Ardını oxu...
Tanınan və sevilən müğənni Yaqut Babayeva illər sonra özəl olaraq Moderator.az-ın suallarını cavablandırıb. DİA.AZ onunla söhbəti təqdim edir:

- Yaqut xanım, siz uzun illərin sevilən müğənnisisiniz. Sizi sənətdən uzaqlaşdıran səbəb nə oldu?

- Deməzdim ki, sənətdən uzaqlaşmışam. Sadəcə bu günki gün, bu günki il, bu günki səhnələr mənim üçün deyil. Çox şeyləri görürəm. Çox açıq danışıb kiməsə ipucu vermək istəmirəm. Bəzən efirlərə çıxıb deyirlər ki, filan müğənni belə, filan müğənni elə. Bu cür söhbətlərdən də uzağam. Kiməsə daş atmağı xoşlamıram. Sevmirəm bunları. Hər şeyi dadında buraxıb getmək lazımdır. Mənim 65 yaşım var. 37 ildən çox toylara getmişəm. Gündə toylarda olmuşam. Son illər gördüm ki, toylarım azalır, yaş da öz sözünü deyirdi. Zeynəb Xanlarova mahnısında dediyi kimi,”Hər aşiqin dövranı var”. Mənim də dövranım olub, yaşamışam, məncə bəsdir. May ayının 20-də şair Ramiz Abdullayevin yaradıcılıq gecəsinə dəvət almışam. O mənim ən məşhur “Telefon” mahnımın söz yazarıdır. Bir də görürsən ki, yaxın adamlar, məni sevənlər toylarına dəvət edirlər. Kiminsə bostanına daş atmaq olmasın, amma hansısa restoranda gedib 100 manata, yarım saatı 50 manata oxumaq mənlik deyil. Çünki mən həmişə öz toylarıma, yaxşı toylara getmişəm. Bir müğənni var, indi çox məşhurdur. Vaxt olub ki, mənimlə bir toyda oxuyanda mən 1000 dollar almışam, o isə 10 şirvan. İndi o bəlkə də 15-20 minə gedir, mən isə oturmuşam evdə. Niyə oturmuşam evdə? Çünki mən özümə hörmət edən adamam.

- Tamaşaçılarınız, sevənləriniz yolda görüb, yəqin ki, harada olduğunuzu soruşurlar?

- Sevənlərim çoxdur. Onlar da hər şeyi görürlər. Bu dəqiqə heç nəyi gizlətmək mümkün deyil. Kim necə addım atırsa, hamı çox yaxşı bilir. Bir neçə il bundan əvvəl məni bir açılışa dəvət etdilər, orada çox tanınmış bir müğənni tədbiri aparırdı. O məni belə təqdim etdi ki, “Nə vaxt Aztv-ni açırdım, deyirdilər ki, oxuyur Yaqut Babayeva, indi bəs sizə nə oldu? Haradasınız?”. Məni sevənlər yolda görüb deyirlər ki, “çox istəyərdik efirlərə çıxasız, sizin üçün darıxmışıq”. Bu günlərdə uzun fasilədən sonra Elgiz Əkbərin verilişində qonaq oldum. Elgiz uzun müddətdir efirlərdə olmamağımı nəzərə alıb, məndən xahiş etdiki, gözləri bağlı verilişə çıx. Deyirdi ki, görək səni tanıyacaqlar ya yox?! Sonra rəyləri oxudum, yazmışdılar ki, Yaqut xanımın addımlarından onun kim olduğunu bildik.

- Yaqut xanım, gününüz necə keçir?

- Mən Mədəniyyət Nazirliyinin nəzdində Hüseynqulu Sarabski adına mədəniyyət evində özfəaliyyət ansamblının bədii-rəhbəri işləyirəm. Vaxt olub ki, mən də özfəaliyyət ansamblına gəlmişəm, iştirak etmişəm. İndi də oradakı gənclərə vokal dərsləri keçirəm.

- Hansı illərə qayıtmaq istərdiniz?

- 1975-ci ildən 2000-ci illərə qədər olan vaxtı bir də yaşamaq istərdim.

- Sənətdən uzaqlaşmısız, bəs sənət yoldaşlarınızdan necə? Kimlərlə dostluq edirsiniz?

- Əslində deyirlər ki, sənət adamı ilə dostluq etmək düzgün deyil. Bu bəlkə də qəribə səslənər. Amma mən əməkdar artist Səbinə İlyasova ilə uzun illərin dostuyuq. 1980-ci illərdən bir yerdəyik. Bir-birimizi tamamlayırıq, başa düşürük. Bir-birimizə böyük hörmətimiz var.

- Gənc sənətçilərə tövsiyyəniz nə ola bilər?

- Qısaca deyim ki, bizim böyük sənətkarlarımızın sənət fondlarına, yaşayış tərzlərinə baxsalar bu onlar üçün bəsdir. O illərdəki sənətçilər necə yaşayıblarsa, onlar da o dəst-xəttlə getsinlər. Bir müğənni var, artıq 2-ci dəfədir görürəm onu. Deyir ki, filan ayaqqabım bu qədər, filan çantamı bu qədərə almışam. Nəyə lazımdır axı? Sənətdən, oxumağından danış. Heç uzağa getməyin. Ən varlı Zeynəb xanım Xanlarovadır, görün bir dəfə daş-qaşından, ya evindən, geyimindən danışıb? Mən Zeynəb xanımın fanatı olmuşam. Bir dəfə gənclik illərimdə taksi ilə gedəndə təsadüfən Zeynəb xanımı yolda gördüm. Volqa maşınında idi. Sürücüyə dedim ki, “tez sür, mən Zeynəb xanımı gördüm, ona yaxından baxım”. Onun həyat yoldaşı maşının içindəki işıqlarını elə çoxaltdı ki, mən onu görmədim. İndiki görməmişlərdən olsaydı əksinə edərdi. Əsl müğənni belə olmalıdır. Düzdür, son zamanlar Zeynəb xanımda da bir neçə qüsur görmüşəm. Bilmirəm, yaşla əlaqədardır ya necə? Danışığı, fikirləri xoşuma gəlmir bəzən. Mən sözü açıq, üzə deyən adamam.

- Şəxsi həyatınızda nə kimi yeniliklər var?

- Mənim iki övladım var. Böyük qızım 36 yaşındadır. Oğlum isə 25 yaşında. Qızım universiteti bitirib, Elmlər Akademiyasında çalışır. İki nəvəm var, Leyla və Fidan. Onları çox istəyirəm, həyatımdırlar. Oğlum da İqtisad Universitetinin Otelçiliyin iqtisadiyyatı fakültəsini bitirib. Hazırda oteldə işləyir. Subaydır.

- Səhv etmirəmsə siz həm də əl əməyinizdən istifadə edərək, pul qazanırsınız. Şirniyyatlar hazırlayırsınız. Bu işlə ciddi məşğul olursunuz?

- Xeyr, sırf bu işlə məşğul deyiləm, amma müştərilərim var. Sırf bu işlə məşğul olsaydım mənim də reklamım olardı. Sevmirəm belə şeyləri. Mənə nə qədər deyirlər ki, “hazırladığın tortun şəkilini çək, yüklə instaqrama”. Mən belə şeyləri xoşlamıram. Mən qurmanam. 3-5 nəfər tanıyır, bilirlər ki, gözəl yeməklər, şirniyyatlar hazırlayıram. Qoz mürəbbəsindən başqa hər şeyi hazırlaya bilirəm. Sevmirəm deyə bacarmıram, sevsəm öyrənib hazırlayaram. Mən heç nədən nəsə düzəldirəm. Bir dəfə gənclik illərimdə Ağcabədidə toyda idim, qayıdanda bir ailə məni qonaq etdi. Bakıya pay-püşlə yola saldılar. Təsadüf nəticəsində həmin ər və arvad bir gün şəhərə gəlib, mənə zəng etdi. Məndə məcbur bunları qonaq çağırdım. Toyların da elə bir vaxtı idi ki, hər gün toyda idim. Evdə yemək hazırlamağa mənim heç vaxtım olmurdu. Uşağım dayədə qalırdı həmin vaxt. Həm də universitetdə oxuyurdum. Soyucududa da kənd çolpası var idi. Ondan həm şorba etdim, həm də toyuğu qızartdım. Onlar üçün bir süfrə açdım ki. Sonradan gəlib qulağıma çatdı ki, deyiblər “Yaqut xanımgilə getdik, bir dənə gözəl yeməklər bişirmişdi ki, gəl görəsən”.O iki yemək görün onlar üçün necə dadlı olub ki, ağızlarında dad qalıb.

Ardını oxu...
Xalq artisti, tanınmış diktor Ofeliya Sənani Moderator.az-ın suallarını cavablandırıb. DİA.AZ onunla söhbəti təqdim edir:

- Ofeliya xanım, özünüzü necə hiss edirsiniz?

- Belə də. O qədər də yaxşı deyiləm. İnsult olandan sonra huşum, yaddaşım gedir. Bəzən bir sözü yadıma salmaq üçün günlərlə düşünürəm. Qocalıqdır da.

- Tamaşaçıların sevgisini qazanmısınız. Bu hər sənətçiyə, diktora nəsib olan bir şey deyil.

- Bunu hiss edirəm. Yolda saxlayıb uşaqlarımı soruşurlar, həyatımla maraqlanırlar. Çox istəyirlər məni. Elə istəyirlər ki, məni qucaqlayıb öpsünlər. O gün də bir qadın məni öpəndə üzüyüm düşdü ayağının altına. Yaşlı qadın idi. Baxmayaraq ki, harasa gecikirəm amma məni yolda saxlayanda dayanıb onlarla söhbət edirəm. Bəzən onlardan ehtiyaclarını soruşuram ki, nə lazımdır? Baxma da, yaşlı qadındır. Bilsəm ki, evində ac oturub, vallah mənim boğazımdan çörək keçməz.

- Yeni efirə çıxan aparıcılarda nəyi bəyənmirsiniz?

- O qədər bəyənmədiyim xüsusiyyətləri var ki. Bəzən görürsən ki, efirdə şaqqanaq çəkib gülür. Olmaz, ayıbdır. İnsan elə gülməlidir ki, səsi çıxmasın. Axı ekranın o biri başında bizi dərdli, problemli, yaxınlarını itirən şəxslər də izləyir. Onları da nəzərə alıb, danışmaq lazımdır. Elə aparıcılar var ki, qüsurludur, “r” hərfini deyə bilmir. Evimdə 4 televizor var, efirlərdən nigaranam, ona görə də izləyirəm. Vallah, nömrələrini bilsəydim zəng edib iradlarımı onların özlərinə

- Tək yaşayırsınız?

- Bəli, bu evdə tək yaşayıram. İki pişiyim də var. Bəzən övladlarım gəlib mənimlə qalır.

- Heyvansevərsiniz?

- Çox, həddindən artıq. Ən vəhşi heyvan belə məni görəndə sakitləşir. Bəzən küçədə itləri, pişikləri yemləyirəm. O zaman o qədər sakitləşirəm ki. Arxayın oluram ki, ac deyillər. İndi iki pişiyimdən birini də vaxtilə çöldən tapmışam.

- Tək darıxmırsınız?

- Tək deyiləm ki, Valid də həmişə mənimlədir. Tez-tez yuxularıma gəlir. Hətta bayram günləri mən səhər saat 9-da Novxanıda, onun məzarı üstündə oluram. Novxanı qəbirstanlığında yer götürdüm, amma Valid məndən qabağa düşdü. Övladlarıma da, yaxınlarıma da demişəm ki, məni Validin yanında dəfn edərsiniz. Əksər qohumlarımın hamısı oradadır, gedib-gələndə məni də ziyarət edərlər. Ölümdən qaçmaq mümkün deyil, hamı üçün var.

- Diktor dostlarınızla əlaqə saxlayırsınız?

- Əlbəttə! Demək olar ki, gündə zəngləşirik. Roza, Şərqiyyə, mən, ilk qadın rejissoru Solmaz Həmzəyeva ayrılmaz dostlarıq. Bütün çətinliklərimiz bir-birimizin gözü qarşısında olub. Biz ayrılmaz dostlarıq.

- Doğma kanalınıza gedib-gəlirsiniz?

- Bəli, həftədə bir dəfə gedib-gəlirəm. Radioda uşaq verilişi üçün səs oxuyuram. O qədər sevirəm ki, televiziyanı. Özüm yolumu uzadıb, bir az da televiziyanın həyətini gəzirəm. Heç evə qayıtmaq istəmirəm.
Ardını oxu...
Ukraynanın NATO-ya daxil olması məsələsi dünya gündəmində olan məsələlərdən biridir. Bir neçə gün öncə Şimali Atlantika Alyansının baş katibi Yens Stontelberqin Kiyevə gözlənilməz səfəri, Ukrayna Prezidenti Volodimir Zelenski ilə danışıqlarda verilən bəyanatlar Kiyevin NATO yolunda olduğuna işarələr verir. Ekspertlər bildirirlər ki, Ukraynanın yay aylarında Alyansa daxil olması məsələsi daha intensiv danışıqlar mövzusu olacaq.

Məsələ ilə bağlı rusiyalı hüquq müdafiəçisi və müxalif siyasətçi Mark Feyqin UNIAN-ın suallarını cavablandırıb. TEREF.AZ sözügedən müsahibəni AYNA-ya istinadla təqdim edir:

- NATO baş katibinin Kiyevə gözlənilməz səfərindən sonra belə fikirlər var ki, Ukraynanın Alyansa üzvlük məsələsi yayda müzakirə olunacaq. Kreml sözçüsü Dmitri Peskovun bir-iki ifadəsindən başqa, Rusiya tərəfi məsələ ilə bağlı susqunluq nümayiş etdirir. Məlumdur ki, Ukraynanın NATO-ya daxil olması Rusiyanın onilliklər boyu çəkdiyi “qırmızı xətlər”in ən pikidir. Sizcə, belə bir vəziyyətdə Moskvanın səssizliyi nəyin əlamətidir?

- Moskvadan yenə də Ukraynada “xüsusi əməliyyat”ın məqsədinin məhz bu üzvlüyün qarşısını almaq olduğunu bildirərək reaksiya verdilər. İndi deyə biləcəkləri yalnız budur. Çünki müharibə onların istifadə etdikləri son arqumentdir. Təbii ki, Ukrayna nə Rusiyanın, nə Peskovun, nə də Putinin fikrini rəhbər tutacaq, Avroatlantik inteqrasiyaya doğru addımlayacaq. Bu, Moskva üçün ölümcül variantdır.

- Üstəlik, Rusiyanın təbliğatı da sanki, tükənib. Ukraynanın NATO-ya üzvlüyü sonsuz sözlərlə müzakirə etmək olar, amma real ölümlərlə müharibə fonunda bunun nə mənası var?

- Rusiyanın əlində Ukraynanın NATO-ya daxil olmasının qarşısını almaq üçün heç bir rıçaq yoxdur. Nüvə silahı? Xeyr, axı söhbət ikitərəfli müharibədən getmir. Bu qlobal məsələdir, ona görə də onlar həll olunmayacaq. Rusiya Ukraynanın NATO-ya inteqrasiyasının qarşısını almaq üçün hər şey tətbiq edir. Amma baxın, nəticə nədir? Onların bu mənada mənalı uğurları olubmu? Ukraynanı ələ keçirib marionet hökuməti qoya bildilərmi? Yox, heç biri alınmadı. Məsələ burasındadır ki, Ukraynanın NATO-ya üzvlüyü qaçılmazdır. Kremldəkilərin başa düşülməsi lazım olan budur.

Stoltenberqin səfərinə gəlincə, bu, Ukrayna Silahlı Qüvvələrinin gözlənilən əks-hücum əməliyyatı ərəfəsində baş tutub. Hesab edirəm ki, vacib səfər idi. Görünür, Ukraynanın NATO üzvlüyü aralıq olsa belə, hücumun nəticələrindən asılıdır. Axı Stoltenberq özü bir neçə dəfə təkrar etdi ki, Ukrayna üçün NATO məsələsi demək olar ki, həll olunub, ancaq müharibədə qalib gəlmək, ərazini azad etmək, 1991-ci ilin beynəlxalq səviyyədə tanınmış sərhədlərinə çatmaq lazımdır. Və sonra dərhal üzvlük üçün heç bir maneə olmayacaq. Düşünürəm ki, bu müzakirə olunub.

- Pərdəarxası müzakirələrdə nələrin olduğunu düşünürsünüz?

- Mənə elə gəlir ki, pərdə arxasında, bağlı qapılar arxasında və qeyri-ictimai şəkildə Ukraynanın NATO-ya üzvlüyü tam ciddi şəkildə müzakirə olunur. Məsələn, Ukrayna iyulda keçiriləcək sammitdə dərhal NATO-ya qoşula bilər, lakin ərazilərini tam azad edənə qədər Alyansın Nizamnaməsinin beşinci maddəsi Kiyevə şamil edilməyəcək. Məncə, bir neçə variant var və bu variantlar arasında ən realı Ukraynanın rəsmi Kiyevin nəzarətində olan hissəsinin NATO-ya qəbulu variantıdır. NATO zəmanətləri bu əraziyə şamil olunacaq, qalan ərazilərə isə yox. İşğal olunmuş ərazilər məsələsi yalnız Ukraynanın özünün və onun Silahlı Qüvvələrinin səlahiyyətində olacaq. Belə də ola bilər. Ola bilsin ki, bu, müzakirə olunur.

- Beşinci maddə işləməsə, Ukraynanın NATO-ya üzv olması ona hansı üstünlükləri verəcək?

- Birincisi, Ukrayna “nüvə çətiri” ilə örtüləcək. Təbii ki, beşinci maddə təhlükəsizlik zəmanətləri ilə bağlıdır. Amma yenə də başa düşürük ki, nüvə silahı NATO ölkəsinə qarşı istifadə olunarsa, hətta “dondurulmuş” 5-ci maddə ilə belə, cavab yüz faiz olacaq. Eyni zamanda, Ukraynanın üzvlüyündən sonra NATO Qərbdə, Odessada hərbi bazalar yaratmağa başlaya biləcək. Ola bilsin ki, bu, Ukraynaya maliyyə yardımını artırsın.

Həmçinin artıq NATO Üzvlük Fəaliyyət Planı haqqında danışmağa ehtiyac qalmayacaq ki, bu, vacibdir. Çünki ordunu NATO standartlarına uyğunlaşdırmaq lazımdır, korrupsiyaya, sızmaya qarşı mübarizə aparmaq lazımdır ki, xüsusi xidmət orqanlarından, ordudan gələn məlumatlar Moskvaya getməsin. Bunlar Ukraynanın özünə lazımdır.

Ona görə də hesab edirəm ki, heç bir halda şərti üzvlükdən belə imtina etmək olmaz, çünki bu, hələ də müharibədə iştirak edən Ukraynanın ehtiyac duyduğu çoxlu hüquqi, siyasi və qismən hərbi dividentlər deməkdir. Və tarixi baxımdan NATO üzvü işğal oluna bilməz. Bəli, beşinci maddə tətbiq edilməyə bilər, lakin müəyyən konseptual məqama qədər tətbiq edilməyəcək.

Eyni zamanda, belə bir formul təsdiqlənib həyata keçirilirsə, deməli, bu, müharibənin başa çatması istiqamətində bir addımdır. Mən belə deyərdim.

- Rusiyada NATO-nu hədələdilər, televiziyalarda başqa dövlətlərin denazifikasiyasına çağırışlar etməyə başladılar, Baltikyanıdan danışdılar. Bu, Rusiyanın Ukraynadan, müharibədəki uğursuzluqlarından diqqəti dəyişməkdir, yoxsa həqiqətən də hansısa revanşist müharibəyə qadir olduqlarına işarədir?

- Hansı revanşist müharibə ola bilər? Demək olar ki, Ukraynada müharibə itirdilər. Ən azından, qalib gəlmədilər. Onlar öz güclərini və resurslarını haradan alırlar? Kim döyüşəcək, "Vaqner" döyüşəcək?

NATO ölkələrinin adını çəkirlər, bəs NATO ilə döyüşəcəklərmi? Bu, təbliğatdan başqa bir şey deyil. Rusiya Ukrayna ilə müharibədən əvvəl kimisə qorxudurdu, amma indi heç kimi qorxuda bilmir. Heç kim qorxmur. Görün ki, Qərb siyasətçiləri buna necə reaksiya verirlər. Kremldən verilən bəyanatlara ya gülürlər, ya da onları aşağılayırlar. Bu gün Rusiyada hakimiyyət adamyeyənlərdən və dəlilərdən ibarətdir. Təbii ki, təbliğat Kremldəki əhval-ruhiyyəni əks etdirir. Amma bu, daha çox arzu və istəkdir, göstəriş cəhdidir. NATO ilə müharibə üçün onların heç bir real imkanları yoxdur. Bu təbliğat eyni zamanda, çox zəif görünməmək üçün Rusiyanın daxili auditoriyası üçün nəzərdə tutulub.
 
Ardını oxu...
İki gün əvvəl şair Vəli Xramçaylı təşrif buyurmuşdu redaksiyamıza. İşin ən qızğın yeri idi. Xəbərlər üstümüzə ac canavar kimi hücum çəkir, redaktə olunmalı materiallar tökülüb qalırdı. Rutin işimiz, İP qovğası... Sözün həqiqi mənasında başımı qaşımağa vaxt yox idi. Qapı açılır, baş redaktorumuz Akif Aşırlı elə qapının ağzından dillənir:

- Ayyət, şair gəlib, biriniz müsahibə eləyin!
Açığı, işlərin çoxluğundan istədim uşaqlara yönləndirim, amma şairin baxışlarından oxudum ki, mənlə söhbətləşmək istəyir. Sən demə, doğum günü imiş. Və başladıq...
Şair, 68-i haqladınız..
- Hə, haqladım, qəribə hislər keçirirəm.
- Nəylə bağlı?
- Daha çox keçmişlə bağlı... Adı keçmiş olsa da, mənim üçün təzə-tər qalıb o xatirələr...
- Hansı xatirələr?
- Qardaşoğlu, “Azərbaycan” nəşriyyatı mənə çoxdan tanışdı. Ömrümün 40 ili tamam oldu burda.
- Hə, nəşriyyata Vəlinin ocağı da deyirlər...
- Elədi. “Şərq” qəzeti mənə doğmadı. Azərbaycanda mətbuat ənənələrini sıradan çıxmağa imkan verməyən, o prinsipləri yaşadan, qəzetçiliyin sancısını çəkən “Şərq”dir. Ümumiyyətlə, 40 il öncə gördüyüm mediadan əsər-əlamət qalmayıb.
- Nə dəyişib ki?
- Nə dəyişməyib ki?! Müasirləşdik, modernləşdik və bu dalğada çox şey itirdik. Doğrudur, qazandıqlarımız da oldu, amma itirdiklərimiz də az deyil. O dövrdə qəzetdə imzası görünmək böyük bir fəxarət idi. Amma bu gün sosial şəbəkələr və elekton KİV-lər meydana gəldi və bəzi qızıl qaydalar “çeynənildi”. Hiss edirəm ki, qəzetləri sıradan çıxarmaq istəyirlər, bəlkə də, haradasa qəzetlər sıradan çıxıb. Amma yazılı mətbuatın yerini heç bir KİV quruluşu vermir. İndi “Şərq”də bir muzey yaratmısınız.
Bu arada Baş redaktorun birinci müavini Yusif Nəzərli otaqdan çıxır:- Salam, ay şair!
Şairin cavabı: - O vaxt “Şərq”də məndən gözəl bir müsahibə götürdülər, amma sonra vermədilər. Ancaq “Şərq” bir dəyərdi.
- Şair, siz də “Ocaq” qəzeti buraxırdınız. Niyə sondürdülər “Ocaq”ınızı, heç olmasa, külü qalıbmı?
- “Ocaq”ın külü qordu, onu bir az üfürsən, dünyanı başına götürər.
- Bəs niyə üfürmürsünüz?
- Müəyyən şərtlər vardı, biz ona uyğunlaşa bilmədik. Mən “Təbiət” jurnalında çalışırdım. Onda hər şey gözəl idi. Sonra ədəbi cameəni bir araya yığmaq üçün “Ocaq”ı yaratdıq. Yaxşı da çıxırdıq. Amma sosial-siyasi şərtlər imkan vermədi və özü yavaş-yavaş söndü. İqtisadi tənəzzül etdi. Amma biz yazılı mediadan uzaq düşməklə özümüzdən, kökümüzdən qopuruq. Ot kökü üstə bitər. Düzdür, mən modern adamam, yeni medianın əleyhinə deyiləm. Zamanla ayaqlaşmaq lazımdır. Zaman nəyi diktə edirsə, ayaqlaşmalısan. Hətta bir az da zamandan qabağa getmək lap yaxşı olar, lakin kökü və kötüyü unutmaq olmaz. Hər şey özülün, kökün üstündə olanda daha yaxşı olur. Ocağı kötüklə qalayarlar, çıl-çırpı ilə yox. Çırpının istisi müvəqqətidir. Tez alışır, tez də sönür, istisinə də qızınmaq olmur. Fundamentsiz “binalar” (oxu: media orqanları) xırda təkanda uçub dağılacaq.
- Şair, mediadakı durum, aşağı-yuxarı sizə də, biz də, elə intellektual oxuculara da məlumdur. Bəlkə, ədəbi mühitdən danışaq?
- Danışaq. Deyim ki, ədəbiyyata gəldiyimə görə iki nəfərə borcluyam.
- Kimlərdir?
- Onlardan biri Vaqif Cəbrayılzadədir.
- Deyəsən, futbolçu olmaq istəmisiniz?
- Anam məni futbolçu doğmuşdu, tale gətirdi şair elədi. Mənim şairliklə işim yox idi.
- Bəs necə oldu şeir yazdınız?
- Mən də şeir yazırdım. Amma ən gözəl şeirləri qardaşım Eldar Nəsibli qələmə alırdı. Sabir Rüstəmxanlı, Çingiz Alıoğlu, Nüsrət Kəsəmənli, Eldar Nəsibli 70-ci illər ədəbiyyatının nümayəndələri idilər. Mən yazdıqlarımı gizlədirdim. Öz dünyam vardı, edib-tutduqlarımı nə anamla, nə də atamla bölüşərdim. Bir nəslin yükü, Sibirin ağrı-acısı mənim çiynimdə idi. Tale elə gətirdi ki, sonradan hüquqşünas olmaq fikrinə düşdüm. Amma partiyaçı olmadığıma görə məni o fakültəyə qəbul etmədilər. Sonra qardaşım dedi ki, bizdən prokuror olmaz, bizim nəsildə ədəbiyyat güclü olub. Canımda həm də bir dərvişlik vardı. Bir tərəfdən futbolçu olmaq istəyirdim, bir tərəfdən də içimdə bir Yunus Əmrə yaşayırdı.
- Bəs necə oldu ki, şairliyiniz üzə çıxdı?
- İki qardaş - Eldar və mən “Varovski”də erməni evində kirayədə qalırdıq. Eldarın dostları da bizdə idilər. Şeirli bir gün idi, könül söhbəti edirdilər. Onlara dedim ki, bir tələbə yoldaşım var, yaxşı şeirlər yazır. Onun şeirinin çapına köməklik edin! Amma bu mənim öz şeirim idi. Həmin dövrdə bir şeirin çap olunmağı böyük uğur idi. Şeiri səsləndirdim. Süliddin Qasımlı da məclisdə iştirak edirdi. O bəyəndi. Əlini qulağının dibinə qoyub dedi ki, bu, tələbə şeiri deyil. Professional bir şairin düşüncəsindən süzülən məhsuldur. Sonra birini də dedim. Bunu da bəyəndilər.
- Yadınızda qalıbsa, deyin biz də feyziyab olaq!


- Heç yadımdan çıxarmı?! Şeiri səsləndirir:
Hardasa dağları dağa sığınıb,
Üfüqə söykənən bir kənd yaşayır.
Hayanda olsam da, dağ cığırları
Fikrimi o yerlərə çəkir, daşıyır
İndi o yerlərdə toydu, mağardı
Dinir qara zurna bir yaz gecəsi
Hardasa vüsalın yolu ağardı
Gəldi sevənlərin bəyaz gecəsi.
Orda bir gözəlin ötdüm yanından
Dedilər nə yaman tələsir ki, bu
Hələ mürgülüdü hissi, duyğusu
Oyanıb təzədən gələsidi bu
Bunu dinlədikdən sonra bir şeir də dəməyimi istədilər.
Dedim:
Bu axşam könlümün kövrək çağıdı
Bu axşam oduna alışam gərək
Külək buludları qovub dağıdıb
Uçan buludlara qarışam gərək.
Bu axşam yanımdan qaçan dincliyim,
Görəsən dünyanın harasındadı?!
Ölən məhəbbətim, itən gəncliyim
Qaçan buludaların arasındadı.
Vaxt olub günlərim quraqlıq keçib
O günü gözünə yağım təzədən
Başımın üstündən durnalar köçüb
Başımı qaldırıb baxım təzədən.
Sıldırım yollarda bükülməz dizim
Çətin ki, əhdimi könlüm unuda
Hardasa ot basmış cığırın-izin
Yaşadım yol olmaq arzusunu da.
Bu axşam könlümün kövrək çağıdı,
Bu axşam oduna alışam gərək.
Yersiz susduqlarım məni ağrıdır
Onun da yerinə danışam gərək.
Qonaqlar gedəndən sonra Eldar dedi ki, nəyin var, mənə gətir. Eldar həm qardaşım, həm də dostum idi. Bildirdi ki, mənim şeirlərimin çap olunmasına kömək edə bilməyəcək. Söylədi ki, şeirlərini götür, Vaqif Cəbrayılzadənin yanına get, bəlkə, səni “Ulduz” jurnalıda çap eləsin. 10 şeirimi götürüb, getdim. O vaxt “Ulduz”un redaksiyası AYB-nin birinci mərtəbəsində yerləşdirdi. V.Cəbrəyılzadənin otağına daxil oldum. Onu şəxsən tanımırdım. Sözə, poeziyaya sona qədər sadiq qaldı. Öz içinə xəyanət etmədi. Vaqif dedi ki, şeirlərini oxu, görüm nə yazırsan?!
Birinci şeirimi səsləndirəndə pəncərədən çölə tullandı. Təzədən bir də otağa keçdi. İkinci şeirimi oxudum. Diqqətlə qulaq asdı. Bildirdi ki, sən mənim şairimsən.
- Hansı şeir idi?
Həsrətəm qayıdıb dönən yoluna
Əlim əllərinə uzalı qalıb.
Daha sənin adına özgə ünvana
Xatirəm könülünə yazılı qalıb.
Yox, mən istəməzdim yollar bölünə
Hər yolun özünün yolçusu varmış
Mən ümidlə yaşadım, ancaq
Onun da bir həddi-ölçüsü varmış.
Bunu oxuyanda Vaqif Cəbrayılzadə çox qəribə hiss keçirdi. Təəssüf ki, belə təmiz adamlar az yaşayırlar. Amma mən çox yaşadım.
- 68 yaş nədir ki?
- Şair üçün çoxdu. Şair üçün 50 bəsdi. İnsan fiziki olaraq 100 yaş da yaşaya bilər, amma sözün, şeirin yaşı 50-ni keçməməlidir. 50-dən o yana...(gülüb, əl uzadır).
Sonra V.Cəbrayılzadəyə bir şeir də oxudum:
Bu dünyanın yolları var
Bir-birindən seçmək olmur
Körpüsü var var bu dünyanın
Körpüsündən keçmək olmur
Məzarı var bu dünyanın.
Unudulub baş daşı da
Torpağında yatır hələ
Bir gözəlin göz yaşı da
O göz yaşı yuxuludu.
Gül iyili, gül qoxuludu,
Gəl əl vurma qorxuludu,
Su götürər bu dünyanı.
Vaqif dinləyib, qeyd elədi ki, Vəli, sən neyləmisən?
Şeirlərim “Ulduz” da çap olundu. 1980-ci ildən 1988-ci ilə kimi “Ulduz” jurnalının bir ulduz şairi vardı, o da Vəli Xramçaylı idi. Hər il şeirlərim çap olunurdu. Yusif Səmədoğlu da bu şeirlərimi oxuyub bəyənmişdi. Bundan sonra Vaqiflə mənim münasibətim yarandı. Gördüm ki, Vaqif dünyanın ən təmiz, ən saf adamıdı. O, axıra qədər pak, dür qaldı. Hətta Ramiz Rövşən də Vaqif Cəbrayılzadə kimi qala bilmədi. Əkrəmi də, Anarı da onun kimi olmadılar, ola bilmədilər. Allah Yusif Səmədoğluna rəhmət eləsin! Y.Səmədoğlu dedi ki, Vaqif, Vəli mənim şairimdi. Yusif Səmədoğlu mənim
Bu yolda nə qazandım
Qoynunda bir ozandım
Sonuna yetəmmədim
Mən getdim o uzandı
bu misralarımı “Yada düşər xatirələr” romanında epiqraf götürüb. O dövrdə Nizami Cəfərov da gənc tənqidçi idi. Nizami də bəyənirdi şeirlərimi.
Elə dünən Nizami də mənə zəng etmişdi. Kefi yuxarı idi. Dedi: - O illər...
Cavab verdim ki: - O illər var, amma Vəli Xramçaylı yoxdu.
Dostlarımın şeirlərinin “Ulduz”da işıq üzü görməsinə çalışırdım. Məsələn, Ramiz Qusarçaylı, Akif Səmədin, hətta Rüstəm Behrudinin də şeirlərinin çapına çalışmışam.
- Vurğuladınız ki, Ramiz Rövşən də təmiz qala bilmədi. Niyə qala bilmədi, ona nə və ya kim mane oldu ki? Hansı gözləntiləri doğrultmadı?
- Ramiz Rövşən şairdi. Amma adam dünən üsyan edirdi, fəxri ad istəmirdi. Amma sonra hər şeyə nail oldu (gülür). Parlament istəmirəm deyə-deyə namizədliyini irəli sürdü. Hətta “Müsavat” Partiyasına üzv oldu. Bütün şairlər öz taleyini yaşayır.
- Vaqif Səmədoğlu da “Müsavat” Partiyasının üzvü olub, elə o partiyadan da deputat seçilib. Heç onun adını çəkmirsiniz. “Qazaxşina” güc gəlir?
- Vaqif Səmədoğlunu Yusiflə müqayisə edə bilmərəm.
- Niyə, rəhmətliyin sağlığında münasibətiniz yaxşı olmayıb?
- Yox, aramızda elə dərin hadisələr yaşanmayıb. Vaqif Səmədoğlu böyük şairdir. Mən onun vəkili olmuşam. O vaxt Barat Vüsal da “Müsavat”da idi. Baratla mən Vaqifin vəkili olmuşuq. Onun necə deputat seçilməsini də bilirəm. Gəl bu barədə çox danışmayaq. Özü həyatda olsaydı, danışardıq.
- Şair və yazarların bir-birinə kini-küdurəti niyə kəsmir?
- Doğrudur, əlacları olsa, biri-birlərini zəhərləyərlər. Anarla Əkrəm illərlə dost oldular. Ad almaq üçün İsmayıl Şıxlının üstünə hücuma keçdilər. Əkrəm onu etiraf edir.
- İsmayıl Şıxlı onların hücumuna görəmi AYB sədrliyindən getdi, yoxsa başqa mətləblər vardı?
- Mən onun şahidiyəm. İsmayıl Şıxlını bezdirdilər, o da şəxsiyyətinə hörmət edən adam idi. Dedi, alın, bu da sizin AYB. Biri o vaxt mənə replika atdı ki:- AYB -ni niyə buraxdınız? Cavabım belə oldu: - Biz kreslonu vermişik, ədəbiyyatı yox. Ədəbiyyatı yenə də biz yaradırıq. İndi Əkrəmlə Anarın bir-birinə qarşı yazdıqlarını oxuyanda “ət tökürəm”. Onlara deməyə söz tapmıram.
- Akif Səmədlə bağlı da deyirlər ki, onu dostları AYB-nin qurultayında pərt ediblər. Deyəsən, siz də həmin dostların sırasında olmusunuz?
- Akif Səmədi heç kim pərt vəziyyətinə qoymayıb. Tam səmimi deyim ki, Akif qurultaydan sonra müsahibə verdi. Bir çoxu ona cavab yazdı, mən yazmadım. Onun sözündən belə anlaşılırdı ki, biz 37-ci ilin övladlarıyıq. Məsələni Akifə başqa cür izah etmişdilər. Akif istedadlı şair idi (Siqaret yandırır).
- Sizi bəzən arağa meyilli kimi təqdim edirlər. Niyə belə oldu?
- 30 yaşıma qədər nə içmişəm, nə də çəkmişəm. Amma 20 Yanvar hadisəsi ərəfəsində dözə bilmədim, o gündən başladım, bu günə qədər içirəm. 20 Yanvarda sağ qalmağıma peşman olmuşam. Bir güllə şalvarımı deşib keçmişdi. Bax, elə həmin gündən başladım.
- İndi də elə bil 50-100 vurmusunuz?
- Elə-belə.. 4 gün idi, dilimə araq dəymirdi. Araq süfrənin şahıdı.
- Araqla bağlı şeiriniz də var...
- Var, bəli.
Şeiri səsləndirir:
Hər gün yandırardım dost çırağını
Çoxdandı almıram, səs sorağını
Açıram könlümün qəm varağını
Siz indi hardasız, araq dostlarım
Yetişin son dəfə vuraq, dostlarım.
- Doğrudanmı dostlarınız araq dostları çıxdılar?
- Çox imiş araq dostlarım...
- Sizə dərviş Vəli də deyirlər...
- Ya qazi ol, ya şəhid, ya da dərviş...
Ya gərək Ramiz Rövşən kimi şair olaydım, medal alaydım, ya da dərviş olmalıydım. Mən də ikincini seçdim.
- Millət vəkili, yazıçı Aqil Abbas sizi nəşriyyatın restoranına yığırdı...
- Aqil Abbas mənim hər yubileyimi qeyd edib. Deyirlər indi bir az nasazdı..
- Aqil müəllim şair və yazıçılara “əl tutan” adamdı.
- Aqil Abbas da istəyir Səməd Vurğun olsun.
- Şair, bu cümlə başlıqdır ha (gülürük).
- Qardaşoğlu, Aqil Abbas neynəsin? Döyülən də o, söyülən də o. Aqil Abbas unikaldı.
- Şair, bayaqdan dinləyirəm, söhbəti fırladıb, ya Səməd Vurğuna, ya da başqa Qazaxdan olan şair və yazıçının üzərinə gətirirsiniz. Bəlkə “Qazaxşina” ayamasını düz yapışdırıblar?
- Nə edim ki, yaxşı şeirlər Qazaxda doğulur. Deyirəm:
Puşkini Bayronu məndən uzaqdadır, məndən uzaqda
Vidadi, Vaqif, Vurğun şeirinin
Sonuncu şairi mənəm Qazaxda.
Qazaxda məndən başqa şair axtarmayın, tapmayacaqsınız.
- Şair, iki ildən sonra 70-i haqlayırsınız. Niyə sizə də bir orden, medal, nə bilim, Əməkdar incəsənət xadimi adı verilməsin? Bəlkə özünüzü kimlərəsə göstərməlisiniz?
- Məndə olan şanslar heç kimdə olmayıb. Onun yollarını da bilirəm. Mən o yolu tutmadım. Mənzil verirdilər, götürmədim. Çünki evim vardı. Allah rəhmət eləsin Məmməd Araza. Məmməd Arazın 60 illik yubileyində Heydər Əliyevlə görüşmək üçün növbəyə durmuşdular. Hətta Zəlimxan Yaqub o yubileydə çıxış elədi.
- İndi müdriklik yaşındasınız. Sizə də heç olmasa, Əməkdar incəsənət xadimi adı verilsə, dünya dağılar?
- Verirlər versinlər! Versələr də, verməsələr də, sağ olsunlar. Ad almaq üçün də siyasi gedişlər var. Onu etməsən, ad ala bilməyəcəksən. Əksər şair siyasi gediş elədi, ad da aldı, Parlamentdə mandat da. Kəramət də, Qəşəm də siyasət işlədirlər. Oğlu söyür, atası ev alır.
- Məncə, Kəramətlə, Qəşəm Nəcəfzadəni qarışdırmayaq. Axı demokartik düşüncə, demokratik yanaşma atanın günahını balanın, balanın da günahını atanın ayağına yazmır, yazmamalıdır. Malı mala qatmayaq da...
- Düşünürəm ki, belə getsə, Kəramət axırda ata qatili olacaq.
- Belə anladım ki, Parlamentə gedən şair və yazıçılar təmiz qala bilməzlər...
- Mümkün deyil. Nətəri qala bilərlər? Siyasət qurbanı yazıq şairlər...
- Gənclərdən kimi izləyirsiniz, oxuyursunuz?
- Aqşin, Qismət, Taleh Mansur, Ramil Əhməd istedadlıdırlar. Amma mən Rauf Sufini daha çox bəyənirəm. Ondan çox şey gözləyirəm.
-Şair, qabağınıza keçəni, gözünüzə görünəni qamçılayırsınız..
-Güllələyin şairləri!


Sonda şeirlə söhbəti bağlı elan edirik:
Bu dünyanın namərdini,
Görüb tapammır mərdini
Öz icində öz dərdini,
Boldu bir Vəli, bir Vəli.

Söhbətləşdi: Ayyət ƏHMƏD
SHERG.AZ

 

Ardını oxu...
 

Hərbi ekspert Üzeyir Cəfərov TV Müsavat-ın canlı efirinin qonağı olub.

Musavat.com xəbər verir ki, Üzeyir Cəfərov verilişdə deputat Erkin Qədirlinin quru sərhədlərin bağlı qalması ilə bağlı qeyd etdiyi fikirlərə münasibət bildirib.

Ətraflı videoda:

 
 
Ardını oxu...
Bu günlərdə İranın sonuncu şahının böyük oğlu Rza Pəhləvi İsrailə səfər edib. Pəhləvini Ben-Qurion hava limanında İsrailin kəşfiyyat naziri Qila Qamliel qarşılayıb. “Demokratik İranın İsraillə və bizim ərəb qonşularımızla münasibətləri bərpa edəcəyi gün yaxınlaşır”, - deyə Pəhləvi açıqlamasında qeyd edib.

Şahın oğlu səfər çərçivəsində Qüdsdə İsrailin Baş naziri Benyamin Netanyahu və həyat yoldaşı Sara Netanyahu ilə görüşüb. Bundan əlavə o, İsraildə Holokost qurbanlarının anım günü ilə bağlı təşkil edilən rəsmi tədbirdə iştirak edib.

Xatırladaq ki, bundan əvvəl də Pəhləvi Münhen Təhlükəsizlik Konfransına dəvət almış və tədbirdə iştirak etmişdi. Analitiklər bildirirlər ki, şahın oğlunun son bir ildə tez-tez gündəmə gətirilməsi, böyük tədbirlərə dəvət edilməsi Qərbin planlarının tərkib hissəsidir. İddialara görə, Qərbdəki müəyyən dairələr İranda rejim dəyişiklikləri ehtimalını nəzərə alaraq Pəhləvini Tehranda hakimiyyət başına gətirməyi planlayırlar.

TEREF.AZ bildirir ki, məsələ ilə bağlı AYNA-nın suallarını cavablandıran “Şərq-Qərb” Strateji Araşdırmalar Mərkəzinin rəhbəri, politoloq Ərəstun Oruclu Pəhləvinin indiki dönəmdə belə aktuallaşdırılması iki səbəbdən ola bilər:

- Birinci səbəb o ola bilər ki, indiki İran rejiminə qarşı təzyiq vasitəsi kimi istifadə edilir. İkinci səbəb isə doğrudan da onun hakimiyyətə hazırlaşdırılması ola bilər. Düşünürəm ki, hər iki variant mümkündür. Qərbdə keçirilən tədbirlərə Pəhləvinin dəvət edilməsi, ona çıxışlar üçün şərait yaradılması əlbəttə, təsadüfi deyil. Rza Pəhləvi bir dəfə də Vaşinqtonda Azərbaycan səfirliyinin tədbirində peydə olmuşdu və məlum deyildi ki, onu kim dəvət edib. Çünki Azərbaycan səfirliyi belə bir dəvət göndərdiyini təsdiqləməmişdi. İndi isə birdən-birə İsrailə səfər edir, Baş nazirlə görüşür, İsrailin ünvanına xoş sözlər söyləyir. Bunlar sıradan hal deyil.

- Pəhləvilərin İranda hakimiyyətə qayıdışı nə qədər aktual və mümkündür?

- Deyə bilmərəm ki, Pəhləvinin Tehrana qayıdışı nə qədər aktualdır. Amma onu deyə bilərəm ki, şahın varislərinin İranda hakimiyyətə gəlməsi üçün hələlik resursları yetərincə yoxdur. Beynəlxalq dəstək hələlik yetərli deyil ki, İranda kimisə hakimiyyətə gətirə bilsin. 43 ildir ölkəyə nəzarət edən bugünkü teokratik rejim var. Hazırda bu rejim İranın bütün resurslarına tam nəzarət edə bilir. Pəhləvinin beynəlxalq dəstəyə arxalanaraq İranda hakimiyyət başına gəlməsi yalnız o zaman mümkün olar ki, rejim tam çökmüş olsun.

- Son bir ildə İranda ciddi gərginliklər, üsyanlar müşahidə edilir. Buna əsasən, demək olamı ki, rejim çökməyə doğru gedir, yaxud çöküb?

- Mən deməzdim ki, Tehran rejimi çöküb. Davamlı etirazlar, rejimə qarşı dirəniş bir qədər aldadıcı görünür. Bəli, rejimin kifayət qədər əleyhdarları var. Lakin unutmaq olmaz ki, kifayət qədər də dəstəkçiləri mövcuddur. Ona görə də mənə elə gəlir ki, müəyyən qüvvələr Pəhləvidən burada vasitə kimi istifadə edirlər. Söhbət Tehrana təzyiq vasitəsindən gedir. Əgər elə bir situasiya yaransa ki, Pəhləvi hakimiyyətə qayıtsın, bəlkə də buna cəhd edərlər. Cəhd etmək isə hələ ki, nail olmaq demək deyil.

- Belə fikirlər var ki, Pəhləvilər İranda hakimiyyətə gəlsə belə, demokratiya qurmaq mümkün olmayacaq. “Şah hara, demokratiya hara” sualı ilə bunu əsaslandırırlar. Sizcə, haqlı yozumdur?

- Bəli, onun atasının demokratiya ilə heç bir əlaqəsi olmayıb. Əksinə, çox qəddar, antidemokrat, diktator bir şəxs olub. Hakimiyyətini də elə bu səbəbdən itirdi. İranda korrupsiya, sosial təbəqələşmə, kəskin qütbləşmə şahın dövründə pik həddə çatmışdı. Bu səbəbdən də “ədalət bayrağı” adı altında islamçılar hakimiyyətə gəldilər. Amma bu o demək deyil ki, Pəhləvi indi atasının, yəni şah sülaləsinin davamçısı kimi hakimiyyətə gətirilə bilər. Məsələn, seçki yolu ilə, demokratik yolla hakimiyyətə gətirilməsi variantı da mümkündür. Belə bir nümunə mövcuddur. Filippində vaxtilə qovulmuş diktator Ferdinand Markosun oğlu bu gün Flippin Prezidentidir və o, qanuni yolla seçilib. Amma bir nüansdan da yan keçməmək lazımdır: Flippində Markosun vaxtında belə heç olmasa seçki prosesi olub. İranda isə seçkilər bilirik ki, tamamilə fərqli müstəvidədir və fərqli meyarlarla həyata keçirilir. Ona görə də hesab edirəm ki, Pəhləvidən hələlik daha çox Tehrana təzyiq vasitəsi kimi istifadə edilir.

Ardını oxu...
Sığınacaqlarda yaşayan uşaqların təhsilə cəlb edilməsində problemlərin olduğu bildirilir.

Azərbaycan Uşaqlar Birliyinin sədri Kəmalə Ağazadə Abzas Media-ya deyir ki, doğum haqda şəhadətnaməsi olmayan uşaqların məktəbə qəbulu üçün müraciət mümkün olmur. Çünki bu proses elektron qaydada aparılır, orada uşağın, valideynin vəsiqələri və digər sənədlər tələb olunur.

Onun sözlərinə görə, əksər hallarda uşaqlar təhsilə gecikirlər:

“Bizim sığınacağa yerləşdirilən uşaqları müvafiq qurumlar gətirəndə onların sənədləri olmur. Məsələn, 10-12 yaşında sənədi olmayan uşaqların məktəb problemi bəzən aylarla çəkir. Bizim isə ən böyük istəyimiz uşaqların təhsilə cəlb olunmasıdır. Bizdə 3 uşaq var idi, doğum haqda şəhadətnamələri yox idi. Onların ikisinin sənədlərini Asan xidmət vasitəsilə, birinin də sənədlərini məhkəmə vasitəsilə düzəltdik. Ancaq biz onların yalnız birini təhsilə cəlb edə bildik. Çünki digərləri 15 yaşını keçdiyi üçün təhsilə cəlb etmək qanunla mümkün olmadı”.

Ağazadə deyir ki, bununla bağlı Elm və Təhsil Nazirliyinə də müraciət ediblər, amma onlara cavab verilməyib:

“Biz sığınacağa müəllimlər çağırıb uşaqlara ibtidai səviyyə üçün təhsil veririk. Ancaq bu, uşaqlara təhsillə bağlı arayış vermir. Sadəcə könüllülük əsasında olan işdir. Bununla bağlı 2022-ci ildə Elm və Təhsil Nazirliyinə müraciət etdik. Təklif verdik ki, belə sənədləri qaydasında olmayan uşaqlarla bağlı "Bir pəncərə" açılsın, ən azı sənədləri düzələnə qədər biz onları qeydiyyata sala bilək. Nazirlikdən bununla bağlı rəsmi cavab vermədilər”.

Millət vəkili, parlamentin Əmək və sosial siyasət komitəsinin üzvü Məlahət İbrahimqızı Abzas Media-ya deyir ki, qanunvericilik ailələri müəyyən edilməyən, sənədləri qaydasında olmayan uşaqların sənədləri düzələnə qədər təhsil müəssisəsinə getmələrinə icazə verir.

Onun sözlərinə görə, sığınacaqlar müvafiq dövlət qurumları ilə əməkdaşlıq edib, bu məsələni həll etməlidirlər.

“Mən inanmıram ki, onların təhsilinə ciddi problem olsun. Sığınacaqların bir qismi özlərini nazirlik kimi hiss edirlər. Əgər sığınacaq açıblarsa, bunu yüksək qiymətləndirmək lazımdır, ancaq bir çox problemlərin həlli sığınacaqların gücündə deyil. Ona görə belə məsələlərdə müvafiq dövlət qurumu ilə ciddi əməkdaşlıq etməlidirlər. 15 yaşındakı uşaqların da təhsilə cəlbi qanunla mümkündür. Hətta cinayət törətmiş uşaqların saxlanıldığı müəssisələrdə də məktəb təşkil edirlər. Yəqin ki, sığınacaqlar istəyirlər ki, onların sığınacaqlarında məktəb olsun, ancaq bu mümkün deyil. Yaxşı olar ki, ən yaxın məktəblər hardadır, uşaqlar o məktəbə getsinlər”.

Kəmalə Ağazadə isə deyir ki, sığınacaqda olan 15 yaşlı qızın təhsilə cəlb olunması üçün Bakı Şəhət Təhsil İdarəsinə müraciət ediblər və onlar rəsmi məktub göndəriblər ki, "biz 15 yaşlı uşağı 1-ci sinifdən təhsilə cəlb edə bilmirik".

Məsələ ilə bağlı Elm və Təhsil Nazirliyinə sorğu ilə müraciət etsək də, suallarımız cavablandırılmayıb.

Hazırda ölkə üzrə sığınacaqlarda yaşayan uşaqların ümumi sayına dair rəsmi məlumat yoxdur.
 //abzas.org//
 
Ardını oxu...
DogruXeber.az: - Yerli KİV-də Səhiyyə Nazirliyinin Elmi-Tədqiqat Kardiologiya İnstitutunun direktoru Gülnaz Dadaşovanın təcrübəli həkimləri, professorları işdən uzaqlaşdırması, bəzilərini isə müxtəlif bəhanələrlə aşağı vəzifələrə təyin etməsi, eləcə də digər nöqsanlarla bağlı yazı dərc olunmuşdu.

Kardiologiya İnstitutunun mətbuat xidmətinin məsələ ilə bağlı açıqlamasında isə İnstitutdan çıxanlar arasında adı çəkilən professorlardan birinin - Elman Ələkbərovun sadəcə öz istəyi ilə, icbari tibbi sığorta ilə işləmək istəməməsi səbəbindən öz istəyi ilə institutdan ayrıldığı qeyd olunub.
Medicina.az 20 ilə yaxın Elmi-Tədqiqat Kardiologiya institutunun infarkt şöbəsinin rəhbərlərindən biri olmuş, tibb elmləri doktoru Elman Ələkbərovla əlaqə saxlayaraq, İnstitutdan ayrılma səbəblərini araşdırıb.

Professor Medicina.az -a müsahibəsində bir sıra məqamlara aydınlıq gətirib.

- Elman müəllim, sizin uzun illər çalışdığınız və şöbə rəhbəri olduğunuz Elmi-Tədqiqat Kardiologiya İnstitutundan ayrılmağınızla bağlı təzadlı fikirlər var. Həkimlər deyir, sizin işləməyinizə şərait yaradılmayıb, amma direktor bildirib ki, tibbi sığorta ilə xəstələri qəbul etmədiyiniz üçün ayrılmısız. İnstitutdan ayrılmanızın əsas səbəbi nədir?

- Mən İnstitutda respublikadakı ən böyük infarkt şöbəsinin rəhbəri idim. Heç vaxt işimdən, yerimdən narazı olmamışam. Amma son 2 ildə infarkt şöbəsinin rəhbəri kimi tematik xəstələri qəbul etməyə və elmi işləri aparmağa şərait yox idi.
Bizi birinci mərtəbəyə endirib, bir otağa salıb, dedilər ki, bütün xəstələri qəbul edəcəksiz. Kiçik, dar otaqda 6 həkim hərəsi bir gündə 30 xəstə qəbul edirdi. Ağız deyəni qulaq eşitmirdi. Biz adi kardioloq həkim deyilik, elmi-tədqiqat institutu da poliklinika deyil. Nə yaşıma, nə titullarıma, nə elmi adma hörmət qoyurdular. Dünyanın harasında belə belə sistem var? Elmi Şuranın professoru xəstənin birini 1 manat 20 qəpikdən qəbul etməməlidir.
Çox basırıq idi, xəstələr qapını itələyib açırdılar, bizim elmi işlə məşğul olmağa vaxtımız olmurdu. Mən də bir neçə dəfə məsələni direktora dedim. Gah dedi, göstəriş Səhiyyə Nazirliyindən gəlib, sonra TƏBİB-in üstünə atdı. Sonra dedi, icbari tibbi sığorta belə deyir, pandemiyadır, düzələr, bir az dözün. Mən öz şəxsiyyətimə hörmət edən adamam. Bir müddət səbr etdim, sonra gördüm ki, yox, şərait yoxdur və olmayacaq. Ona görə ərizəmi yazdım. Həqiqəti deyirəm, sıxışdırma olmadı, məni saxlamaq istədilər. Kim məni çıxara bilər? Hətta ərizəmi yubatdılar. Amma özləri elə şərait yaratdılar ki, gedək. Elə yerdə işləmək mənə yaraşmazdı. Söz də demək olmur. Hamı özünü ağıllı hesab edir.

Mən heç vaxt illərdir əziyyət verdiyim, alışdığım institutu, kollektivi tərk etməzdim. Professor kimi öz kabinetimdə, hörmətli oturub, mənə aid olan tematik xəstələrə baxıb, həm də elmi işləri aparsaydım, başqa yerə getməzdim.
Hamı gəlib tökülür ki, gedək professor mənə baxsın, sığortadır, baxmalıdır. Halbuki biz sığortaya daxil deyilik, çünki biz elmi hissədəyik.

Çox hörmətsiz şərait idi, müdiriyyət də bizi gah o otağa atdı, gah aşağı. Gördüm ki, böyüyə hörmət yoxdur, mən də belə şəraitdə işləyə bilməzdim. İndiki yerim də, işim də yaxşıdır. Mənə hər yerdə yer var. Sakit, rahat, hörmətli. Xəstələrim də bura gəlir. Getməyimə də peşman olmamışam. Amma əlbəttə ki, mənim doğma evim o institutdur, yenə arada gedirəm, hamı mənmlə görüşür, dərdləşir. Bəli, kollektivi düşünmək lazımdır.
- Yəni, əslində sizin sığorta məsələsinə görə narazı qalmağınız doğrudur?

- Bilirsiz, icbari tibbi sığortanın hər xəstə üçün verdiyi 1 man 20 qəpik, 2 manat professor kardioloq üçün təhqirdir. Bütün qapılara yazıb vurmaqla deyil ki, hər şey pulsuzdur. Yoxlamaq lazımdır ki, müdiriyyət özü pulu hardan qazanır. Pulsuz nəsə edirmi? Hər halda hər kəs hər şeyi bilir. Sığorta ilə hər xəstəyə pul ayrılır, o pullar xəstəyə necə xərclənir?
Qanunda yazılmayıb ki, elmi işçilər sığortayla iş görməlidir. Elmi işçi öz kabinetində oturub tematik, yəni öz elmi işi üzrə xəstələri qəbul etməlidir. Elə vəziyyət yaranıb ki, adi həkimlərin şəraiti professorunkundan daha yaxşıdır.

- Sizcə, elmi institutun işi necə qurulmalıdır? Bundan sonra Kardiologiya İnsitututun gələcəyini necə görürsüz?

- Respublikanın ən böyük infarkt şöbəsi ordadır. O boyda şöbə inkişaf etməkdənsə, geri gedir. İnfarkt şöbəsində elmi işlər aparılmalıdır. Əvvəl bizim kabinetimizdə bunun üçün kompüter, işçi, printer var idi. Arxiv, sənədlər vardı, hamısını qeydə alırdıq. İndi heç nə yoxdur. İnstitutda heç tualet də yoxdur. Bütün tualetləri kabinet etdilər. İndi kişili-qadınlı hər kəs bir tualetə gedir. Gələndə çox vədlər verdilər. Amma heç nə etmədilər. Rentgen də, angioqrafiya da yoxdur.
Ona görə də nəinki o şöbə, heç institutun da gələcəyi yaxşı görünmür.
Hazırda orda elm adında bir şey qalmayıb. İnstitutun ancaq adı var, o da havada...

- Çıxış yolu nədir? İrad və təklifinizi rəhbərliyə bildirirdinizmi?

- Elmi Şurada sözümü demişəm. Demişəm ki, sən bu işi bilmirsən, imkan ver, bilənlər danışsın. Kiməsə sözünü deyə bilmirsənsə, buna savadın çatmırsa, çağır Elmi Şuranı yığ, qoy gəlsinlər, biz deyək ki, dünyada bu sistem necədir.
Xaricdə bunun bir sistemi belədir: Professor, alim, şöbə rəhbərləri kabinetlərində oturub, tematik xəstələri qəbul edir, sistematik məlumatı daxil edir. Xəstələri elmi şöbələrə uyğun çeşidləyir. Xəstə gəlir ki, istəyirəm mənə professor baxsın. Və ya o elə xəstədir ki, adi həkim diaqnoz qoya bilmir, ona professor baxmalıdır. Onda sığorta zəhmət çəkib professorun dəyərini ödəsin. Kassaya ödəsin, bizə yox. Amma daha 1 manat, 2 manat yox.
Bizdə xəstələr qapını az qala təpiklə açır. Özü də eşidəndə ki mən də aşağıdayam, hamı istəyir ki, ona mən baxım. Professor gecəyə kimi xəstə qəbul etməlidir? Kollektivi də düşünmək lazımdır.
- Orada çalışan həkimlərin bəziləri iddia edir ki, İnstitutda direktorun qəbuluna düşmək çətin məsələdir. Kabinetində saatlarla gözlədir və kimsə etiraz edəndə izahat, akt yazdırır. Sizə qarşı münasibəti necə idi?

- Bəli, olub. Qəbulunda gözlətdirib, çıxıb getmişəm. Sonra zəng etdi ki, Elman müəllim, niyə getdiz. Nə deyim?
İndi hansı yolla müdir olurlar? Savadla, ağılla, biliklə gəlmirlər. Açığını deyim, "burda mənəm, Bağdadda kor xəlifə"lik edirlər. Bizim nəsil ayrı cür yetişib. Bizim üçün böyüklər, alimlər dəyərli idi, onlara hamımız hörmət edirdik. Bunlar isə tamam başqa münasibət sərgiləyirlər: direktordusa heç kimi saymamalıdır, professorla adi həkimə heç bir fərq qoymamalıdır, münasibətləri elmi dərəcəyə, çəkilən əziyyətlərə deyil, şəxsi münasibətlərə görə tənzimləməlidir.
Mən Elmi Şuranın üzvüyəm, ayda 1 dəfə gedirəm. O gün iclasda da iştirak edə bilmədim. Bizdə professura birinci cərgədə, öndə oturmalıdır.
Getdim gördüm, qabaqda kimlərsə oturub. Öz həkim kolleqamızdı, demək də olmur, dur get, öz yerində əyləş. Onu rəhbərlik təyin etməlidir. Mən də gördüm yerimdə kimsə oturub. Bunu da qəsdən edirlər ki, qarışıqlıq olsun. Deyirlər, yer istəmirsən, arxada yer boşdur, keç otur orda. Mən də özümə hörmət edən adamam. Əsəbləşib getdim.
Deyirəm, bunlara əncam çəkin. Əgər əncam çəkə, idarə edə bilmirsə, işi bilənə versinlər. Elə şərait yaradıblar ki, sanki İnstituta savadlı elmi kadr lazım deyil. Belə sistem olmaz. //Medicina.az//
Ardını oxu...
Demokratik İslahatlar Partiyasının sədri, Milli Məclisin deputatı Asim Mollazadə Teleqraf.com-un suallarını cavablandırıb.

Onunla müsahibəni təqdim edirik:

- Asim bəy, Ermənistan tərəfi son dövrlər ardıcıl olaraq təxribatlara əl atır. Eyni zamanda Rusiyanın da vasitəçilik missiyasına qarşı bu ölkədə bir imitasiya formalaşıb. Azərbaycan və Rusiyanı prosesdən uzaq saxlamaqla Ermənistan nəyə nail olmaq istəyir?

- Ermənistan hər gün bir-birinə zidd bəyanatlar verir. Bu ölkə gah Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü tanıdıqlarını və heç bir iddialarının olmadığını deyir, gah da hərbi təxribatlara əl ataraq gərginlik yaradır. Çox güman ki, bu cür çaşbaşlıq Ermənistanın daxilində də mövcuddur. Ermənistan hakimiyyətinin qorxusu odur ki, onlar hakimiyyətdən devrilə bilər. Çünki Ermənistan tarixində bu cür hal dəfələrlə baş verib. Vaxtilə Ermənistanda analoji hərbi çevriliş və qətlimalar olub. Ona görə də, indiki Ermənistan iqtidarı ümumigeosiyasi vəziyyəti, Rusiya-Ukrayna müharibəsinin necə qurtaracağını gözləyir. Belə olan halda Ermənistan özü üçün yeni bir havadar tapmağı düşünür. Bu vəziyyət də yekunda Ermənistanın siyasətinin müəyyənləşməməsini göstərir. Sülhə hazır olmadıqları halda müharibə aparmaq imkanları da yoxdur. Məhz bu vəziyyətdə də Ermənistan hakimiyyəti gözləmə mövqeyi seçir. Ona görə də, ara-sıra bu cür mənasız bəyanatlarla Ermənistanda ictimai rəyi çaşdırmağa çalışırlar.

- ABŞ-ın fəallığı fonunda prosesdə hansısa irəliləyişə nail oluna bilərmi? Avropa İttifaqının ardınca Vaşqintonun bu aktivliyi nə ilə bağlıdır?

- Sözsüz ki, Ermənistan danışıqlar məsələsində hamıya “hə” deyir. Bu ölkə Avropa Birliyinə, Rusiyaya, ABŞ-a, İrana, Hindistana imkanı olsa idi, Aya da bir nümayəndə göndərib oradan dəstək umardı. Sadəcə olaraq onların heç bir sözünün arxasında konkret iş durmur. Onlar hansısa məqam üçün gözləmə mövqeyindədir. Bunun fonunda Ermənistan hansısa bir nəticə üçün addım atmağa hazır deyil.

- Ermənistanın İran vasitəsi ilə bölgəyə üçüncü qüvvələri gətirmək kimi absurd fikirləri yayılıb. Bu nə dərəcədə real yanaşmadır?

- Ermənistan indiki halda çalışır ki, hansısa gözəgörünməz, Marsdan gəlmiş bir qüvvə onları xilas etsin. Amma belə bir qüvvə yoxdur. Ermənistanın yeganə çıxış yolu Azərbaycanla sülh sazişini imzalamaqdan ibarətdir. Eyni zamanda Azərbaycanla sərhəd xəttlərinin müəyyənləşdirilməli, delimitasiya və demarkasiya prosesləri həll edilməlidir. Həmçinin ərazi iddiaları və milli nifrətə son qoyulmalıdır. Bütün bunların fonunda Ermənistan normal bir dövlətə çevrilmək üçün addım atmalıdır. Sadəcə olaraq erməni tərəfi qorxu halında təxribatlara əl atmaqla kifayətlənməli olur.

- Əsir götürülmüş Azərbaycan hərbçilərinə erməni tərəfi cinayət işi açdığını elan edib. Amma müharibədən əvvəl və sonrakı dövrdə hava şəraitinə görə Azərbaycan tərəfinə keçmiş erməni hərbçiləri dəqiqləşmələrdən sonra ölkəsinə təhvil verilib. İndiki halda Ermənistanın bu addımları atmaqda məqsədi nədir?

- Erməni tərəfi bu cür addımlarla gələcək danışıqlar üçün özlərinə zəmin hazırlamağa çalışır. Əslində Ermənistanın məğlub ölkə kimi yeganə çıxış yolu Azərbaycanla münasibətləri normallaşdırmaqdan asılıdır. Eyni zamanda erməni tərəfi belə oyunlarını bundan sonra da davam etdirsə, bu, onlar üçün faciə ilə bitə bilər.

Dünyapress TV

Xəbər lenti