Vaşinqton Ermənistan-Avropa İttifaqı-ABŞ formatında keçiriləcək Brüssel görüşün təhlükəsizlik və siyasi yox, iqtisadi gündəmlə bağlı olduğunu bəyan edib. Bu, görüşlə bağlı digər tərəflərin, xüsusilə rəsmi Bakının mövqeyinə cavab xarakteri daşıyır.
“İqtisadi gündəm”in iki tərəfi var: bu, həm diqqəti əsas hədəfdən yayındırmaq, həm də əsas hədəfə çatmaq məqsədi daşıyır.
Görüşün birbaşa Ermənistanın “ticarət əlaqələrini şaxələndirmək” məqsədi daşımadığı bəllidir.
Birincisi, görüş Paşinyan, Ursula von der Leyen və Blinken arasında keçirilir: məsələ sırf iqtisadiyyatla bağlı olsaydı, siyasətçilər yox, bu sahənin nümayəndələri müzakirə aparmalıydı;
İkincisi, təhlükəsizlik şurasının katibi Armen Qriqoryan da “görüşün Ermənistanın müqavimətini gücləndirmək məqsədi daşıdığını” açıqlamışdı;
Qərbin – ABŞ və Avropa İttifaqının əsas hədəfi Ermənistanın təhlükəsizlik vektorunu dəyişmək, Rusiyanın boşalan yerini doldurmaq və bölgədə möhkəmlənməkdir. Lakin Ermənistanın siyasi bə hərbi müstəvidə alternativi olsa da, iqtisadi müstəvidə Rusiyadan və onun nəzarətində olan bazarlardan asılıdır. Ermənistan iqtisadi alternativ tapmadığı müddətdə, təhlükəsizlik vektorunu – rus hərbçilərin ölkədən çıxarılması, KTMT-dən çıxmaq və s. – dəyişməkdə tərəddüd edir. Brüssel görüşünün “iqtisadi gündəmi” də Ermənistana belə bir alternativin yaradılmasına hesablanıb. Və iqtisadi dəstəyə paralel olaraq, siyasi və hərbi yardımlar da davam edəcək.
Qərb iqtisadi yardımı təmin edəcəyi təqdirdə, Ermənistan Rusiyaya qarşı indiyə qədər daha çox ritorik müstəvidə görünən addımlarını praktiki müstəvidə atmağa başlayacaq.
Asif Nerimanli
TEREF

"Təbii axına buraxsalar, ölkədə idman, futbol, çempionatlar olmaz, çünki idmanın təbii inkişafı üçün biznes azad olmalıdır, rəqabətli mühit olmalıdır ki, sponsorlar vəsait yatırmağa maraqlı olsunlar"

"AFFA-ya (Azərbaycan Futbol Federasiyaları Assosiasiyası-red.) yeni rəhbər "seçirlər". Futbolçu-neftçi Rövnəq müəllim gedir, amma yeni rəhbər yenə SOCAR prezidenti olacaq. Niyəsi çox sadədir, pul SOCAR-dadır". Hurriyyet.az xəbər verir ki, bunu Respublikaçı Alternativ Partiyasının (REAL) icra katibi, iqtisadçı ekspert Natiq Cəfərli qeyd edib.

REAL-ın icra katibi iddia edir ki, Azərbaycan futbolu, idmanı "qara pullarla" ayaqdadır: "İllər öncə yazmışdım ki, ölkədə korrupsiya pulları olmasa futbol/idman çökər. Məhz buna görə bütün idman federasiyalarına məmurlar rəhbərlik edirlər, təbii axına buraxsalar, ölkədə idman, futbol, çempionatlar olmaz. Çünki idmanın təbii inkişafı üçün biznes azad olmalıdır, rəqabətli mühit olmalıdır ki, sponsorlar vəsait yatırmağa maraqlı olsunlar. Belə, futbolda neft dövrü davam edir".

Vazeh BƏHRAMOĞLU,

Rusiya-Ukrayna müharibəsi uzandıqca və döyüşlər şiddətləndikcə Avropanın bu müharibəyə fəal şəkildə qoşulması,daha doğrusu, döyüşlərə silahlı qüvvələri ilə müdaxilə etməsi ehtimalı yavaş-yavaş gündəm mövzusuna çevrilməyə başlayıb.

Bəlkə də bir il öncə bu fikirlər qeyri-real görünərdi, lakin Fransa Prezidenti Emmanuel Makronun məlum bəyanatından sonra Avropa ölkələrinin Ukraynadakı müharibəyə canlı qüvvə ilə girməsi ethtimalı artır. Aydın məsələdir ki, Ukraynanın məğlubiyyəti Avropanın təhlükəsizliyinə ən böyük təhdiddir. Avropalıların müharibəyə münasibətində radikal dəyişikliklər baş verməlidir və onlar bunu təkcə Ukraynanın mücadiləsi yox, həm də öz mübarizələri kimi qavramalıdırlar. Əks halda gözləmədikləri fəlakətli nəticələrlə üzləşə bilərlər.

Əlbəttə, Avropada vəziyyətin kəskinləşməyə doğru getdiyini anlayanlar artıq var. Belə ki, Polşa Baş naziri Donald Tusk Ukraynada gedən müharibəni dəyərləndirərkən bildirib ki, Avropa İkinci Dünya Müharibəsindən sonra ən kritik dövrünü yaşayır: ”Mən heç kimi qorxutmaq fikrində deyiləm, amma müharibə artıq keçmişin bir amili hesab olunmur. Bu, realdır və əslində, iki ildən çoxdur ki, başlayıb. İndi bizi ən çox narahat edən, sözün əsl mənasında, istənilən ssenarinin mümükünlüyüdür. Biz mental olaraq yeni dövrün gəlişinə hazırlaşmalıyıq.Mən əsla mübaliğə etmirəm, biz müharibə öncəsi dövrü yaşayırıq”.

Donald Tusk həm də vurğulayıb ki, Ukraynanın Rusiya işğalından qorunması vacibdir və Avropa öz müdafiəsini tam şəkildə təmin etməlidir.

Böyük siyasi təcrübəsi olan Tuskun “müharibə öncəsi dövr” ifadəsinə diqqət etmək lazımdır. Polşa öz tarixi ərzində Rusiyanın çoxsaylı təcavüzü ilə qarşılaşıb. Sonuncu dəfə İkinci Dünya Müharibəsi zamanı nasist Almaniyası ilə Sovet İttifaqının birgə işğalına məruz qalıb. Tarixi təcrübəyə əsaslanan polyakların həyacanları məntiqi reallığa söykənir. Onlar Avropanın və ABŞ-nin inertliyindən bərk narahatdırlar və keçmişdəki acı hadisələrin bir daha təkrarlanmasından ehtiyatlanırlar.

İki il öncə Rusiyanın Ukraynaya genişmiqyaslı təcavüzə başlayacağına inanmayanlar heç də az olmayıb. Hətta bir çox avropalı siyasətçilər boşuna təlaş qaldırılmasından gileylənirdilər.

Rusiyanın niyyəti tam aydındır, o, Ukraynanı işğal edəndən sonra hibrid üsulu ilə Baltik ölkələrinə soxulmağa başlayacaq. Hərçənd ki, Putin bu yaxınlarda Rusiyanın Baltik dövlətlərinə hücum etməsi fikrini cəfəngiyat adlandırıb. Amma unutmayaq ki, Putinin öz sözündən dönməsi adi hal alıb. Ona görə də fürsət düşsə, ruslar mütləq Pribaltikaya soxulmağa cəhd göstərəcəklər. Sonrakı mərhələdə isə Rusiya dişini Polşaya batırmağa çalışacaq.

Böyük müharibə necə baş verə bilər?

Lakin böyük müharibə o zaman baş verər ki, bir çox Avropa ölkələri Ukraynaya hərbi birləşmələr göndərsin. Əks halda onsuz da Ukrayna fakitiki olaraq Rusiya ilə təkbətək döyüşür.

Silah yardımlarının həcmi isə əsl həqiqətdə qələbə yox, duruş gətirmək üçün nəzərdə tutulmuş həcmdədir. Son üç aydır ki ABŞ-dən heç bir silah tədarük olunmayıb. ABŞ Konqresindəkı mübahisə şousu və müxtəlif bəhanələrlə silah yardımını durdurub. Bəlkə də yardımı hansısa strateji məqsəd çərçivəsində qəsdən yubadırlar...

Qərbin müəmmalı davranışları

Qərbin indiyədək sərgilədiyi davranışlar göstərir ki, onlar Rusiyanın əzilməsini böyük ehtimalla istəmirlər. Hələ ABŞ-ni bir kənara qoyaq, Avropa dövlətlərinin böyük orduları olmasa da, güclü Hərbi Sənaye Kompleksləri var və onlar istənilən təyinatlı silahı istehsal edirlər.

Bu ölkələrin hamısı birmənalı şəkildə Ukraynanı dəstəklədiklərini və onun qalib gəlməsi üçün hər şey edəcəklərini söyləsələr də, ortada real nəticə yoxdur və bununla bağlı ağıla heç də nikbin fikirlər gəlmir. Avropanın aparıcı mətbuat orqanları əsas etibarı ilə Ukraynanın məğlubiyyət ssenarisindən yazırlar. Əlbəttə, yazdıqlarında həqiqət payı çoxdur, yəni onlar deyirlər ki, əgər Qərb kömək etməsə, Ukrayna ağır vəziyyətə düşəcək. Digər tərəfdən, yardımların yetərsizliyini də xüsusilə vurğulayırlar. Ancaq bu mətbuat sual vermir ki, axı necə ola bilər ki, iki ildən artıq müddət ərzində Qərb hələ də həmin “lazımi səviyyədə yardım”ın həyata keçirilməsi üçün əlacsız və aciz qalıb?


Görün vəziyyət hansı həddə çatıb ki, Avropanın kiçik dövlətlərindən olan Çexiyanın Prezidenti Ukraynaya tədarük edilməsi üçün qapı-qapı düşüb pul və mərmi toplayır. Əgər müharibənin ilk günləri olsaydı, bunu başa düşmək olardı. Deyərdilər ki, Avropa hərbi baxımdan hazır deyil və sairə. Bəs indi, müharibənin üçüncü ilində hansı bəhanələr ola bilər?

Yeri gəmişkən, hələ müharibənin ilk başlarında ABŞ və Avropa Ukraynaya zirehli maşınlar, tank və Hava Hücumundan Müdafiə sistemləri yollanılmasını qırmızı cizgi hesab edirdilər. Deyirdilər ki, gəlin, Rusiyanı qıcıqlandırmayaq, yoxsa, dəhşətli proseslər yaşana bilər. Müharibə başlayanda az qala hamı bildirirdi ki, Çin Rusiyanı hər cür silahla təchiz edəcək. Əksinə, indiyədək Çin Rusiyaya heç bir birbaşa hərbi yardım göstərməyib. O, sadəcə Rusiya ilə ticarət aparıb.

Rusiyanın strategiyası və döyüş planları

Qərbdən fərqli olaraq, Rusiyanın niyyəti tam bəllidir. Onlar Ukraynanı xəritədən silmək istəyirlər. Bunun həyata keçirilməsi üçün yüz minlərlə rusiyalını qurban verməyə və ölkənin bütün iqtisadi imkanlarını müharibəyə yönəltməyə hazırdırlar.

Zaman keçdikcə müharibənin şiddəti də tədricən artır. Kremldən gələn göstərişlərə əsasən Rusiya ordusu silah arsenalındakı bütün silahları istifadə edəcək. SSRİ-dən qalmış ağır aviasiya bombaları üzərində müəyyən texniki təkmilləşdirmə prosesi başa çatıb və indi onların tətbiqinə start veriblər. Ruslar Ukraynanın Sumı vlayətinin Velikaya Pisaryovka yaşayış məntəqəsinə ağır ”ODAB-1500” bombası atıblar.

Ekspertlərin fikrincə, Rusiya irəlidə bu cür bombaları Ukraynanın iri şəhərlərinə atmağa cəhd edəcək. Hələ sovet dönəmindən qalmış sözügedən bu silah detonasiya edən termobarik aviasiya bombasıdır və o, hədəfinə çatmağa 10 metr qalmış ətrafa aerozollu isti və alovlanan qarışıq bir maddə püskürdür. Nəticədə dağıdıcılıq gücü 500 kvadrat metri tam əhatə edən böyük bir partyaış baş verir. Həmin ağır aviasiya bombasının digərlərindən əsas fərqi dərin istehkamları sıradan çıxara bilməsidir. Məlum olduğu kimi, ruslar Avdeyevkanın alınması zamanı da buna bənzər mərmi-bombalardan istifadə ediblər.

Rusiyanın may- iyun aylarında geniş miqyaslı hücuma keçəcəyi gözlənilir. Onların əsas zərbə istiqaməti yəqin ki, Kupyansk istiqamətindən olacaq. Çox böyük ehtimalla Xarkov və Sumı şəhərlərinə ağır aviasiya bombaları tullayacaqlar. Çünki rusların hədəfində Xarkovun tamamilə darmadağın, yerlə yeksan edilməsi durur.

Hətta Rusiyanın bir çox politoloqları, təbliğatçı jurnalistləri bunu gizlətmir, dövlət televizya kanallarından açıq söyləyirlər. Rusiya ordusu cəbhə xətti boyunca hücuma keçir və müxtəlif aralıqlarla Ukraynanın bütün böyük şəhərlərinə “Kalibr”, ”İskander”, ”Kinjal”, ”Sirkon” raketləri və “Şahed” dronları ilə hücum edir. Rusiya ağır aviasiya bombalarından intensiv istifadə edən zaman cəbhə xəttinin dərinliklərinə getmək məcburiyyətində qalırdı. Elə məhz ona görə də Avdeyevkada Ukraynanın Hava Hücumundan Müdafiə sistemləri rusların 15 ən müasir təyyarəsini vura bilmişdi.

Çox böyük ehtimalla Rusiya böyük hücumla yanaşı, böyük itkilərə də hazırlaşır. İnternetdə, sosial şəbəkələrdə hərbi bloqerlərin və döyüşdən qayıdan rus əsgərlərinin şikayətləri ilə dolu video materiallar Rusiyanın cəbhə xəttində ağır itkilərlə üzləşməsindən xəbər verir. Həmçinin, hesablamalara görə, Ukraynada aparılan müharibə Rusiyaya gündəlik 300 milyon dollara başa gəlir.

Sözsüz ki, müharibədə itkilər çoxalacaq, hərbi xərclərin ağırlığı adi insanların üzərinə yüklənəcək, amma indiki şərtlər daxilində bunların heç biri Rusiya hakimiyyətini dayandırmayacaq, çünki əhalinin məhrumiyyətləri, insan itkiləri onlar üçün əhəmiyyət kəsb etmir.

Avropa Ukraynaya ordu göndərəcəkmi?

Yuxarıda müharibənin daha geniş miqyas almasıyla bağlı Polşa hökumətinin narahatlığının real əsaslara dayanmasından və Avropanın müharibəyə daha fəal qoşulması ehtimalından söz salmışdıq.

Bəs, Avropa Ukraynaya ordu göndərəcəkmi? Bunun mümkün variantlarını nəzdən keçirmək lazımdır. Əvvəla, bilməliyik ki, formasından asılı olamayaraq, bu, ümumilikdə NATO-nun yox, ayrı-ayrı ölkələrin qərarı ola bilər. Ən yaxşısı və məntiqlisi isə Ukraynaya ordu göndərmək əvəzinə onu ən müasir silahlarla təchiz etməkdir.

Bu yaxınlarda Fransanın “Le Figaro” qəzetindəki məqalədə Fransanın Ukraynaya hansı formatda qoşun göndərilməsi analiz edilmişdi. Hazırda Fransa sürətli hərbi hazırlığa başlayıb. Belə ki, Fransa Müdafiə Nazirliyinin portalında 200 min fransalının müxtəlif təyinatlar üzrə işə qəbulu elan olunub. Əgər fransız əsgərləri Ukraynaya ayaq basarlarsa, deməli, bunun arıdınca Niderland, Danimarka, İsveç və Polşa hərbçilərini də gözləmək olar. Almaniya hesab edir ki, əgər Fransa Ukraynaya əsgər göndərsə, Avropada Parisin nüfuzu yüksələcək. Ona görə də Berlin bunu istəmir.

Hələlik isə Makron Almaniya ilə müqayisədə Ukraynaya daha az yardım etməsiylə bağlı danlaqlardan yaxa qurtarmaq və fikrinin qətiliyini sübut etmək üçün Ukraynaya 78 ədəd özüyeriyən “Sezar” haubitsası, bir sıra zirehli texnika yollayacağını bəyan edib.

Ancaq Ukraynanın müdafiə olunmasındakı ən vacib iş hava məkanının qorunmasıdır. Ukraynanın bundan sonrakı ən böyük çətinliyi də məhz havadan olacaq. Əgər Ukraynanın hava sahəsi yaxşı qorunarsa və ukraynalılar Rusiya ərazisindəki Neft Emalı Zavodlarına, mühüm infrastruktur obyektlərinə və hərbi bazalara ardıcıl dron hücumları təşkil edərlərsə, onda Rusiyanın iqtisadi həyatı iflic olacaq, onlar müharibənin yükünü qaldıra bilməyəcəklər və Kreml müharibəni uduzacaq. Rusiyanın nüvə silahına əl atmaq niyyəti də məhz bununla bağlıdır. Digər tərəfdən, Moskva hər vəchlə istəyir ki, Qərb Ukraynaya girməsin, çünki bu halda vəziyyət mürəkkəbləşəcək və Kiyevin xeyrinə həlledici dönüş yaranacaq.

Vaqif Nəsibov

“AzPolitika.info”

Ermənistanın Azərbaycanla şərti sərhədin müxtəlif istiqamətlərinə canlı qüvvə və hərbi texnika cəmləməsinin geosiyasi cəhətdən bir izahı var:
İrəvan Bakı ilə geosiyasi alətlər baxımından müqayisə yarada bilmək cəhdlərinə girişir.
Çünki Ermənistanın sərhədə qoşun yığması qoşunların adi rotasiyasına bənzəmir. Ən azından, ona görə ki, aprelin 5-də Brüsseldə ABŞ-Avropa İttifaqı-Ermənistan üçtərəfli sammiti planlaşdırılır ki, İrəvan həmin görüşə hansısa üstün kartla getməyi hədəfləyir.
Hərçənd ki, Ermənistan Azərbaycanla sülhü təmin edəcək tezislərini Bakının qurduğu model əsasında inkişaf etdirir. Ancaq İrəvandakı belə təcrübənin birbaşa nəticələr verməsi şübhəli görünür.
Bu şübhələri artıran və qeyri-müəyyənlik yaradan situasiyalar barədə bir neçə tezis:
- Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyan Azərbaycanla sülhü qismən təşviq etsə də, geniş planda məğlubiyyəti rəsmiləşdirən sülh müqaviləsini ləngidir. Bu isə regionda geostrateji mübarizə aparan oyunçular üçün fürsətdir.
- Baş nazirin komandasında Azərbaycanla sülh gündəliyinə yanaşmada ikitirəlik var: Sülh üçün Azərbaycanın şərtlərini qəbul etmək və ona müqavimət göstərən qüvvələrin toqquşması sərhəddəki gərginliyi artırır.
- Belə qeyri-müəyyən gündəlik Fransa kimi aktorun Ermənistana vədləri əsasında İrəvanı Azərbaycana qarşı revanşa həvəsləndirir. Regiondakı eskalasiya riski Azərbaycan və Türkiyənin strateji önəm verdiyi Zəngəzur dəhlizi layihəsinin gələcəyini sual altında saxlamaq məqsədlərinin irəliləməsi üçün açıla biləcək qapıdır.
Şübhəsiz ki, Azərbaycanın sərəncamında olan strateji aktivlər və güc tətbiqi balansı İrəvana, onun havadarlarına çəkindiricilik verir.
Paşinyan Azərbaycanın çəkindirmə qabiliyyətini anladığından sülh üçün lazım olan baza tezisləri səsləndirir, ancaq paralelində təhlükəsizlik zəmanətləri axtarışlarını Bakıya qarşı müqavimət oxu kimi formalaşdırmağa çalışır.
Deməli, İrəvan, bir tərəfdən, Bakının hərbi əməliyyatları bərpa edə biləcəyi qorxusu ilə oynayır.
Bunun üçün Paşinyan qabaqdangəlmişlik edərək Ermənistanın mümkün təxribatlarının üzərini “Azərbaycanın yeni genişmiqyaslı müharibə üçün bəhanə axtardığını” deyərək örtməyə cəhd göstərir.
Digər yandan isə Paşinyan erməni ictimaiyyətini Azərbaycanla sülhün həyati zəruriliyinə inandırmağa çalışır.
Paşinyanın “müharibə bəyanatı”na gəlincə, bu, aprelin 5-də gözlənilən danışıqlardan əlidolu dönmənin təminatçısı ola bilməyəcək. Çünki regionda Azərbaycana qarşı geosiyasi balans qurmaq cəhdləri fayda vermir.
Birincisi, ona görə ki, Azərbaycanın başlatdığı regional sülh və təhlükəsizlik açılımı strateji cəhətdən Rusiya, Çin, Böyük Britaniya kimi beynəlxalq oyunçuların dəstəyini qazanır, NATO-nun maraqları ilə uyğunlaşır. Təbii ki, Bakı nəhənglər arasındakı balansı diqqətdə saxlayır və sürətli manevr imkanları əldə edir.
İkincisi, Ermənistanın silahlandırılması üçün tərtib edilən qrafik və marşrutlar Azərbaycanın ciddi nəzarəti altındadır və Bakı heç bir halda bölgədə qüvvələr nisbətinin öz əleyhinə dəyişməsinə imkan verən deyil.
İndi Ermənistan sərhədlərin delimitasiyası və demarkasiyası məsələsinin müzakirəsindən imtina xəttinə girib Azərbaycana yaxın ərazilərə qoşun yığmağa davam etsə, onda güc ssenarisi işə düşə bilər.
NƏTİCƏ
Ermənistanın qeyri-müəyyən addımları, hərbi insidentlərə meyilliliyi intensiv ardıcıl xarakter alacaqsa və Azərbaycana qarşı sistemli təxribatın tərkib hissəsi olacaqsa, onda:
- Azərbaycan minimum olaraq taktiki hədəflərə zərbə endirmək hüququndan yararlanacaq,
- Azərbaycan maksimal məqsədləri kontekstində daha geniş addımlar atıb Ermənistanın strateji dərinliklərini “yoxlaya bilər”. Azərbaycan indi həmişəkindən daha geniş kəşfiyyat məlumatlarına sahibdir...
Aqşin Kərimov,
Siyasi təhlilçi
TEREF

Bu terror aktının törədilməsində birbaşa kimin məsuliyyət daşıyacağından asılı olmayaraq Ukraynanın iblisləşdirilməsi davam edəcək

İŞİD terror təşkilatının Moskvada “Crocus City Hall”dakı terror aktına görə məsuliyyəti üzərinə götürməsinə baxmayaraq, Rusiya patoloji olaraq Ukraynanı vəziyyətlə əlaqələndirməyə çalışır: Putin və Rusiya “elitası” isə hadisədə “Kiyev rejimini” günahlandırmaqda və “iştirak edənlərin hamısını” öldürməklə hədələməklə məşğuldur. Niyə bunu davamlı olaraq təkrar yayımlayırlar? Daxili istehlakçıya təsir etmək üçün.

Rusiyanın Şimali Koreyanı, İranı, Belarusu buna inandırmasının mənası yoxdur. Birincisi, ona görə ki, onların baş verənlərlə bağlı öz fikirləri var. İkincisi, əgər bu nağılı konkret dəstəkləmək onlar üçün faydalı olarsa, bunu “Rusiyanın təsiri” olmadan edəcəklər. Üçüncüsü, bu kontekstdə vəziyyətə “Biz sizə inanırıq, bu, həqiqətən belədir” mövqeyindən deyil, “Sizin bu fikrinizi dəstəklədiyimiz üçün bizə nə verəcəksiniz?” mövqeyindən baxmağa dəyər.

İndi Rusiya xüsusi xidmət orqanlarının bütün hərəkətləri gülünc və son dərəcə primitivdir. Və burada bir faktı nəzərə almalıyıq ki, ümumilikdə onların lideri strateq kimi absurd və primitivdir.

Putin o qədər də yüksək səviyyəli “oyunçu” deyil. Söhbət xüsusi xidmətlərin səviyyəsindən və bu cür məlumatların və psixoloji xüsusi əməliyyatların səviyyəsindən gedirsə, o zaman Putin “yuxarı eşelon” təhlükəsizlik zabiti deyil, orta funksionerdir - kiçik əməliyyat kəşfiyyatçısı, kiçik əməliyyatçıdır. Bu, Putinin səviyyəsidir. Və belə bir insan heç vaxt yaxşı strategiyaları əvvəlcədən hesablaya bilməz.

Məhz belə bir resursun dərhal ixtiyarında olduğunu nəzərə alsaq, bütün Rusiya xüsusi xidmət orqanlarının və bütün Rusiya təbliğatının da primitiv və gülünc olması təəccüblü deyil. Ona görə də bu gün yaydıqları bnağıllar yalnız daxili, iddiasız istehlakçıya yönəlib. Digər ölkələrin xüsusi xidmət orqanlarının öz vətəndaşlarını terror hücumlarından qorumaq üçün hələ də çalışdığı bir vaxtda Rusiyanın xüsusi xidmət orqanları öz vətəndaşlarını sıxışdırmaq və onlara nəzarət etmək üçün dəqiq iş aparır. Eyni zamanda, artıq onların terror təhlükələrinin qarşısını almaq üçün kifayət qədər resursları yoxdur...

Bu terror aktının törədilməsində birbaşa kimin məsuliyyət daşıyacağından asılı olmayaraq – tacik, əfqan, iraqlı və ya suriyalı, kimin məsuliyyəti üzərinə götürməsindən asılı olmayaraq, Ukraynanın iblisləşdirilməsi davam edəcək...

2021-ci ildən bəri İŞİD Rusiyanı Suriya və Əfqanıstanda müsəlmanların öldürülməsinə görə qisas almaqla təhdid edir. 2021-ci ildən isə Rusiya Federasiyası ərazisində terror hücumları konsepsiyasını qururlar. İndi bütün bu müddət ərzində ilk dəfə belə uğurlu, genişmiqyaslı, qanlı terror aktı həyata keçirdilər. Və nəticə nədir? Video çəkdilər, bəyanat verdilər. Sonra bunun onların işi olduğunu təsdiqləyən başqa bir video çəkdilər. Daha bir açıqlama verildi...

Bir terrorçunu əsəbiləşdirəndə cavab olaraq nə gözləmək lazımdır? Daha bir terror aktı.

Müəllif: Aleksandr Kovalenko – Ukrayna İnformasiya Müqaviməti qrupunun hərbi-siyasi müşahidəçisi.

Mənbə: UNİAN

Tərcümə AYNA-ya məxsusdur.

Rəsmi rəqəmlərə görə Azərbaycan 2023-cü ildə turizmdən 1,5 mlrd. dollar qazanıb, ölkəyə 2 mln. 85 min nəfər səfər edib. Quru sərhədlərin bağlı olması turizm sahəsinə ağır zərbələr vurur, iqtisadi aktivliyi zəiflədən faktorlardan biridir.
Gürcüstan 2023-cü ildə turizmdən 4,1 mlrd. dollar qazanıb, ölkəyə 7 mln. 72 min turist gəlib. Gürcüstanın 20% torpağını Rusiya işğal edib, Tiflisdən cəmi 100 km uzaqlıqda, Cənubi Osetiyada Rusiyanın böyük hərbi bazası var – amma, quru sərhədləri açıqdır, Rusiya ilə belə sərhədlərini bağlamayıb, yəni, quru sərhəd rejimində belə öz təhlükəsizliyini təmin edə bilir.
Başqa bir maraqlı fakt: 2023-cü ildə 1 mln. 868 min Azərbaycan vətəndaşı xaricə səfər edib, bunlardan 30%-ə yaxını, yəni, 500 mindən çox vətəndaşımız xaricə avtomobil, və ya quru sərhədlərlə keçib. Hə, burda YAP-ın facib fiqurlarından biri olan Siyavuş Novruzovun son açıqlamalarından birini xatırladım – bir neçə gün öncə Siyavuş Novruzov dedi ki, onun seçicilərini, seçildiyi dairənin vətəndaşlarını quru sərhədlərin bağlı olması narahat etmir. Adam düz deyir, sadəcə, izah etmir, həqiqəti qizlədir – o Naxçıvandan “seçilib”, onun seçicilərinin Naxçıvan qeydiyyatı var, onlar quru sərhədlərdən rahat gedib-gələ bilirlər, onlar üçün belə məhdudiyyət yoxdur. Hə, birdən deyərsiniz ki, axı bu Konstitusiya pozuntusudur, o sənədə görə hamımız BƏRABƏR hüquqlara malik olmalıyıq, orada Naxçıvan vətəndaşlarına xüsusi münasibət yazılmayıb – deməyin, Konstitusiyada çox şey yazılıb, amma əməldə onların tədbiqini görmürük. Rəsmi statistikada quru sərhədlərdən keçən (sənəddə dəmir və avtomobil yolu ilə keçən kimi qeyd edilib) vətəndaşlarımızın böyük əksəriyyəti məhz Naxçıvan qeydiyyatı olanlardır. Bəli, o rəqəmlərin içində TİR sürücüləri də var, amma rəqəmin yüksək olması Naxçıvan qeydiyyatı olanlara görədir.
Natig Cəfərli
TEREF

Azərbaycan xalqı öz tarixinin qanlı səhifələrini, məruz qaldığı soyqırımı cinayətlərini heç vaxt unutmur və unutmayacaq… Erməni millətçilərinin 1918-ci ilin mart-aprel aylarında Bakıda və digər ərazilərmizdə on minlərlə insanı qəddarcasına qətlə yetirməsi təkcə xalqımıza qarşı deyil, ümumən, insanlığa qarşı ən ağır cinayət olmuşdur.

Sonrakı dövrdə də Ermənistan azərbaycanlılara qarşı etnik nifrət və dözümsüzlük, deportasiya siyasəti aparmış, ötən əsrin sonlarında Qarabağdakı müvəqqəti işğal etdiyi ərazilərdə soyqırımı cinayətlərini davam etdirmişdir. Xocalıda, Bağanıs-Ayrımda, Qaradağlıda, Malıbəylidə, Kəlbəcərdə və digər yaşayış məntəqələrimizdə erməni quldur dəstələrinin dinc əhaliyə qarşı törətdiyi kütləvi qırğınlar, amansız soyqırımı tarixin yaddaşına əbədi həkk olunmuşdur.

Qüdrətli Azərbaycan dövləti, şanlı ordumuz soyqırımı cinayətlərində həyatını itirmiş həmvətənlərimizin qanını döyüş meydanında aldı. Bu gün işğaldan azad edilmiş ərazilərimizin hər bir guşəsində üçrəngli bayrağımızın qürurla dalğalanması soyqırımı qurbanlarının, bütün şəhidlərimizin ruhunu şad edir, onların xatirəsinə ehtiramın təcəssümüdür.

Biz tarixin müxtəlif dövrlərində soyqırımına məruz qaısaq da, ermənilərdən fərqli olaraq, heç vaxt özümüzü yazıq, əzabkeş xalq kimi qələmə verməmişik, milli qürurumuzu öz döyüşkənliyimizlə, mübarizliyimizlə qoruyub saxlamışıq və buna görə də Vətən savaşında qalib gəlmişik.

Soyqırımı qurbanlarının, xatirəsini ehtiramla yad edir, onlara Allahdan rəhmət diləyirəm.

Azər Əsgərov

Aprel 5-də Ermənistanın baş naziri, ABŞ dövlət katibi və Avropa Komissiyasının prezidenti arasında “Ermənistan üçün təhlükəsizlik zəmanəti”nə dair sənədin imzalanacağı gözlənilir və hazırda bu məsələ əsas müzakirə mövzularından biridir. Əslində nə baş verir?
Hər üç tərəf bir neçə ildir bu hədəflər üzərində iş aparır:
- Ermənistanı Rusiyadan tamamilə qoparmaq (Ermənistan özünü Qərbdə görür):
Ermənistanın Moskvanın orbitindən çıxarılması üçün münbit imkanlar var. Məsələn, Ermənistanın Rusiya ilə sərhəddi yoxdur, bununla yanaşı, Ermənistanın sərhədlərini Rusiya qoşunları qoruyur. Hazırda rus hərbçilərinin “Zvarnots” hava limanından çıxarılması gündəmdədir, sonrakı mərhələdə rus hərbçilərinin Ermənistandan tamamilə çıxarılması, hərbi bazaların ləğvi də istisna edilmir. Rus qoşunlarının Ermənistan ərazisindən çıxarılması da asan prosedur deyil. Amma maraqlıdır ki, rus hərbçilərinin ölkədən çıxarılması, Ermənistanın KTMT-nin iclaslarına qatılmaması ilə bağlı qərarları Rusiyanın sərt və praktiki reaksiyasına da səbəb olmur. Yalnız Rusiya xarici işlər nazirliyi səviyyəsində və tövsiyyə xarakterli bəyanatlar verilir. Rusiya hələki ikinci cəbhə açmaq istəmir.
Əgər rus qoşunları Ermənistandan çıxarılacaqsa, Rusiyanın Ermənistana hərbi müdaxilə imkanları da minimum enəcək. Birincisi, Ermənistana hücum etmək üçün Azərbaycan və Gürcüstan öz ərazisindən Rusiyaya istifadə imkanı yaratmayacaq. Proseslərin təhlili göstərir ki, əgər Ermənistan-Azərbaycan arasında sülh müqaviləsi imzalanacaqsa, “bir-birilərinə qarşı öz ərzilərindən üçüncü ölkələrin müdaxiləsinə imkan verməmək” barədə maddə də sənəddə yer ala bilər. Hazırda Rusiyanın başı Ukraynada NATO ilə savaşa qarışıb, ciddi enerji sərf edir. ABŞ Cənubi Qafqazda möhkəmlənmək üçün məhz bu fürsətdən yararlanmaqdadır.
Bundan sonra belə olacağı təqdirdə, Rusiyanın Ermənistanın daxilində gərginlik yaratmaqdan başqa yolu qalmır. Rusiya Ermənistanın daxilində çox güclüdür. Artıq Ermənistan hüquq-mühafizə orqanları ABŞ-ın təqdim etdiyi siyahılar əsasında “rus yönümlü qüvvələr”dən xilas olmaq üçün siyasi təşkilatlarda axtarışlara da başlayıb. Bununla paralel şəkildə Ermənistan cəmiyyətində vərəqələr paylanır, Paşinyanın qərarlarına tabe olmamaq barədə praktiki təbliğat aparılır. Bir nüçə gün bundan öncə polis bölməsinə edilən hücumla bağlı müxalif liderlərinin reaksiyasının yumşaq ifadəsi Paşinyan hökumətinin “onlar cəmiyyətdə qorxu yaradıb qərarlarımızı linç etməyi, hökumət devirməyi düşünürlər” ittiamı ilə üz-üzə qaldı.
Hazırda NATO-nun əsas hədəflərindən biri Ermənistanın daxilində sabitliyi qorumaq, Paşinyan hökumətini möhkəmləndirməkdir.
Eyni zamanda, Azərbaycan, Türkiyə, Rusiya və İran dəqiq anlayır ki, NATO Ermənistanda toplanır. Avropa İttifaqının missiyasını öz ölkəsinə yalnız 2 ay müddətinə çağıran (bu barədə Azərbaycana vəd verən) Ermənistan qısa müddət sonra NATO ölkələrinin hərbçilərinin düşərgəsinə çevrilmiş oldu. Hazırda ABŞ, Norveç və Kanadaya məxsus yüzlərlə hərbçi-kəşfiyyatçı, ideoloq, siyasi texnoloq və fransız qafqazşünaslar “missiya” adı altında Ermənistandadır.
Nəzərə almaq lazımdır ki, ABŞ-ın Cənubi Qafqaz ölkələri içərisində ən böyük səfirliyi də məhz Ermənistandadır. Səfirliyin təxminən 3-4 min əməkdaşı var. Halbuki, Cənubi Qafqazın ən kiçik ölkəsi də elə Ermənistandır və Rusiya ilə sərhədi də yoxdur. ABŞ-ın Cənubi Qafqazda möhkəmlənmək üçün Ermənistanı əsas istinad nöqtəsi seçməsi təsadüf deyil. Coğrafi, siyasi, hərbi və dini-ideoloji imkanların hər biri öncədən nəzərə alınıb. Avropada “Ermənistan dünyada xirstian dinini qəbul edən ilk dövlətdir” tezisi aktiv fazaya daxil olub və İslamafob dairələr uzun illərdir bu ideoloji tezislər üzərindən Azərbaycana qarşı istifadə etməkdədirlər.
Diqqət ediriksə, son zamanlar ABŞ Ermənistanla bağlı məsələləri Avropaya həvalə edib və xüsusilə, Fransa bu məsələdə bufer rolunda çıxış etməkdədir. Çünki ABŞ-da qarşıda seçkilər var, böyük bir enerjini Ukraynaya sərf edib və indi isə daha çox daxildə iş görməyi qərarlaşdırıb. Fransanın Avropada, postsovet ölkələrindəki rolunun artması məhz ABŞ-ın qərarıdır.
- Cənubi Qafqazda möhkəmlənmək, regiona praktiki nəzarət, Rusiya ətrafında həlqə formalaşdırmaq:
Heç şübhəsiz ki, ABŞ-ın Cənubi Qafqazda möhkəmlənmək niyyəti İranın maraqlarına da tamamilə ziddir. ABŞ-ın Ermənistanda möhkəmlənməsinin İran-Ermənistan münasibətlərini korlayacağına inanmıram. Bununla yanaşı, İran-Azərbaycan arasındakı həll edilməmiş problemlər də öz həllini tapacaq, yaxınlaşma əldə olunacaq. Hətta regionda mövcud olan Azərbaycan-Türkiyə və Rusiya İttifaqına İran da daxil ola bilər.
Məsələ bundadır ki, II Qarabağ müharibəsindən sonra Ermənistan 4 illik vaxt qazandı. NATO qüvvələri Ermənistanda yerləşdilər. Ermənistan-Azərbaycan sərhəddi yenidən tədqiq olundu, iki ölkə arasındakı mübahisəli məsələlər daha dərindən öyrənildi və nəticədə Ermənistan sülh müqaviləsinin imzalanması ilə bağlı iradəsini itirmiş oldu. Ermənistanı sürətlə silahlandırmağa da başladılar. Qərbin Ermənistana dəstəyinin arxasında dayanan əsas səbəblərdən biri İrəvanın Moskvadan qopmaq iradəsidir. Azərbaycan-Ermənistan arasında sülh müqaviləsinin imzalanması həm də Rusiya-NATO məsələsinə şevrilib. Azərbaycanı Rusiya ilə konfliktə sürükləyə bilməyən NATO Ermənistanı “yem” kimi qazanıb. Azərbaycan Cənubi Qafqazda əsas güc mərkəzi kimi öz qətiyyətini qoruyur. Sülh istiqamətində Qərb ölkələrində həyata keçirilən görüşlərin doğurduğu hazırki nəticələri göstərir ki, ABŞ sülh müqaviləsinin bağlanmasına bir şərtlər razıdır ki, öz istəkləri nəzərə alınsın. Bu istəklər isə Rusiya ilə qonşuluq münasibətlərimizin ruhuna, mövcud və möhkəm əlaqələrin perspektivlərinə və hətta Azərbaycan-Türkiyə arasındakı strateji dostluqla daban-dabana ziddir.
Heç şübhəsiz, bu qədər xaotik hadisələr fonunda Azərbaycan öz müvazinətini itirmir. Əksinə daha da güclənir və prinsiplərinə sadiqlik nümayiş etdirir. Azərbaycan başa düşür ki, Ermənistan plasdarma çevrilir, gec-tez İrəvan NATO ilə Rusiyanın poliqonuna çevrilə bilər. Sabitlik, sülh və təhlükəsizlik üçün NATO-nun, Rusiyanın, Fransanın deyil, yalnız Azərbaycanın haqlı tələblərini yerinə yetirməlidir. Əks halda, Ermənistanın hazırki addımları regiona daha ciddi müharibə dalğası gətirə bilər. Uduzan yenə də Ermənistan olacaq. Heç bir qüvvə Ermənistanı qoruya bilməyəcək, eynilə Gürcüstan, Moldova və Ukrayna kimi… Rusiyanın Afrika ölkələri ilə də quru sərhəddi yox idi. Bu gün isə Afrikadakı vəziyyət göz önündədir. NATO-Rusiya savaşı Şərqi Avropada, Afrikada davam edir, bu dəfə Cənubi Qafqaza köçürülür. Ya Ermənistan Azərbaycan kimi müstəqil dövlət olmağı bacarmalı və məntiqli qərarlar qəbul etməlidir, ya da fəlakətlərə hazır olmalıdır. Buna da hazır deyil.
Müəllif: Samir Feyruzov
TEREF

Qərb-İrəvan yaxınlaşmasına ölkə daxilində ciddi müqavimət var

ABŞ və Avropa İttifaqının Cənubi Qafqazda əsas prioritetlərindən biri Ermənistanın Rusiyadan siyasi, iqtisadi, hərbi asılılığını azaltmaq, Azərbaycana qarşı müqavimət potensialını artırmaq və İrəvanın Qərbə inteqrasiya kursuna hərtərəfli dəstək verməkdir. Vaşinqton və Brüssel Azərbaycanla düyünə düşən sülh müqaviləsinin imzalanmasını prosesin əsas hərəkətverici qüvvəsi hesab edir. Bu istiqamətdə diplomatik fəallıq yüksək səviyyəyə qaldırılıb, regionda təsiredici imkanları olan başqa ölkələrin (Türkiyə, Böyük Britaniya) potensialından da istifadə olunur.

Ermənistan rəhbərliyinin Avropa (Aİ) İttifaqına üzvlüklə bağlı danışıqlara hazır olması barədə bəyanatının, Avropa Parlamentinin Brüsseli prosesə başlamağa çağırmasının ardından ABŞ və Aİ rəhbərliyi İrəvanla strateji planlaşdırma görüşünə qərar verdi. Aprelin 5-də ABŞ Dövlət katibi Entoni Blinken və Ursula Von der Leyen Baş nazir Nikol Paşinyanla Brüsseldə görüşəcəklər.

Erməni rəsmiləri 5 aprel görüşü barədə nə deyirlər?

Ermənistan Təhlükəsizlik Şurasının katibi Armen Qriqoryan bildirib ki, görüşdə üçtərəfli əməkdaşlıq yollarının müzakirəsi planlaşdırılır. Qriqoryanın sözlərinə görə, görüş həm də Ermənistanın müqavimət potensialını gücləndirmək məqsədi daşıyır.

Dövlət Departamentinin sözçüsü Metyu Miller isə bəyan edib ki, Paşinyan-Blinken-Von der Leyen görüşündə siyasi, iqtisadi və ya təhlükəsizlik sahələrində dəstəyin nəzərdən keçiriləcəyi gözlənilir.

Ermənistan parlamentinin sədri Alen Simonyan bu gün jurnalistlərə bildirib ki, hazırda Ermənistan Avropa İttifaqına üzvlük ərizəsinə baxmır. “Bu o demək deyil ki, biz ərizəni verib Aİ-yə namizəd olmağı gözləyirik. Müzakirə edirik, başa düşürük ki, Ermənistanda görüləsi çox işimiz var. Yaxın qonşularımız kimi illərlə gözləmək istəmirik, ona görə də ölkədə bir çox standartlar dəyişdirilməlidir”, – o, əlavə edib.

Ermənistanın “yeni dostları”nın hesabatı və Bakıdan cavab

Bu arada NATO-nun keçmiş baş katibi erməni lobbisi ilə fəal əməkdaşlıq edən Anders Foq Rasmussenin rəhbərlik etdiyi “Ermənistanın Dostları Şəbəkəsi”nin yaydığı hesabat diqqət çəkir. Bu təşkilatda lobbi ilə əməkdaşlığa cəlb olunmuş sabiq avropalı diplomatlar və siyasətçilər toplaşıb.

Hesabatda vurğulanır ki, Aİ Ermənistana namizəd statusu təklif etməyə hazır olduğunu açıq şəkildə bildirməlidir və bu, mühüm siqnal olacaq. Bundan başqa, Avropa diplomatlarının Ermənistanla bağlı daha bir neçə tövsiyəsi var:

Ermənistana Aİ-yə namizəd statusu təklif edilməlidir;

Avropa Sülh Fondundan Ermənistana vəsait ayrılmalıdır;

Aİ üzv dövlətlərindən ikitərəfli hərbi yardımın artırılması vacibdir;

Ermənistanın müdafiə qabiliyyətini gücləndirmək üçün birgə hərbi təlimlər keçirilməlidir;

Təhlükəsizlik sektorunda islahatlar aparılmalıdır;

Ermənistanın sərhədləri üzərində nəzarətinin gücləndirilməsi vacibdir;

Ermənistanı Avropa Enerji Birliyinə üzv olmağa dəvət edilsin;

İrəvanla viza rejiminin liberallaşdırılması ilə bağlı dialoqa başlanılsın” və s.

Azərbaycan Xarici İşlər Nazirliyinin sözçüsü Ayxan Hacızadə bu hesabatı sərt tənqid edib. “Hesabatda bütün faktların təhrif olunduğu, böhtan xarakterli və tamamilə əsassız müddəalar Azərbaycan əleyhinə aparılan qarayaxma kampaniyasının tərkib hissəsidir. Bu müddəalar, Ermənistanla Avropa İttifaqı arasında münasibətlərin dərinləşdirilməsinə yönəldiyi iddia olunan sözügedən hesabatla bağlı ciddi suallar doğurur. Əslində bu, absurd təbliğatdan başqa bir şey deyil”, – nazirliyin rəsmi nümayəndəsi bildirib.

Onun sözlərinə görə, bundan əlavə, hesabatın 5 aprel tarixində keçiriləcək ABŞ-Aİ-Ermənistan üçtərəfli konfransı ərəfəsində ictimaiyyətə açıqlanması, sözügedən hesabatın və onu imzalayan sabiq rəsmilərin əsl niyyətlərini üzə çıxarır.

“Bizi oda atma” xəbərdarlığı

Ermənistanın daxilində ölkənin Qərblə sürətli yaxınlaşma cəhdlərinə münasibət birmənalı deyil. Müxalifətdəki əsas qüvvələr hakim partiyanı ölkəni ciddi təhlükəsizlik riskləri ilə üz-üzə qoymaqda ittiham edirlər.

Eks-prezident Serj Sarkisyanın lideri olduğu “Mənim şərəfim var” partiyasının deputatı Tiqran Abramyan bildirib ki, hakim gücün Ermənistanın Avropa gələcəyi ilə bağlı planı onların sülh proqramına bənzəyir, bunun təhlükəsizliklə heç bir əlaqəsi yoxdur. “Sonrakı illər göstərdi ki, onun Ermənistanla, Ermənistan ətrafında gedən proseslərlə, erməni xalqının başına gələnlərlə, ümumiyyətlə, reallıqla heç bir əlaqəsi yoxdur”, – deputat vurğulayıb.

Tiqran Abramyan Ermənistanın Avropa İttifaqına doğru atdığı addımların qarşılığında real problemlərin öhdəsindən gəlməyə təminat olmadığı əlavə edib: “Ermənistan hakimiyyətinin bu gün vəd etdiyi şey təhlükəsizlikdir. Amma Aİ ilə mövcud gündəm bu çağırışlara heç bir şəkildə uyğun gəlmir”.

“Ermənistan” fraksiyasının rəhbəri Seyran Ohanyan bildirib ki, hazırda onlar belə bir gündəmi müzakirə etmirlər. “Balanslı siyasət yürütmək Ermənistanın həyati maraqlarına cavab verir”, – o əlavə edib.

Birinci prezident Levon Ter-Petrosyanın rəhbərlik etdiyi Erməni Milli Konqresi Rusiya ilə münasibətlərin pisləşdiyi indiki mərhələdə Ermənistanın Avropa İttifaqına daxil olmaq ərizəsini həm təhlükəsizlik, həm də iqtisadiyyat baxımından riskli hesab edir.

“Ukrayna, Gürcüstan və Moldovanın təcrübəsi göstərməli idi ki, qeyri-münasib şəraitdə və uyğun olmayan zamanda atılan addımlar nə qədər böyük insan həyatı, ərazi və iqtisadiyyat itkiləri ilə bağlıdır. Qlobal münaqişənin indiki misli görünməmiş vəziyyətində bu risklər çoxalır”, – təşkilat bildirib.

Konqresə görə, hökumət Ermənistanın Avropa İttifaqına üzv olmaq üçün müraciətindən sonra yaranan təhlükələrin hesabını ictimaiyyətə təqdim etməlidir. “Həmin risklərin və çağırışların aradan qaldırılması üçün təminatların əsaslandırılması, təhlükəsizlik və iqtisadiyyat sahəsində bütün çağırışların öhdəsindən gəlmək üçün zəruri olan real tədbirlər proqramından söhbət gedir”, – Erməni Milli Konqresinin bəyanatında deyilir.

Bakı: “ABŞ və Aİ Ermənistana görə məsuliyyət daşıyacaqlar”

Azərbaycan da Ermənistan hakimiyyətinin Qərblə münasibətlərindəki dinamikanı izləyir və prosesin regiondakı sülh imkanlarına zərbə vurğunu bəyan edir.

“Avropa İttifaqı və ABŞ tərəfindən bu kimi fəaliyyətlər açıq şəkildə birtərəfli və qərəzli xarakter daşıyır və ikili standart yanaşmasına əsaslanır. Sözügedən konfrans tam şəffaf şəkildə keçirilmir, regional inklüzivlikdən məhrumdur və regionda təşviq edilən və çox ehtiyac duyulan etimad quruculuğuna və inteqrasiyaya ziddir. Bu konfrans, erməni tərəfini xoş niyyətlə danışıqlara sövq etmək əvəzinə, regionda yeni bölücü xətlər və dırnaqarası təsir dairələri yaradır”, – XİN-in rəsmi nümayəndəsi Ayxan Hacızadə bildirib.

Onun sözlərinə görə, Ermənistandakı revanşist əhval-ruhiyyə fonunda Vaşinqton və Brüssel tərəfindən bu kimi açıq ermənipərəst ictimai təzahür Ermənistanın Azərbaycana qarşı yenidən mümkün təxribatlarında Aİ və ABŞ-nin Ermənistanı dəstəkləyəcəyinə dair bu ölkədə təhlükəli illüziya yarada bilər. “Bu halda, Aİ və ABŞ Ermənistanın sabitliyi pozan hər hansı mümkün hərəkətinə görə məsuliyyəti bölüşəcəklər”, – o əlavə edib.

Nazirliyin nümayəndəsi bütün tərəfləri sülh səylərinə əks təsir göstərən və regionda yeni eskalasiya və gərginlik dalğalarına səbəb ola biləcək addımlardan çəkinməyə çağırıb.

Beləliklə, Ermənistan rəhbərliyi aprelin 5-də Qərb liderləri ilə strateji planlaşdırma görüşü ərəfəsində həm ölkə daxilindən, həm də Azərbaycandan ciddi xəbərdarlıq alıb. İrəvanın əsas “müttəfiqi” Rusiya rəhbərliyinin başı isə hələlik qarışıqdır, yəqin ki, yaxın günlərdə onların reaksiyası olacaq. Paşinyan komandasının bu görüşdən imtina etməsi inandırıcı deyil, amma onun təbliğat-təşviqatını mümkün qədər azaldıb, qıcıq yaratmayan notlar üzərində ritorikaya üstünlük verəcəyi ehtimal olunur. Daha sonra aprelin 5-ə qədər Azərbaycanın işğalda olan 4 kəndinin boşaldılması ilə bağlı real addımlar atıla bilər. Əslində bu məsələnin indiki məqamda gündəmə gətirilməsi təsadüfi deyil, Bakının Qərblə birtərəfli görüşə sərt reaksiyasını yumşaltmaq məqsədi daşıyır.

Turqut
pressklub.az