Son vaxtlar məktəbli formalarının keyfiyyəti ilə bağlı problem yenidən gündəmə gəlib. Milli Məclisin deputatı Fazil Mustafa da müzakirələrə qatılaraq, məktəbli formalarının materialının sintetik olması və bunun uşaqların sağlamlığını ciddi risk altında qoyması barədə fikirlər səsləndirib.

Dermotoloqlar da bu fikri təsdiqləyərək, sintetik materialdan olan geyimlərin dəri xərçənginə səbəb ola biləcəyini vurğulayıblar.

Müzakirələrdə səsləndirilən məqamlara aydınlıq gətirən Bakı Tikiş Evinin şöbə müdiri Etibar Əzimov "Yeni Sabah”a açıqlama verib: vakansiya

"Bakı Tikiş Evində istehsal olunan məktəbli formaları Nazirlər Kabinetinin qərarına əsasən hazırlanır. Bütün polo köynəklər 95 faiz pambıq, 5 faiz lexrondan, şalvar və ətəklər isə 60 faiz yun, 40 faiz polyesterdən istehsal olunur. Nazirlər Kabinetinin verdiyi qərarda belə nəzərdə tutulub. Satış mərkəzlərimizdən alınan hər bir formaya biz zəmanət veririk. Əminik ki, məktəbli formalarımız keyfiyyətlidir, uyğunluq sertifikatı var. Bu səbəbdən onların insan səhhəti üçün təhlükə yaratması mümkün deyil”.

E.Əzimov satışda olan saxta formaların təhlükəli olduğunu bildirib:

"Danılmazdır ki, Azərbaycandakı mağazalarda saxta məktəbli formaları da satılır. Həmin formalar kilo ilə alınıb gətirilir və heç bir zəmanəti, sertifikatı yoxdur. Təbii ki, həmin geyimlər uşaqlar üçün təhlükə riski yaradır. Satışda olan saxta formalar uşaqlarınn dərisində səpki və qızartıya səbəb ola bilər. Bu da olduqca zərərli və qorxuludur.

Bu məsələyə aidiyyatı orqanlar riayət etməlidir. Ölkəyə mənşəyi məlum olmayan, keyfiyyətsiz məktəbli formalarının gətirilməsinin qarşısını almaq lazımdır. Niyə Çindən, yaxud digər ölkələrdən Azərbaycana saxta formalar gətirilməlidir? Buna niyə icazə verilir? Bu işlə məşğul olan qurumlar buna icazə verməməlidir. Azərbaycanda bir neçə fabrik var ki, onlar da məktəbli formaları istehsal edir. Bu formalar keyfiyyətlidir”.

Azərbaycan Respublikası Əmək Məcəlləsinə əsasən: növbə üsulu ilə işləyən işçilərin iş vaxtının rejimi aşağıdakı qaydada tənzim olunur və hər bir işəgötürənin bu qaydalara əməl etmək vəzifə borcudur:
Əmək Məcəlləsinə əsasən, qeydiyyat (uçot) dövründə, növbəli iş vaxtının müddəti Əmək Məcəlləsi ilə müəyyən olunmuş iş saatlarının sayından çox olmamaq şərti ilə müəssisədə iş vaxtının cəmlənmiş uçotu tətbiq edilə bilər. Bu halda qeydiyyat (uçot) dövrü bir ildən artıq, gündəlik işin (növbənin) müddəti isə 12 saatdan çox ola bilməz
İş vaxtının cəmlənmiş uçotunun tətbiqi qaydası, yəni, növbə üsulu ilə işləyən müəssisələrdə bu Qaydalar əsasən 3 əsas sənədlə müəyyən edilir:
1. Kollektiv müqavilələr ilə.
2. Əmək müqavilələri ilə.
3. Müəssisədə iş vaxtının rejimini müəyyən edən qaydalarla və ya normativ xarakterli sənədlərlə.
Bütün bu qaydalar hər bir halda işçilər və ya əmək kollektivini təmsil edən həmkarlar ittifaqı təşkilatları ilə razılaşdırılır.Bu qaydalar işəgötürən tərəfindən birtərəfli qaydada dəyişdirilə bilməz.
İş növbəsi (günü) ərzində işçilərə istirahət və nahar etmək üçün fasilələr verilməlidir.
Növbə ərzində işçilərə fasilələrin verilməsi vaxtı, davamiyyəti müəssisə daxili intizam qaydaları, növbə cədvəlləri,əmək müqaviləsi, kollektiv müqavilər ilə müəyyən edilir.
Növbə ərzində işçilərə iş və əmək şəraitinin xarakterinə görə işi dayandırmaqla fasilənin vaxtını və davamiyyətini müəyyən etmək mümkün olmadıqda, işəgötürən işçiyə nahar etməyə şərait yaratmalıdır.
İşçinin bir iş günü ilə növbəti iş günü arasındakı gündəlik istirahət vaxtı azı 12 saat olmalıdır.
Növbəli iş vaxtı rejimində işçilərin - istirahət vaxtının müddəti müvafiq növbə cədvəlləri ilə tənzimlənir.
Növbə ərzində: işçilərə verilən istirahət və nahar fasilələrinin müddəti iş vaxtına daxil edilmir və ödənilmir.
İstirahət və nahar fasilələrindən işçi öz istək və mülahizəsi əsasında istifadə edə bilər.
Nöbbə ərzində normadan artıq işləyən işçilərin əmək haqqları ikiqat məbləğdə ödənilir.
Növbə ərzində: şənbə və bazar günü istisna olmaqla, istirahət, bayram və digər qeyri iş günlərinində işçilərin əmək haqqı ikiqat məbləğdə ödənilir.
Azər Quliyev,
TEREF

Rəsmi məlumata görə 2023-cü ildə Azərbaycanda adambaşına 116,3 kq çörək yemişik. Bu rəqəm əhalinin 10 mln. olduğu var sayıma ilə hesablanıb, halbuki, ölkədə ən yaxşı haqlda 8,5 mln. insan yaşayır. Bundan başqa, 116,3 kq rəqəminə yol kənarında kiçik təndirlərdə istehsal edilən və satılan, balaca çörək sexləri, ev şəraitində əhalinin özü üçün bişirdiyi çörək həcmi daxil deyil.
Yuvarlaq hesablasaq, bu rəqəm 130 kq-ya qədər arta bilər, real yaşayan əhali sayına bölsək, adambaşına günə, təqribən, 350 qram çörək düşür ki, bu yoxsulluq göstəricisi sayılır. Çünki, çörək ucuz və kalorilidir, insanlarımız çatışmayan kalorilərini ucuz çörək hesabına konpensasiya edirlər. Hə, o da var ki, bizim mətbəx mədəniyyətində çörək ənənəvi olaraq çox istehlak olunur, bəli, bu da var, amma inkişaf etmiş ölkələrə baxanda bizdə normadan 3-4 dəfə çox çörək istehlakı var.
Məsələn, Almaniyada adamdaşına ildə 83 kq çörək istehlak olunur, amma ət istehlakı (quş əti də daxil) 85 kq-dır. Bizdə isə ət istehlakı il ərzində adambaşına cəmi 41 kq düşür. Yəni, ətdən, balıqdan, toyuqdan, başqa bahalı və kalorili yeməklərdən az istefadə etdiyimizə görə, bədənin kalori ehtiyacını günə 350 qram çörəklə ödəməyə məcburuq.
Dəyərli dostlar, yoxsulluq, kasıblıq, aşağı maaş və təqaüd, ədalətsiz məhkəmə, yüksək vergi – bütün bu problemlərin həlli yolu həm də Parlamentdən, sizin təmsilçilərinizin Milli Məclisdə çoxalmasından keçir. Sentyabrın 1-də cəmi 15 dəqiqə vaxtınızı ayırın, bülleteninizə sahib çıxın, riyazi, elmi yanaşmalar, hesablamalar var – istənilən dairədə, təqribən, 45 min seçici olur, seçkilərə 70-75% vətəndaş gəlsə, gələnlərin də yarısı bir namizədə səs versə, heç bir inzibati resurs, heç bir hökumət, JEK və s. seçkiləri saxtalaşdıra bilməz! Sadəcə mümkün deyil!
İnanmırsınızsa da, ümidiniz yoxdursa da, cəmi 15-20 dəqiqənizi ayırın, səs verin, axı itirəcəyiniz bir şey yoxdur, amma qazanacağınız çox şey ola bilər!
Natig Jafarli
TEREF

Bir çox ölkələrdə olduğu kimi Azərbaycanda da sıx məskunlaşma olan şəhərlədə mövcud nəqliyyat sıxlığının qarşısının alınması üçün iş saatlarında dəyişikliklərin edilməsi ilə bağlı müxtəlif yanaşmalar var. Amma ölkəmizdə iş saatlarının dəyişdirilməsi ilə bütövlükdə qarşıya çıxan problemləri həll etmək mümkün deyil. Bu, daha çox regionlarda iş yerlərinin olmaması ilə bağlıdır. Məhz buna görə, insanlar regionlardan Bakıya axın edir. Bu da nəticədə şəhərdə nəqliyyat sıxlığına və digər amillərə gətirib çıxarır.
TEREF xəbər verir ki, bunu Teleqraf.com-a Milli Məclisin VI çağırış deputatı olmuş, iqtisadçı-alim Əli Məsimli deyib.

O qeyd edib ki, tıxacı aradan qaldırmağın beynəlxalq praktikada əksini tapmış qaydaları var: “İlk növbədə iş saatlarının dəyişdirilməsi qrafiki tətbiq edilir. Mərkəzi icra hakimiyyətlərinin paytaxdan kənarda yerləşməsi, ali məktəblərin regionlara köçürülməsi kimi ümumi konsepsiyalar da mövcuddur. Yollardakı nəqliyyat sıxlığı vaxtında həll olunmadığına görə, bunu bir amilin köməyi ilə həll etmək mümkün olmayacaq”. vakansiyalar

İqtisadçı-alim hesab edir ki, bu problemin həlli üçün bir neçə amil mövcuddur: “İş saatlarının sürüşdürülməsi, tıxacın aradan qaldırılması ilə bağlı beynəlxalq praktikanın tətbiqi, həmçinin regionlarda layiqli iş yerlərinin açılması kimi mühüm addımlar atılmalıdır. Hazırda Bakıda orta aylıq əməkhaqqı 1270 manat civarındadır. Orta aylıq əməkhaqqı isə ölkəmizdə 1000 manat təşkil edir. Misal üçün Şəki-Zaqatala zonasında orta aylıq əməkhaqqı 500 manatın üzərindədir. Beləliklə, bu regionda yaşayan bir ailə başçısı 400-450 manat maaş aldıqda o, dolana bilməyəcək. Bununla da həmin adam şəhərə, yəni Bakıya daha yüksək əməkhaqqına iş axtarmağa gələcək. İlkin variantda onun 1270 manatlıq iş tapa bilməsi çətin olacaq. 800-1000 manatlıq maaş ətrafında bir iş tapacaq. Bəxti gətirib 1270 manatlıq iş tapmış olsa belə 4 nəfərlik ailənin Bakıda minimum tələbatını qarşılamaq yenə çətinliklər yaradacaq”.

Əli Məsimli bildirib ki, Azərbaycanda yaşayış minimumu 270 manatdır: “İşləyənlər üçün isə bu rəqəm 280 manatdan yüksəkdir. Uşaqlar üçün isə 240 manatdan azdır. Beləliklə, 4 nəfərlik bir ailənin Bakıda yaşaması üçün aylıq 1000 manatdan artıq pul lazımdır. Sentyabrda dərslər başladıqdan sonra Bakıda yüksələn kirayə haqqları fonunda bu rəqəm daha da yüksələcək. 400-500 manatlıq orta aylıq kirayə haqqı ilə 4 nəfərlik ailənin minimum dolanışığı üçün 1500 manata qədər vəsait lazım olacaq. Ailə başçısı 1000 manatlıq məvaciblə belə ayı 500 manat kəsirlə keçirərək çətinliklə üzləşəcək. Hətta o, 1270 manatlıq işdə çalışsa belə gəliri minimum tələbatı ödəmək üçün yetərli deyil”.

Millət vəkilinə görə, regionlarda Bakıda olan 1270 manatlıq əməkhaqqının yarısından bir qədər yüksək, təxminan 700-800 manatlıq iş yerləri açılsa heç kəs ev-eşiyini qoyub şəhərə gəlməz: “Rayonlarda layiqli iş yerləri açılmalıdır. Bununla bölgədə yaşayan insanlar alacağı əməkhaqqı hesabına ailələrinin dolanışığını təmin etməlidir”.

2023/24-cü təhsil ilində ümumi təhsil müəssisələrində 1 milyon 704,2 min uşaq təhsil alıb.

Yeniavaz.com açıqlanan rəsmi məlumatlara istinadən xəbər verir ki, ümumi təhsil müəssisələrində təhsil alan uşaqların 64,2%-i və ya 1 milyon 95,1 min nəfəri şəhər məktəblərində oxuyublar.

Müqayisə üçün bildirək ki, Azərbaycan müstəqillik əldə edən zaman – 1990/91-ci təhsil ilində ümumi təhsil müəssisələrində 1 milyon 349,5 min uşaq təhsil alıb və onların 49,3%-i və ya 665,5 nəfəri şəhər məktəblərində təhsil alıblar.

Qeyd olunan dövrdə şəhər məktəblərində oxuyan ibtidai sinif (1-4-cü siniflər) şagirdlərinin sayında da kəskin artım olub. Belə ki, 1990/91-ci təhsil ilində intidai siniflərdə 517,8 min uşaq təhsil alıb və onların 48,9%-i (253,3 min) şəhər məktəblərində oxuyublar. Lakin, 2023/24-cü təhsil ilində intidai siniflərdə 601,2 min uşaq oxuyub ki, onların da 64,5%-i (387,9 min) şəhər məktəblərində təhsil alıblar.

Məlumat üçün onu da qeyd edək ki, Azərbaycan müstəqillik əldə etdikdən sonra şəhərlərdə təhsil alan şagirdlərin sayı artdığı halda, rəsmi statistikada şəhər əhalisinin sayında ciddi dəyişiklik qeydə alınmayıb. 1991-ci ildə Azərbaycan əhalisinin ümumi sayı 7 milyon 218,5 min nəfər olub və bunun da 53,5%-i (3 milyon 858,3 min) şəhərlərdə yaşayıb. Rəsmi statistikaya görə, 2024-cü ildə Azərbaycan əhalisinin ümumi sayı 10 milyon 180,8 min nəfər olub və bunun 54,5%-i (5 milyon 547,8 min) şəhərlərdə yaşayıb.

Açıqlanan məlumatlardan da göründüyü kimi, şəhər əhalisinin sayında ciddi dəyişiklik olmayıb. Şəhər əhalsinin sayı ümumi əhalinin sayı ilə müqayisədə son 33 ildə cəmi 1 faiz bəndi artıb. Halbuki, son 33 ildə şəhər məktəblərində oxuyan şagirdlərin sayı ümumi şagirdlərin sayı ilə müqayisədə 15,6 faiz bəndi artıb.

Onu da qeyd edək ki, son 33 ildə əhalinin sayı ilə məktəblilərin sayındakı artım arasında da böyük fərq var. 1991-2024-cü illərdə əhalinin ümumi sayı ilə şəhər əhalisinin sayındakı artım təxminən eyni səviyyədə olsa da, məktəblilərin ümumi sayı ilə şəhər məktəblərində oxuyanların sayındakı artım arasında kəskin fərqlər var. Rəsmi statistikaya istinadən hazırladığımız cədvəldən bunu açıq şəkildə görmək mümkündür:

Uzun illərdir Bakıda və rayonlarda 100 minlərlə çıxarışı olmayan evin sənədləşdirilməsi məsələsindən danışılır. Bununla bağlı 2 il öncə Prezident xüsusi sərəncam imzalayıb, komissiya yaradılıb.

Lakin bu günədək məmurlar ciddi bir iş ortaya qoymayıblar. Niyə sənədsiz evləri sənədləşdirmək icra hakimiyyətlərinin, müvafiq qurumların marağında deyil? Məsələ niyə yubanır?

“Bakı və Abşeronda olduğu kimi, bölgələrdə də yaşayış evlərinin çıxarışı ilə bağlı ciddi problemlər var.

Xüsusilə, əksər kənd evlərində çıxarış, demək olar, yoxdur. Bu evlər ya sənədsizdir, ya da yerli icra hakimiyyəti orqanları, bələdiyyələr tərəfindən verilən sənədlər əsasında tikilib”.

Bunu əmlak eksperti Elnur Fərzəliyev “Xəzər Xəbər”ə bildirib. O deyib ki, kənd evlərinin bir çoxu hələ də çıxarışla təmin edilməyib: “Evlərin çıxarışının olmaması onların alqı-satqıda istifadə edilməsini məhdudlaşdırır. Bununla yanaşı, turizm potensialı olan ərazilərdə inkişafı xeyli zəiflədir. Bundan başqa, çıxarışsız kənd evlərinə maraq azalır”.

Məsələ ilə bağlı Əmlak Məsələləri Dövlət Xidmətindən bildirilib ki, əlində hüquqi sənədi olan vətəndaşların evlərinin çıxarışla təmin edilməsində heç bir problem yoxdur. Ümumiyyətlə, sənədi olmayan və mühafizə olunan zonalarda tikilən evlərə gəldikdə isə bu məsələyə köklü yanaşma nəzərdə tutulur. Problemin həlli üçün ayrıca normativ hüquqi sənədin qəbul edilməsi gözlənilir.

Bəs yaradılmış komissiya nə zaman çıxarış məsələsini həll edəcək? Müvafiq məsələ ilə bağlı portal yaradılacağı bildirilmişdi. Bu portal nə zaman hazır olacaq?

Qeyd edək ki, 2023-cü ilin yanvar ayının axırında Əmlak Məsələləri üzrə Dövlət Xidməti ilə Ədliyyə Nazirliyi tərəfindən birgə layihənin hazırlanmasıyla bağlı ictimaiyyətə açıqlama verildi. Gələcəkdə bir portal üzərindən bütün ölkədə olan daşınmaz əmlakların qeydiyyata alınması, sənədləşməsi, eyni zamanda sənədsiz evlərin də ilkin qeydiyyatı və amnistiya olunması məsələsi aparılacaq. Lakin prosesin çox qəliz olduğuna görə bitmədiyi deyildi. Burada müvafiq qanunların və normativlərin də prosesə uyğun olmasının vacibliyi vurğulanırdı. Hazırda bu istiqamətdə iki qurum tərəfindən işlər görülür. 2024-cü il ərzində bu portalı ictimaiyyətə təqdim olunacağı bildirilirdi. Amnistiya qanunla icazə verilməmiş yerlərdə, yəni xüsusi mühafizə olunan və normativə uyğun olmayan ərazilərdə tikilən evlərə şamil edilməyəcək.

Onu də nəzərə çatdıraq ki, bir neçə il əvvəl Bakı Şəhər İcra Hakimiyyəti paytaxt və paytaxtətrafı ərazilərdə tikilmiş sənədləşdirilməsi mümkün hesab edilən qanunsuz evlərin sayının 700 mindən artıq olduğunu bildirmişdi. Onların çoxunun avtomobil, dəmiryol, su, qaz, işıq xətlərinin mühafizə zolaqlarında inşa olunduğu deyilirdi. Bundan əlavə, bir sıra evlər bələdiyyələr tərəfindən dövlət mülkiyyətindəki torpaq sahələrinin qanunsuz satdığı ərazilərdə inşa olunub. Başqa bir qrup evlər sovet dövründən Bakıətrafı kəndlərdə vətəndaşlara ayrılan, lakin müvafiq sənədləşmə aparılmayan ərazilərdə tikilib. Ümumilikdə, ekspertlərin qənaətinə görə, hazırda təkcə Bakı şəhəri və Abşeronda təxminən 600 minə yaxın, regionlarda isə 200 min mənzilin sənədləşdirilməsinə ehtiyac var. Bu hesablamalar əsasən kommunal xidmətlərdə qeydiyyatda olan abunəçi sayı əsasında müəyyənləşdirilir. Belə ki, məsələn, ölkədə elektrik enerjisi ilə təmin olunan əhali abonentlərinin sayının 3 milyona yaxın olduğu bildirilir. Bu, respublikada qanuni sənədlər əsasında tikilməsinə baxmayaraq, mülkiyyət sənədi verilməyən mənzilləri, habelə qanunsuz tikililəri əhatə edir. Qanuni qeydiyyatı olan evlərin sayını bu göstəricidən çıxmaqla, rəsmiləşməsi hələ də aparılmayan ev sayını müəyyən etmək olur.

Azərbaycan Qiymətləndiricilər Cəmiyyətinin sədri Vüqar Oruc mövzu ilə bağlı “Yeni Müsavat”a fikirlərini bildirib: “Sənədsiz evlər yüz minlərlədir. Bizdə olan məlumata görə təqribən 600 mindən çox sənədsiz ev var, bu böyük bir rəqəmdir. Bu evlərin içərisində icazə olmadan tikilən, yaxud da müəyyən normativ qaydalara uyğun tikilməyən evlər var. Elə evlər də var ki, həm meşə zolağında, həm üzərindən yüksək gərginlikli elektrik xətti keçən ərazilərdə, eləcə də kommunikasiya xətlərinin keçdiyi yerlərdə tikilib. Onların sənədləşdirilməsi hüquqi baxımdan mümkün deyil. Amma hüquqi baxımdan mümkün olan, heç bir normativ qaydalara zidd olmayan, sənədləşməsində problem olmayan evlər mütləq sənədləşdiriləcək. Bu barədə 2016-cı ildə müvafiq sərəncam imzalanıb. O dövrdən 8 ilə yaxındır bu proseslə bağlı işlər görülür. Düzdür, müəyyən ləngimə var. Amma bu ləngimə prosesin böyüklüyü ilə, Azərbaycanda təqribən əhalinin orta hesabla 20-25 faizini, bəlkə də 30 faizini əhatə etdiyinə görə gecikir. Bu bütünlükdə ölkəni əhatə edən məsələdir. Bir-iki günə həll olunan məsələ deyil. Prosesin başlamasını gözləyən milyonlarla insan var. Burada söhbət vətəndaşların hüquq və haqlarının bərpasından, onlara məxsus olan evlərin sənədləşməsindən getmir. Burada başqa məsələ də var. Hər bir dövlətdə olan daşınmaz əmlak reyestrinin tam şəkildə bərpasından, təşkilindən gedir. Yəni dövlətin qeydiyyatında olan bütün obyektlər sənədləşməlidir. Bir baza olmalıdır, o bazaya uyğun olaraq ev kimə məxsusdur, sahəsi nə qədərdir və sairə. Bu prosesin aparılması əslində böyük bir layihədir. Hər bir qurulan yeni dövlətin qarşısında duran bir nömrəli məsələdir. İndiyə qədər niyə olmayıb. Bu gecikmələrin səbəbi Qarabağ problemi var idi, dövlətin diqqəti bu istiqamətə yönəlmişdi. 30 ildən artıq işğal altında olan torpaqlarımız azad olundu, ərazilərin yenidən qurulması prosesi gedir. Artıq Azərbaycan dövləti indiyə qədər həll olmamış problemləri həll etmək, eyni zamanda ölkə vətəndaşlarının rifah halının yüksəldilməsi istiqamətində addımlar atmaq barədə ciddi şəkildə düşünür. İndiyə qədər yubanan proyektlər artıq start alıb. Fikrimcə, yaxın müddətdə bu problem də həll olunacaq. Qeyd edilən kimi, portal yaradılıb, portalın son tamamlama işləri də yekunlaşıb. Yəqin ki 2024-cü ilin sonlarına qədər istifadəyə veriləcək. Bu proses yekunlaşandan sonra hər bir vətəndaşın öz kabineti olacaq. Həmin kabinetdə ona məxsus daşınmaz əmlak növləri qeyd olunacaq. Vətəndaş çox asan şəkildə hər hansı bürokratik maneə olmadan, digər müdaxilə tələb edilmədən öz əmlakı ilə bağlı qərarlar verəcək. Bu doğurdan da yenilikdir. ASAN xidmətin açılması ilə 2012-ci ildə Azərbaycanda necə böyük inqilab baş veribsə, indi 2024-cü ildə daşınmaz əmlak sektorunda da bu cür inqilab olacaq. Əvvəllər ASAN xidmət yaradılana qədər sənədləşmələrdə vətəndaşların bir çox problemlərinin həllində müəyyən bürokratik əngəllər var idi. Bir sənəd əldə etmək üçün bir neçə yerə müraciət etmək tələb olunurdu. Bunun üçün müvafiq müddəti gözləmək tələb olunurdu. ASAN xidmət burada rüşvət və korrupsiyanın qarşısını aldı. İndi ikinci proses məhz daşınmaz əmlak sektorunda tətbiq ediləcək. Artıq vətəndaşlar öz əmlakları ilə bağlı müvafiq qərarlar vermək imkanı əldə edəcək. Bu yalnız portal üzərindən aparılacaq, elektron hökumət sistemində böyük addımdır, islahatdır. Əvvəllər problem var idi, kimsə fərdi yaşayış evi tikirdi, onun mansardını texniki pasporta, çıxarışa salmaqdan imtina edirdilər. Artıq bu problem də aradan qaldırılacaq. Obyektlərin bütün ölçüləri reallığa əsasən portalda qeyd olunacaq”.

Ekspert portalın müstəsna üstünlüklərindən də söz açıb: “Təbii ki, bu üstünlüklər vətəndaşlara imkan verəcək ki, 21-ci əsrin qaydalarına uyğun şəkildə öz əmlakları ilə bağlı düzgün qərar versinlər. Mühafizə zonalarında, meşə təsərrüfatına yaxın yerlərdə, yüksək gərginlikli elektrik xətlərinin altında, kommunikasiya xətlərinin üzərində, normativ qaydalara uyğun olmayan evlər sənədləşmə hüququndan istifadə edə bilməyəcəklər. Bəs bu halda nə olacaq? Biz bununla bağlı hökumətə təkliflər vermişik, həmin vətəndaşlara kompensasiyalar ödənilsin ki, onlar öz yaşayış yerini tərk edib, alternativ yaşayış məkanını əldə edə bilsinlər. Düşünürəm ki, vətəndaşlar nəzərə alınacaq, o vətəndaşlar da bu hüquqlardan istifadə etməlidirlər”.

“Hər ay övladımla birgə Beynəlxalq Bank vasitəsilə 870 manat pensiya alırıq. Ancaq illərdir ki, bu müavinətə kredit ala bilmirəm. Birinci qrup əlilik deyə etibar etmirlər. Təqaüdü gəlir saymırlar. İki il öncəyə qədər mübarizə apardıq, etiraz etdik, hətta BMT-yə də şikayət olundu, amma nəticəsi olmadı”.

Bunu Meydan TV-yə Sumqayıt sakini, anadangəlmə görmə məhdudiyyətli I qrup əlil, 35 yaşlı Fariz Hüseynov deyir.

Onun sözlərinə görə, 2014-cü ildən indiyə qədər istehlak kreditlərindən yararlana bilməyib, daha doğrusu, ona bu imkanı tanımayıblar.

Deyir ki, dəfələrlə dövlət və özəl banklara, bank olmayan kredit təşkilatlarına müraciət etsə də, ona kredit ayrılmayıb. Bunun üçün birinci qrup əlillərdən etibarnamə və üçüncü şəxsin şahidliyi tələb olunur. Hətta müddəti bitmiş pensiya kartının yenilənməsi və debet kart imkanlarından yararlanmaq üçün də bu tələb qoyulur.

“Əvvəl 10-12 manata olan etibarnamə indi 18-20 manatdır. Hələ “ASAN xidmət”də etibarnamə ilə yanaşı, üçüncü bir şahidimiz olmalıdır. Xarici ölkədən göndərilən pul belə etibarnaməsiz verilmir. Üstəlik, etibarnamə verilib müqaviləyə imza atanda həmin şəxsin imzası ilə yanaşı, bizim də möhürümüz vurulur. Əgər imzamı tanımırsansa, niyə möhürüm vurulur? 2014-ci ilədək çətin də olsa, kredit ala bilirdik. Ondan sonra nəinki banklar, heç mağaza şəbəkələri bizə kreditlə heç nə vermir. Bu ayrı-seçkiliyə dair bankın daxili nizamnaməsi də göstərilmir”, – deyə o qeyd edib.

Ölkədə yaşayan yarım milyondan çox əlilin 67 000-i görmə əngəlli əlillərdir. Bunun da 15 mini, yəni 22 faizi I qrup əlillərdir. On il öncə isə bu rəqəm iki dəfə az, 7880 nəfər olub. Ümumilikdə isə ölkədə 62.9 min nəfər birinci qrup əlil var. Bu rəqəm on il öncə iki dəfə az – 24.9 min nəfər təşkil edib. Sayları artıqca əlillərin kredit imkanlarından yararlanma cəhdləri də ciddi problemə çevrilir.

Əlilliyi olan şəxslər bildirir ki, onlar üçün işlə təminat çətin olduğundan kredit imkanlarından yararlanmaq mümkünsüzdür. Azərbaycanda əmək bazarında əlilliyi olan şəxslərin cəmi 11-12 faizinin məşğulluğu təmin edilib. Bunların da arasında birinci qrup əlillərin payı heç bir faiz təşkil etmir.

I qrup əlillər dövlət tərəfindən digər qrup əlillərə nisbətən yüksək təqaüdlə təmin edilsə də, banklar bu təqaüdü onların aylıq ehtiyacı kimi qəbul edir. Hətta nəinki Fariz kimi ancaq təqaüdlə dolanan, rəsmi işdə çalışan I qrup əlillər belə kreditgötürmə imkanından yararlana bilmirlər.

“Sabah əleyhimizə işləyər, sübut edə bilmərik deyirlər”

Sonradan görmə qabiliyyətini itirən birinci qrup əlil, 61 yaşlı Famil Hacıyev deyir ki, ali təhsilli müəllim olsa da, heç vaxt kredit götürə bilməyib.

Onun sözlərinə görə, banklar onun görmə qabiliyyətinin olmamasını əsas gətirərək aylıq ödəniş imkanlarına etibar etmir:

“Bir telefona görə o mağazanın rəhbərliyinə qədər gedib mübarizə apardım, sindromu sındırdım. Ancaq kredit götürmək çətindir. Bank əsas gətirir ki, müqaviləni görmürsən, oxuya bilmirsən. Yanımdakı adamı etibarlı şəxs, şahid kimi təqdim etsəm də, onu da problem edib əsaslı sübut, şahid hesab etmirlər. “Sabah əleyhimizə işləyər, sübut edə bilmərik”, – deyirlər. İki övladım var, nə kredit götürə, nə də ipoteka ilə ev ala bildim. Artıq ümidim də qalmayıb, yorulmuşam”.

Banklar niyə kredit vermir?

Meydan TV birinci qrup əlillərə kreditin verilməməsi ilə bağlı bir neçə banka sorğu göndərib.

Əksər banklar sorğuya: “Bank tərəfindən birinci qrup əlilliyi olan şəxslərə istehlak kreditlərinin ayrılmasında heç bir məhdudiyyət yoxdur. Birinci qrup əliliyi olan şəxslərə bankın daxili prosedurlarına uyğun olaraq, kredit rəsmiləşdirilir”, – deyə cavab verilib.

Amma bank məsələləri üzrə ekspertlər bu cavabları şablon sayır, onların dedikləri ilə razılaşmır və əksini deyirlər.

“Bu qrup həssas insanların xərcləri çox, gəliri az olur”

İqtisadçı ekspert Elman Sadıqov deyir ki, qanunda ayrı-seçkilik olmasa da, banklar kommersiya maraqlarını və riskləri nəzərə alıb belə həssas qrup insanlara kredit verməkdə maraqlı olmurlar.

Əlillərin aylıq pensiya təqaüdü və işsizliyi ilə yanaşı, borcların gəlirlərə nisbəti əmsalı da nəzərə alınır:

“Onların kreditlərdən yararlanmaq hüququ var. Digər tərəfdən də borclanma məsələsi var. Bu qrup həssas insanların xərcləri çox, gəliri az olur. Nəticədə kredit götürüb iş yerini, ödəniş qabiliyyətini itirəndə banklarla onlar arasında münaqişə başlayır. Bank da çox da bu qrup insanların üzərinə gedə bilmir. Onları məhkəməyə versə, həssas qəbul edilir. Bu səbəbdən bank da ödəniş qabiliyyətini, aylıq gəlirini nəzərə alıb öncədən kreditin verilib-verilməyəcəyini dəqiqləşdirir və bəzən də konservativ yanaşır. Kreditin məsuliyyətdir. Borcların gəlirlərə nisbəti əmsalı var. Bu, 45 faizdən çox olmamalıdır. Buna görə banklar özünü riskə atmaq istəmirlər”.

“Əqli qüsurlu, gözdən əlillər üçün maliyyə sövdələşməsi risklidir”

Ekspertin sözlərinə görə, banklar əlilliyi olan şəxslər arasında görmə əngəlli olanlarla maliyyə sövdələşməsinin riskli sayırlar. Bu mənada da qəyyum, şahid və imza qaçılmaz hesab edilir:

“Əqli qüsurlu, gözdən əlillər üçün maliyyə sövdələşməsi risklidir. Mütləq qəyyumu olmalıdır. Tutalım, şəxs yüksək məbləğli əmlakını girov qoyur, satır. Bunu dərk edən, görən, təsdiqləyən qəyyum lazımdır ki, onun da imzası qaçılmazdır. Bu sonrakı aldadılmanın qarşısını almaq üçündür. Hüquqşünas və bank əməkdaşı vətəndaşa hüququnu, prosesi başa salmalıdır. Mümkündür ki, sabah məhkəmə bankı günahkar çıxarsın ki, pensiya kartını, debet kartını, adına gələn pulu niyə qəyyumsuz, şahidsiz vermisən. Bank bununla risklərini sığortalayır”.

“Bank üçün ödəmə qabiliyyəti önəmlidir, əlilliyi yox”

Dövlət bankı sayılan Beynəlxalq Bankdan da bunu riskli məsələ hesab edirlər:

“Banklar və sığorta üçün də xüsusi müştəri kateqoriyaları var ki, həmin şəxslər riskli sayılır. Söhbət onların əlilliyi ilə bağlı deyil, bəzən kredit verilərkən bu əlillikdən sui-istifadə halı bank üçün problem yaradır. Kredit ödənişini tələb edəndə bəzən əlilliyi əsas gətirib ödənişdən imtina edirlər. Hətta sığorta şirkətləri üçün də xüsusi riskli müştəri qrupu var ki, onu sığortalamırlar. Müştərilər riskli, az riskli və risksiz kateqoriyalara bölünür. Daimi və stabil əməkhaqqına çalışan müştərilər risksiz müştərilərdir. Yəni bank üçün ödəmə qabiliyyəti önəmlidir, əlilliyi yox. Əngəlli şəxslərə verilən təqaüdlər elə onların aylıq sağlamlığı, qidalanması kimi ehtiyaclarının ödənişi üçündür”.

“Dövlət sosial proqramlar vasitəsilə dəstək verə bilər”

Adının açıqlanmasını istəməyən bank mütəxəssisi isə bankın daxili qaydalarını risk departamentinin təmin etdiyini bildirir. O deyir ki, banklar əlillərin təqaüdünü aylıq kredit ödənişinə adekvat gəlir kimi riskli sayırlar.

Mərkəzi Bankın İdarə Heyətinin “Kredit müqavilələri üzrə borcalanın həyatının ölüm halından və əmək qabiliyyətinin itirilməsi hallarından sığortası” Qaydasının 16 may 2024-cü il tarixli qərarına əsasən, əlil şəxslərin kredit imkanlarından yararlanmaq şansı yaranır. Burada müsbət yöndə dəyişiklik qeyd olunsa da, əslində, həmin qərarın 6.5.1 bəndində qeyd olunur ki, sığortalının orqanizminin funksiyalarının pozulması ilə əlaqədar sığorta müqaviləsi bağlananadək əlilliyinin müəyyən olunması sığorta hadisəsi hesab edilmir. Yəni faktiki əlillik dərəcəsi daşıyan şəxslər sığortalanaraq kredit götürmək imkanlarından kənarda qalır.

“Dəyişiklik zaminsiz kreditləşməni həyata keçirmək məqsədlidir”

Banklar Assosiasiyasının hüquq məsələlər üzrə Ekspert Qrupunun rəhbəri Qorxmaz Ağayev deyir ki, yeni qaydalar nə müştərilər, nə də banklar üçün məcburidir.

Onun sözlərinə görə, “Həyat sığortası”na edilən dəyişiklik zaminsiz kreditləşməni həyata keçirməyə şərait yaratmaq məqsədi güdür:

“Bu dəyişiklik zaminsiz kreditləşməni həyata keçirmək məqsədi güdür. Çalışırıq ki, əlillərlə bağlı yanaşmaları ümumiləşdirib banklar üçün tövsiyələr müəyyənləşdirək. Bizdə Bank Ombudsmanı İnstitutu var ki, müştəri problemlərini onlar araşdırır. Müştərinin əslində ödəmə bacarıqları, müqaviləsi daxili prosedura uyğundursa, problem olmur, ancaq fərdi hallarda istisnadır və sığortalanma olmur. Bu qaydaya əsasən, sığortalanan və kredit götürən şəxslərə ölüm və əlillik dərəcəsinə səbəb olacaq istehsalat qəzası baş verəndə xərclər sığorta şirkəti tərəfindən ödəniləcək. Bu sığorta sistemini, həm də bank kreditləşməsini intensivləşdirəcək”.

Banklardan da bildirilib ki, yeni tətbiq ediləcək dəyişilikdə şəxsin müqavilə bağlanan dövrə qədər əlilliyi təsdiqlənərsə, “Həyat sığortası” onlara tətbiq edilmir və nəticədə kredit götürmək imkanı olmur. Banklar bununla zamin və sığorta şirkəti arasındakı məsuliyyəti bölüşdürəcək.

“Əllilik varsa, “Həyat sığortası” bundan imtina edir”

Sığorta məsələləri üzrə ekspert İlkin İbrahimov deyir ki, risk qrupu məsələlərində sığorta şirkətlərinin güzəşti yoxdur:

“Əllilik varsa, “Həyat sığortası” bundan imtina edir, çünki riskdir. Əlillik dərəcəsinin müəyyən olunması sığorta hadisəsi hesab olunur. Tətbiq olunacaq bu dəyişilikdə sığorta şirkətləri qazanacaq, banklar isə zaminlə bağlı qismən problemlərini həll edəcək. Sığorta olunanın ölümü və əlilliyinə dair sığorta hadisəsi baş verərsə, sığorta şirkəti bir hissəsini, ya da tam məbləğini ödənişini həyata keçirəcək. Yaşı çox olan insanlar daha çox sığorta ödənişi edəcəklər və onlar risk qrupuna aiddir. Bu sığorta qeyri-rəsmi məcburidir ki, diqtə edən tərəf bankdır, ancaq rəsmi olaraq könüllüdür”.

MEYDAN.tv

Cəmiyyətdə adətən “Həci”, “Hacı” titullarını səsləndirən zaman çoxları bu sözləri istehza ilə qarşılayır. Əksər insanlar bu sözü hansısa qadın müğənninin himayədarı, “sponsoru” kimi başa düşür. Bəs onlar niyə bu cür tanınır? Hacıların bu işdə hansısa günahı, məsuliyyəti var?

Millət vəkili Fazil Mustafa “Yeni Sabah”a açıqlamasında məsələyə aydınlıq gətirib:

“Onlar başqa necə tanınmalıdır? Ümumiyyətlə “hacı, həci” adları başqa cəmiyyətlərdə belə populyar deyil. Təkcə orta əsrin feodal dövrünü yaşayan İranda, bir də bizdə, feodalizmin qalıntısını daşıyan Azərbaycanda müəyyən ünsürlər bunu canlandırırlar. Çünki normal və modern bir cəmiyyətdə bu adın işlədilməsinin, açığı, bir mənası yoxdur. Həcca getmək bir ziyarətdir. İnsanlar inancına görə bu yerə gedir. Bu adı anlamadan hallandırmaq sui-istifadə etmək mənasına gəlir. Hacı titulunu məsxərəyə salmaq ölkədə geniş yayılıb. Təkcə bu ad yox, ümumiyyətlə, Məşədi, Kərbəlayi və s. bu adı daşıyanların hamısının arxasında öz səmimi inancı yox, özünü tanıtmaq, reklam etmək, cəmiyyətdə mötəbər insan olaraq qəbul etdirmək ənənəsi dayanır. Bu tarix boyu belə olub. 200-300 il əvvəl də belə idi, indi də belədir. Səmimi müsəlmanlar öz inanclarını bu adlar üzərindən həyata keçirmir. Onlar ziyarətlərini edərək, ölkəyə qayıdırlar. Yoxsa bir adın arxasında özlərini, şəxsiyyətini gizlətmirlər. İndi bəziləri etibarlılığını artırmaq üçün bu adlardan istifadə edir”. dirnaq modelleri

Deputat son vaxtlar isə məhşurlar arasında hacı sözünün lağlağı mövzusuna çevrildiyini də vurğulayıb:

“Bu da onu göstərir ki, Azərbaycan cəmiyyətində ümumiyyətlə bu adın daşınmasında bir çoxları üçün şöhrət, saxtakarlıq amili önə çəkilir. Heç Ərəbistanın özündə insanlar bir-birinə hacı demir. Bunlar bəs haradan o adları tapıblar? Ona görə də belə titullar hamısı bizim bir çox ziyarətgah, nəzir yerləri kimi süni bir format əsasında müəyyən olunub. Savadsız, cahil, nadan, xurafatçı, mövhumatçı insanlar üçün bir inanc yerinə çevrilib. Xurafat virusunu daşıyan insanlar nə qədər mövcud olacaqsa, bu cür adlarla da onları aldatmaq davam edəcək. Ona görə də sözügedən məsələdə təəccüblü heç nə yoxdur. Allaha, İslama, Məhəmmədə və onun dininə bağlılıqla, bütün bunların heç bir əlaqəsi ola bilməz. Peyğəmbəri Məhəmməd olan dində onun davranışı, insanlara mesajı tamamilə fərqlənir. Bəs bu insanlar dedikləri dini haradan uydurublar? Ona görə də, bu simvolik adlar özü insanı düşünməyə vadar edir.

Ermənistana dəstək verən Fransanın silahları İranın Merac şirkəti vasitəsilə həmin ölkəyə daşınır. Merac isə peyğəmbərin adı ilə simvollaşdırılan bir dəyər kimi qəbul olunur. Bu dəyəri necə hörmətdən salmaq olar? Bunun adını İslam simvollarından qoyublar. Müsəlman heç Merac adını qoyar? Heç olmasa Vartan adlandırardılar. Erməniləri belə çox sevirlərsə, Qaragen adını qoysunlar. İslamı, dini bu qədər ələ salmaq biabırçı görüntüdür. Təəssüf ki, cəmiyyətimizdə insanların bu məsələdə savadsızlığı imkan verir ki, bu cür ünsirlər geniş yayılsın və səlahiyyətli şəxslərin bunun qarşısını almağa marağı yoxdur. Maarifləndirici iş çox aşağı səviyyədədir. Ümumiyyətlə dini maarifçilik sahəsində dini və ictimai qurumların fəaliyyəti arzu olunan səviyyədə deyil. Ona görə də insanlar bu cahilliyi davam etdirir”.

Bu gün dünya ölkələrində saatlıq minimum əməkhaqqı məbləğinin hansı səviyyədə müəyyənləşməsi və digər amillər mövcuddur.

Orta hesabla Azərbaycanda bir işçi üçün 150 saatlıq fəaliyyət dövrü müəyyənləşir. Bu isə bir saat üçün 2 manat 20 qəpik ekvivalentinə uyğun gəlir.

Əslində isə ölkədə olan mövcud qiymətlər və sosial faktorlar nəzərə alınsa, təxminən 4 manat 50 qəpik və yaxud 5 manat ətrafında bir saat üçün minimum əməkhaqqı tətbiq edilməlidir.

Maraqlıdır, bunu Azərbaycanda tətbiq etmək mümkün olacaq?

İqtisadçı-ekspert Akif Nəsirli “Cebheinfo.az”a bildirib ki, ilk olaraq saatlıq minimum əməkhaqqı məbləğinin tətbiq edilməsinin məqsədinə baxmaq lazımdır:

“Məhz hökumət əməkqabiliyyətli əhalinin iqtisadi, maddi maraqlarını daha səmərəli müdafiə etmək üçün həftəlik, günlük, hətta saatlıq minimum əməkhaqqı müəyyən edir. Azərbaycanda bu sırada olan alətlərdən yalnız minimum aylıq əməkhaqqı istifadə edilir. Bu minimum aylıq əməkhaqqı 345 manatdır.

Məsələn, 4 nəfərdən ibarət ailə üzvü var, 1 uşağı 4 yaşındadır, digəri 1 yaşındadır. Ana da bu iki uşağa baxır. Vətəndaş da 345 manat minimum əməkhaqqı alır. Bu 4 nəfərdən ibarət ailənin minimum istehlak səbətini qarşılamaq üçün 1000 manat vəsait lazımdır. Biz ən primitiv alətlə öz əməkqabiliyyətli əhalimizin iqtisadi və maddi maraqlarını necə qoruyuruq?

Onun tələbatının üçdə birini verməyi tələb edirik. Sahibkardan tələb edirik ki, “sən mənim vətəndaşıma 345 manatdan az əməkhaqqı verə bilməzsən”. Digər tərəfdən bizim həyata keçirdiyimiz sosial müdafiənin fəlsəfəsinə, minimum istehlak səbətinə görə bu vətəndaşın gəliri 1000 manat olmalıdır.

Biz ən primitiv alətlə əməkqabiliyyətli əhalinin iqtisadi maraqlarını bu cür qoruyuruqsa, artıq həftəlik, günlük, saatlıq minimum əməkhaqqına keçməyimiz əhəmiyyətsizdir. İlk olaraq biz bu primitiv, yəni saatlıq minimum əməkhaqqı modelini inkişaf etdirməliyik.

Qeyd edim ki, hökümət də buna cavab olaraq deyə bilər ki, vətəndaş həm də müraciət edib ünvanlı sosial yardım ala bilər. Sadə vətəndaşın əsaslı olaraq müraciət edib asanlıqla ünvanlı sosial yardım alması mümkün deyil. Gərək bir neçə ay “sürünəsən”, sənəd toplayasan.

Əgər vətəndaş uşaqların doğum şəhadətnaməsi, özlərinin şəxsiyyət vəsiqəsi və nikahın surəti ilə asanlıqla ünvanlı sosial yardım ala bilirsə, minimum əməkhaqqının o səviyyədə qalmasını haradasa izah etmək olar. Ancaq bu, belə deyil, hazırda asanlıqla ünvanlı sosial yardıma müraciətlə, onu asanlıqla əldə edib, öz istehalk səbətini bərpa etmək mümkün deyil.

Ona görə də Azərbaycanın sosial müdafiə sistemini o hədəflərdən, minimum həftəlik, günlük, saatlıq əməkhaqqından hələ çox uzaqlarda görürəm.

Xatırladım ki, Azərbaycan 2001-ci ildə "Yerli özünüidarə haqqında" Avropa Xartiyasına üzv olanda öhdəlik götürmüşdü ki, minimum əməkhaqqını 5 il ərzində orta aylıq əməkhaqqının 60 faizinə çatdıracam.

Artıq 2024-cü ildir və minimum əməkhaqqı hazırda orta aylıq əməkhaqqının təxminən 34,5 faizinə bərabərdir. Nəzərə alsaq ki, minimum əməkhaqqı 1000 manatdan çoxdur. Bakıda artıq bu rəqəm 1150-1200 manata yaxınlaşır”.

Milli Məclisin 2-ci çağırış deputatı olmuş Cahangir Hüseynov pensiyasından 36 min 112 manat tutulmasına görə Dövlət Sosial Müdafiə Fondunu məhkəməyə verib.

TEREF Qafqazinfo-ya istinadən məlumatına görə, keçmiş deputat iddia edib ki, ondan xəbərsiz pensiyasından 56 min 525 manat tutulması barədə sərəncam qəbul edilib. Sərəncam belə əsaslandırılıb ki, 2007-2017-ci illər ərzində C.Hüseynova sabiq deputat kimi əlilliyə görə əmək pensiyası ödənildiyi dövrdə eyni zamanda hərbi qulluqçu kimi yaşa görə əmək pensiyası ödənildiyi aşkar edilib. (əvvəllər daxili işlər orqanlarında işləyib-red) Ümumilikdə isə 10 il ərzində ona 56 min 525 manat artıq pensiya ödənilib. Həmin pensiya məbləğinin 36 min 112 manat hissəsi 2017- 2021-ci il tarixləri arasındakı dövr ərzində hissə-hissə əmək pensiyasından tutulub. Qalıq borcu isə 22 min 8 manat təşkil edib.

Eks-deputat Bakı İnzibati Məhkəməsində cavabdeh qismində iştirak edən Dövlət Sosial Müdafiə Fondunun Xüsusi Şərtlərlə Təyinat üzrə Mərkəzi Filialına qalib gəlib.

Birinci instansiya məhkəməsi belə qənaətə gəlib ki, iddiaçı Hüseynova ödənilmiş artıq pensiya onun səhvi deyil. Belə olan halda ondan pul tutulması qanunsuzdur. Qərar qəbul edilib ki, iddiaçıdan tutulmuş 36 min 112 manat geri qaytarılmalı, qalıq məbləğin onun pensiyasından çıxılması dayandırılmalıdır.

Bu qərarı Bakı Apellyasiya Məhkəməsi qüvvədə saxlasa da, Ali Məhkəmə DSMF-nin şikayətini əsaslı hesab edib. Yüksək instansiya məhkəməsi yenidən baxılması üçün şikayəti geri qaytarıb.

Bakı Apellyasiya Məhkəməsindəki ikinci icraat zamanı isə fərqli qərar qəbul edilib. Budəfəki məhkəmə tərkibi hesab edib ki, bu işdə hər iki tərəf təqsirlidir. Belə olan halda tərəflərin məsuliyyəti bərabər bölünməlidir.

Bu səbəbdən tərəflərin şikayətləri qismən təmin edilib.

Qərara əsasən, Cahangir Hüseynovun pensiyasından 15 min 52 manat məbləğində pulun tutulması qanunsuz hesab edilib. Həmin pulun ona qaytarılması cavabdehə həvalə edilib. Həmçinin iddiaçıdan başqa pul vəsaitinin tutulması qadağan edilib. Ali Məhkəmə qərarı qanunauyğun hesab edib.

Beləliklə, C.Hüseynovun pensiyasından tutulan 36 min 112 manat məbləğdən yalnız 15 min 52 manatı ona qaytarılıb. Nəticədə 21 min 60 manatı ondan geri alınmış olub.

Qeyd edək ki, Cahangir Hüseynov 90-cı illərdə bir müddət Abşeron, sonradan Ağdaş, Biləsuvar, Sabirabad rayonlarında polis rəisi işləyib. 1994 cü ildə onun həyatına sui-qəsd təşkil olunub. Həmin vaxt azyaşlı oğlu və yaxın qohumları qətlə yetirilib.

2000–2005-ci illərdə millət vəkili olmuş Hüseynov sonradan bizneslə məşğul olmağa başlayıb.