bir hissəsi "Rusiya qazının və Putinin lehinə səs verib"). Doğrudur, Sandu istədiyini çox cüzi üstünlüklə də olsa, referendumdan keçirə bildi. Ancaq bununla belə indiki mərhələdə Moldova cəmiyyətində Qərbpərəst siyasətin sosial bazası hiss olunacaq qədər zəifləyib. Həm də bu referendum, əslində, ciddi bir nəticəyə hesablanmamışdı, çünki indiki mərhələdə deyil, üzvlük danışıqlarının son mərhələsində keçirilməli idi. Məlumdur ki, bu referendum Konstitusion hüquqi prosedur kimi görünsə də, mahiyyətcə, prezident Sandunun elektoral dəstəyini artırmağa hesablanmış siyasi fənd idi. Bununla belə nə Moldovanı Avropa İttifaqına yaxınlaşdıra bildi, nə Sandunu ilk turdan prezident edə bildi. Referendum da, seçkilər də göstərdi ki, həm Mayya Sandunun, həm də Moldovanın Aİ üzvlüyü tərəfdarlarının sayı xeyli azalıb və növbəti seçkilərə qədər siyasi konyuktura Rusiyanın Ukraynada mümkün irəliləyişi fonunda xeyli, bəlkə də əsaslı dəyişə bilər. Yeni seçkilərdə Sandunu Rusiyameylli və ya "balanslı" siyasətçi əvəz etsə, Moldova yenidən referenduma gedə bilər. Hətta Avrointeqrasiya kursu dönməz xarakter alsa belə, Moldovanın Avropa İttifaqına tezliklə qoşulma şansı onsuz da real görünmür.

Doğrudur, Moldova üzvlüklə bağlı danışıqlar mərhələsinə keçib. Amma ölkənin Dnestryanı kimi separatizm problemi var. Üstəlik bu referendumda Qaqauziya muxtariyyəti bütünlüklə Avropa İttifaqına üzvlüyün əleyhinə səs verib. Deməli, Moldova Aİ-yə qəbul edilsə belə, bu iki regionunu Rusiyaya buraxıb getməli olacaq. Eynisini Qərb Gürcüstana da təklif edir: Abxaziyadan və Tsxinvali regionundan (Cənubi Osetiyadan) əl çəkib Avropa ailəsinə qoşulmaq. Ancaq Gürcüstanda hakimiyyət, Moldovada müxalifət buna razı deyil. Perspektivdə Ukraynaya da eyni şərtlər qoyulacaq (elə indi də belə siqnallar var). "Rusiyanın işğal etdiyi Rusiyaya qalsın, Ukraynadan yerdə qalanı isə Avropa İttifaqına qəbul edərik" deyə bir "həll" formulu formalaşıb.

ABŞ, Böyük Britaniya, Almaniya, Fransa liderləri bir yerə toplaşıb, döyüşləri davam etdirmək üçün Ukraynaya dəstək planı qəbul edirlər (50 milyard dollar yeni yardım ayırmağa razılaşırlar), eyni zamanda da kansler Şolts prezident Putinlə danışmağın yolunu axtarır, müharibəni durdurmaq üçün Türkiyədən kömək istəyir. Üstəlik Avropa İttifaqının Ukraynaya yardımını Macarıstan, hətta ola bilsin, Slovakiya da bloklayacaq kimi görünürlər. Avropada Ukrayna müharibəsinin tərəfdarları getdikcə azalır.

Avrointeqrasiyaya postsovet canatımları da asan qələbə vəd etmir. Gürcüstan prezidenti Tiflisdəki mitinqdə Moldova və Ukrayna ilə həmrəylik nümayiş etdirdi, amma həmin vaxt moldovanların tən yarısı seçki qutularına Avrointeqrasiyanın əleyhinə bülleten atırdı, Ukrayna əsgərləri isə Donetsk və Xarkovda rus qoşunlarının qarşısından geri çəkilməkdəydi. Proseslər heç də Avropa istəklilərinin istədiyi kimi getmir.

Baxın, Qərb liderləri tez-tez: "Ukraynanın energetika sisteminə ciddi zərər dəyib, ölkəni çətin qış gözləyir" deyirlər. Ancaq ölkəni "çətin qış" təhlükəsindən və dağıdıcı müharibənin caynağından xilas etmək üçün heç bir real iş görmürlər. Əksinə, "sonuncu ukraynalı əsgərə qədər" müharibəni davam etdirirlər.

Bütün bunlar postsovet cəmiyyətlərində Avrointeqrasiya perspektivinə şübhələri artırır. Moldova seçicilərinin rəyinə Ukraynanın indiki mənzərəsi də təsir etdi: Qərb yanlısı prezidentin reytinqi düşdü və bu seçkidə xanım Sandu ikinci tura qaldı. Referendumda isə, medianın yazdığı kimi, az qala "Putin" qalib gəldi. Bu, əlbəttə ki, Tiflisdəki hakimiyyəti də haqlı çıxardı və görünür, Gürcüstan seçkilərinə də təsirsiz ötüşməyəcək. Gürcü hakimiyyətinin əsas prioriteti ölkənin ərazi bütövlüyünü təmin etməkdir, sonra Avropa İttifaqı barədə düşünmək olar. Çünki Gürcüstanı indiki vəziyyətində onsuz da Avropa İttifaqına qəbul etməyəcəklər. Danışıqlarla, monitoriqlərlə, diplomatiya "turizmi" ilə başını qatıb yola verəcəklər, amma qəbul etməyə tələsməyəcəklər. Çünki Brüsseldəki Avroməmurlara əlavə problemlər lazım deyil. Ona görə deyirlər: "Abxaziyanı, Osetiyanı buraxın, özünüz gəlin". Gürcüstan hakimiyyəti isə buna razı deyil. Heç Serbiya Kosovonu buraxıb getmək istəmədi, Gürcüstan necə getsin?!

Yeri gəlmişkən, oxşar təklif Azərbaycana da edilmişdi: "Qarabağı Ermənistana buraxın, gözümüz üstündə yeriniz var". Amma Azərbaycan buna getmədi. İlham Əliyev onu Avropa paytaxtlarında "qəhrəman" kimi qarşılayıb, ayaq üstə əl çalsınlar deyə Qarabağı Ermənistana buraxmağı qəbul etmədi. Bu təklifi nəinki rədd etdi, əksinə Qarabağı və Şərqi Zəngəzuru döyüşüb geri aldı.

Odur ki, Azərbaycanın Avrointeqrasiyaya dair mövqeyi seçkisiz də, referendumsuz da məlumdur: rəsmi Bakı Avropa İttifaqına üzvlüyə can atmır. Çünki Prezidentin də dediyi kimi, Azərbaycanı orda heç kim gözləmir. Həm də belə bir ritorik sual var: "Türkiyə kimi bir gücü əhalisinin əksəriyyəti müsəlmandır deyə, yarım əsr qapı arxasında gözlədənlər Azərbaycanı qəbul edəcəklər?!"

Haqsız sual da deyil.

Bahəddin Həzi, Bizimyol.info
 
 
 
Ardını oxu...
Bu mövzu bir azdan mətbuatı, sosial şəbəkələri, xeyir-şər məclislərini başına götürəcək. Nəyi olmasa da, biz bu cür şeyləri, içində pul söhbəti olan mətləbləri çox sevirik.

Pulun ən çox dövr elədiyi məkanlardan biri kazinodur. O da yəqindir ki, bu mövzu aktuallaşıb ajiotaj doğuranda cəmiyyətdə ikitirəlik yaranacaq. Bir tərəf deyəcək, lazımlı şeydir, iqtisadiyyata töhfədir, ən azı şövq oyunlarını sevənlərimiz pullarını xaricə daşımayacaq.

O biri tərəf də deyəcək ki, bu harınlıqdır, qudurğanlıqdır, pozğunluqdur, mənfur kapitalizmin qalığıdır, insanları faciəvi duruma itələməkdir və sair.

Əslində milli qumarbazların öz pullarını aparıb xaricdə uduzması (biz yumşaq deyək – xərcləməsi) məsələsi gerçəkdir. Pullu oğlanlar bundan ötrü təyyarəyə oturub Las-Veqasa getmirlər, elə burdan-bura, Batumidə, Kıprısda yaxşı kazinolar var, gedib orada xərcləyirlər.

İkinci tirənin kazinoların insanlara faciə bəxş etmələrinə dair gətirdikləri arqument isə o qədər də tutarlı deyil. Ayda 5-10 min pul uduzmaqla milyonçularımızın pulu qurtaran deyil, heç veclərinə də olmayacaq. Kasıbların isə kazinoda nə işləri var, qaxılsınlar otursunlar evlərində, gərək 5-10 manatlarını aparıb kazinoda uduzalarmı. Toyların “ciyəraxmaşı” mərhələsində oynadılar, bəsdir.

Olan orta təbəqənin təmsilçilərinə ola bilər, onlarda başlarını başlara qoşmaq şakəri var - daha bahalı geyimlər geymək, daha bahalı maşın sürmək, daha lüks həyat yaşamaq kimi. Elə olamda da görürsən, evdəki hesab bazardakıyla düz gəlmir.

Bayaqdan kazinoda pul uduzmaqdan bəhs edirik, amma deyilənə görə, kazinoda pul udanlar da olur. Onlara dair dəqiq statistika yoxdur, amma bəzilərini hamı tanıyır. O şanslı insanlar kazino sahibləridir, heç uduzduqları olmur, həmişə udurlar.

Yeri gəlmişkən, Las-Veqas neçə onilliklərdir sırf qumar puluyla dolanır, özü də pis dolanmır, varlı şəhərdir.

Bu günlərdə sabiq deputat Rüfət Quliyev də deyib ki, kazinolar xarici vətəndaşlar üçün açılmalıdır. Yəni kazinoları açaq, əyləncə sevən əcnəbilər gəlib pullarını, tutaq ki, Xəzərin sahilində, yəni Emin Ağalarovun “SeaBreeze” adlanan şəhərciyində xərcləsinlər.

Amma sabiq deputat nahaq ayrı-seçkilik edir, yerli vətəndaşların da kazinoda əylənmək, qumar oynamaq hüququ var. Bizim pulumuz pul deyil? Bəs biz hara gedək? Əksinə, öz xeyrimizi vətənə verməliyik. Yeni şüar da belə ola bilər: “Hamı burda oynasın, xeyir vətənə qalsın”. (Düzdür, bunun qafiyəsi düz gəlmir, amma cəhənnəmə gəlsin, pul olan yerdə qafiyə nəyə lazımdır, qoy qafiyə dərdini Baləli çəksin). Ona görə də hazırda hamımız intizarla gözləyitik.

O vaxt idman yarışlarının nəticələrinə mərc qoyulan totalizatorlar açılanda da ölkədə vay-nöfsə qopmuşdu, elə çıxırdı ki, camaat maaşını alan kimi cumacaq futbol mərci qoşulan kontorlara. Düzdür, onların müştərisi indi də az deyil, amma daha maşınını, evini satıb totalizatora qoyan yoxdur. Eləcə, kontorlar rentabelli işləyir, namxuda, tfu-tfu. Bizdə hamı futbol bilicisidir axı, oyunların hesabını öncədən təxmin edirlər, axırda isə çoxu uduzur. Azdan-çoxdan udanlar da var. Onlar ağıllı şəkildə oynayırlar, heç vaxt qızışmırlar, 3 dəfə udur, üç dəfə uduzurlar. Bir ayın sonunda haqq-hesab edəndə məlum olur ki, tutalım, 101 manat udub, 102 manat da uduzublar. Əvəzində o qədər matça maraqla baxıblar – 1 manata.

Yuxarıda Las-Veqasdan danışdıq, Makao yaddan çıxdı. Makao Çində yerləşir, xüsusi inzibati rayondur. Şərqin qumarxana paytaxtıdır, ümumi daxili məhsulunun həcmi 82,8 milyard dollardır, adam başına 121 min dollar düşür (dünyada 1-ci yer). Nəyin hesabına? Kazinoların.

Pandemiyadan qabaq Makaoya 39,4 milyon turist gəlib - Çindən 27,92 milyon, Honq-Konqdan 7,35 milyon, Tayvandan 1,06 milyon, Cənubi Koreyadan 743 min, Filippindən 423 min, Yaponiyadan 296 min... Malayziya, ABŞ, İndoneziya, Tayland, Hindistan, Sinqapur, Avstraliya, Kanada, Böyük Britaniya da kənarda qalmayıb, hərəyə 50-250 min arasında turist göndəriblər Makaoya.

Yəni kazino ziyanlı iş deyil. Dad-həzər o biri ...xanalardan. Təki Taylandı məşhur edən biznes növü buralara gəlməsin, kazinoya dözmək olar.

P.S. Kazino mövzusunda dara-bara salmağın xeyri yoxdur, plan varsa, açılacaq.

P.P.S. Biz gərək “kazino” yox, Anadolu türkləri kimi “qazino” deyək, qoy sözün kökü “qaz” olsun: birincisi, ora gedənlər adətən qazlı adamlar olurlar, ikincisi, orada onları qaz kimi yolurlar.

Samir SARI
 
Ardını oxu...
"Rusiya Prezidenti Vladimir Putin noyabr ayında Bakıda keçiriləcək COP29 beynəlxalq tədbirində iştirak etməməklə doğru qərar verib. Görünür, Kreml sahibi Bakıda tədbirin işinə zərər vurmaq istəməyib".
Bakupost.az xəbər verir ki, bunu politoloq Elxan Şahinoğlu bildirib.
O qeyd edib ki, Putin Bakıdakı tədbirə qatılsaydı, Azərbaycan paytaxtındakı tədbirə qatılmağı planlaşdıran bir çox ölkənin lideri, rəsmisi və diplomatı toplantıda iştirakdan imtina edəcəkdi:
"Bununla tədbir gözlənilən effekti verməyəcəkdi. Məsələ burasındadır ki, Ukraynaya qarşı işğalçı müharibəyə görə, Qərb ölkələrinin liderləri nəinki Putinlə əl verib görüşmək, onunla bir masada oturmaq istəmirlər. Putin bütün bunları doğru hesabladığına görə, Bakıdakı tədbirə baş nazirini göndərəcək. Rusiya Prezidenti avqustun əvvəlində Bakıda olub, Prezident İlham Əliyevlə müxtəlif mövzuları müzakirə edib. Azərbaycan Prezidenti bir neçə gün əvvəl Müstəqil Dövlətlər Birliyi çərçivəsində Moskvada ikinci dəfə Putinlə görüşüb. Üçüncü görüş bu ay BRİKS toplantısı çərçivəsində Kazanda olacaq. Putin düşünüb ki, bu onun üçün yetərlidir".
 
Ardını oxu...
“Vergiləri yığdıqları kimi, bu cür borcları da səmərəli şəkildə yığa bilərlər”

Öz övladlarımıza təkcə sevgi və qayğı deyil, həm də maddi dəstək göstərməyə borcluyuq. Çoxları üçün təəssüf ki, bu, norma deyil. Ailə dağılandan sonra övladı ilə yaşamayan valideyn onun saxlanması üçün müəyyən məbləğ ödəməlidir. Keçmiş həyat yoldaşları ödənişlərin məbləği və onların qaydası barədə sülh yolu ilə razılaşa bilərlər və ya bu, məhkəmə tərəfindən müəyyən edilir.

Amma qəsdən borcunu ödəməyənlər getdikcə daha çox olur və bununla bağlı nə ediləcəyi bəlli deyil. Ya istəmədikləri üçün və ya edə bilmədiklərinə görə uşağa aliment ödəmirlər. Birincilər bu və ya digər səbəbdən pulla ayrılmağa hazır deyillər - bəzilərinin uşaqlara yazığı gəlir, bəziləri keçmiş arvadından qisas alır, digərləri isə zəhmətlə qazandıqları pulların məhz uşaqların ehtiyacları üçün istifadə edilməyəcəyinə inanırlar. Başqalarında isə sadəcə olaraq imkan yoxdur: onlar qeyri-sabit qazanc hesabına yaşayırlar, minimum əmək haqqı alırlar və ya tamamilə işsizdirlər.

Və onlardan nə almaq olar? Ölkədə alimentin minimum məbləği 235 manat, minimum əmək haqqı isə 345 manatdır. Qalan 110 manata doğrudan da kimsə tam bir ay yaşaya bilərmi? Digər tərəfdən, böyüklərin maddi problemlərinə görə uşaqlar heç bir şəkildə əziyyət çəkməməlidirlər.

Bu ilin birinci yarısında Azərbaycanda 7606 nəfər aliment öhdəliklərini yerinə yetirmədiyinə görə müvafiq dövlət orqanlarından qaçıb. Yerli mətbuatın yaydığı məlumata görə, dövlət orqanları aliment ödəməkdən yayınanların 3174 nəfərini və ya 42%-ni aşkarlaya bilib. 4432 nəfərin axtarışları davam edir. Bu cür öhdəlikləri ödəməkdən yayınanların sayı heyranedicidir: 2020-ci ildə 9187 nəfər, 2021-ci ildə 10197 nəfər, 2022-ci ildə 10578 nəfər, 2023-cü ildə 11217 nəfər.

Amma heç də hamı ödəniş etməməklə bağlı dövlət qurumlarına müraciət etmir və əslində, boşandıqdan sonra bu və ya digər səbəbdən övladlarının saxlanmasında iştirak etməyənlər daha çoxdur. Bu vəziyyətdə uşağa qayğı tamamilə yalnız bir valideynin çiyninə düşür, o, əslində tək valideynə çevrilir.

Bir neçə il əvvəl müvafiq xarici təcrübədən istifadə etməklə Azərbaycanda Aliment Fondunun yaradılması təklifi irəli sürülüb. Daha doğrusu, 2011-ci ildən bu barədə söhbətlər gedir, lakin 2020-ci ildən intensivləşib. Bununla belə, işlər daha da irəli getmədi. Fondun mahiyyəti ondan ibarətdir ki, dövlət borclunun əvəzinə uşağa görə pul ödəyir, sonra isə onu axtarır və ona görə xərclənən vəsaitin qaytarılmasını tələb edir.

Bu günlərdə Ədliyyə Nazirliyinin Qeydiyyat şöbəsinin müdiri Aytən Muradova bildirib ki, Azərbaycanda Aliment Fondunun yaradılması təklifi aktual olaraq qalır. Düzdür, konkret addımlar barədə heç nə məlum deyil.

Vəziyyəti AYNA-ya şərh edən Azərbaycan İnsan Hüquqları Mərkəzinin (AİHM) rəhbəri Eldar Zeynalovun sözlərinə, alimentin uzun müddət tutulmaması Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının bir sıra maddələrini pozur: “Xüsusilə, 34-cü maddədə ailənin dövlətin himayəsində olması və uşaqlığın qanunla qorunması təmin edilir. Bu maddədə təkvalideynli ailələr haqqında heç bir qeyd-şərt, qəyyumluq və uşaqların müdafiəsinin təmin edilməsi üçün hər hansı ilkin şərt yoxdur. Maddə, həmçinin valideynlərin bərabərhüquqluluğu, o cümlədən uşaqlara qulluq etmək, onları böyütmək vəzifəsi baxımından bəyan edilir”.

“Yəni həm dövlətin, həm də valideynlərin ailə və uşaqlar qarşısında borcu var. Belə ki, ailəni tərk etmiş valideyn ona həvalə edilmiş vəzifələri vicdanla yerinə yetirmək, dövlət isə təkvalideynli ailələrə və uşaqların rifahına qayğı göstərmək öhdəliyini öz üzərinə götürüb. Dövlətin bu vəzifəsi məhdud deyil və “aliment təminatçısına” uşaqların saxlanması üçün müəyyən məbləğ ödəmək öhdəliyi qoyan məhkəmə qərarı ilə bitmir”, - deyə həmsöhbətimiz bildirib.

Ekspert qeyd edib ki, hüquq və azadlıqların məhkəmə təminatı (Konstitusiyanın 60-cı maddəsi) qəbul edilmiş qərarların ağlabatan müddətdə icra edilməsini nəzərdə tutur: “Əks halda ədalətli məhkəmə araşdırması hüququ pozulmuş sayılır. Bu, Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinin bir sıra qərarlarında dəfələrlə öz əksini tapıb. Bunun günahkarı təkcə “aliment ödəyicisi” deyil, məhkəmə qərarının icrası və cinayət törətmiş şəxslərin axtarışı ilə məşğul olan aidiyyəti strukturların təmsil olunduğu dövlətdir”.

“Konstitusiyanın 68-ci maddəsinə əsasən, “hər kəsin dövlət orqanlarının və ya onların vəzifəli şəxslərinin hərəkətsizliyi nəticəsində dəymiş zərərin dövlət tərəfindən ödənilməsini tələb etmək hüququ vardır”. Bu borcun ölçüsü, təbii ki, ödənilməmiş alimentin məbləği ilə qiymətləndirilməlidir. Ona görə də Aliment Fondunun yaradılması təklifi dövlətin vətəndaşların ailələri qarşısında borcunu yerinə yetirməsinin bir forması kimi qiymətləndirilə bilər”, - deyə AİHM rəhbəri vurğulayıb.

Eyni zamanda, Zeynalov əlavə edib ki, bu, "aliment təminatçısının" hərəkətlərini iki valideyn arasında şəxsiyyətlərarası münaqişə kateqoriyasından dövlətə borc sahəsinə keçirəcək: “Dövlət isə vergidən yayınanların timsalında gördüyümüz kimi, bu cür borcları daha həvəslə və səmərəli şəkildə necə yığacağını bilir. Hesab edirəm ki, yeni parlamentin bu məsələni müzakirə etməsi faydalı olardı”.

Müəllif: Elya Belskaya
 

Ardını oxu...
İrəvandan Bakıya qarşı “Azərbaycan Ermənistana qarşı hərbi planlar qurur” iddiaları intensivləşib. Ararat Mirzoyan bu iddianı Varşava forumunda beynəlxalq ictimaiyyətə təqdim etdi, ardınca erməni rəsmiləri və mediası aktiv şəkildə gündəmə gətirdi. Son olaraq, Paşinyanın partiyasında sədr müavini olan Vaaqn Aleksanyan “Azərbaycanın Ermənistana hücum üçün zəmin hazırladığı” iddiası ilə çıxış edib.

COP29 ərəfəsində sülh müqaviləsinin imzalanmasına təkid edən rəsmi İrəvanın paralel şəkildə “Bakı hücum edəcək” iddialarını tirajlaması siyasi və hərbi məqsədlərin tərkib hissəsidir.

Siyasi hədəf: sülh müqaviləsi layihəsini yarımçıq imzalamağa çalışan İrəvan Bakının “bütün bəndlərin razılaşdırıldığı müqavilə” yanaşmasını “sülhə qarşı olmaq” kimi göstərməyə çalışır və “Ermənistana hücum edəcək” iddiaları ilə Azərbaycanı ittiham altına salmaq, diqqəti Bakının sazişlə bağlı mövqeyindən yayındırmaq istəyir;

Hərbi hədəf: Ermənistan bu iddialarını “isbatlamaq” və “hücum edən tərəf” kimi Bakıya qarşı beynəlxalq təzyiqi gücləndirmək məqsədilə kiçik çaplı da olsa, sərhəddə təxribatlara əl ata bilər və bunu məhz COP29 tədbiri zamanı (yaxud tədbir ərəfəsində) edəcəyi ehtimalı ön plandadır;

COP29 zamanı mümkün təxribatlarla qarşıdurma yaratmaq İrəvana iki istiqamətdə sərfəlidir:

- Azərbaycanı “hücum edən tərəf” kimi göstərməklə beynəlxalq iqlim tədbirində sülh sazişinin imzalanması çağırışı edən oyunçuları Bakıya təzyiq siyasətinə sövq etmək;

- Azərbaycanın “COP atəşkəsi” təşəbbüsünü zədələmək, Bakının imicini və əldə edə biləcəyi dividentləri sıradan çıxarmaq.

Mümkün təxribatlarda COP-un Bakıda keçirilməsinə etiraz edən və hazırda tədbir üzərindən Azərbaycana qarşı kampaniya aparan qüvvələr-ölkələr də maraqlı tərəfdir.

Asif Nərimanlı - Dia-az.Media
 
Ardını oxu...
Kreml Bin Salmanı “ən əhəmiyyətli xarici siyasət hadisəsi” sammitində görmək istəyirdi, amma...

Kremlin neft bazarında əsas tərəfdaşı olan Səudiyyə Ərəbistanı ilə Rusiyanın münasibətlərində “bal ayı” başa çatır. Səudiyyə taxtının faktiki sahibi, vəliəhd şahzadə Məhəmməd bin Salman oktyabrın 22-24-də Kazanda keçiriləcək BRİKS sammitində iştirak etmək dəvətini qəbul etməyib.

Rusiyanın xarici işlər naziri Sergey Lavrov sentyabr ayında bəyan etmişdi ki, Kreml Bin Salmanı Rusiya tarixində “ən əhəmiyyətli xarici siyasət hadisəsi” adlandıran sammitdə görmək istəyir. Lakin Ər-Riyad bundan imtina etdi. "Səudiyyə Ərəbistanı sammitə xarici işlər nazirini göndərəcək", - deyə Rusiya Prezidentinin köməkçisi Yuri Uşakov ötən həftə sammitə hazırlığı şərh edərkən deyib. Uşakov şahzadənin qərarının səbəbini açıqlamayıb, lakin qeyd edib ki, Qərb ölkələri Rusiyanın “tərəfdaşlarına” təzyiq göstərir, Kazana səfər edəcəkləri təqdirdə nəticələrlə hədələyirlər.

Sanksiyalara qoşulmayan Səudiyyə Ərəbistanı Ukraynaya qarşı işğalçı müharibə başlayandan sonra neft bazarında Kremlin əsas müttəfiqi olaraq qaldı. Co Bayden administrasiyası 2022-ci ilin payızında səudiyyəliləri embarqo qoyulmuş Rusiya neft barellərini əvəz etmək üçün hasilatı artırmağa inandırsa da, bin Salman Putinlə müttəfiqliyinə sadiq qaldı və əksinə, tədarükü gündəlik 2 milyon barel azaltdı. Məqsəd qiyməti bir barell neftin qiymətini 100 dollara yaxın saxlamaq idi. Lakin iki il sonra Ər-Riyadda əhval-ruhiyyə dəyişməyə başlayıb. Sentyabrın sonunda vəziyyətlə tanış olan mənbələr "Financial Times"a bildiriblər ki, krallıq bazar payının azalmasından narahatdır və bu, uzun müddət aşağı qiymətlərə dözmək siyasətini dəyişmək, istehsalın artırılması siyasətinə keçmək niyyətindədir. Səudiyyə Ərəbistanının energetika naziri şahzadə Əbdüləziz bin Salman OPEC+ kartelinin bəzi ölkələrinin, xüsusən də Qazaxıstan və İraqın öz kvotalarını yerinə yetirmədiyini bildirib və bir barelin qiymətinin 50 dollara düşə biləcəyi ilə hədələyib.



London İqtisadiyyat Məktəbinin tədqiqatçısı Luke Kuper hesab edir ki, Rusiya üçün mümkün olan ən pis ssenari neft qiymətlərinin 2014-16-cı illər səviyyəsinə enməsidir. Çünki bu, Putinin “hərbi maşınının maliyyələşdirilməsini” xeyli çətinləşdirəcək. Cari ilin büdcəsində Rusiya hökuməti büdcədə neftin qiymətini 70 dollarla götürüb və gələn il də təxminən eyni qiyməti gözləyir.

“Səudiyyə Ərəbistanı Rusiyadan fərqli olaraq, neftin ucuzlaşmasına daha asan tab gətirə bilir. Ərəbistan səhrasındakı yataqlar Sibirin əbədi donmuş çöküntülərindən səthə daha yaxındır və buna görə də Səudiyyə neft barellərinin dəyəri daha aşağıdır. Bundan əlavə, Ər-Riyad asanlıqla və tez bir zamanda hasilatı artıra və qiymət itkilərini həcmlər vasitəsilə kompensasiya edə bilər”, Kuper vurğulayıb.

Bin Salman Putinə bunun necə baş verdiyini 2020-ci ildə, koronavirus pandemiyasının ortasında Rusiyanın OPEC+ sazişindən çıxmaq qərarına gəldiyini açıq şəkildə nümayiş etdirdi. Səudiyyə Ərəbistanı hasilatı sutkada 12 milyon barrelə qədər artırdı, 30 ildə rekord endirimlər elan etdi və neftin qiymətini 1990-cı illərin səviyyəsinə endirdi. O zaman “Brent” markalı neftin bir barrelinin qiyməti 10 dollardan da az idi. Bir neçə ay sonra Kreml təslim olmaq, razılaşmaya qayıtmaq və yeni şərtlər altında hasilatı azaltmaq məcburiyyətində qaldı.

“Səudiyyə neftindən fərqli olaraq, Rusiya neftinin istehsalı ucuz deyil. Buna görə də Rusiya aşağı qiymətlərə hazır deyil”, - Kuper vurğulayıb. Onun sözlərinə görə, “bu, neft qiymətləri düşməzdən əvvəl döyüş meydanında sürətli uğurlar tələb edən Rusiyanın hərbi eskalasiya məntiqini izah edir”.

Hazırda Səudiyyə Ərəbistanı gündə 8,9 milyon barel neft hasil edir və bu, 2011-ci ildən bəri minimum hasilatdır. Dekabr ayından etibarən krallıq bazara hər ay gündəlik 83 min barel əlavə etməyə başlayacaq və 2025-ci ilin dekabr ayının sonuna qədər tədarükü gündəlik 1 milyon barel artıracaq. “Financial Times” mənbələrinə görə, OPEC+ ölkələri kvotalara əməl etməsələr, hasilat artımı daha da sürətlə baş verə bilər.

Müəllif: Turan Abdulla
ayna.az
 

Ardını oxu...
  

Ekspertlər BRİCS sammitində sülh müqaviləsi yox, hər hansı çərçivə anlaşmasının imzalanacağını, yaxud da indiyədək razılaşdırılan maddələrin paraflanacağını istisna etmirlər

Ermənistan hakimiyyəti “sülhməramlı” libasa büründüyü halda, davamlı şəkildə sülhə maneələr yaratmaqdadır. Bu ölkənin silahlanmaya böyük miqdarda vəsait ayırması, şərti sərhədlər boyunca hərbi kontingent və ağır texnika, artilleriya qurğuları, digər silahlar yerləşdirməsi nəinki sülhə aparmır, hətta növbəti eskalasiyaya hazırlıq məqsədi daşıyır.

Bütün bu təxribatçı addımların fonunda Nikol Paşinyanın və komanda üzvlərinin vaxtaşırı Azərbaycanla sülhə hazır olmaları barədə növbətçi bəyanatlar səsləndirməsi absurddur. Üstəlik, Avropa İttifaqının Ermənistandakı “mülki” adında, əslində isə hərbi-casus şəbəkəsinin sayının artırılması, həmçinin Danimarkanın hesabına üzv ölkələr baxımından sıralarının genişləndirilməsi sülhü pozmaq niyyətindən qaynaqlanır.

“Moskvada Azərbaycan, Rusiya və Ermənistan liderləri arasında gizli görüş keçirilib”.

“Yeni Müsavat” bildirir ki, belə bir iddia ilə Ermənistanın “Qraparak” nəşri çıxış edib.

Qəzetin iddiasına görə, gizli görüş oktyabrın 8-də səhər saatlarında baş tutub və bu haqda ictimaiyyətə məlumat verilməyib: “BRİCS-in Kazanda keçiriləcək sammitində üçtərəfli görüş keçiriləcək. Moskvadakı gizli görüş buna hazırlıq məqsədi daşıyıb. Kazanda açıq şəkildə davam etdiriləcəyi ilə bağlı razılığa gəlindiyi haqda məlumatlar var”.

Qeyd edək ki, MDB sammitindən reportaj “Moskva. Kreml. Putin” müəllif proqramının hazırlayan Pavel Zarubinin çəkdiyi bir qısa süjetdə Putinin görüşdən əvvəl Paşinyanla oturub ikilikdə söhbət etdiyi görünür. Sonra isə digər prezidentlər də oraya gəlirlər. Bununla yanaşı, qeyd olunur ki, Rusiya cari il ərzində Azərbaycan və Ermənistan arasında sülh müqaviləsinin razılaşdırılmasında olduqca maraqlıdır. Bu mənada Kazanda müəyyən yeniliklərin olması istisna olunmur. Məsələ ilə bağlı “Vesti Kavkaza” nəşri yazır: “Moskvada keçirilən MDB dövlət başçılarının sammiti daha çox Birliyin iki üzvü - Azərbaycan və Ermənistan arasında münasibətlərin nizamlanmasına həsr olunub. Məhz bu respublikaların rəhbərləri ilə Rusiya prezidenti Vladimir Putin Kremldə ayrıca görüşlər keçirdi”.

Yeri gəlmişkən, oktyabrın 22-24-də Kazanda BRİCS-in dövlət və hökumət başçılarının geniş tərkibdə ilk sammiti olacaq. Sammitdə 20 min iştirakçı olacaq. Tədbirdə həmçinin jurnalistlərin, ekspertlərin də  iştirakı nəzərdə tutulur. Putinin sözlərinə görə, Kazanda BRİCS-ə üzv ölkələrin hərtərəfli tərəfdaşlığının daha da inkişaf etdirilməsi perspektivlərini əsaslı şəkildə müzakirə etmək, həmçinin müxtəlif sektorlar və əməkdaşlıq sahələri üzrə sazişlər paketini təsdiqləmək planlaşdırılır. Rusiya prezidentinin köməkçisi Yuri Uşakovun sözlərinə görə, Rusiya BRİCS üzvlərini informasiya təhlükəsizliyi üzrə əməkdaşlıq memorandumu bağlamağa və “Süni intellekt sahəsində Etika Kodeksi”ni imzalamağa dəvət edəcək. Moskva korrupsiyaya qarşı mübarizə, gömrük və antiinhisar sahələrində, davamlı inkişaf, iqlim və enerji sahələrində iş üzrə əməkdaşlığı gücləndirmək niyyətindədir. Üstəlik, iqlim məqsədləri üzv dövlətlərin iqtisadi inkişafına mane olmamalıdır. Enerji keçid yolunu seçərkən hər bir ölkə milli prioritetlərə diqqət yetirməlidir.

Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev oktyabrın 14-də Belçika Krallığının ölkəmizdə yeni təyin olunmuş fövqəladə və səlahiyyətli səfiri Julyen de Freponun etimadnaməsini qəbul edərkən bir sıra vacib məsələləri Avropa İttifaqının üzv ölkəsinin diplomatının nəzərinə çatdırıb. Prezident bildirib ki, Brüssel Ermənistanla Azərbaycan arasında Avropa İttifaqı Şurasının Prezidenti Şarl Mişelin dəstəyi ilə danışıqların uğurla keçirildiyi bir məkan olub və həqiqətən orada mühüm irəliləyişə nail olunub. “Lakin əfsus ki, Ermənistan tərəfi Brüssel prosesi adlanan bu prosesi davam etdirməmək qərarına gəldi. Ancaq hər bir halda bu, çox yaxşı nəticə və təcrübə verən müsbət proses idi”. Prezident İlham Əliyev qeyd edib ki, hazırkı şəraitdə daha çox diqqət ikitərəfli müstəviyə cəmlənib. Dövlətimizin başçısı vurğulayıb ki, sülh müqaviləsinin bütün bəndləri eyni dəyərə malikdir, birini digərindən ayırmaq olmaz. Prezident İlham Əliyev bu baxımdan Ermənistan hökumətinin “bu vaxtadək nə barədə razılaşdırılıbsa, ona imza atılsın, razılaşdırılmamış müddəalar növbəti mərhələlərə saxlanılsın” qəribə təklifini tamamilə reallıqdan kənar hesab etdiyini bildirib və bu cür yanaşma presedentinin ona məlum olmadığını vurğulayıb. Dövlətimizin başçısı qeyd edib ki, torpaqlarımızın işğalı dövründə dırnaqarası “Madrid prosesi prinsipləri” mövcud idi və bunun qarşılıqlı razılaşdırılmış əsas müddəalarından biri də o idi ki, bütün məsələlər razılaşdırılmadan heç nə razılaşdırıla bilməz. Sitat: “Bu, ozamankı ATƏT-in Minsk Qrupu həmsədrlərinin, Ermənistanın və Azərbaycanın mövqeyi idi və biz bu mövqedə qalırıq. Əfsuslar olsun ki, keçmiş Minsk Qrupunun bəzi üzvləri bununla bağlı öz mövqelərini dəyişdirdilər və Ermənistanın indiki qeyri-real təklifini dəstəkləyirlər”. Prezident İlham Əliyev bildirib ki, bir çox hallarda Ermənistan tərəfi bu təklifləri irəli sürməklə guya sülh istəyində olduqlarını nümayiş etdirirlər. Lakin onlar əvvəlcədən bilirlər ki, bu təkliflər qəbul oluna bilməz. Göründüyü kimi, dövlətimizin başçısının prinsipial mövqeyi dəyişməzdir və bu xatırlatmalar təkcə Ermənistan üçün deyil, həm də ona havadarlıq edənlər və ermənilərdən maşa kimi yararlananlara da ünvanlanıb. Deməli, qarşıdakı tədbirdə görüş olacaqsa da, Azərbaycanın diqtə etdiyi çərçivədən kənarda nələrsə baş verməyəcək. Dünyanın diqqətlə izlədiyi bir sammitdə üçtərəfli görüş, hətta hansısa razılaşma sənədinin imzalanması nə qədər gerçək ola bilər?

Ardını oxu...

 Sahib Alıyev

Deputat Sahib Alıyev “Yeni Müsavat”a açıqlamasında rəsmi Moskvanın proseslərə yanaşması ilə bağlı diqqətçəkən fikirlər söylədi: “Açığı, mən fikirləşmirəm ki, Azərbaycanla Ermənistan arasında dayanıqlı sülhün yaranmasına yanaşmada Rusiyanın mövqeyi Qərbdən, yaxud da İrandan fərqlidir. Sadəcə, regionda qarşıdurmanın qalmasında haypərəstlik adı altında digərlərinin necə canfəşanlıq etdiklərini görüb, Rusiya seyrçiliyə üstünlük verir və beləliklə, Azərbaycanla da əlaqələri korlamır. Hazırda Rusiyanı ən çox maraqlandıran Zəngəzur dəhlizindən keçidin öz kontrolunda olmasıdır, vəssalam. Mümkündür ki, Rusiya sərhədçilərinin Ermənistanla İran arasındakı nəzarət-buraxılış məntəqəsindən çəkilməsinə razılıq da bu məqsədlə edilib. Yəni bununla həm də dəhlizə yanaşmada İranın mövqeyinin yumşaldılmasına çalışılıb. Ümumiyyətlə,  bu fikirdəyəm ki, hayların Rusiya ilə   bərabər Ermənistanın İran və Türkiyə ilə sərhədlərinin qorunmasına izn verilməsi də guya Moskvanın regionda mövqelərinin zəiflədilməsi təəssüratı yaratmaq üçün İrəvanla birgə oyunlarının davamıdır”.

S.Alıyev xatırlatdı ki, Rusiyanın Ermənistandakı sərhədçilərinin önəmli bir hissəsi onsuz da hayəsllilərdir: “Yəni əslində indiyə kimi də sərhədlər bir növ birgə qorunurdu. Aparılan indiki oyun Rusiyaya sanksiyalardan yayınmağa, Ermənistana isə çağdaş terminlə desək, kvadrober pulu qazanmağa imkan verir. BRİCS sammiti çərçivəsində Azərbaycanla Ermənistan arasında hər hansı bir sənədin imzalanıb-imzalanmayacağına gəldikdə, əgər guya Ermənistanın Rusiyanın boyunduruğundan qurtarmağa çalışdığı dediyim kimi, razılaşdırılmış oyundursa, ağlım kəsmir onlar buna getsinlər. Bəli, mən yaxın vaxtlarda Azərbaycanla Ermənistan arasında hərtərəfli sülh müqaviləsi yox, amma hər hansı çərçivə anlaşmasının imzalanacağını, yaxud da indiyədək razılaşdırılan maddələrin paraflanacağını istisna etmirəm. Ancaq bunun ya iki ölkənin sərhədində, yaxud da Almatıda baş verə biləcəyini zənn edirəm. Yeri gəlmişkən, Ermənistan Respublikasının Prezidenti Vaaqn Xaçaturyan Qazaxıstan prezidenti Kasım-Jomart Tokayevin dəvəti ilə oktyabrın 15-də bu ölkəyə rəsmi səfər edib. Tokayev Azərbaycan-Ermənistan danışıqlarının növbəti raundunun Almatıda təşkil etməyə hazır olduğunu bildirib. Qazaxıstan prezidentinin bu haqda növbəti dəfə açıqlama verməsi onu göstərir ki, ən azı növbəti danışıqlar Qazaxıstanda aparıla bilər”.

Ardını oxu...

Məhəmməd Əsədullazadə

Politoloq Məhəmməd Əsədullazadənin fikrincə, MDB dövlət başçılarının sammitində Azərbaycan, Rusiya və Ermənistan liderlərinin gizli görüşünün keçirilməsi mümkündür: “Məhz Nikol Paşinyan da İrəvandakı çıxışında Rusiyanın FTX Sərhəd Xidmətinin Zəngəzur dəhlizinə nəzarət edəcəyini istisna etmədiyini qeyd etdi. Deməli, belə bir görüş keçirilib ki, razılıq əldə edilib. Hazırda rəsmi İrəvan belə bir bəyanatın yanlış şərh edildiyini qeyd edir. Göründüyü kimi, Nikol Paşinyan hökuməti müstəqil deyil və Qərbdən verilən tezislərlə  idarə edilir. Ermənistanın öz müstəqil mövqeyi yoxdur. BRİCS sammiti çərçivəsində razılaşma əsasında yenidən gizli görüş keçilməsi varsa, Paşinyan prosesdən yayınacaq. Rusiya belə bir danışıqlarda və razılaşmada maraqlıdır. Düşünürəm ki, BRİCS sammiti çərçivəsində hər hansı bir sənəd imzalanmayacaq. Çünki Ermənistan hökuməti buna hazır deyil”. M.Əsədullazadənin sözlərinə görə, Rusiya çalışır ki, belə bir sammit fonunda sülhpərvər olduğunu dünyaya göstərsin: “Amma Ermənistan buna getməyəcək. Nikol Paşinyanın BRİCS sammitinə gedib-getməyəcəyi də dəqiq deyil. Ümumiyyətlə, proseslər elə müstəvidə inkişaf edir ki, yalnız Azərbaycanla Ermənistan arasında ikitərəfli danışıqların davam etdirilməsi əsasdır. Rusiyanın iki ölkə arasında sülh müqaviləsinin bağlanmasında vasitəçi kimi iştirakı Qərbin Ermənistana ciddi təzyiqlərinə yol aça bilər. Ona görə də bu sammitdə hər hansı bir sənədin imzalanması gözlənilmir. Yalnız Ermənistan bütün şərtləri yerinə yetirəndə sonra sülh müqaviləsinin bağlanması mümkün olacaq”.

E.PAŞASOY,
“Yeni Müsavat”

Ardını oxu...
Dövlət orqanlarının jurnalistə ən əlçatan işçisi mətbuat katibi olmalıdır desək, yəqin ki, bütün həmkarlarımız bizimlə razılaşar. Təəssüf ki, reallıq bunu əks etdirmir. Bəzi mətbuat katibləri sadəcə sözdə o vəzifəni icra edir, əməldə isə əksi müşahidə olunur.
Son vaxtlar müxtəlif qurumların mətbuat katibləri bir çox hallarda mediaya açıqlama verməkdən boyun qaçırırlar.
Bəzi məlumatlara görə, mətbuat katiblərinə danışmaq qadağası nazirlik, komitə, agentlik və digər rəsmi qurumların rəhbərliyinə təyinat alan məmurlardan gəlir...

Modern.az saytı mövzu ilə bağlı jurnalistlərin fikirlərini öyrənib.

"Bakı xəbər" qəzetinin baş redaktoru Aydın Quliyev bildirib ki, qurumların mətbuat katiblərinin media ilə sıx əməkdaşlığı və mətbuatı qanunlar çərçivəsində obyektiv şəkildə məlumatlandırması onların vəzifə borcudur. Baş redaktorun sözlərinə görə, mətbuat katiblərinin KİV-in suallarını cavablandırması Azərbaycanda dövlət idarəçilik sisteminin ən vacib elementlərindən biridir:

“Bunu tənzimləyən xüsusi qanun normaları da var. Çünki müxtəlif qurumların fəaliyyəti ilə bağlı obyektiv informasiyalar olmayan yerdə ən müxtəlif şayiələr, informasiya təxribatlarının yayılması üçün geniş imkan yaranır. Bunun qarşısını almaq üçün qanun qəbul edilib ki, hər bir mətbuat xidməti media ilə açıq, şəffaf və işgüzar əməkdaşlıq etsin. Amma çox təəssüf ki, hamısı bunu etmir. Məlumatlara görə, bəzi qurum rəhbərləri mətbuat xidməti rəhbərlərinin media ilə açıq əməkdaşlığına müəyyən məhdudiyyətlər qoyur. Belə olan təqdirdə ya həmin qurumun mətbuat xidmətinin media ilə əlaqələri tamamilə kəsilir, ya da həmin mətbuat xidmətinin rəhbəri media ilə anonim şəkildə münasibət saxlamaq məcburiyyətində qalır. Bunun hər ikisi anormal nəticədir. Bütün hallarda məsuliyyətin daha çoxunu mətbuat xidmətlərinin rəhbərləri yox, birbaşa həmin qurumların rəhbərləri daşıyır. Çünki qurum rəhbəri rəhbərlik etdiyi təşkilatın media ilə əməkdaşlığında nə qədər maraqlı olursa, mətbuat xidmətinin rəhbəri də bu istiqamətdə tam işgüzarlıqla fəaliyyət göstərmək məcburiyyətində qalır, yaxud həvəslə bu işi yerinə yetirir. Amma qurumun özü media ilə əlaqələrdən qaçırsa, belə şəraitdə mətbuat xidmətinin rəhbərindən nə ummaq olar?!
Ölkədə müəyyən qurumlar var ki, onun mətbuat xidmətinin rəhbərinin adı media qurumlarına bəlli deyil. Amma elə təşkilatlar da var ki, onların nəinki mətbuat xidmətinin rəhbəri, ən azı bir neçə əməkdaşının adını ictimaiyyət və media yaxşı bilir. Başqalarının qısqanclığına səbəb olmasın, Daxili İşlər Nazirliyinin Mətbuat xidmətinin nəinki rəhbərinin, media ilə əməkdaşlıq edən, müəyyən müəllif yazıları ilə çıxış edən ən azı 7-8 əməkdaşının adını əzbər bilirəm. Ona görə ki, fəal şəkildə işləyirlər. Qurum rəhbərliyi də maraqlıdır ki, onların gördüyü iş ölkə ictimaiyyətinə daha operativ şəkildə çatdırılsın, müxtəlif şayiə və dezinformasiyalar baş qaldırmasın. Ona görə də mətbuat katiblərinin media ilə işgüzar əməkdaşlığı dövlət idarəçiliyi üçün daha səmərəli şəraitin yaranması, qurumun media ilə əməkdaşlığının genişlənməsi, ictimaiyyətin informasiyanı istədiyi zaman almaq imkanı ilə təmin olunması deməkdir. Mən gözləyirəm ki, mətbuat katibləri onların mətbuata çıxışını məhdudlaşdıran qurum rəhbərlərinə açıq şəkildə mövqelərini bildirsinlər. Axı mətbuat katibləri də işlədiyi qurumun əməkdaşı olmaqla yanaşı, həm də medianın da təmsilçisidirlər. Mətbuat xidməti rəhbərləri media və qurum arasında balans yaratmağı bacarmalıdır. Əks halda, işgüzar nəticələr əldə etmək olmaz".

Mətbuat Şurası İdarə Heyətinin üzvü Azər Həsrət də bildirib ki, bəzi dövlət qurumlarında mətbuat xidmətlərinin media ilə əlaqələrini məhz rəhbərlik əngəlləyir:

“Belə bir durumu biz bilirik, şəxsən məndə bununla bağlı informasiyalar da var. Yəni mətbuat xidmətinin daha açıq, şəffaf faəliyyət göstərməsinə məhz rəhbərlik tərəfindən əngəl yaradılır.
Bununla yanaşı, bəzi qurumların mətbuat katibləri də bir sıra hallarda özünü həmin qurumun rəhbərindən də üstün tutur, yəni dağ başına qoyur. Sanki həddən artıq böyük bir vəzifə sahibidir, yersiz lovğalıq onu boğur. O mətbuat katibləri mətbuata çıxmır, çıxsa da bunu seçərək edir. Bəzi qurumların mətbuat xidmətləri əlindəki informasiyanı rəsmi dövlət agentliyinə göndərir, digər jurnalistlərə isə bildirir ki, oradan götürsünlər. Bu isə çox böyük ədəbsizlikdir. Bəzi mətbuat xidmətləri var ki, dövlət media qurumlarına xəbəri göndərir, digər media qurumlarına göndərmir və yalnız bir neçə saat sonra başqalarına da yayırlar. Yəni ayrı-seçkiliyə yol verirlər. Bu cür halların yaşanması ilə bağlı əlimizdə faktlar var, havadan danışmırıq. Ümumilikdə götürdükdə yaxşı mətbuat xidmətləri də var, amma bəziləri həqiqətən də yarıtmaz fəaliyyət göstərirlər.
Yarıtmaz işləyənlərin bir qisminə rəhbərlik əngəl olur, digər qisminə isə özlərinin lovğalığı, jurnalistlərə yuxarıdan aşağı baxması maneçilik törədir.
Əslində mətbuat xidmətinin rəhbəri onun çalışdığı qurumun siması deməkdir. Sən nə qədər şəffaf, əlçatan olsan, o qurum haqqında da yaxşı ictimai rəy formalaşacaq. Yox, bağlı qapılar arxasında öz bildiyin işlə məşğul olacaqsansa, yalan informasiyalar, şayiələr, hətta bəzən böhtanlar da ayaq tutub yeriyəcək”.

Yenisabah.az saytının baş redaktoru, Jurnalist Araşdırmaları Mərkəzinin sədri Seymur Verdizadənin sözlərinə görə, jurnalist işlədiyi zaman peşəkar olanlar mətbuat xidmətində işlədikləri zaman da bu ənənəni davam etdirirlər:

“Qeyri-peşəkar mətbuat xidmətləri ilə yanaşı peşəkar olanlar da var. Biz Azərbaycan Dövlət Su Ehtiyatları Agentliyinin keçmiş mətbuat katibi Anar Cəbrayıllının timsalında bunun şahidi olmuşuq. Hesab edirəm ki, onun xələfi Ceyhun Musaoğlu da mətbuatla sıx işləməkdə maraqlıdır.
Hansı qurumda mətbuat katibinin fəaliyyəti zəifdirsə, bu, həmin qurum haqqında rəyə də öz təsirini göstərir.
Mətbuat katibləri haqda danışanda yalnız dövlət qurumlarından bəhs etməməliyik. Bura açıq və qapalı səhmdar cəmiyyətləri, siyasi partiyaları və digər qurumları da daxil edə bilərik.
Arzu edərdim ki, mətbuat katibləri jurnalistlərlə işləməkdə maraqlı olsunlar, gerçək mətbuatdan qorxmaq lazım deyil”.
 
Ardını oxu...
Qərbin Ermənistanla bağlı kompleks şəklində strategiyası yoxdur.
AzVision.az xəbər verir ki, ABŞ Dövlət departamentinə məsləhətçisi və Xarici Xidmət İnstitutunda Cənubi Qafqaz üzrə təlim materiallarının hazırlanmasına cavabdeh olan Ceyk Sotiriadis “Caucasus Watch” nəşrinə müsahibəsində belə deyib.

“Ermənistan olduqca qeyri-sabit regionda kiçik, həssas ölkədir və ümidsiz şəkildə təhlükəsizliyinə təminatçı axtarır. Qərblə əlaqə yaratmaq cəhdlərinə baxmayaraq, sonuncunun Ermənistanın ehtiyaclarını ödəmək üçün hərtərəfli strategiyası yoxdur. Vizaların liberallaşdırılması və Avropa İttifaqına (Aİ) daha geniş çıxış vədləri hələ də reallaşmayıb. Ermənistanın gözünün qarşısında kökə yelləməkdə davam edir, lakin nəzərəçarpacaq nəticələr əldə edə bilməyib. Bu, Qərbi Balkanlarda - çox vədlər edilmiş, lakin tez-tez qapıda gözlədilən bir bölgədə gördüyümüzə bənzəyir”, - analitik vurğulayıb.

Sotiriadis fikrincə, Qərb bu regionlarda ona etimadın qorunub saxlamasını istəyirsə, öz yanaşmasını yenidən nəzərdən keçirməli və yalnız vədlər deyil, real strateji əlaqənin təminatı üçün qətiyyətli hərəkət etməlidir.

- Enerji təchizatında demək olar ki, 100% Rusiyadan asılı olan Ermənistan üçün Moskvadan, sadəcə, “imtina etmək” asan variant deyil. Buna görə də, Vaşinqton ABŞ-nin əsas rəqibləri olan Rusiya və İran kimi ölkələrdən regional asılılığı nəzərə alaraq, uzunmüddətli sabitlik və ABŞ maraqlarına uyğun strateji uyğunlaşma formatının yenidən qurulmasına və yaradılmasına kömək etməlidir. Vladimir Putinin Bakıya son səfəri Rusiyanın regionda vasitəçi rolunu, xüsusilə Ermənistan və Azərbaycan arasında sülh danışıqları məsələsində öz rolunu saxlamaq istəyini nümayiş etdirib. Ermənistan və Azərbaycan yavaş-yavaş Rusiyanın birbaşa müdaxiləsi olmadan ikitərəfli sülh sazişinə doğru irəliləsə də, sazişin imzalanması perspektivi qeyri-müəyyən olaraq qalır. Biz Türkiyənin Cənubi Qafqaza münasibətdə artan iştirakını və strateji baxışını da qiymətləndirməyə bilmərik. Çünki bu məqamlar 1990-cı illərin əvvəllərindən bəri regionun geosiyasi mənzərəsindəki ən dərin dəyişikliklərdən biridir”, - Ceyk Sotiriadis vurğulayıb.

Analitik Cənubi Qafqazın bu gün bütün dünyada cərəyan edən daha geniş çoxqütblü rəqabətin mikrokosmosuna çevrildiyini deyib. Onun iddiasına görə, hazırda tarixdə transformasiya dövrü yaşanır və bu gün qəbul edilən xarici siyasət qərarları növbəti 50 il ərzində qlobal geosiyasət trayektoriyasına təsir göstərəcək.
Ardını oxu...
Bakı şəhərində tıxacların yaranma səbəblərindən biri kimi avtomobil yolları arasında istifadəyə verilməyən və səhranı xatırladan boş ərazilər göstərilir. Həmin ərazilərdən xüsusilə "Moskva" və Ziya Bünyadov prospektində avtomobil tunelinin üzərindəki boş əraziləri misal göstərmək olar.
Ümumiyyətlə, Bakıda belə ərazilərin sayı durmadan artır, paytaxtda sözün əsl mənasında səhralaşma gedir. Asfalt örtüyünün çoxaldığı mərkəzi küçələrdə yaşıllığın sayı azaldılır, barmaqla sayılacaq qədər az ağac, bitki örtüyü gözə dəyir. Ərazilərdə avtomobil və piyada hərəkəti üçün bölüşdürülmüş torpaq balansında pozulma müşahidə olunur.

Asfalt örtüyünün çoxalması, piyadalar üçün hərəkət məhdudiyyətinin azalması və torpaq ərazilərin balanslı şəkildə bölüşdürülməməsi gələcəkdə hansı problemlərə gətirib çıxara bilər?
Yaranmış vəziyyətlə əlaqədar hansı addımlar atılmalıdır?
Nəqliyyat məsələləri üzrə mütəxəssis Rauf Ağamirzəyev Bizimyol.info xəbər portalının sorğusunu cavablandırıb.

"Ümumi olaraq, səhralaşmış ərazilərdə insanların istirahəti üçün şərait yaradılmasın ehtiyac var. Bizdə asfalt səhrası ifrat çoxalıb. Asfaltın qızması, mühitin korlanması, səs kirliliyinin yaranması, temperaturun artması yaşam keyfiyyətini aşağı salır. İkinci məsələ, səsin artması ilə insanların birbaşa ömrünə təsir edir. Bu risklər minimumlaşdırmaq üçün həmin əraziləri insanların istirahət etməsi üçün məkana çevirmək lazımdır. Həmçinin, tıxacı yaradan səbəb aradan qaldırılmalıdır. Fərdi nəqliyyat vasitəsinin şəhərə gəlişi məhdudlaşdırılmalıdır. Daha çox sərnişin daşıyan növlərə investisiya, diqqət, həmin küçə-yol sahəsində üstünlüyün təmin edən həllər tətbiq olunmalıdır. Bu barədə efirlərdə də fikir səsləndirmişik. Bizim daha sıx məskunlaşmanın olduğu ərazilərimizin sərhədlərinə baxsaq, Lökbatan-Biləcəri dairəsi, bu, Bakı dairəvi bir yoludur. Sonradan Zığ dairəsi - beton yolla Hava limanı və Hava limanı şossesi ilə onu əlaqələndirən Biləcəri, Binəqədi, Ramanı aeroport şossesi. Bunu da əlaqələndirmək lazımdır ki, sürətli şəhərətrafı yol olsun. Onların giriş nöqtələrində - Lökbatan dairəsində, Avtovağzalda, "Koroğlu"da, Zığ dairəsində "park and ride" təşkil olunmalıdır. Yəni "park et və səfəri ictimai nəqliyyatla davam et". İnsanlar fərdi nəqliyyatla şəhərə qədər gəlib, şəhərin içində daha çox sərnişin daşıyan növlərə köklənsinlər.

Bununla paralel, o növlərin inkişafına pul yatırılmalıdır. Hansı ki, həmin növlər o gücü götürə bilsin. Mərhələli şəkildə indiki işlər görülür, amma davamı gəlməlidir. İlkin olaraq mövcud küçə, yol sahəsinin səmərəli istifadəsi yönündə verilmiş qərar zolaq ensizləşdirilməsi, avtobus-velosiped zolağının yaradılmasıdır, piyada infrastrukturunun düzəldilməsidir. Xüsusən "8 Noyabr" ərazisini bu mənada qabarda bilərik ki, burada heç vaxt velozolaq, piyada infrastrukturu olmayıb. Amma indi hal-hazırda qurulur. Avtobus zolağı da olmayıb. Bunlar tamamlandıqdan sonra həmin prospektboyu hərəkətə birbaşa təsir edəcək. Digər məsələ də odur ki, relsli nəqliyyatı da inkişaf etdirmək lazımdır. Beləliklə, daha çox yükü metro, şəhər ətrafından elektrik qatarı, gələcəkdə tramvay da götürə bilsin. Bu növ sahələr, həmçinin şəhərin giriş nöqtələrinə baxırıqsa və bütün şəhərdəki vəziyyəti gördükdə, onu anlayırıq ki, fərdi nəqliyyatla səfərlərin təşkili daha çox tıxaca gətirib çıxarır. Yol nə qədər genişləndirilsə də, o yol bir o qədər dolacaq.

Yol tikintisi ilə avtomobil alışı tərs mütənasibdir. Bir avtomobilin alınması bir saat çəkir, amma bir yolun tikintisi bir neçə ildir. Şəhər daxilində bu kommunikasiyaların olmasını nəzərə alaraq, köçürülmələr və sair ən yaxşı halda 3-5 ilə çəkəcək. Ona görə digər variantlara keçməliyik. Yəni dayanıqlı şəhərin mobillik prinsiplərinə əsaslanan qərarlar, çəkindirici alət, zona saatlı parkinq sistemi, əvəzedici alət, ictimai nəqliyyatın çeşidli və üstünlüyü təminedən növləri - bunu da qısaməsafəli mikromobillik vasitələri və uzunməsafəli mobillik üçün avtobus, metro, elektrik qatarı, tramvay və təkmilləşdirici elementlərə bölürük. Ziya Bünyadov-Əhmədli kəsişməsində əvvəl avtobuslar dövrə vururdu və 7 dəqiqə vaxt keçirirdi. İndi bu düz yolu yalnız avtobus gedə bilir. Bu da avtobusların beş-yeddi dəqiqə öz marşrutu üzrə uduşunu göstərir. Məsələn, Varşava şəhərində tramvaylara "yaşıl dalğa" effekti verilib. Svetoforlarda daha az dayanmaq hədəfi götürülüb. Bizdə bunu avtomobil üçün edirlər. Bu növ həllər insanların fərqli hərəkət növləri üzrə parçalanmasına gətirib çıxaracaq. İndi əgər əgər hər kəs avtomobillərə köklənirsə, "niyə?" sualını verək. Çünki avtomobilin önündə heç bir problem yoxdur. Yəni avtomobilin yolu şüşə kimidir, heç bir bariyeri yoxdur. Amma digər növlərə baxsaq, bu günədək diqqət ayrılmayıb. Səki demək olar ki, yoxdur. Şəhərin ən kənar nöqtəsi Yasamaldan Yeni Günəşliyə qədər 23 km-dir. Bu, şərq-qərb üzrə baxır. Şimal-cənub üzrə baxsaq, Rəsulzadə qəsəbəsindən Park Bulvar istiqamətinə 9,8 km-dir. Yəni bu, o qədər də böyük məsafə deyil, amma bizdə bu məsafəni hər kəs avtomobillə getməyə çalışır. Bu məsafənij çeşidli təklifləri olmalıdır. Piyada, mikromobillik, avtobus zolağı, metro, elektrik qatarı şəhər daxili stansiyaları və gələcəkdə tramvay. Yəni bunlar olmalıdır ki, insanlar alternativ növlərə daha çox köklənsinlər. Yoxsa biz hər sahəni, haranı görürük avtomobillərə versək, biz bu dairədən çıxa bilməyəcəyik. Dünyada bu islahatlar artıq keçilib, daha da təkmilləşdirilməsi yönündə işlər görürlər. Biz isə bu məsələnin hələ ilkin mərhələsindəyik. Bu günə qədər olan infrastrukturu, yarımçıqları tamamlamalıyıq. Metromuz varsa, onun üç xəttinin müstəqil fəaliyyəti üçün hərəsinin ayrıca deposu olmalıdır. Hərəsi minimum intervalla işləməlidir ki, qırmızı xətt iki, yaşıl xətt dörd, bənövşəyi xətt 7 dəqiqə deyil, bir-iki dəqiqəlik intervalla hərəkət etməli və texniki bariyerlər aradan qaldırılmalıdır. Müəyyən xətlər, depolar tikilməli, xətlərin ayrılması təşkil olunmalıdır ki, bu, daha sağlam fəaliyyət göstərsin. Metro rəqib tanımır. İki dəqiqəlik intervalla 1600-2000 sərnişini daşımaq qüdrətindədir. Eyni sayda sərnişini avtobus və digər növlər həmin sürətlə apara bilməz. Eynilə də, avtobusun istismar müddəti relsli nəqliyyatdan daha azdır. Ona görə də biz relsli nəqliyyata yatırım etməliyik.

Digər məsələ də ondan ibarətdir ki, dəmiryolunun şəhər daxilindəki stansiyaların sayını artırmaq da sərnişin axınının parçalanmasına səbəb ola bilər. Dərnəgül, Keşlə, Heydər Əliyev prospekti, Böyükşor, Nərimanov stansiyaları kimi və Sumqayıta da əlavə bir stansiya uzatmaq lazımdır. Mövcud dəmiryolu şəbəkəsin də şaxələndirməyə ehtiyac var. Xətdə qatarların sayını artırmaq lazımdır ki, yerüstü metro funksiyasını daşısın. Yetər ki, intensivliyini, dayanacaqların sayını artıra bilək.

Göründüyü kimi, sadəcə diqqətimizi bu tərəfə yönəltməliyik. Biz avtomobildən daha çox, çeşidli, üstünlüyü təmin olunmuş ictimai nəqliyyat növlərinə yönəlməliyik.

Həmçinin, zolaqlara mane olacaq səbəblər budaqlardır. Oktyabrın 15-dən budama sezonu başlayır. Gecə-gündüz bu məsələ danışılmalıdır ki, avtobusun zolaqda hərəkətinə mane olacaq ağaclar budanmalıdır. Sonradan onun maliyyə dayanıqlığı təmin olunmalıdır.

Brutto müqavilələrə keçidi sürətlə təmin etməliyik. Beləliklə, avtobus daşıyıcıları dayanıqlı xidmət göstərə bilsinlər. İndiyədək səsləndirilmiş şikayətləri aradan qaldıra bilsinlər. Sürücü qıtlığını aradan qaldırmaq üçün əməkhaqqını artırsınlar. Çeşidli bilet paketi təklif etsinlər, pulsuz keçidləri təmin etsinlər. Parkdakı avtobusları yeniləsinlər və kredit cəlb etsinlər. Brutto olmasa, heç kimin onlara kredit verməyə marağı olmayacaq. Çünki sahə risklidir. Amma brutto müqaviləyə keçidlə dövlət hər km-ə görə subsidiya etdikdən sonra artıq bu sahənin də cəlbediciliyi artır. Buna qədər aparılmış işləri tamamlamağa gərək var ki, bizim nəqliyyat sistemimiz daha sürətli və dayanıqlı fəaliyyət göstərə bilsin" - deyə, nəqliyyat üzrə mütəxəssis əlavə edib.

Mətin Şükürlü, Bizimyol.info
 
 
 

Dünyapress TV

Xəbər lenti