Xəbər verildiyi kimi, bu günlərdə qanunvericiliyin tələblərinin pozulmasına və vətəndaşların haqlı narazılığına səbəb olan nöqsanlara görə, apellyasiya məhkəməsinin 3, birinci instansiya məhkəmələrinin isə 6 hakimi intizam məsuliyyətinə cəlb olunub.

Hər kəsə məlumdur ki, Azərbaycan cəmiyyətində ən çox narahatçılıq və narazılıq olan sahələrdən biri də məhkəmə-hüquq sistemidir. Bu sistemdəki problemlər nəinki ədalətli cəmiyyət quruculuğuna, bütövlükdə ölkənin, azad sahibkarlığın inkişafına, o cümlədən investisiya mühitinin sağlamlaşmasına maneə olan əsas problemlərdən biri, bəlkə də birincisidir.

Məhkəmə sistemində tüğyan edən korrupsiya və rüşvətxorluq faktları dövlətin imicinə, gələcək fəaliyyətinə, hazırkı mövqeyinə, ən əsası isə ölkə vətəndaşlarına böyük ölçüdə ziyan vurur. Məhkəmə sistemində qeyri-şəffaf bir mühit formalaşdığı üçün, iqtisadi, sosial, siyasi sahələrdə həyata keçirilən islahatların da ciddi effekti olmur.

Azərbaycanda məhkəmə-hüquq sistemindəki çatışmazlıqlar, bu sahədə fəaliyyət göstərən hakimlərin çıxardıqları qərarlar zaman-zaman Milli Məclisdə də müzakirə olunub. Bu barədə Milli Məclisin son iclaslarından birində çıxış edən Millət vəkili Zahid Oruc “Tərtər işi”ylə bağlı sifarişli hökm çıxaran hakimləri tənqid edib.

“Tər-tər kimi qəhrəman şəhərin adını ləkələmək istəyən, vətəndaşların hüquq sisteminə etibarını zədələyən adamlar sonda ifşa olundular. Saxta xəyanət hökmlərinin sifarişçiləri, təşkliatçıları, müdafiəçiləri, hərbi hissələrdə “samosud” təşkil edənlər, qurbanları qospitallarda cəza palatalarına bağlayanlar, Hərbi Prokurorluğun kölə müstəntiqləri və andsız hərbi hakimlər 5 il dövlət əleyhinə təbliğata bais olduqlarına görə məsuliyyət daşıyırlar. Zərərçəkənlərə təzminatı dövlət deyil, saxta işi tərtib edən şəbəkə üzvləri ödəməlidir”,- deyə deputat qeyd edib.

Təəssüf ki, Azərbaycanda hakimlərin mütləq əksəriyyəti şəffaf, obyektiv və ədalət prinsipləri əsasında fəaliyyət göstərmir. Beynəlxalq hesabatlara əsasən, Avropa Məhkəməsi indiyədək Azərbaycanla bağlı yüzlərlə qərar çıxarıb, ərizəçilərin ədalətli məhkəmə araşdırması hüququnun pozuntusunu tanıyıb. Avropa Məhkəməsi təsdiqləyib ki, həmin işlərə yerli məhkəmələr obyektiv baxmayıb, çıxarılan qərarlar ədalətli olmayıb.

Qeyd edək ki, Məhkəmə-Hüquq Şurasının məlumatına görə, qurumun fəaliyyəti dövründə (2005-ci ilin fevralında fəaliyyətə başlayıb-red.) qanunvericiliyin tələblərinin pozulmasına, o cümlədən insanların haqlı narazılığını doğuran hallara görə, hakimlər barədə 300-dən çox intizam icraatı başlanıb, ciddi nöqsanlara yol verən 200-dək hakim müxtəlif əsaslarla məhkəmə sistemindən kənarlaşdırılıb. Təkcə son üç ildə 70-dək intizam icraatının başlandığı, 60 hakimin məhkəmə sistemindən uzaqlaşdırıldığı bildirilir.

Ancaq təəssüf ki, vəziyyət düzəlmək əvəzinə daha da pisləşir. Yeni təyin olunan hakimlər bir çox hallarda özündən əvvəlkilərə "rəhmət" oxutdurur. Bəzi makler vəkillərlə işbirliyi quran hakimlər dələduzların qurbanına çevrilən vətəndaşların əmlaklarını əllərindən almaqdan belə çəkinmirlər. Bu zaman əmlakın dəyəri hakim, vəkil və onun müdafiə etdiyi dələduz arasında bölünür. Vətəndaşın isə şikayətini eşidən olmur. Təsadüfü deyil ki, hazırda "maklerlikdə" ad çıxarmış belə vəkillərdən biri hər yerdə "hakimlərin çəkici mənim əlimdədir" deyə, öyünür. Cəzasızlıq dələduz vəkillərin əl-qol açmasına, hakim öbaşnalıqlarının kütləvi hal almasına səbəb olub. İnsanlar DTX-nın bu sahədə "təmizləmələrə" başlayacağı günü səbirsizliklə gözləyirlər.

Məlumat üçün onu da qeyd edək ki, məhkəmə hakimləri toxunulmaz olsa da, qanunvercilikdə onlar üçün də məsuliyyət nəzərdə tutulub. Cinayət Məcəlləsinin 295.2 maddəsində bilə-bilə ədalətsiz hökm çıxarmaqla şəxsin həbsdə qalmasına səbəb olan hakimlər üçün 5 ildən 8 ilə qədər azadlıqdan məhrumetmə cəzası nəzərdə tutulub.

Bu mövzuyla bağlı tanınmış hüquqşünas Əkrəm Həsənov “AzPolitika.info”-ya şərhində qeyd edib ki, sözügedən sahədə şəfaflığın təmin olunması üçün, ilk növbədə məhkəmə qərarları ardıcıl dərc olunmalıdır: “Biz bu gün dərc olunan məhkəmə qərarlarında bu ardıcıllığı görə bilmirik. Bildiyimiz kimi, hər məhkəmə işinin özünün nömrəsi olur. Bu nömrələr ardıcıllıqla verilir. Bu ardıcıllıq pozulursa, deməli, hansısa məhkəmənin qərarı gizlədilir.

İkincisi, məhkəmə qərarları üzrə axtarış sistemi yaradılmalıdır. Hətta bu barədə 2019-cu ildə ölkə başçısının da Fərmanı var. Bu sistem vasitəsilə istənilən sözü, maddəni axtarışa verərkən, bunların hansı məhkəmə qərarlarında işlədildiyini görmək olur. Sonra isə oxşar məhkəmə işlərinə eyni cür baxılıb-baxılmadığı müəyyənləşdiririlir. Əgər üç il ərzində bunu etməyiblərsə, ayrı-ayrı hakimlər yox, məhkəmə sisteminin başında duranların özləri bu sistemin düzgün işləməsində maraqlı deyillər.

Bu gün İnkişaf Etmiş Ölkələrdə məhkəmələrin şəffaflığı tam şəkildə təmin olunur. Qərarlar ardıcıllıqla dərc olunur, hüquq elmi var, müzakirələr gedir, kitablar çıxır, məqalələr yazılır və s. İnsanlar bu məlumatlar əsasında özləri də anlaya bilirlər ki, hansı hakim savadlıdır, düzgün qərarlar verir, ədalətlidir. Bizdə isə sadəcə biabırçılıqdır”.

Ekspert qeyd edir ki, son illər hakimlərin maaşları artırılsa da, bu kifayət etmir: “Hesab edirəm ki, hakimin maaşı ən azı 10 min manat olmalıdır. Azərbaycanda xeyli sayda hüquqşünas tanıyıram ki, 10 min manata görə, korrupsiyadan da uzaq durar, yuxarıların göstərişlərini də yerinə yetirməz. Hazırda aşağı məhkəmə hakimləri təxminən üç min manatdan bir qədər artıq maaş alırlar. Düşünürəm ki, maaşların aşağı olması, bir növ hakimləri korrupsiyaya bulaşdırmağa hesablanıb. Bir dəfə korrupsiaya bulaşan hakimin isə gözü həmişə kölgəli olur. O, məcburən yuxarıların tapşırılarını canla, başla yerini yetirir. Çünki bilir ki, onun özünün fəaliyyətində də qanunsuzluqlar var. Bu cür hakimlərin adları isə hər kəsə məlumdur”.

“Hazırda özünü tanınmış hüquqşünas adlandıranların 90 faizi bisavad, makler və qeyri-dürüst insanlardır. Əslində bu cür məhkəmə sistemində başqa cür ola da bilməz. Belə şəraitdə tanınmış hüquqşünasların əksəriyyəti bu sistemin qaydaları ilə işləyənlərdir... Təəssüf ki, bu cür vəziyyətdən ən çox əziyyət çəkənlər bilikli və savadlı hüquqşünaslarımızdır”,- deyə, ekspert bildirib.

E. Bəyməmmədli

“AzPolitika.info”

Rusiyanın Mərkəzi Asiyada mövqeyi keçən il o qədər güclü idi ki, hətta Çinin artan iştirakı ilə belə onu təhdid etmirdi. Amma Rusiyanın Ukraynaya təcavüzünün başlaması ilə hər şey dəyişdi, Ukrayna şəhərləri ilə yanaşı, Kreml Rusiyanın bütün dünyada, xüsusən də postsovet məkanında təsirini məhv edir. İndi Moskvanın xəttindən kənara çıxan istənilən bəyanat və ya jest Mərkəzi Asiya ölkələrinin Rusiya ilə əlaqələri kəsmək cəhdi kimi görünür və onun regionda təsirinin tezliklə sona çatması ilə bağlı müzakirələrə səbəb olur…

Həmçinin Mərkəzi Asiya Rusiyanın “düşmən” hesab etdiyi ölkələrlə əlaqələri fəal şəkildə gücləndirir. Mərkəzi Asiya liderləri bir-bir Qərbə səfər edir, sanksiyalara əməl olunması ilə bağlı ABŞ-la məsləhətləşir, Rusiyadan yan keçən logistik marşrutlar hazırlayır. Bununla yanaşı, region Rusiyanın inteqrasiya layihələrindən uzaqlaşır: oktyabrda Qırğızıstan öz ərazisində KTMT hərbi təlimlərini ləğv edib, dekabrda isə Özbəkistan prezidenti Şavkat Mirziyoyev Aİİ sammitində Putinlə görüşməmək üçün Bişkek səfərini təxirə salıb…

KTMT-nin reputasiyası daha çox zədələndi. Ukrayna cəbhəsindəki uğursuzluqlar qüdrətli Rusiya ordusu haqqında mifi darmadağın etdi və Rusiya təhlükəsizlik çətirindən asılı olan ölkələri ciddi şəkildə əsəbiləşdirdi. Bu, KTMT-nin tezliklə dağılacağı anlamına gəlmir, lakin onun genişlənmə potensialı sıfıra bərabərdir. Moskva isə Mərkəzi Asiya ölkələrinin subyektivliyini tanımaq və öz cəlbediciliyi ilə məşğul olmaq əvəzinə, keçmiş sovet respublikalarından Kremldən miras qalmış tarixi hökmranlığı məhv etməməyi tələb edir…

Pərviz Əliyev

Əsas təhdid nədir?
SSRİ-nin dağılmasıyla “soyuq müharibə” bitdi və birqütblü dünyada Amerika Birləşmiş Ştatlarının hegemonluğu artdı. Ancaq 2000-ci illərdən başlayaraq Vaşinqtonun çətinlikləri başladı, Rusiya, Çin, Hindistan və Braziliya kimi ölkələr öz bölgələrində fəallıqlarını artdırdılar.
Buna baxmayaraq, Vaşinqton öz liderliyi uğrunda siyasi və diplomatik mübarizəsini davam etdirir. ABŞ prezidenti Co Bayden hesab edir ki, dünyada ABŞ-ın liderliyinə ehtiyac var: “Biz strateji rəqabət şəraitində dünya quruluşunun formalaşdırılması uğrunda mübarizə aparırıq. Biz çağırışlarla üz-üzəyik. Dəyərlərimizi bölüşən tərəfdaşlarımızla təhlükəsiz dünyanı formalaşdırmağa çalışırıq”.
Bu sözləri Rusiya və Çində belə qəbul edirlər ki, onlar ABŞ-ın həm də ona görə rəqibləridir ki, Vaşinqtonun dəyərlərinə zidd siyasət yürüdürlər. Vaşintonda Rusiyadan çox Çini əsas təhdid kimi qiymətləndirirlər. Pekin Vaşinqtonun strateji rəqibidir. ABŞ-ın siyasi və ekspert dairələrində belə bir fikir var ki, Çin beynəlxalq münasibətləri özü istədiyi formada formatlaşdırmağa çalışır. Vaşinqton bunun qarşısını almağa çalışır. ABŞ-ın Çinə qarşı müqavimət siyasəti Donald Trampın prezidentliyi dövründə başladı. Hazırki prezident Co Bayden bu siyasəti davam etdirir. 1970-ci illərdə Pekinlə təmaslara başlayan Vaşinqton düşünürdü ki, bu siyasət nəticəsində zaman keçdikcə Çin dəyişəcək. Ancaq bu baş vermədi və Çin Kommunist Partiyasının rəhbərliyi əksinə ölkələrinin mövqelərini beynəlxalq aləmdə möhkəmlətməyə başladılar. Çin Amerika modelini qəbul etmədi.
ABŞ prezidenti Co Bayden Çinlə mübarizə aparmaqla yanaşı, Pekinlə dialoqdan da imtina etmir. Bayden Çin lideri Si Sinpinlə ara-sıra görüşür və müxtəlif mövzularda fikir mübadiləsi aparır. Bayden Si Sinpinə açıq deyib ki, Vaşinqton Pekinlə həm mübarizə aparacaq, həm də əməkdaşlıq edəcək. İki ölkənin əməkdaşlıq etdiyi sahələdir bunlardır: iqlimin dəyişməsi, qlobal makroiqtisadi sabitlik, səhiyyə və qlobal ərzaq təhlükəsizliyi. Bu iki ölkə arasında bu mövzular ətrafındA məhdud əməkdaşlığı şərtləndirir.
Çinin ABŞ-la mübarizə aparmaq planı yoxdur. Buna baxmayaraq, Pekin müxtəlif ölkələrlə əməkdaşlığında öz qaydalarını tətbiq etməyə çalışır. Si Sinpin Kommunist Partiyasının son qurultayında bu prinsipi belə izah edib: “Çin modernləşmiş aparıcı sosialist dövlətinə çevirməli, beynəlxalq aləmdə çəkimizi artırmalıyıq”. Ancaq bunun özünü Qərbdə təhdid kimi qiymətləndirirlər.
Vaşinqton Pekinin bir başqa siyasətindən də narahatdır. “Bloomberg” agentliyinin məlumatına görə, ABŞ Afrika ölkələrinin Çinə borclarını ödəməkdə çətinlik çəkdiyi üçün borc şərtləri ətrafında şəffaflığın artırılmasını tələb edəcək. Dövlət Departamentinin iqtisadi artım, enerji və ətraf mühit məsələləri üzrə katibi Xose Fernandes deyib ki, Vaşinqton həmçinin “bu ölkələrin xalqlarını sıxışdıran sarsıdıcı borcdan necə çıxa biləcəklərini anlamağa çalışacaq”. Fernandez bu sözləri Vaşinqtonda 40-dan çox dövlət başçısının qatıldığı ABŞ-Afrika Liderləri Sammiti çərçivəsində verdiyi müsahibədə deyib. Prezident Co Bayden ABŞ-ın Çinin milyardlarla dollarlıq sərmayə vasitəsilə nüfuz qazandığı qitə ilə əlaqələrini canlandırmaq istəyir. Çinin ABŞ-dakı səfirliyinin sözçüsü Liu Pengyu isə bildirib ki, Çin inkişaf etməkdə olan ölkələrin, o cümlədən Afrika ölkələrinin üzləşdiyi borc məsələlərinə “böyük əhəmiyyət verir” və onlara “borc təzyiqini” azaltmağa kömək etmək öhdəliyi götürüb.
Kovid Çindən dünya ölkələrinə yayılmağa başlasa da, xəstəlikdən ölənlərin sayı bu ölkə üçün faciəvi olmadı. Əksinə xəstəlik ABŞ-a çatdıqda ölənlərin sayı yüzminlərə çatdı. Xəstəlliyin mənbəyi məsələsi ABŞ-la Çin arasında hələ də fikir ayrılığıdır. Buna baxmayaraq, Pekin xəstəliklə mübarizədə kəskin addımlardan çəkinməyə başlayıb. Çinlilərin bir neçə günlük sərt etirazı Pekini geri addım atmağa məcbur etdi.
“Vaşinqton post” qəzetinini yazdığına görə, Çin "sıfır covid" siyasətini ləğv etməyə başladıqdan cəmi bir həftə sonra, təxminən üç illik qapanmanın sona çatdığını göstərən böyük şəhərlərdə ailələr yeni tapdıqları azadlığa qovuşublar. Ancaq bu azadlıq onlara baha başa gəlib. Çinlilər qorxudan dərman ehtiyatlarını artırıb və ev müalicəsi ilə məşğul olublar. Bu da apteklərdə dərman qıtlığı yaradıb. Apteklərdə qızdırma dərmanları, eləcə də ənənəvi bitki mənşəli dərmanlar tükənib. Məqalədə bir çinliyə iatinad edilərək yazılıb ki, apteklərdən birində satıcı paket dərman onun əlinə qoyaraq “bunu da al, çünki sonra bu da tükənəcək” deyib. Müxtəlif şayiələr Çindəki supermarketlərdə ərzaq qıtlığı da yaradıb.
“Atlas” Araşdırmalar Mərkəzi
Teref.az

2023-cü il Qarabağdakı separatçı rejimə qarşı hərbi əməliyyatlar vəd edir

Başa çatmaqda olan 2022-ci ildə də Qarabağ münaqişəsinin tam həllinə nail olmaq mümkün olmadı. Əksinə, qarşıdakı illərdə də problemin Azərbaycan və Ermənistanın gündəmində əsas mövzu olaraq qalacağı dəqiqləşdi. İl ərzində baş verən hərbi toqquşmalar (Fərrux dağı əməliyyatı, 12-14 sentyabr döyüşləri) isə güc tətbiqinin əsas vasitələrdən biri kimi qaldığını göstərir. Əgər problemin tam, hərtərəfli həlli mümkün olmayacaqsa, gələn il daha iri miqyaslı hərbi toqquşmaların baş verməsi qaçılmaz görünür.

2022-ci il, lokal hərbi əməliyyatlarla yanaşı, münaqişənin həlli üçün beynəlxalq vasitəçilərin ciddi siyasi, diplomatik cəhdləri ilə yadda qaldı. Biz ABŞ hökumətinin, Avropa İttifaqı (Aİ) rəhbərliyinin Azərbaycanla Ermənistan arasında sülhün əldə olunması istiqamətində çoxşaxəli fəaliyyətini müşahidə etdik. Brüsseldə Aİ Şurasının rəhbəri Şarl Mişelin vasitəçiliyi ilə keçirilən ardıcıl 4 görüş, Bakı və İrəvanın sülh müqaviləsi üçün təklif etdikləri əsas prinsiplər, ABŞ Dövlət katibi Entoni Blinkenin tərəflər arasında təşkil etdiyi müzakirələr problemin həlli məsələsini yenidən beynəlxalq səviyyəyə daşıdı. Eyni zamanda, Azərbaycan və Ermənistan arasında sülhə mane olan əsas problemlərin dairəsini müəyyənləşdirməyə imkan verdi.
Qərbin fəallaşması, Bakı və İrəvanın bu formatda həvəslə iştirak etməsi başı Ukrayna müharibəsinə qarışan Rusiyanı da aktivləşdirdi və Kreml öz maraqlarını qorumaq üçün əlindəki rıçaqları işə saldı. Son olaraq, 31 oktyabrda Vladimir Putinin Soçidə təşkil etdiyi üçtərəfli görüş Qərbin vasitəçiliyi əldə olunan tərəqqini heçə endirdi və problem yenidən 2 il əvvəlki məcraya qayıtdı. Hazırda Moskva təşəbbüsü yenidən ələ alıb, Qərb isə bir qədər oyundankənar vəziyyətə düşüb. Çünki sülh razılaşması barədə müzakirələri qarşılıqlı ittihamlar əvəzləyib, Ermənistan rəhbərliyi bu situasiyanın yaranmasında maraqlı olub. Baş nazir Nikol Paşinyanın Brüssel formatında “Fransa prezidenti E.Makronun iştirakı” şərtini irəli sürməsi Bakının etirazına səbəb olub, nəticədə il sonuna qədər liderlərin görüşü təxirə salınıb. Qarşıdakı günlərdə Brüsseldə Azərbaycan və Ermənistan XİN rəhbərlərinin görüşü planlaşdırılır ki, ondan hansısa irəliləyişlər gözləməyə dəyməz. Qərb bu təması təşkil etməklə prosesdən kənarlaşmadığını göstərməyə çalışır.

Beləliklə, 2022-ci ildə münaqişənin həllinə mane olan əsas fikir ayrılıqları və maraqlı tərəflərin mövqelərinin aşağıdakılardan ibarət olduğu qətiləşdi:

Rusiya Qarabağın Azərbaycanın suverenliyi daxilində olmasını istəmir, eyni zamanda, Ermənistanın Xankəndidəki separatçı rejimə təsir imkanlarını azaltmağa çalışıb və buna nail olub. Milyarder Ruben Vardanyanın Qarabağa göndərilməsi Kremlin bölgə ilə bağlı planlarını çılpaq şəkildə ortaya qoyur. Vardanyan dəfələrlə bəyan edib ki, Qarabağ erməniləri Azərbaycanın tərkibində olmayacaqlar, ancaq yanaşı yaşamaqdan söhbət gedə bilər. Rusiya vəziyyəti qəlizləşdirməklə, Azərbaycanı sərt addımlara vadar etmək, Qərblə gedən danışıqlar prosesini sıfırlamaq, Bakıya qarşı ciddi beynəlxalq təzyiqlərə nail olmaq, nəticədə öz şərtlərini diktə etmək üçün münbit şərait yaratmaq istəyir. Kreml rəsmiləri açıq şəkildə bildiriblər ki, Qarabağ ermənilərinin statusu gələcək nəsillərin işdir, yəni sözügedən naməlum dövrə qədər bölgənin Rusiyanın faktiki idarəçiliyində olması ilə barışmaq lazımdır;

Ermənistan da Azərbaycanla sülh müqaviləsini öz şərtləri daxilində imzalanmasına çalışır. Rəsmi İrəvanın mövqeyi belədir ki, Qarabağ mövzusu ikitərəfli münasibətlərin predmeti deyil, bu məsələ ayrıca həll olunmalıdır. Yəni Bakı ilə sülh müqaviləsi imzalayıb, sərhədlərin dəqiqləşdirilməsinə, kommunikasiyaların açılmasına başlamaq olar. İrəvan Qarabağın Azərbaycanın tərkibində olması faktı ilə də razılaşır, amma orada yaşayan ermənilərin hüquqlarının və təhlükəsizliyinin qorunmasına beynəlxalq qarantiyalar tələb edir. Bu, faktiki olaraq, Qarabağa xüsusi status verilməsi deməkdir və Bakı bu tələbi rədd edir. Ermənistan rəhbərliyi habelə 10 noyabr bəyanatında yer alan Zəngəzur dəhlizinin açılmasına qarşıdır. Bu məsələdə İrandan və Qərbdən dəstək alır, amma Rusiya öz nəzarətində olacaq dəhlizin açılmasını istəyir. Nikol Paşinyan dəfələrlə bəyan edib ki, Azərbaycana Zəngəzurdan Naxçıvan Muxtar Respublikasına maneəsiz keçid verməyəcək. Azərbaycan rəhbərliyi isə bunun qarşılığında Qarabağ ermənilərinə yaratdığı – Laçın dəhlizindən sərbəst keçid imkanına yenidən baxacağını bildirir. Bu istiqamətdə addımlar atılıb, bir həftədir sözügedən yol bağlıdır, vətəndaş cəmiyyəti təmsilçiləri Laçın yolunda etiraz aksiyası keçirir. Amma Bakının bu addımı Ermənistan rəhbərliyini o qədər də narahat etmir, dolayısı ilə problemin həllini Rusiyanın üzərinə atır. Kreml rəhbərliyi isə hələ ki, Azərbaycanla hesablaşmaq mövqeyində olduğunu nümayiş etdirir;

Azərbaycanın sülh şərtləri isə sadədir. Rəsmi Bakının bu ilin əvvəlində təqdim etdiyi 5 baza prinsipi dövlətin ərazi bütövlüyü və suverenliyinin qarşılıqlı olaraq tanınmasını, biri-birinin daxili işlərinə qarşımamaq öhdəliyini, güc tətbiq etməkdən imtina etməyi ehtiva edir. Azərbaycan rəhbərliyi Qarabağ ermənilərinə hər hansı status və ya müstəsna imtiyazlar verilməyəcəyini bəyan edir. Bildirilir ki, Bakı erməni əhalinin təhlükəsizliyinin və hüquqlarının qorunmasına təminat verir, burada hər hansı beynəlxalq missiyaların fəaliyyətini qəbul etmir. Azərbaycan hesab edir ki, 10 noyabr bəyanatının şərtləri yerinə yetirilməlidir, qanunsuz erməni silahlı birləşmələri Qarabağdan çıxarılmalıdır, bölgədə Azərbaycanın dövlət qurumlarının fəaliyyətinə şərait yaradılmalıdır. Bu tələb Qərb tərəfindən açıq şəkildə dəstəklənmir, Rusiya isə ümumiyyətlə onun icrasına bölgədəki imkanları ilə mane olur. Əslində Moskvanın Qarabağdakı sülhməramlı missiyasının əsas fəaliyyəti bundan ibarətdir.

Azərbaycan bəyan edir ki, əgər müharibədən keçən 2 il ərzində sülh üçün heç bir zəmin yoxdursa, Qarabağdakı hərbi qruplaşma tərksilah edilməyibsə, bölgədə antiterror əməliyyatlarına başlaya bilər. Xankəndidəki hərbi xuntanın son davranışları Bakını sərt addımlar atmağa vadar edir.

İlin mənzərəsi belə nəticə çıxarmağa əsas verir ki, qarşıdakı 2023-cü ildə bizi Azərbaycanın separatçı cinayətkarlara güc tətbiqi və onun yaradacağı hərbi-siyasi gündəm gözləyir…
pressklub

Özge Özdemir

İqtisadi böhran və maliyyə çətinlikləri ailə və digər birgəyaşayış münasibətlərinə də mənfi təsir edir.

"İnflyasiya hekayələri" çərçivəsində söhbət etdiyimiz insanlar ölkədəki iqtisadi böhrana görə evlərində gərginliyin artdığını, dolanışığın çətinləşməsi ucbatından həyat yoldaşlarıyla əvvəlkindən daha çox dalaşdıqlarını deyirlər.

Ekspertlərin fikrincə, maliyyə çətinliyi şəraitində münasibətlərin korlanmaması mümkün deyil.

Türkiyə Statistika Təşkilatının (TÜİK) 2021-ci ilə aid ailə quruluşu araşdırmasının nəticələrinə görə, boşanmaların əsas səbəbi məsuliyyətsizlik və laqeydlikdir.
Ailənin iqtisadi problemlərinin həll edilməməsi isə üçüncü sırada göstərilir və boşanma səbəblərinin 10 faizini təşkil edir.

"BBC Türkçe-ye danışan psixoloq Ece Oral Albayrağın sözlərinə görə, maddi çətinliklər mütləq boşanmayla nəticələnmir; amma inam, yaxınlıq, sevgi bağları qopanda ayrılma ehtimalı artır.

Son dövrlərdə yaranmış anlayış: iqtisadi aldatma
Ece Oral Albayrak son dövrlərdə ən çox rast gəlinən hallardan birinin "iqtisadi aldatma" olduğunu bildirir:

"İqtisadi aldatma ər və ya arvadın gizlicə bank hesabını açması, yaxud da birinin digərindən xəbərsiz borc götürməsi zamanı baş verir. Bu isə iqtisadi etibarsızlığa gətirib çıxarır. Ona görə də açıq və şəffaf ola bilmək çox vacibdir".

Ancaq bu, davamlı olaraq bir-birinə nəzarət etmək və ya bir-birini hesabat verməyə məcbur etmək ənənəsinə çevrilməməlidir; çünki belə yanaşma iqtisadi zorakılıq yaradır.

İqtisadi zorakılıq maddi üstünlükdən istifadə etməklə partnyora nəzarət etmək, sınamaq, alçaltmaq və cəzalandırmaqdır.

Ailənin iqtisadi prinsipləri müəyyən edilməlidir
Psixologiya üzrə məsləhətçi Tunc Tataker deyir ki, iqtisadi geriləmə psixoloji və fiziki durumu təhdid edən vəziyyətdir; bu baryeri keçmədən münasibətlərdəki problemləri aradan qaldırmaq çətindir.

Buna görə də o, iqtisadi çətinliklər həll olunana qədər münasibətlərdə münaqişə yaradan elementləri azaltmağı tövsiyə edir.

Tataker vurğulayır ki, cütlüklərin etməli olduqları ilk şey real vəziyyətləri haqqında danışmaqdır:

"Kağız və qələm götürüb masanın arxasına keçirsiz. Gəlirimiz nə qədərdir, xərcimiz nə qədərdir? Ailəmizin iqtisadi prinsipləri hansılardır? Borc alacağıqmı, borc verəcəyikmi? Ailələrdən biri və ya hansısa dostumuz bizdən maddi yardım tələb edəndə necə reaksiya verməliyik? Bu müzakirə birgəyaşayış üçün zəruri olan tale ortaqlığı hissini də yaradır. Bu hiss yoxdursa, cütlük ola bilməzsiniz".

İnsanların pulla bağlı keçmişi və hissiyyatı fərqlidir
Mütəxəssislərin fikrincə, cütlüklər maddi vəziyyətlərini müzakirə edəndə nəzərə almalıdırlar ki, hər kəsin pulla davranışı və maddi keçmişi fərqlidir.

Ona görə də cütlüklər pul haqqında nə düşündüklərini, nə hiss etdiklərini və onu necə xərcləmək istədiklərini açıq deməlidirlər.

Oral Albayrak qeyd edir ki, "Ər və arvadın bir-birini tanıması vacibdir. Prioritetləri fərqli ola bilər. Biri ev almaq, maşın almaq və ya investisiya qoymaq istəyə bilər. Digəri isə deyə bilər ki, mən indi qazanıram və xərcləmək istəyirəm. Yəni onların önəm verdiyi, dəyərli və ya vacib hesab etdiyi şeylər fərqli ola bilər. Bunu bilmək heç də həmişə münaqişənin qarşısını almır, amma bu, cütlükləri daha hazırlıqlı edə və münaqişələri azalda bilər".

Bir çox analitiklər deyirlər ki, maddi məsələləri və özlərinin maliyyə gələcəyini müzakirə etmək cütlüklər arasındakı bağları gücləndirir. Bəzilərinə isə bu hətta romantik görünə bilər.

ABŞ-ın ictimai radiosu NPR-ə danışan maliyyə terapevti Amanda Clayman bu vəziyyəti belə izah edir:

"Həssas ola bilmək yaxınlığın ən vacib hissələrindən biridir. Hər şey qarışıq olsa belə, bunu birlikdə həll edə bilmək, bu vəziyyəti kiminləsə bölüşmək - sehrli bağların yarandığı yer məhz buradır".
bbc

Naxçıvanın baş “leşyeyən”i Azər Zeynalovun ətrafında həlqə daralır.
Ovqat.com-un məlumatına görə, dünən Azər Zeynalovun qardaşı Ceyhun DTX-nın Naxçıvan Baş Ofisinə gətirilib.
İfadəsi alındıqdan sonra sərbəst buraxılan Ceyhun Zeynalovun yenidən, bu dəfə uzun müddətliyə DTX-ya çağırılacağı gözlənilir.
Zənnimizcə, Ceyhun Zeynalovun DTX-ya çağırılması təsadüfi deyil. Böyük ehtimalla, Azər Zeynalovun da başının üstündə “qara buludlar dolaşır”. Naxçıvan Muxtar Respublikası Ali Məclisi Sədrinin birinci müavini vəzifəsini icra edən Azər Zeynalov “kiçik torpağ”ın mədəniyyət, təhsil və səhiyyə kimi humanitar sahələrinə nəzarət edir. Naxçıvanda haqqı yeyilən hər mədəniyyət xadiminin, xəstənin ahu-naləsində onun da xüsusi payı var. DTX-nın Naxçıvan Baş İdarəsinin son zamanlar səhiyyə ocaqlarında apardığı əməliyyatlardan sonra Azər Zeynalovun qardaşının eyni idarəyə çağırılması arasında üzvi əlaqənin olduğu şübhə doğurmur. Xatırladaq ki, iki gün əvvəl Naxçıvanın Səhiyyə Nazirliyinin rəhbər şəxsləri, həmçinin bütün xəstəxanaların baş həkimləri DTX-ya çağırılmışdı. Onlardan Naxçıvan MR xəstəxanasının baş həkimi Zəbur Bağırovun hətta Bakıya gətirildiyi də vurğulanırdı. Baş həkimlər xüsusilə Naxçıvanın tibbi sığorta fondunu talamaqda şübhəli bilinirlər.

Şəkildə: Azər Zeynalovun malikanəsi: "Xan" həzrətləri ev kimi istifadəsinə icazə vermədiyi üçün tələbə yataqxasına çevrilib
Azər Zeynalov təkcə mədniyyət xadimlərinin və xəstələrin haqqını yeməklə kifayətlənməyib. O, həmçinin Naxçıvanda vurulmuş iri məmurların “ölmüş” mülkünə qonan və onları mənimsəyən əsas şəxs kimi tanınır. Məhz bu qabiliyyətinə görə, o, Naxçıvanda “Baş leşyeyən” ləqəbi ilə tanınır. Azər Zeynalovun Naxçıvan MR sabiq Daxili İşlər naziri Əhməd Əhmədovun qardaşı iş adamı Əvəz Əhmədovun mülklərinə yiyələnməsi barədə dünən facebook səhifəsində paylaşdığımız bir məlumatı diqqətinizə çatdırırıq:

Azər Zeynalov: Naxçıvanın baş “leşyeyəni”
Yəqin yadınızda olar, bir müddət əvvəl yazdığımız bir yazıda Naxçıvan MR-də “leşyeyənlik” “sənət”inin geniş yayıldığından bəhs etmişdik. Bildirmişdik ki, Muxtar Respublika Səfərbərlik və Hərbi Xidmətə Çağırış üzrə Dövlət Xidmətinin rəisi Mirzə Cəlilov dostu Xoklu Habillə əlbir olub vurulan iri məmurların mülkiyyətini yarı qiymətinə alır və özünküləşdirirlər. Bu işə himayədarlıq edən Mirzə Cəlilov, yerinə yetirən isə Xoklu Habildir. Xoklu Habilə məhz bu yeni peşəsinə görə Naxçıvanda “leşyeyən” də deyirmişlər.
Sən demə, Naxçıvanda “leşleyən” təkcə Habil “müəllim” deyilmiş. Hətta ondan daha yekə leşyeyən də var imiş. Adı da nə olsa yaxşıdır? Azər Zeynalov. Bəli, bəli, bu zamanadək sizə “Boz kardinal” kimi tanıtdığımız adam. O adam ki, xalq artisti Həsən Ağasoyu da 1.5 il işsiz qoyub və indi xalq artisti ondan kompensasiya istəyir.
Azər Zeynalov Naxçıvanda külli-ixtiyar sahibi olduğundan əlavə “leşyeyən”ə belə ehtiyac duymurmuş. Özü birbaşa ölmüş mülklərə qonur və heç bir xərc çəkmədən onları öz mülkiyyətinə keçirirmiş. Təsəvvür edin ki, bir vaxtlar Naxçıvanın ən qüdrətli adamı sayılan sabiq Daxili İşlər naziri Əhməd Əhmədov da xan tərəfindən vurulduqdan sonra onun və qardaşı iş adamı Əvəz Əhmədovun da “sahibsiz qalmış” mülkilərini “baş leşyeyən” ələ keçirib.
Əvəz Əhmədovun Azər Zeynalov tərəfindən ələ keçirilən mülklərindən bəziləri:
1.Mövlan Ticarət Mərkəzi: Azər Zeynalovun bu ticarət mərkəzindəki 10 dükanın hər birini 150 min manata satdığı bildirilir;
2. Badaşqan restoranı: Ərazisi 17 sot olub. İndi bu ərazidə obyektlər tikilib iş adamlarına satılır;
3. Piramida Pub;
4. Yarımçıq qalmış tikili.

Bildirildiyinə görə, Azər Zeynalovun da Mirzə Cəlilov kimi icraçı “leşyeyən”i varmış: Naxçıvan şəhər İcra başçısının müavini Pəncalı adlı şəxs. Amma onun “leşyeyən”i Xoklu Habil kimi məsrəfli deyilmiş. Pəncalı “müəllim” icra başçısının müavini olmağı “Baş leşyeyən”ə borclu olduğundan onun ələ keçirdiyi mülkləri öz patronunun adına müftə rəsmiləşdirirmiş.
Azər Zeynalovun “leşyeyənlik” qabiliyyəti barədə araşdırmamızı davam etdirəcəyik”.
Facebookdakı bu paylaşımımızdan sonra redaksiyamıza maraqlı bir məktub daxil oldu. Adının açıqlanmasını istəməyən müəllifin yazdığına görə, “baş leşyeyən” Azər Zeynalov əsas kapitalını Ali Məclisin sədr müavini işləməmişdən əvvəl rəhbərlik etdiyi Naxçıvan Dəmir Yolları MMC-ni talamaqla qazanıb. Bir sözlə, o, təkcə leşyeyən yox, həm də dəmiryeyən imiş. Azər Zeynalovun işini araşdıran müvafiq dairələrin diqqətini çəkəcəyini düşünüb məktubu olduğu kimi yayımlayırıq:
“Axşaminiz xeyir, Heydər bəy.
Azər Zeynalov Naxçıvan Demir Yollarının rəisi işlədiyi dövrdə Sədərəkdən Ordubada 4 zolaqlı dəmir yolları vardı. Sovet illərindən qalan həmin dəmir yollarının uzunluğu hardasa 180 km idi. Dörd zolaqlı dəmir yolunun iki xəttini toplasaq, 360 km edir. Azər Zeynalov həmin dəmir yollarının relslərini sökərək metallom kimi irana satdı. Üstəlik, yüzlərlə vaqonu ve teplovozları da bu hesaba qatın. Bu hardasa milyonlarla ton polad, 590 min ton aluminium və mis deməkdir. Təkcə rels və vaqonların ümumi çəkisini dəmir metallomunun indiki qiymətinə vursaq, 2 milyard manatdan çox pul edir. Xahis edirik ki, bu faktları işıqlandırasınız.
Onu da qeyd edim ki, Azər Zeynalov Naxçıvan MR Güləş Federasiyasınin sədridir. Federasiyaya rəhbərlik etdiyi dövr ərzində hələ bir idmançını belə, dövlət hesabına yarışa göndərməyib. Naxçıvan MR İdman Nazirliyinə ayrılan pullar Azər və İdman naziri Hacı Ramil tərəfindən indiyədək mənimsənilir. 2004-cü ildən bir idmancının da Naxçıvan MR İdman nazirliyi tərəfindən Azərbaycan və xaricdəki yarışlara ezam edilməməsi bu cür düşünməyə əsas verir. Hardasa 20 il ərzində Naxçıvan idmançıları öz hesablarına yarışlara gediblər. Azər Zeynalov və İdman naziri Hacı Ramil tərəfindən Naxçıvan şəhərindəki İlham Əliyev adına İdman Olimpiya Kompleksində Azərbaycan bayrağı vurmaq qadağan edilib”, - məktubda vurğulanır.

Vardanyanın açıqlamalarından hiss olunur ki, mövcud vəziyyətin davam etməsi erməni əhalinin Bakıya üz tutması reallığını gücləndirə bilər. Bundan narahat olan separatçı rejim vəziyyətin bu həddə çatmaması üçün iki istiqamətdə hərəkət edir:
Birincisi, Azərbaycanın “düşmən obrazını” gücləndirir;
İkincisi, “hərbi vəziyyətlə” erməni əhalisinin hərəkətini məhdudlaşdırır;
Vardanyanın “qaz təchizatının təmin edilməsi bizim qələbəmizdir, yolu da açacağıq” açıqlaması da ictimai rəyi ələ almağa hesablanıb.
Bu vəziyyətdə rəsmi Bakı Qarabağdakı erməni əhalisinin təhlükəsizliyinin qorunması, separatçı rejimin onlar üzərində təzyiqini də gündəmdə saxlamalıdır. Azərbaycanlı hüquq müdafiəçilərinə ermənilərin etdiyi zənglər buna imkan verir.
Asif Nərimanl
Teref.az

14 dekabrda Aşqabadda Azərbaycan, Türkiyə və Türkmənistan liderlərinin iştirakı ilə üçtərəfli sammit baş tutdu. Azərbaycan Türkmənistanla 2017-ci il sazişi ilə strateji tərəfdaş, Türkiyə ilə isə 2021-ci il Şuşa Bəyannaməsi ilə strateji müttəfiqdir.

Bakı və Aşqabadı mədəni-tarixi faktorlardan başqa oxşar coğrafi şərait birləşdirir. Hər iki tərəfin açıq dənizlərə və okeanlara çıxışı yoxdur. Bu amil tərəfləri fərqli cəhətlər üzrə diplomatiyanı aktivləşdirməyə stimullaşdırır. 30 il ərzində Bakı əsasən Qərb, Aşqabad isə Şərq istiqaməti üzrə əlaqələri inkişaf etdirmişdir. Hazırda əldə edilən nailiyyətlərin, resursların, əlaqə kanallarının mübadiləsi ekzistensial zərurətə çevrilmişdir. Bu Bakı, Aşqabad və Ankaraya iqtisadi mənfəət gətirməklə yanaşı, hər 3 tərəfin siyasi çəkisinin artmasına şərait yaradacaqdır.

Türkmənistan Azərbaycan və Türkiyə üçün Mərkəzi Asiyaya açılan iki qapıdan biridir. Son illər tərəflər arasında iqtisadi əlaqələr çox inkişaf etmişdir. 2022-ci ilin ilk 10 ayı ərzində Bakı və Ankara arasında ticarət dövriyyəsi $5 mlrd., Bakı-Aşqabad arasında ticarət dövriyyəsi isə $400 mln. təşkil etmişdir. Qeyd edək ki, keçən illə müqayisədə bu il Bakı və Aşqabad arasında ticarət dövriyyəsi 5 dəfə artmışdır.

Ticarətin artması logistika infrastrukturunun inkişafını zəruri edir. Hazırda Bakı və Aşqabad Xəzərin əks sahillərində, Ankara isə Aralıq və Qara dənizdə logistika imkanlarını genişləndirir. Bakı-Tbilisi-Qars dəmiryolunun yük ötürmə həcminin 1 mln. tondan 5 mln. tona çatdırılması üçün $100 mln.-dan artıq sərmayə ayrılıb. Dəniz tranzitinin ötürmə gücünün artırılması məqsədilə yeni tanker, bərə və yük gəmilərinin, hava tranziti imkanlarının artırılması məqsədilə isə əlavə 9 yük təyyarəsinin alınması planlaşdırılır. Durmadan artan ticarət ənənəvi marşrutlarla yanaşı yeni nəqliyyat dəhlizlərinin – Zəngəzur dəhlizinin açılmasını aktual edir. Ölkə başçısına görə Azərbaycan artıq Zəngəzur dəhlizinin açılması üçün zəruri olan dəmiryol xəttinin 40%-ni, avtomobil yolunun isə 70%-ni yekunlaşdırıb.

Çoxtərəfli əlaqələrdə enerji də vacib əhəmiyyət kəsb edir. Türkmənistan təbii qaz ehtiyatlarına görə dünyada dördüncü yerdədir. Türkmənistan qazının böyük hissəsi Çinə ixrac edilir. 2019-cu ildə Çinin boru kəməri vasitəsilə qaz idxalının 60%-dən çoxu Türkmənistanın payına düşürdü. Bu göstərici ilə Türkmənistan Çinin ən böyük təbii qaz tədarükçüsü idi. Lakin Rusiyanın Çinə enerjini güzəştli qiymətlə satması Türkmənistanın Asiya bazarında mövqelərini zəiflədir. Rusiya öz növbəsində Türkmənistan üçün alternativ bazar deyil. Aşqabad Qərbin ikinci dərəcəli sanksiyalarından ehtiyat edib, Rusiya ilə münasibətləri inkişaf etdirmir. Digər tərəfdən Rusiyanın Qərbə təzyiq məqsədilə Qazaxıstan neftinin nəqlinə bir neçə dəfə mane olması Aşqabadın Moskvaya etibarını azaltmışdır.

Asiyada qaz qiymətləri aşağı düşdüyü halda avqustda Avropa bazarında bir m3 qazın qiyməti $2700-a çatmışdı. Qış aylarında bu göstəricinin daha yüksək olacağı gözlənilir. Ona görə də Türkmənistanın Avropaya nəzər yetirməsi istər diversifikasiya, istərsə də iqtisadi mənfəət baxımından əhəmiyyətlidir. Çin ilə yanaşı Avropaya da qazın nəqli Türkmənistanın beynəlxalq arenada siyasi çəkisini artırıb, ölkəyə yeni investisiyaların cəlb edilməsinə şərait yarada bilər. Bakı və Ankara Aşqabada bu məsələdə yardım etməyə hazırdır. Tərəflər arasında artıq müəyyən enerji razılaşması mövcuddur. 2021-ci ildə Azərbaycan İran vasitəsilə Tükrmənistandan SVOP şəklində 1,5 milyard kub metr qaz almağı razılaşdırmışdır. Azərbaycan türkmən qazı sayəsində yerli tələbatı ödəyib, Qərb istiqamətində öz ixrac potensialını artırmaq imkanı qazanır. Perspektivdə yeni enerji xəttlərinin çəkilməsi Türkmənistana Azərbaycan və Türkiyə vasitəsilə Avropaya qaz nəql etməyə imkan verəcəkdir.
Cənubi Qafqaz Tədqiqatlar Mərkəzi
Teref.az

Türkçülük düşüncesinin en önemli isimlerinden biri olan Hüseyin Nihal Atsız‘ın, 27 Eylül 1973 yılında Ötüken Dergisi’nde kaleme aldığı “Türk Korkusu” başlıklı makalesinde, yakın ve komşu ülkelerin Türklerden neden korktuğunu, birleşmesinden neden çekindiğinden bahsediyor.
Hüseyin Nihal Atsız, yazdığı makalede günümüzde hala geçerliliğini koruyan önemli noktalara dikkat çekerek şu ifadelere yer veriyor;
“Bize komşu veya yakın olan ülkelerde bir Türk korkusu olduğuna dikkat ettiniz mi? En çelimsizinden en güçlüsüne kadar hepsini tedirgin eden bu korku o milletlerdeki mazinin hâtırasından gelir. Oralarda hâkim olmuşuzdur. Yahut o ülkelerde az veya çok bir Türk topluluğu vardır. Eskiden olduğu gibi bu Türkler’in yine şahlanarak birleşmesi ihtimali komşu veya yakın ülkelerin kâbusudur, korkulu rüyasıdır.”
“Suriye’nin kuzeyinde, Türkiye’ye bitişik yaşayan ve kendilerine “Türkmen” diyen Türkleri’in şehir ve ticaret hayatında olanları yavaş yavaş Türkçeyi kaybetmektedir. Kırk elli yıl sonra Türklük burada bir hâtıradan ibaret kalacak, belki hâtıra bile olamayacaktır.
Irak’taki Türkler çok çetindir. Kuzeydeki Kürdler ve Araplar arasında, ovalık topraklarında Türklüklerini koruyan bir milyona yakın insan, mücadeleleri ve iradeleriyle kendi üzerlerine ilgiyi zorla çekmek başarısını gösteriyorlar. Türkiye’de Kerkük Türkleri tanınıyorsa bu sırf onların gayreti ve himmeti sayesindedir.
Balkan Türkleri’nden Bulgaristan ve Yunanistan hakimiyetinde bulunanlar büyük baskı altındadır. Bunları kaçırmak, milliyetlerini unutturmak için akla gelen her çareye başvurulmaktadır.
İran TÜrkleri büyük bir konudur. Türk, Fars, Kürt, lor, Beluç, Arap ve Ermeniler’den kuru bir ülke olan İran 1925 yılına kadar Türkler’in hakimiyetinde iken bu yılda, neferlikten yetişerek yüksek rütbeli subaylığa kadar çıkmış olan Muhammed Rıza adına birisi, İran şahının Fransa’da bulunmasından faydalanarak idareye el koydu ve o günden başlayan Fars milliyetçiliği , İrandaki Türkleri yok etmeye girişti.
Otuz milyon kadar olan (çünkü hiçbir hakiki nufus sayımı yapılmamıştır) İran nufusunda en büyük unsur TÜrkler olduğu halde İran’daki millete “İran Milleti”, diline “İranca” diyerek Türklük yutulmak istenmektedir.
İranda 50-60 bin kadar olan Ermeniler için okul varken 30 milyon Türk için okul yoktur.
Rusya’da Azeri, Tatar, Başkurt, Kazak, Kırgız, Karakalpak, Özbek, Türkmen, Hakas, Oyrat, Yakut, Çuvaş gibi birçok alfabeler vardır.
Kırımlılar’ın da bir alfabesi vardı ama şimdi Kırımlılar dağıtılmış olduğu için bunların ne olduğunu bilmiyoruz. Bu ayrı alfabeler onları birbirini anlamaz ayrı milletler haline getirmek için yapılmıştır ama boşunadır.
Bunlar hakikaten anlamasalar bile siyasî birlik kurulduktan sonra tek dil, hem de tek lehçe halinde yeniden olacaktır.
Türkler’in hakkını korumak Türk hariciyesinin görevidir. Becerikli ve zeki bir hariciyenin yapabileceği çok şey vardır.
Hiçbir şey yapamasa bile yalnız ve ümitsiz yaşayan Türkler’e sahipsiz olmadıklarını anlatmak, onlara ümit ve hız vermek az şey midir?
Unutmayalım ki bütün bu ülkeler Türkler’den korkuyor. Türkler birleşirse, eskiden olduğu gibi büyük devletlerini kurarsa ne yaparız diye düşünüyor
Hüseyin Nihal Atsız

Ermənistan hakimiyyəti bəyənmədiyi Kremlə yalvarır ki, “yolun açılmasını təmin edin”. Ermənistan parlamentinin spikeri Alen Simonyan yalvarmaqla yanaşı Moskvanı təhdid də edir.
Simonyan deyib ki, ABŞ Dövlət Departamenti və Fransa XİN Azərbaycandan yolun açmasını istəyiblər, növbə Rusiyanındır:
“Ümid edirəm ki, müttəfiqimiz bu dəfə bizi məyus etməz”.
Teref.az yazır ki, bunu politoloq Elxan Şahinoğlu deyir.Politoloq fikirləriniu şərh edərək daha sonra yazır:
Yəni demək istəyib ki, Kreml son illər Ermənistanı və erməniləri çox məyus edib, heç olmazsa bu dəfə fərqli hərəkət etsin. Alen Simonyan daha sonra absurd və xəstə xəyallarını səsləndirməyə başlayıb:
“Rusiyanın sülh missiyasına alternativ təhlükəsizlik variantları barədə düşünməliyik. ATƏT-in Minsk Qrupunun 12 ölkəsinin missiyasını Dağlıq Qarabağa göndərmək lazımdır”.
Bu Alen Simonyanın və digər erməni rəsmilərin cəmiyyətlərini sakitləşdirmək məqsədilə səsləndirdikləri açıqlamalardır. Özləri də anlayır ki, Azərbaycan heç zaman “alternativ missiya”, “yeni təhlükəsizlik tədbirləri” və “ATƏT-in missiyası” kimi təklifləri qəbul etməyəcək.
Teref.az