Ardını oxu...
” Aylıq jurnalım var. Tədbirlər siyahısının illik proqramından edə biləcəyimizi seçib hazırlayırıq. Ancaq tamaşalar olmur, çünki səhnəmiz yoxdur. Tamaşaları harda göstərək? İllərdir vəd eşidirik, kömək edən yoxdur”.

Göyçay Xalq Teatrının rejissoru Mətləb Şirinov belə deyir.

Teatr Rəsul Rza adına Mədəniyyət evində fəaliyyət göstərib. Mətləb Şirinov isə 2019-cu ildən bu teatrın rejissorudur.

Nə pərdəsi var, nə kulisi, nə oturacağı, nə işıqlandırması, nə də dekorasiyası”

Teatr 1961-ci ildə Göyçayda yaradılıb. Mətləb Şirinov Meydan TV-yə deyir ki, teatrın fəaliyyətsizliyi onlardan asılı məsələ deyil. Səhnə tərtibatı, tamaşaçı zalının oturacaqları yoxdur deyə əziyyətlə hazırlanan kütləvi tamaşalar nümayiş edilmir. Odur ki, rayon səviyyəli tədbirlərlə kifayətlənməli olurlar.

Bir sözlə, dörd aylıq bağlanan mədəniyyət evinin təmiri düz dörd ildir ki, yubanır, səbəbi isə bəlli deyil.

“2019-cu ilin 10 oktyabrından burada rejissoram. Həmin il bizə dedilər ki, boşaldın buranı təmir edirik. Dörd il keçsə də, hazır deyil. Mədəniyyət evinin digər otaqları təmir olub, ancaq xalq teatrına lazım olan tamaşaçı zalı, səhnə qalıb təmirsiz. Heç nə yoxdur”, – rejissor deyir.

“Hündür yerdir səhnə hissəsi, nə pərdəsi var, nə kulisi, nə oturacağı, nə işıqlandırması, nə də dekorasiyası. Səhnədə beşqat pərdə olmalıdır. Bir məkandan digər məkana keçmək üçün. Oturacaqları da yoxdur. 400 oturacaq olmalıdır ki, cəmi 150-ni gətirib keyfiyyətsiz yerləşdiriblər, onlar da dağılıb gedir. Oturacaqlar döşəməyə keyfiyyətli bərkidilməli idi. Nazirlik səviyyəsində məsələ qaldırmışıq, müraciət etmişik. Bilirlər, ancaq heç bir iş görülmür. Dövlətdən tək istəyimiz odur ki, səhnəmiz, tamaşaçı zalımız təmir olunsun, biz də məşq və tamaşalarımızı orda nümayiş etdirək”, – Mətləb Şirinov gileylənir.

Qol çəksək, elə təmirsiz qalacaq”

Mətləb Şirinov bildirir ki, teatrın repertuarında ona yaxın kütləvi tamaşa hazırlansa da, ancaq heç biri səhnə dekorasiyası olmadığından nümayiş olunmayıb. Tarixi gün və bayramlara aid tədbirlər keçirməklə aylıq, illik iş planını başa vururlar. Xalq teatrında hazırda 13 nəfər könüllü aktyor kimi fəaliyyət göstərir. Ancaq yalnız rejissor, qarderob işçisi və rəssam əməkhaqqı alır. Rejissor pulsuz çalışan aktyorları hazırlanan tamaşaların nümayişindən gələn gəlirlə mükafatlandırmaq istəyir: “Təəssüflər ki, bu da səhnə şəraiti olmadığı üçün mümkünsüzdür”.

“Sabit Rəhmanın “Xoşbəxtlər” tamaşasını hazırlamışıq, hətta İsmayıllıda oynadıq, 45 rayon arasında yer tutduq. “Dədə Qorqud”, Əlikram Məmmədovun hazır “Vətən oğulları” tamaşası var ki, beş şəkillidir. “Xəlifə”, “Laçın yuvası” kimi ona yaxın tamaşanı əlimizdə olan vəsaitlə hazırlamışıq, ancaq nümayiş etdirə bilmirik. Ancaq kənd mədəniyyət klublarında oynayırıq, mədəniyyət evinin tədbirlərini seçib keçiririk, xalq teatrının tamaşaları, arzuları qalır kənarda”, – rejissor deyir.

“46 şəhidin dəfn mərasimini biz keçirmişik, ədiblərin yaradıclıq yubileyini edirik. Düzdür, maaş alırıq, tədbirləri edirik, ancaq səhnə şəraitini, zalı düzəltsinlər ki, tamaşalarımızı hazırlayıb nümayiş etdirək, böyük işlər görək, tədbirlərlə yetinməyək. Birpərdəli tamaşa hazırlayıb məcburiyyətdən onu da musiqi məktəbində qaçaraq nümayiş etdiririk, onda da heç səhnə şəraiti yoxdur, xahiş – minnətlə icarəyə götürürük. Onun avadanlıqlarını qurmaq özümüzün də imkanları xaricindədir”? – Mətləb Şirinov problemlərdən danışır.

Onun sözlərinə görə, təmir aparan dörd fərqli şirkət indi teatr rəhbərliyindən işin tamamlanmasını təsdiqləmək üçün imza atmasını istəyir:

“Biz də razı deyilik ki, avadanlıqları qurun, tam hazır olsun. Səhv edib elə götürsək, qol çəksək, elə də təmirsiz qalacaq, heç iş görülməyəcək. Vəsaitin miqdarını bilmirik, ancaq dörd fərqli şirkət işi görüb və indi bir-birinin üstünə atır. Xalq teatrına, özü də mədəniyyət evində bir rejissor otağı, səhnə otağı və səhnə otağının arxasında bir otaq aiddir ki, hazırda orada gənclər dərgi işinə baxır. Onlar təmir olunmalıdır və səhnə qurulmalıdır ki, teatr iş görsün, cüzu miqdarda bilet satışını edib könüllü aktyorları mükafatlandırsın, müəyyən xərclərini qarşılasın”.

Nə vaxta qədər bığ, saqqalı flomasterlə çəkəcəyik?”

Teatrın rejissoru həm də geyim, qrim məsələrindən narazıdır. Deyir ki, bəzi geyim və qrim ləvazimatlarını əldə edə bilmir, əvəzində əlacsız qalıb uyğunsuz geyimlərdən, sadə üsullardan istifadə edir. Nəticədə çəkilən əziyyət boşa gedir. Teatr heyəti nazirlikdən və onun bölgələrdə yaratdığı regional qurumdan kömək istəyir:

“Həm rejissoram, həm qrim ustasıyam, həm aktyorların geyimini axtarıb tapanam. Ciddi problemdir. Əziyyət çəkirik bığ, saqqal tapmaqda. Mərkəzi Aran Regional İdarəyə yaxın Gəncə, Mingəçevir, Ağdam Dövlət Dram və Qax Kukla teatrları var ki, onların dekorasiyasından, geyimindən bizə göndərə bilərlər. İnvertar kimi yazarlar bizim idarəyə, istifadə edərik. Hansı ki, istifadə etmirlər. Dədə Qorqud obrazına geyimimiz yoxdur, nə vaxta qədər Bahar qızını göy gəlinlik geyimində çıxaracam? Nə vaxta qədər bığ, saqqalı flomasterlə çəkəcəyik? Novruz bayramında tədbir hazırlayanda məcburiyyətdən dekorasiyanı iki saata dəyişdim. Əmr verilir ki, belə yox, elə. Əlimizdə nə var onu edirik, çətinliklərlə ortalığa nəsə çıxarırıq”.

Vaxtilə qaynar xalq teatrı indi fəaliyyətini itirib”

Xalq teatrı məhsuldar dövrünü 1966-1989- cu ildə yaşayıb. Rejissor Rəhman Şıxıyev ondan artıq kütləvi tamaşalar hazırlayıb, nümayişini keçirib. Bütün uğurları da elə onun adı ilə bağlıdır. Teatrın 72 yaşlı aktyoru Əlikram Məmmədov deyir ki, ömrünün 50 ilindən çoxunu xalq teatrına həsr edib, bir-birindən maraqlı tamaşalarda maraqlı obrazlar yaradıb. Üç ildir təqaüdə çıxsa da, hələ könüllü aktyor kimi gündəlik teatra gedir. Ancaq nə həmişəki səhnə var, nə də müstəqillikdən bu tərəfə kütləvi nümayiş olunan tamaşalar:

“Hər gün bütün işçilərdən qabaq ora gedirəm. Çox bağlıyam. Əldən düşməmişəm, cavan obraza deyil, ata, əmi, baba obrazında oynamağıma şans var. Mədəniyyət evində, xalq teatrlarında müəyyən fiqurların yeri səhv düşüb. Kədərlənirəm. Səhnəyə baxanda həmişə doluxsunuram. Fiqurlar səhv düşüb deyə vaxtilə qaynar xalq teatrı indi fəaliyyətini itirib”.

“Əsər yazıb xalq teatrına vermişəm. Ancaq şəraitsizlik üzündən səhnələşdirib nümayiş edə bilmirik. Ömrümün 50 ilini bu səhnədə olmuşam. Son on beş ildə, yeni quruluşdan sonra bu sahəyə güclü zərbə dəydi. Napoleon deyirdi: “Quruluş dəyişəndə təhsilə, mədəniyyətə daha çox zərbə dəyir”, biz bunu görürük. Üzdən təmir var, ancaq səhnə qalıb elə. Səhnə olsa təklif edərəm ki, tamaşalar hazırlayaq, yoxladaq və müəyyən cuzi ödəniş müqabilində bilet satıb tamaşaları geniş kütləyə çıxaraq. Həm teatr ənənəsi yaşasın, həm də mədəniyyət formalaşsın”, – aktyor danışır.

O da deyir ki, hazırlanan tamaşaların nümayişinə yer yoxdur:

“Bəzi geyim və ləvazimatlar üçün də dram teatrlarından xahiş edək. Uman yerdən küsərlər, Mədəniyyət Nazirliyi bizə kömək etsin”.

Mərkəzi Aran Regional Mədəniyyət İdarəsinin əməkdaşı İlqar Vəliyev Meydan TV-yə bildirdi ki, onların balansına daxil yeddi rayondan ikisində xalq teatrı fəaliyyət göstərir. Onun sözlərinə görə, Göyçay Mədəniyyət evinin təmiri bitib, ancaq avadanlıqlarla təminat gecikir:

“Biz bilmirik niyə təminat yoxdur. Mədəniyyət Nazirliyi bilər. Nazirliyin məlumatı var, təmin olunacaq deyiblər, gerisi bizlik deyil”.

Meydan TV-nin Mədəniyyət Nazirliyinə göndərdiyi sorğuya mətbuat xidmətindən “Suallarınızla bağlı araşdırma tələb olunur, araşdırıldıqdan sonra sizin sorğuya cavab verəcəyik” deyilsə də, günlərlə gözlənilən sorğuya, edilən zənglərə cavab gəlmədi.

Xalq teatrları yaradıcı əlaqələr qursa, onlara qismən kömək olarlar”

Ölkədə hazırda 13 Dram və 32 Xalq Teatrı fəaliyyət göstərir. Mədəniyyət sahəsi üzrə çalışan mütəxəssislər hesab edir ki, könüllü dram dərnəklərinin, xalq teatrlarının vəziyyəti dram tearlarına nisbətən qənaətbəxş deyil. Onların həm kadr, həm məkan, həm də maddi texniki bazası yetərli deyil.

Azərbaycan Kukla Teatrının mətbuat katibi, teatr məsələləri üzrə ekspert Həmidə Rüstəmova Meydan TV-yə danışıb ki, Azərbaycan teatr mədəniyyətinin təşəkkülü və inkişafında xalq teatrlarının rolu xüsusi olub. Ölkənin bir sıra tanınmış aktyorları, teatr siması məhz xalq teatrının yetirməsidir. O, xalq teatrlarının problemlərinin həllində çıxış yolunu paytaxt və bölgələrdə fəaliyyət göstərən mədəniyyət qurumları ilə sıx yaradıcılıq əlaqələrinin qurulmasında görür:

“Bir dram dərnəyinə, həvəskar truppaya xalq teatrı statusu verilirsə, birmənalı ştat cədvəlinə uyğun əməkhaqqı təyin edilir. Əməkdaşların mütləq şəkildə səhnəsi olmalıdır. Xalq teatrları yerli mədəniyyət evlərinin nəzdində fəaliyyət göstərdiyi üçün çilingərdən tutmuş işıqçısına qədər mədəniyyətə bağlı insanlardı, yəni o binanın əməkdaşıdırlar. Səhnə, geyim və digər çatışmayan məsələlərin həllində birbaşa fəaliyyət göstərdikləri mədəniyyət evlərinin, klubların, musiqi məktəblərinin imkanlarından istifadə etməlidirlər. İstər məkan, istər şərait baxımından”.

Həmidə Rüstəmova deyir ki, xalq teatrları seçdikləri repertuarlara uyğun fəaliyyət göstərməlidir:

“Bəzən aktyor truppaları səhnə və digər imkanları nəzərə almadan tamaşalar hazırlayır və bu da problem yaradır, işlərini həvəskar səviyyəyə salır. Potensiallarına uyğun janr, üslub seçib birpərdəli pyeslər hazırlayıb heyətin, məkanın imkanlarını nəzərə alsınlar. Onlardan yüksək akademik səviyyəli tamaşalar gözlənilmir, özünü ifadə təqdimatı gözlənilir. Bu mənada onlara xüsusi geyim və qrim ləvazimatlarına ehtiyac olduğunu düşünmürəm. Əgər ehtiyac duyulursa, mütləq xalq teatrlarının heyəti paytaxt və digər region teatrları ilə, eləcə Teatr Xadimləri İttifaqı ilə əlaqə qurub, yaradıcılıq mübadiləsi etməlidirlər. Onlar rekvizitlər, geyim, bığ, saqqal və digər vacib ləvazimatlar üçün müraciət edib, ala bilərlər”.

Mütəxəssisin sözlərinə görə, xalq tearlarına, yəni mədəniyyət evinə müəyyən məbləğdə vəsait ayrılır ki, sadalanan çatışmazlıqların, səhnə və işıqlandırma kimi problemlərin həllində rol oynasın:

“Gəncədə dram və kukla, Lənkəranda dram teatrı var ki, onlara da müraciət edə bilərlər. Azərbaycan Kukla Teatrı ölkənin bir neçə bölgəsindəki kukla tearlarına repertuardan çıxmış bütöv bir tamaşanı verir. Bu, kifayət qədər məbləğ deməkdir. Kuklalar, səhnə dekorasiyası, rekvizitlər hədiyyə olunur. Əminəm ki, xalq teatrları da yaradıcı əlaqələr qursa, onlara qismən kömək, fəaliyyətinə dəstək olar”.

Xalq teatrlarının problemlərinə işıq tutulmalı, şərait yaradılmalıdır”

Digər mütəxəssis, müstəqil “M Teatr” nın mətbuat katibi Turan Etibaroğlu isə deyir ki, ölkədə fəaliyət göstərən xalq teatrları maddi texniki baza və ixtisaslı kadr baxımından problem yaşayır. Dövlətin illik festival, qastrollar zamanı etdiyi vəsait köməkliyindən əlavə xalq teatrları çalışıb marketinqini gücləndirməlidir ki, problemlərinin həllinə özü kömək ola bilsin:

“Xalq teatrları arasında Bakıya gəlib tamaşa nümayiş etdirən, yer tutanlar olur. Onların başlıca problemi öz məkanlarının olmamasıdır. Qrim, geyim, rekvizit problemləri var. Dram dərnəkləri isə daha çox əziyyət çəkəndir”.

“Xalq teatrlarının problemlərinə işıq tutulmalı, şərait yaradılmalıdır. Ancaq indi marketinq dövrüdür. Hansısa şirkətlərlə, yaradıcı qurumlarla əlaqə qurub əməkdaşlıq edə bilərlər. Dövlət dəstəyi ilə yanaşı, özləri reklam gəlirlərində maraqlı olmalıdır. Teatr əməkdaşlarının maaşı azdır, məhz tərəfdaşlıq, əməkdaşlıqla problemlərini qismən həll edə bilərlər. Dövlətdən asılı olmasınlar. Xalq teatrları həm də potensiallarına, maddi imkanlarına uyğun repertuar seçsinlər. Yaxşı tamaşa maddi imkan istəyir. Texniki və yaradıcı bazaya uyğun tamaşa hazırlamalıdırlar”, – mütəxəssis deyib.
 
Ardını oxu...
Son illər Azərbaycan yazıçıları və şairləri öz kitablarını küçədə satırlar. Bu, cəmiyyət tərəfindən birmənalı qarşılanmasa da, başqa çarə yoxdur. İnsanlar öz beyinlərinin məhsulundan başqa cür pul qazana bilmirlər.
Gənc şair Eminquey Akifin bu yaxınlarda "Susdum" adlı kitabı dərc olunub. Şair bildirir ki, Azərbaycanda kitab satışı ilə bağlı problem illərdir davam edir:
"Mən də daxil olmaqla bəzi yazarlarımız kitablarını özü satmaq məcburiyyətindədir. Mən rayonlardan və xarici ölkələrdən onlayn sifarişlər qəbul edirəm. Bəzən hörmət naminə artıq pul ödəyənlər də olur. Adətən kitabımı hansısa kitab dükanına verəndə və sonra görəndə ki, kitabım göz qabağında deyil, onda həmin dükanla əməkdaşlığı dayandırıram. Mən kitabımı öz büdcəm hesabıma nəşr etdirmişəm. Məsələn, 500 tirajlıq kitaba 1600-2000 arası pul xərcləyirəm. Belə olan təqdirdə, qazancımın 60 faizini dükana verə bilmərəm. Bizdəki kitab dükanları gəlirin 60 faizini istəyirlər, müəllifə qazanc qalmır. Axı mən kitabdan qazandığımla maşın, ev almıram. Sadəcə, oradan əldə etdiyim gəlirlə növbəti kitabımı nəşr etməyə çalışıram. Bizə heç kim qucaq açmır ki, gəlin sizin kitabınızı nəşr edək".
E.Akif bildirir ki, bizim xalq kitaba pul verməyə qıymır: "Bizim insanlar gedib restoranda yemək yeməyi kitab almaqdan daha üstün tuturlar. Mənim sosial mediada xeyli izləyicim var. Amma bu qədər izləyicinin içində 100 nəfər oxucunu güclə toplamışam. Ümumiyyətlə, ölkədə kitabın təbliğatı çox zəifdir. Bundan həm naşirlər, həm də yazarlar əziyyət çəkirlər. Biz şairlər, yazıçılar satış öhdəliyini öz üzərimizə götürmüşük. Sözsüz ki, bu situasiya heç kimə xoş deyil. Buna sərf etdiyimiz vaxtı yaradıcılığımıza sərf edə bilərik. Mən gün ərzində 8 saat kitab satışı ilə məşğul oluram. Ona sərf etdiyim vaxtı yaradıcılıqla məşğul olaram, nəinki yağışda, küləkdə, qarda kitab sataram".
Müəllif qeyd edir ki, ötən il kitab, dərslik və kağızın idxal və satışına vergi güzəştlərinin tətbiqinə başlanılıb. Buna baxmayayaraq, vəziyyət dəyişməyib. Əksinə, naşirlər deyirlər ki, kağızın qiyməti artıb.
"Qanun" Nəşrlər Evinin redaktoru, yazıçı Şərif Ağayara görə öz kitabını satan yazıçı və şair ən uca məqamdadır. Onun sözlərinə görə, o məqamdan üstün heç nə ola bilməz. Lakin könül istərdi ki, kitab industriyası elə qurulsun, yazıçının buna ehtiyacı qalmasın:
"İstərdik ki, nəşriyyatın sifarişindən, yayım şəbəkətlərindən tutmuş, kitabın Azərbaycanın hər bölgəsinə gedib oxucuya çatmasına qədər bütün işləri görən sistem qurulsun və mexanizm işləsin. Bundan sonra yazıçı yalnız öz işi ilə məşğul olsun. Kitab həm də əmtəədir. Demək, onun biznes tərəfi ilə də məşğul olan qurumlar və mütəxəssislər olmalıdır. Necə ki, digər sahələrdə var. Biz indi çalışırıq ki, buna doğru gedək".
Yazıçı Cəlil Cavanşir bildirir ki, yazarların öz kitablarını satması heç də xoş mənzərə deyil. Xarici ölkələrdə bu məsələlərlə müəllif agentlikləri, nəşriyyatlar məşğul olurlar. Onun sözlərinə görə, kitab çapı və satışı ilə məşğul olmaq yazıçının yaradıcı tərəfini əlindən alır:
"Məsələn, Kəramət ilin böyük hissəsini kitablarının satışına həsr edir. Amma onun kitablarının satışı ilə məşğul olan menecer olsa, Kəramət satışa ayırdığı vaxt ərzində gedib kitab yazar. Azərbaycanda Kitabxana Kollektoru var. Ötən il kitabxana kollektoru yerli müəlliflərin kitabını alıb, kitabxanalara bağışladı. Bu müsbət addım idi. İndi bunu davam etdirmək lazımdır. Özəl nəşriyyatların satış meneceri var. Arzu olunan odur ki, kitab satış işi ilə məşğul olanlar yerli yazarlara üstünlük versinlər. Azərbaycanda sırf yerli yazarların əsərlərinin çapı və piarı ilə məşğul olan bir nəşriyyat yoxdur".
dia.az
 
Ardını oxu...
İş elə gətirdi ki, 44 günlük müharibədən - Şuşa fatehlərimizin dünyanı heyrətə gətirdiyindən az sonra Anadolu səfərinə çıxdım. Artvindən Vana, oradadan da İstanbula səfər etdik. Anadoluda durumu birlirsiniz, terror təhlükəsi var deyə, maşınlar yoxlanır. Yollardakı yoxlamalarda Azərbaycan arabası görən hərbçilər bizi generalları salamlayır kimi qarşılayırdılar. Gənc zabitlər od tökülən baxışları ilə belə "Qarabağ" deyirdilər, təbrik edirdilər.
Anadolu yollarındakı o "törən" insana özünü yalın əllə qayalara dırmaşıb Qalanı düşmən caynağından qoparmış o fəthin həmmüəllifi duyğusunu yaşadırdı.
O günlərdə İstanbuldakı durumu bilirsiniz, İstanbulun nəbzi "Azərbaycan" deyə vururdu... həmin günlərin birində son 30 ildə ilk dəfə avtobusda hay-küylü bir müzakirə getdiyini gördüm. Sanki səyyar dəyrimi masa qurulmuşdu. Qarabağın alınmasından, əskərimizin hünərindən söhbət gedirdi, 7-8 nəfər bir-birini tanımayan adam bu müzakirəyə qoşulmuşdu, ağızlardan od tökülürdü...
Sözəgəlməz duyğulardı... dinməzə oturmuşdum, pəncərədən keçdiyim yollara baxır, söhbəti dinləyir, gözlərimdən yaş axırdı...
Yenə iş elə gətirdi. 23 saatlıq Suverenlik təmizliyindən sonra Özbəkistana səfər etdik. O yerlərdə 7 il öncə də olmuşdum. Daşkənd, Səmərqənd, Buxara, Xivə, Moğolistan səfərlərimlə bağlı "Qutsal Torpaqlarda" adlı kitab nəşr etdirmişəm. İndi özümə də maraqlı gəlir: həmin kitabda çox sonralar elan edilmiş Turan Dövlətlər Birliyinin proqramına düşmüş təkliflər, "birlik, birlik" deyən çağırışlar da var... demək, çerçəkləşməkdə olan bu dönəm göydən düşməyib, türklərin yüzillər boyu damarlarında gəzdirdikləri istəklərdir...
Bu dəfəki Özbəkistan səfəri bir az da uzun çəkdi. Karakalpakistana, paytaxtı Nukusa, Aral sahillərinə qədər gedə bildik. Amudəryanın biri əskilikdə misilsiz olan iki körpüsündən keçdik.
Yollar ağırdı, Daşkənddən min kilometr geri - Xəzərə doğru, səhralara qədər getmək və geri dönmək konfort axtarışında olanlar üçün deyil. Bu dözümün qaynağı yalnız eşqdir. Eşq! Mənsub olduğun kimliyə və kültürə EŞQ... xoş halımıza...
Əvvəlki səfərdə də çox adamla söhbət etmişdim, bir dünya təssüratım, bir kitab yazım var, sual etməyi, öyrənməyi sevərəm. Elə o vaxtdan görmüşdüm ki, Özbəkistanda Azərbaycan adına sayqı var, Azərbaycanlı həm sevimli, həm də dəyərli insandı. Ölkə işlərində də yeri, mövqeyi mötərbərdi.
Lakin bu dəfə... gördüyüm heyranlıq idi, sevda idi. Rast gəldiyim hər kəs sinifindən asılı olmayaraq qələbəmizdən xəbərdar idi. Amma təkcə xəbərdar deyildi. Həm də mutlu idi. O baxışlar, o kutlamalar, o duyğular əsrarəngiz idi... duyğulandırırdı... həm də ağladırdı. Qan bahasına, can bahasına əldə edilən milli qələbə yalnız sevinc gətirmir ki. Özü ilə iztirab da, gözyaşları da gətirir...
Təsadüfən, 44 günlük və 23 saatlıq "təmizlikdən" sonraya düşmüş bu səfərlərimdə bir gerçəyi kəşf etdim: Qarabağ təkcə Azərbaycanın deyil, bütün Türk dünyasının dərdi imiş. Bu işğal bütün Turan ellərini sarsıdıbmış, alçaldıbmış... bu haqsız itkidən kimisinin ruhu anlayaraq sarsılmış, kimisi heç özü də bilmədən qəlbi əzilibmiş bu əskiklikdən...
Bu dəfə uzaq Karkalpakda belə insanları bu konudan danışarkən mutlu gördüm. Azərbaycan deyərkən gözləri qürurla gülən gördüm...
Yəqin gördüklərim barədə ayrıca bir yazı yazacam, indi isə uzun sözün qısası:
Bu dəfə Böyük Əmirimizin belə gözləri gülürdü...
Mehriban Vezir
Teref.az
 
Ardını oxu...
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, tanınmış şair, publisist Balayar Sadiqin səhhəti pisləşib.

Bu barədə İqtisadiyyat.az-a açıqlamasında onun həmkarı Qəşəm Nəcəfzadə məlumat verib.

O bildirib ki, bu gün 28 May metrosunun yaxınlığında onunla təsadüfən rastlaşıb və hal-əhval tutublar.

B.Sadiq Q.Nəcəfzadə ilə sağollaşıb bir neçə metr irəlilədikdən sonra huşunu itirərək yerə yıxılıb. Ətrafdakı insanlar onun köməyinə gəlsələr də, şairin huşunun özünə gəlmədiyi məlum olub.

Nitqini itirdiyi bildirilən şair hadisə yerinə çağırılmış təcili yardım avtomobili ilə xəstəxanaya aparılıb.

Qeyd edək ki, B.Sadiq 1965-ci ildə Lerik rayonunda anadan olub.
 
Ardını oxu...
Birinci Qarabağ müharibəsi zamanı cəbhə bölgəsində əsgərlər üçün təşkil edilən konsert proqramlarında iştirak edən Adil İsgəndərov adına Xalq teatrının aktrisası Güldərən Azayeva Baku TV-yə danışıb.

O, Ağdamda konsert verdiyi hərbçilərlə bağlı üzücü xatirəsindən bəhs edib:

“Dəfələrlə sosial şəbəkələrdə elan vermişdim ki, oradakı hərbçilərdən sağ qalan varsa, onunla görüşmək istəyirəm. Bir dəfə Ağdamdan bir oğlan gəlib məni tapdı. Dedi ki, sən gördüyün hərbçilərdən sağ qalanı yoxdur”.

G.Azayeva Füzulidən qayıdarkən yaşadığı təhlükəli anlardan da söz açıb:
“Gecə pəncərəni açanda səslər eşitdim. Sürücüyə dedim ki, maşını saxla, yolu səhv gəlmişik. Ermənilər bir-birini çağırır, mahnı oxuyurdu. Hiss olunurdu ki, sərxoş vəziyyətdədirlər. Elmana dedim ki, işıqları söndürüb keçək. Görsən ki, ermənilər bizə tərəf gəlir, özümü atacağam, üstümdən maşınla keçərsən”.

Daha ətraflı süjetdə:

 
Ardını oxu...
 

Nikol Paşinyanın və ümumiyyətlə, Ermənistanın xarici siyasəti yalan və riyakarlıq üzərində formalaşıb. Heç kimə sirr deyil ki, Paşinyan hər an başqa bir fikir səsləndirə bilən adamdır. Ona görə də, onun indiki halda özünü “sülhpərvər” kimi göstərməsi məkirli siyasətin davamıdır. Əgər o sülh istəyirdisə, II Qarabağ müharibəsindən dərhal sonra sərfəli şərtlərlə bu istiqamətdə addım ata bilərdi.

Bunu Teleqraf.com-a politoloq Yeganə Hacıyeva deyib.

O qeyd edib ki, Paşinyan sülhpərvər kimi görünməklə yanaşı, paralel olaraq anti-Azərbaycan mesajları səsləndirir:

“Hazırda erməni lobbisi dünya üzrə səfərbər olub. Azərbaycana qarşı mərhələ-mərhələ ayrı-ayrı ölkələrin “bəyanatlarının” qəbuluna çalışılır. Avropa Parlamenti, Avropa Şurası Parlament Assambleyası və digər ölkələrin vermiş olduğu “bəyanatlar” buna aiddir. Ona görə də, bu kimi yanaşmaları təəccüblə qarşılamaq olmaz. Bu, Ermənistanın ənənəvi “siyasətidir”.

Ardını oxu...

Politoloqa görə, bütün bunların fonunda Ermənistanın Azərbaycanla sülh sazişi imzalamaqdan başqa yolu yoxdur:

“Paşinyanın qarşı çıxdığı kommunikasiya xətlərinin açılması üçün indiki halda əldən-ayaqdan getməsi də təsadüfi deyil. O yeni şərait formalaşdırmağa çalışır. Çünki Paşinyanın gələcəyi kommunikasiyaların açılmasından asılıdır”.

Yeganə Hacıyeva hesab edir ki, Zəngəzur dəhlizi və kommunikasiyaların sülh və alternativ variantlarla açılması məsələsi gündəmdədir:

“Reallıq odur ki, Azərbaycan heç bir halda beynəlxalq hüquqla tanınan ərazilərdən kənarda hər hansı hərbi əməliyyata razılıq verməyib, verməyəcək. Əslində Paşinyanın Avropa Parlamentində bu dəhlizin açılmasından danışmasının da səbəbləri başqadır. Bu, Ermənistanın inkişaf perspektivinin olmaması ilə bağlıdır. Bunu sığortalamaq lazımdır. Erməni lobbisinin verdiyi qəpik-quruş Ermənistan dövləti üçün kifayət etmir. Paşinyanın isə ölkəyə iqtisadi gəlir gətirən lider kimi yadda qalmaq şansı var. O da bundan istifadə etmək istəyir. Sadəcə olaraq erməni tərəfi növbəti dəfə spekuliyasiya edir. Reallıq odur ki, kommunikasiya xətləri açılmalıdır. Burada Zəngəzur adına olan qısqanclıq isə tarixi və digər məqamlarla izah olunur. Amma bu işin mahiyyətini dəyişmir”.

Ardını oxu...
Bu bizik?!
Bu gün ilk müstəqillik illərindən bu günümüzə qədər dillər əzbəri olan "Sən bizimsən, bizimsən durduqca bədəndə can,
Yaşa - yaşa çox yaşa, ey şanlı Azərbaycan!" sözlərinin müəllifinin vəfat etdiyi gündür...
M.Ə.Rəsulzadənin və bütün mühacirdəkilərin sevimli şairi...O, əkcə istiqlal şair yox, tədqiatçı alim idi... Azərbaycanın ilk “qorqudşünas" alimi olub....
Tanıdığımız və tanımadığımız Əmin Abid Gültəkin...
Əhmədov Əmin Mütəllib oğlu 1898-ci ildə Bakıda anadan olub.. ...Atası daş yonan fəhlə, anası isə qadınlara “Quran” dərsləri keçən kasıb bakılı ailəsində dünyaya gəlib.
Tarixə balaca ekskursiya edək. Onun Bakı xanı Hüseynqulu xanın nəslinə mənsub olduqlarını bildirir. Gəncə üsyanı zamanı şəhərin müsəlman əhalisinə divan tutmuş general Sisiyanov Bakıda öldürüləndən sonra Hüseynqulu xan Bakını tərk etmək məcburiyyəti qarşısında qalır. Lakin bu zaman Xanın Bakıdakı qohum-əqrabası çar ordusunun amansız cəza tədbirləri ilə üzləşir. Xan nəslindən sağ qalan tək-tük adamlardan biri isə Novruz adlı bir uşaq olur.
Min bir əzab-əziyyətlə böyüyüb boya-başa çatan və ailə-uşaq sahibi olan Novruz Əliabbas Müzniblə Əmin Abidin babası idi! Əliabbas Müzniblə Əmin Abidin ataları Mütəllib də atası Novruz kimi çox çətin gün-güzəran keçirməli olub. Daşyonan usta olan Mütəllibin çörəyi daşdan çıxıb. Anaları Reyhan tikiş tikməklə, uşaqlara və qadınlara "Quran" oxumağı öyrətməklə çörək pulu qazanıb, ailənin dolanışığını az-çox yoluna qoymaqda ərinə arxa-dayaq olub. 1898-ci ildə Bakıda doğulan Əmin Abidə ata-anası Zeynalabdin adını qoyub
Ana tərəfdən böyük Rəsulzadəyə qohum olan Əmin Abid həm də məşhur şair Azərbaycan şairi, yazıçı, jurnalist, ədəbiyyatşünas və tərcüməçi Əliabbas Müznibin qardaşı idi. Araba düzəltməklə məşğul olan Müznib sonradan Bakının ən talantlı şairi və naşirlərindən biri olub. Əmin Abidin də püxtələşməsində böyük qardaşının rolu az olmayıb. Lakin sonralar Müznib 1938-ci ildə repressiya qurbanına çevrilir...
Ardını oxu...
Əmin Abid birinci dəfə oxumaq üçün Türkiyəyə gedəndə darülfünun yoldaşı Nafiyə xanımla tanış olur və onların arasında böyük eşq münasibəti yaranır. Münasibətlər sonradan evliliyə çevrilir və əslən alban qızı olan Nafiyə xanım Əmin Abidin ömrünün sonuna qədər ona sadiq qalır. Əmin Abid tutulandan sonra Nafiyə xanım da Türkiyəyə qayıtmaq istəyir. Batumdan viza almaq istərkən, onu da tuturlar.
Ümumiyyətlə, Nafiə xanım haqqında çox az tədqiqatlar aparılmışdır. Onun həyat və fəaliyyətini araşdıran əsas şəxs Azərbaycan alimi Əli Şamil olmuşdur. O, araşdırmalarının nəticəsi olaraq, "Nafiə xanımın acı taleyi" adlı elmi əsər hazırlamış, dəfələrlə mətbuatda bu barədə yazılar dərc etdirmişdir.
Məhəmməd Əmin Rəsulzadənin “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatı” əsərində də xüsusi olaraq vurğuladığı Gültəkin imzalı şair uzun müddət arxivlərdə sirr kimi saxlanılıb. Məşhur Gültəkin imzasının Əmin Abidə məxsus olmasını sübuta yetirmək üçün araşdırmaçılar uzun müddət çalışıb. Onlardan biri də hazırda Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Folklor İnstitutunda çalışan filoloq alim Əli Şamildir.
DTK serjantı Avakova da Nafiə xanımı axtarıb tapmaq və həbs etmək haqda əmr verilibmiş. Həbs edilərkən 165920 nömrəli qızıl qol saatını, brilyant sırğalarını, iki ədəd qızıl üzüyünü və b. bəzək əşyalarını da əlindən alırlar. Ağır keçən istintaq prosesinin yekununda protokoldan çıxarda belə yazılır:
"Əhmədova Nafiə Şükrü qızı çox təhlükəli ünsür kimi islah-əmək düşərgəsində saxlansın. Cəza müddəti 1938-ci il avqustun 11-dən hesablansın". Nafilə xanımın cəza müddətini keçib keçmədiyi haqda və onun Türkiyədəki məlumatlar yox dərəcəsindədir.
"Sən ey xəyanətə, zülmə bir yuva,
Ardını oxu...
Ey qızıl Moskva, vəhşi Moskva!" deyən Əmin Abid 1938-ci ilin iyulun 14-də casusluqda suçlandırılaraq həbs edilir.
İstintaq işindəki aktdan çıxarışda bildirilir ki, 19 oktyabr 1939-ci il qərarına əsasən Əhmədov Əmin Abid Mütəllibzadə 21 oktyabr 1938-ci ildə saat 21:30 da “vətən xaini” kimi güllələnmişdir.”.
Sən bizimsən, bizimsən durduqca bədəndə can,
Evet gönüllər coşdu bir sevincin gücüylə
Istiqlal sevinciylə, istiqlal sevinciylə...
İstiqlal, o yaşayan millətin qəlbində can,
İstiqlal, o səadət, həyat, zəfər, şərəf, şan.
İstiqlal, o sönməyən müəbbəd bir məşalə
Könüllərdə tutuşur, gözlərdə sönsə belə!
İstiqlal, o vətənın göğsünden yüksələn ay.
İstiqlal, o sümüktən, qandan yapılmış saray.
İstiqlal, o millətin parçalanan bağrından
Gəlinlərin, qızların, axan göz yaşlarından
Doğmuş pek mübarək, pek müqəddəs bir “İlah”dır,
Hansı bir erkek onu düşmənlərə qaptırır?
Anaların saçından ördüğü bir bayrağı
Hansi erkek çıxıb edəcək baş aşağı?!
Sən bizimsən, bizimsən durduqca bədəndə can,
Yaşa - yaşa çox yaşa, ey şanlı Azərbaycan!
28 May 1919.
"Azərbaycan türklərinin ədəbiyyat tarixi", "Türk ədəbiyyatında bayatı-mani növü", "Bayatının türk xalqları ədəbiyyatında mövqeyi", "Azərbaycan ədəbiyyatının qədim abidələrindən" monoqrafik əsərləri, eyni zamanda "Kitabi-Dədə Qorqudun mətni haqqında məlumat", "XVII əsr Azərbaycan ədəbiyyatı", "Ədəbiyyatımız tarixində Sabirin mövqeyi", "Mirzə Şəfi haqqında yapılan tədqiqlərə bir baxış", "Türk el ədəbiyyatına elmi bir baxış (Oğuznamə)" kimi milli ədəbiyyatşünaslıq, folklor və mətbuat tarixi haqqında onlarca məqalələri geniş erudisiyalı alimin zəngin irs yaratdığını sübut edir. Axundovşünaslıq elminin yaranmasında xidmətləri misilsizdir. M.F.Axundov ədəbi irsinə həsr etdiyi məqalələri, monoqrafiya və tərtibləri, eləcə də tərcümələri vardır. Məhəmməd Füzulinin "Söhbətül-əsmar" əsərini aşkara çıxarıb elm aləminə tanıtmışdır. "Azərbaycan proletar qəzetçiliyinin tarixinə bir baxış" (1928) məqaləsi Azərbaycan inqilabi jurnalistika tarixinin öyrənilməsinə hədiyyədir. Bakıda 1927–1937-ci illər arasında ədəbi-elmi fəaliyyəti, fundamental axtarışlar, tapıntıları ilə səciyyələnir. Onun ədəbi-tənqidi və elmi irsi Azərbaycan ədəbiyyatşünaslığının yaranmasında mühüm mərhələ təşkil edir.
Ruhu qarşısında baş əyirəm Baba Allahnəzərov
Teref.az
Ardını oxu...
Senarist Fariz Əliyev əməkdar artist, sevilən aktrisa və aparıcı Dilarə Əliyeva ilə dünya şöhrətli sənətkar Zeynəb Xanlarovanın birlikdə çəkilən fotosunu paylaşıb.

Aktrisa ilə əlaqə saxlasaq da, o foto haqda açıqlama vermək istəmədiyini bildirib. Amma Zeynəb xanımla bu günlərdə görüşdüyünü təsdiq edib.

Əməkdar artistin Zeynəb xanımla görüşü bir çox şeylərdən xəbər verir. Nəzərə alsaq ki, Dilarə Əliyeva sürprizlərlə dolu bir insandır. Gözdə-qulaqda olaq. Bəlkə elə bu günlərdə dünya şöhrətli sənətkarı “Söhbət var” verilişində görəcəyik?
Ardını oxu...
Bu gün Azərbaycanda Müstəqilliyin Bərpası Günü qeyd olunur.

1991-ci il oktyabrın 8-də Azərbaycan Ali Sovetinin işə başlanan növbədənkənar sessiyası 4 gün müzakirələr aparıb.

1991-ci il oktyabrın 18-də Ali Sovetin sessiyasında tarixi sənəd – Dövlət Müstəqilliyi haqqında Konstitusiya Aktı qəbul edilib.

Konstitusiya Aktında göstərilib ki, müstəqil Azərbaycan dövləti 1918-1920-ci illərdə mövcud olmuş Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin hüquqi varisidir. Konstitusiya Aktı 6 fəsil, 32 maddədən ibarətdir.

1991-ci il dekabrın 29-da ümumxalq referendumunda məsələ müzakirəyə çıxarılıb və əhalinin 95%-i səsvermədə iştirak edərək ölkənin müstəqilliyinə, suverenliyinə və istiqlaliyyətinə səs verib.

1992-ci ilin mayında Milli Məclis tərəfindən Azərbaycan Respublikasının Dövlət himni (musiqisi Üzeyir Hacıbəylinin, sözləri Əhməd Cavadın), az sonra üçrəngli bayraq, içində alov olan səkkiz guşəli ulduz təsvirli dövlət gerbi təsdiq edilib.

18 oktyabr 1992-ci ildən Azərbaycanda bayram günü kimi qeyd edilir. 2006-cı ilə qədər 18 oktyabr ölkədə qeyri-iş günü olub.

Milli Məclisin 2021-ci il oktyabrın 15-də qəbul etdiyi “Müstəqillik Günü haqqında” qanuna əsasən, mayın 28-i Müstəqillik Günü, oktyabrın 18-i isə Müstəqilliyin Bərpası Günü elan edilib.

Müstəqillik Günü (28 may) qeyri-iş günü, Müstəqilliyin Bərpası Günü (18 oktyabr) iş günüdür.
 
Ardını oxu...
Baş rollarını Kıvanç Tatlıtuğla Beren Saatın canlandırdığı "İstanbul için son çagrı" filminin yayım tarixi bəlli olub.
Sfera.azTürkiyə mətbuatına istinadən xəbər verir ki, ekran işi noyabrın 24-də "Netflix"də yayımlanacaq.

Qeyd edək ki, cütlük daha öncə də "Aşkı memnu" serialında birgə rol alıb.
 

Dünyapress TV

Xəbər lenti