Şəhərətrafı qəsəbələrdə baha qiymətə torpaq alıb min bir əziyyətlə ev tikmiş insanlar çıxılmaz vəziyyətdə qalıb.
Birinci, bu torpağı satanlar kimlərdir?
Bu torpağı satanlar HEÇ KİMDİR. Ona görə milyonlarla insanın yaşadığı Bakıətrafı qəsəbələrdə yollar yalnız bir maşının keçə biləcəyi endə, məhəlləarası küçələr isə yerli-dibli olmur. Burada digər şəhərsalma prinsipləri də kobud şəkildə pozulur. Onlar dövlətin torpağını özbaşına sata bilərlərmi? Yox. Deməli, torpağı vətəndaşlara on qat bahasına satan Dövlətdir. O pullar büdcəyə getmir, birbaşa korrupsionerlərin ciblərinə axır.
Qanunvericilik həmin torpağı satanlar tərəfindən elə tənzimlənib ki, Bakı şəhərində qanuni ev tikmək mümkün deyil. İcra hakimiyyətinə mütləq rüşvət verməli, kommunikasiyalara qoşulmağı isə öz cibinin hesabına reallaşdırmalısan.
TEREF.AZ yazır ki, bunu tanınmış yazarımız Səfər Alışarlı deyir. Səfər bəy daha sonra fikrini davam etdirərək deyir:
Evlərin sənədləşdirilməsi özlüyündə detektiv bir oyundur. Evi bu gün özəlləşdirmək istəyirsənsə, ən azı bir paçka yüzlüyü cibinə qoyub getməlisən əmlak komitəsinə. Bir aya çıxarışın hazır olacaq. Pulsuz getsən, çox şey deyəcəklər, onların içində ən başlıcası odur ki, guya tezliklə, bir-iki aya prezidentin bu məsələ ilə bağlı xüsusi sərəncamı olacaq və onda... Bu sözü üçüncü onillikdir ki, eşidirik.
Necə olur ki, Əmlak komitəsinin sənədləşdirmə ilə məşğul olan avtobusları, məsələn, Gədəbəyin ucqar kəndlərini gəzib camaatın özəlləşdirmə problemlərini həll edir, amma burdan-bura, məsələn, Balaxanıya, Binəyə gələ bilmir?
Çıxarışsız evə pasport qeydiyyatına düşmək də bir ayrı problemdir. Polis deyir ki, onların qeydiyyat səlahiyyəti əllərindən alınıb. Odur ki, gedin məhkəməyə.
Məhkəmənin də dediyini bilirsiniz.
Səfər Alişarlı
Teref.az

“İranla bağlı cəmiyyətimizdə baş qaldıran çılğın və duyğusal reaksiyalar anlaşılandır. Bunlar bir neçə gün ərzində başqa mövzularla əvəz olunacaq və unudulacaq. Daha qalıcı və sistemli işlər görülməlidir. Bölgədə İran səbəbsiz fəallaşmayıb. Burada ABŞ və Fransanın maraqlarına uyğun davranışlar sezilsə də, başlıca olaraq Rusiya ilə razılaşdırılmış fəaliyyətdən söhbət gedir. Bu gün İran bütün təzyiqlərə baxmayaraq Rusiyaya Ukrayna cəbhəsində savaşmaq üçün özünün dronlarını verir və hansı məntiqlə bölgəmizdə Rusiya ilə toqquşacaq siyasət izləməlidir ki? İranın üzərimizdəki bu təzyiqi bizim daha çox hazırda çətin durumda olan Rusiya ilə hesablaşmağa yönəltməyi nəzərdə tutur. Bu halda Rusiya cəbhəsində olmağımız yarlığı ilə Qərblə münasibətlərimizin tamamilə korlanmasına nail ola biləcəklərini düşünürlər. Bu əslində Qərbi də razı salan bir davranışdır, çünki Qafanda konsulluq açılması məsələsinə nə ABŞ-dan, nə də Fransadan bir mənfi reaksiya gəlmədi. Az qala ATƏT-in missiyası ilə İranın missiyası tarixdə ilk dəfə olaraq Ermənistan üzərindən birlikdə çalışacaqlar. Türkiyə prezidentinin Zəngilana gəlişi hamısının gözünə baş barmağını birlikdə basmaq demək idi.

Demokrat.az xəbər verir ki, F.Mustafa qeyd edib ki, İran artıq ya Rusiyanın, ya da Qərbin əlində zincirinin radiusundan uzaq məsafəyə adlayacaq imkanlara sahib deyil: “Ona görə də biz soyuqqanlı şəkildə ardarda daxildə və xaricdə vacib addımları atmalıyıq. Birinci növbədə dərhal İsraildə səfirliyimizi açmalıyıq. Türkiyə-Azərbaycan-İzrail hərbi əməkdaşlıq blokunun yaranmasına səy göstərməliyik. Şuşada Türkiyə konsulluğunu dərhal açmalıyıq. Günaz Tv-nin ABŞ-dakı bürosunun və radio şəbəkəsinin türk və fars dillərində yayımını təmin etmək üçün Naxçıvanda və Lənkərənda bürolarını açmalıyıq və İranın "Səhər" kanalına alternativ olaraq işlək vəziyyətə gətirməliyik. Azərbaycanda yayğın olan İran xurafat və cəhalət pandemiyasının qarşısını almaq üçün silsilə tədbirlər görməliyik. İrannın dini tezislərini təbliğ edənlər terrorizm təbliğatçıları kimi qanunvericilikdə tanınmalıdır. Xüms adı ilə İrana, İraqa pul vəsaiti göndərən hər bir Azərbaycan vətəndaşı terrorçuluq fəaliyyətini dəstəkləyən şəxslər kimi ittiham olunmalıdır. Bizim bir çox qaraqışqırıqçı turanşikləri, bütövşikləri bir kənara qoyub İranı dərindən təhlil edə biləcək kadrlardan ibarət strateji mətkəz qurulmalıdır. Xaricdəki ciddiliyi ilə seçilən fəal azərbaycanlı cəmiyyətlərini dəstəkləmək və diaspora fəaliyyətimizdə bu istiqəməti gücləndirmək vacibdir. Ümumiyyətlə, Azərbaycanın bütövləşməsi, birləşməsi kimi məsələləri hazırda gözə soxmağa gərək yox, bütün qurumlarımız əsasən İranda insan haqlarının pozulması ilə bağlı, milli azadlıqların olmaması, dini terrorizmin tüğyan etməsi ilə bağlı hesabatlarını artırmalıdır və beynəlxaq qurumların menyularını doldurmalıdırlar. İranın təbliğatına xidmət edən dini xarakterli bütün ziyarətlər qadağan olunmalıdır. Məscidlərimiz, təhsil olcaqlarımız, dövlət qurumlarımız İrançı zehniyyətin daşıyıcısı olan ünsürlərdən təmizlənməlidir. Şəhid ailələrinə, imkansız şəxslərə, avam insanlara məqsədli şəkildə yardım edərək İran şəbəkəsinə qoşan şəxs və qruplara qarşı sərt mövqe sərgilənməlidir. Yoxsa aftafanı belə sındırarıq, şirin quyruğunu belə əzərik deməklə özümüzə təsəlli verməklə işi oldu-bitdiyə gətirməyək. Ölkə prezidenti istiqaməti verdi, açıqca söylədi ki, dünyadakı azərbaycanlı gücünü hərəkətə gətirməliyik... Uzaqdakıları hələ bir yana qoyuram, yaxınımızda həyasız iki düşmənlə üz-üzüəyik. İkisi də üzərimizə bir yerdə bozarırlar. Ləngimədən bəndi-bərəni bərkitməliyik və qabaqlayıcı tədbirlər görməliyik. Qalanını Mehmetciklə Məmmədcik dəmir yumruqla onsuz da çözəcəklər. Zəngəzur dəhlizini deyirəm. Aşotciklə Mehdicik hələ ki, təsəlli üçün qoy Arazı biz az da lilləndirsinlər...”

Çin Kommunist Partiyasının (ÇKP) baş katibi və Mərkəzi Hərbi Komissiyanın (CMC) sədri vəzifələrinə gəlməsindən cəmi üç ay sonra Si Cinpin partiyanın yuxarı eşelonlarında öz nüfuzunu gücləndirməkdə xeyli işlər gördü. Si bəzən “Şahzadələr Fraksiyasının” lideri adlandırılsa da, xüsusən 1950-ci illərdə və sonra doğulan yüksək ordu kadrlarının övladları güclü əlaqəsi var. 1979-cu ildə Tsinxua Universitetini bitirdikdən sonra Si üç il o vaxtkı müdafiə naziri Qenq Byaonun şəxsi katibi vəzifəsində çalışıb. O, bu işini atası, partiyanın ağsaqqalı Si Zhongsun (1913-2002) tövsiyəsi ilə əldə etdi. Çin ordusunun qalası olan Fujian və Zhejiang əyalətlərində Si yüksək rütbəli kadr kimi uzun karyerası boyunca şahzadə generalların elit korpusu ilə yaxşı əlaqələr saxladı. Məsələn, Hərbi Hava Qüvvələrinin komandanı general Ma Syaotian ordunun Siyasi Akademiyasının keçmiş yüksək rütbəli kadrı, baş polkovnik Ma Zaiyaonun oğludur. Hərbi Dəniz Qüvvələrinin komandanı admiral Vu Şenqli Zhejiang əyalətinin keçmiş vitse-qubernatoru Vu Sianın oğludur. Bununla belə, Si-yə ən yaxın olan Hərbi Komitə daxilindəki knyaz generalı, şübhəsiz ki, Baş Silah Departamentinin direktoru General Zhang Yousia-dır. Zhang, 1949-cu ilə qədər Çinin şimal-qərb bölgəsində Si Zhongsun ilə birlikdə xidmət etmiş keçmiş Baş Logistika Departamentinin (GLD) komandiri general Zhang Zongsunun oğludur….

Partiyanın 18-ci qurultayı ərəfəsində vəzifəsi yüksələ bilməyən bir neçə knyaz generalı da Si-nin xarici və hərbi məsələlər üzrə müşaviri oldu. Onların arasında ən çox Çinin ilk dövlət prezidenti Liu Şaoqinin oğlu Baş Logistika Departamentinin Siyasi Komissarı Liu Yuandır. General Liu geosiyasi məsələlər, o cümlədən Vaşinqtonun iddia edilən “anti-Çin saxlama siyasəti” ilə necə mübarizə aparacağı ilə bağlı bir çox nəşr yazıları yazan nəzəriyyəçidir. Si-nin qeyri-rəsmi hərbi strateqlər şəbəkəsinin digər üzvlərinə Milli Müdafiə Universitetinin Siyasi Komissarı olan general Liu Yazhou və Ordunun beynəlxalq strategiya üzrə analitik mərkəzinin baş elmi işçisi Chen Zhiya daxildir. Si həmçinin Zhejiang və Fujianı əhatə edən Nankin Hərbi Bölgəsində vaxt keçirmiş generallarla yaxşı münasibətdədir. Si-nin siyasi-hüquqi aparatı ələ keçirməsi, keçən ayın sonunda Pekində yerləşən Xalq Silahlı Polisi (PAP) bölməsində yüksək profilli yoxlama zamanı dolayı yolla üzə çıxdı. Si qeyd etdi ki, PAP “partiyanın mütləq rəhbərliyi altında olan silahlı qüvvə” olaraq qalmalıdır…..

Si-nin güc bazası və dəstək şəbəkəsinin tərkibinin Çinin siyasətinə hansı şəkildə təsir göstərə biləcəyini söyləmək yəqin ki, tezdir. Yaxın çevrəsində hərbi xadimlərin üstünlüyü, ölkənin Yaponiya və ABŞ ilə getdikcə gərginləşən qarşıdurması ilə birləşərək, baş komandanı daha qeyri-ciddi xarici və hərbi siyasət yürütməyə sövq edə bilər. Onun müşavirlər korpusu arasında nisbətən liberal köməkçilərin olmaması Si-nin siyasi liberallaşmaya nə dərəcədə təkan verə biləcəyinə təsir göstərə bilər. Dekabrda Quandun əyalətinə səfəri zamanı Si qeyd etdi ki, o, sosialist yola güvənən, həmçinin partiyanın nəzəriyyə və sistemlərinə güvənən” “yüksək kalibrli” kadrlar axtarır…

Pərviz Əliyev, çinşünas

Elə bir dönəmə gəlib çıxmışıq ki, artıq bütün intriqalar, keçmiş söhbətlər, davalar yeni formada üzə çıxır.

“Yeni dünya düzəni”, “Dünyanın yenidən şəkilləndirilməsi” deyiləndə çoxları bunun sakit yolla həll olduğunu düşünürdü. Faktiki olaraq tarixə nəzər salanda görürük ki, bütün şəkillənmələr müharibələrlə, kataklizmlərlə, böyük insan itikləri ilə baş verib. Yəni yeni düzən də böyük müharibələr hesabına başa gələcək.

Hər forması ilə süni olduğu açıq görünən Ukrayna-Rusiya müharibəsi sadəcə olaraq tərəfləri müəyyən edir. Bu müharibənin də son olduğunu düşünmürəm. Əslində izlədiyimiz bu müharibə sonun başlanğıcı da ola bilər.

Bəzən deyirlər, Ermənistanla Azərbaycan arasında sülh məsələsi gündəmdə olduğu bir məqamda müharibə ritorikası niyə yenidən gündəmə gəlir. Bunun çox sadə cavabı var. Beynəlxalq aləmdə baş verənlər təbii ki, regional münaqişələrə təsir edəcək və edir də. Bir zamanlar dünyanın hansısa bir nöqtəsində az qalsın “zırpaket” partlayanda belə İŞİD öz üzərinə götürürdü. İndi vəziyyət elə bir həddə gəlib ki, Allahın yadından çıxmış bir yerdə belə konflikt yaransa, ABŞ və tərəfdarları, Rusiya və yanında olan dövlətlər dərhal özlərini orada bitirlər. Yaxın 10-15 il ərzində (tez də ola bilər) dünyanın siyasi xəritəsi dəyişsə, buna təəccüblənmək olmaz.

Vətən müharibəsi bitəndən sonra münaqişənin qalıqlarını tez bir zamanda aradan qaldırmaq lazımdır deyəndə, çoxları səbirdən, təmkindən danışırdı. Amma məsələ orasındadır ki, Azərbaycanın təmkini erməni tərəfinin vaxt qazanması anlamına gəlirdi. Açıqlamalarına görə, dünənə qədər Ermənistanda “türk”, “satqın” damğası vurulan Paşinyan bu gün daha ürəkli və cəsarətli davranır. Qazandıqları vaxt indi qarşı tərəfin həm Rusiyadan kənar ölkələrdən silah əldə etmələrinə, həm də siyasi dəstək almalarına gətirib çıxarıb. Artıq sərhədə artilleriya qurğuları, hərbçi cəmləşdirə bilirlər. Əslində, ağır məğlubiyyətə düçar olan ordunun 2 ildə toparlanması mümkün deyil. Təbii ki, məsələ qarşı tərəfin hərbi gücündən qaynaqlanmır. Onlar arxalarındakı gücdən silah ala bilirlər.

Regiondakı problem təkcə Ermənistanla bitmir. İranın canfəşanlığını nəzərdən qaçırmaq olmaz. İranın xüsusilə Araz çayını necə keçmələri ilə bağlı təlimlər keçirməsi birbaşa Azərbaycana təhdid mesajıdır. İrana nə qədər lağ etsək də, nə qədər aşağılasaq da, bu ölkənin hərbi gücü ilə böyük dövlətlər hesablaşır. Bunu Suriyada faktiki olaraq gördük. İranın son hərbi təlimləri təkcə Azərbaycana hesablana bilməz. İran Azərbaycana dəstək verən, Azərbaycanın maraqları ilə maraqları üst-üstə düşən güclərə mesaj verir ki, Azərbaycan hədəfimdir. Dolayısı ilə regionumuz böyük güclərin poliqonuna çevrilib, ancaq Ukraynadakı kimi bir-birilərinə raket yox, mesaj atırlar. Azərbaycan kimi ölkələr bir yandan maraqlarını təmin etməyə çalışmalı, digər yandan isə özünü qorumalıdır.

İran Azərbaycana hərbi müdaxilə edə bilərmi? Rusiyanın da Ukraynaya hərbi müdaxiləsini məntiqsiz adlandıranlar vardı, ancaq baş verdi. Yəni hücum edər, etməz, bunun üzərində baş sındırmağa dəyməz. Biz “edərin” üzərində baş sındıraq. Əgər belə bir hal yaşanarsa, nə olar? Azərbaycanla Türkiyə arasında məlum Şuşa bəyannaməsi var. Hələ bu harasıdır… Rusiya ilə Azərbaycan arasında da buna bənzər Moskva sazişi var. İranın varlığı üçün qarant ölkələrdən biri də elə Böyük Britaniya ilə birgə məhz Rusiyadır. Həmin Böyük Britaniya Azərbaycanın əsas siyasi dəstəkçilərindəndir. Əlavə məsələlər sadalamağa dəyməz, İran Azərbaycana hərbi müdaxilə edərsə, region sözün əsl mənasında cəhənnəmə çevrilə bilər.

Ermənistanla Azərbaycan arasında qısa zamanda sülh sazişi olmasa, təbii ki, müharibə ehtimalı olacaq. Budəfəki müharibədə isə tərəflər təkbətək döyüşməyəcək, daha dəqiqi bunun baş verməsinə imkan verməyəcəklər. Ona görə də Azərbaycan tərəfi hər şeyə hazırlıqlı olmalıdır. Erməni tərəfinin müharibə ritorikası hesab edirəm ki, reallıqdır. Sülh olmayan yerdə müharibənin olması qanunauyğunluqdur.

Erməni tərəfinin müharibə ritorikası ilə danışıb, hazırlıq mərhələsinə keçməsi, təkrar edirəm, hərbi gücün verdiyi cəsarət deyil. Əgər yeni müharibə dalğası baş verərsə, proses birinci müharibədən də qəliz olacaq. Gürcüstan dünyada baş verən proseslərdə özünü kənarda saxlasa da, bu dəfə regionda baş verə biləcək kataklizmlər onlardan da yan keçməyəcək.

Bu dəfə baş verəcək proseslər atəşkəslərlə dayanacaq cinsdən olmayacaq.

Səxavət Məmməd

www.yenicag.az

İran yenə Azərbaycanla sərhəddə hərbi təlimlərə başlayıb. Özü də, SEPAH rəsmilərinin sözü ilə desək, “əvvəlkilərdən tam fərqli” bir təlimə. Mahiyyətcə tamamilə təhdid məqsədli, təhlükəli bir təlimə…

Məlumdur ki, molla rejiminin xarici siyasəti iki diplomatik metod üzərində qurulub: İnandırma və məcburetmə.

Rejim öz ideologiyasının təsir gücündən istifadə edərək, əhalisinin əksəriyyəti şiə olan ölkələrlə arasında ixtilaf yarananda dərhal inandırma metoduna əl atır. Qarşı tərəfdəki sosial bazasından və ideoloji üsullardan təzyiq vasitəsi kimi istifadə edir və qarşı tərəfi öz haqlılığına inandırmağa çalışır.

Rejim ideoloji üsullarla “bata bilmədiyi”, inandıra bilmədiyi ölkələrlə isə diktə dili ilə danışır. Burada İrana ideologiyası yox, ordusu kömək edir. Yəni, dini yox, hərbi məntiq işə düşür.

Hazırda İran Azərbaycana qarşı məhz məcburetmə metodunu işə salıb. Hərbi təlimlər bunun əyani nümunəsidir. Üstəlik, rəsmi Tehran bunu heç gizlətmir:

“Sionist rejimin bölgədə olması ciddi təhlükədir. Region dövlətlərinin silahlı qüvvələri ilə hər hansı yaxın əməkdaşlıq olarsa, bu, region diplomatiyası və təhlükəsizliyi üçün yeni çağırışlar yarada bilər. Buna əhəmiyyətsiz yanaşmaq olmaz”.

Bu sözləri SEPAH-ın quru qoşunlarının koordinasiya mərkəzinin müdir müavini Əliəkbər Purcəmşidian deyib. Onun sözlərdən belə qənaətə gəlmək olar ki, bu təlim Azərbaycan-İsrail hərbi əməkdaşlığına reaksiya mahiyyəti daşıyır. Çünki regionda İranın “sionist rejim” adlandırdığı İsraillə ən sıx əməkdaşlıq edən dövlət məhz Azərbaycandır.

“Builki hərbi təlimlərimiz ötən ilkilərdən fərqlənir. Azərbaycan və Ermənistan İran üçün təhlükə deyil, amma orada bəzi baş verənlər təhdid sayılır. Bölgənin sərhədləri dəyişilməməlidir. İranın iqtisadiyyatı həmin dəhliz vasitəsilə ayaqdadır və biz təhdidlərə laqeyd yanaşa bilmərik”, – deyə Əliəkbər Purcəmşidian əlavə edib. Yəni SEPAH rəsmisi həm də sözügedən təlimin birbaşa Bakıya, onun Zəngəzur dəhlizi planlarına qarşı yönəldiyinə işarə edib.

Ən maraqlısı isə odur ki, İran qoşunları bu təlimdə müxtəlif döyüş əməliyyatlarından savayı, hücum zamanı Araz çayı üzərində səyyar körpü salınmasını məşq edəcək. Yəni, mollalar “bir gecə ansızın gələ bilərik” deyir.

Bəs niyə?

Bu suala vermək üçün son bir ayda baş verən hadisələri düzgün oxumaq kifayət edər.

Sentyabrın 22-sində İran Silahlı Qüvvələrinin Baş Qərargah rəisi general-mayor Məhəmməd Baqiri Azərbaycanı açıq-aşkar təhdid etdi. Hərbi paradda çıxış edən Baqiri İran-Ermənistan sərhədinin dəyişəcəyindən narahatlıq duyduğunu bildirdi. Və “sərhəd dəyişikliyi olarsa, səssiz oturmayacaqlarını” vurğuladı.

Buna isə Bakıdan daha sərt şəkildə Azərbaycanın müttəfiqləri cavab verdi.

Oktyabrın 3-də İsrailin, 4-də Türkiyənin Müdafiə nazirləri hərbi kontingentlə birlikdə Azərbaycana səfər etdi. İsrailin müdafiə naziri Qants ilk dəfə Dövlət Sərhəd Xidmətinin rəisi general polkovnik Elçin Quliyevlə görüşdü. Eyni günlərdə İrana düşmən olan daha bir ölkənin, Səudiyyə Ərəbistanının xarici işlər naziri Bakıda idi. Yəni Səudiyyə Ərəbistanı pulu, İsrail texnologiyası, Türkiyə isə ordusu ilə Azərbaycanın yanında olduğunu Arazın o tayındakı rejimə bəyan etdi.

İran bütün bunlara səssiz qala bilməzdi və qalmadı da. Oktyabrın 4-ü axşam saatlarında general mayor Baqiri müdafiə naziri Zakir Həsənova zəng edərək, riyakar bir təkliflə çıxış etdi. İran sərhəddə Azərbaycanla birgə hərbi təlimlər keçirmək istəyirdi. Buradakı məqsəd Azərbaycanın müttəfiqləri ilə arasını vurmaq və ya onun həqiqətən də anti-İran koalisiyasına qoşulub-qoşulmadığını müəyyənləşdirmək idi. Ona görə də Zakir Həsənov bu təklifə prinspial razılıq verdi. Yəni qeyri-diplomatik dildə desək, “baxarıq” dedi.

Bütün bu hadisələri birləşdirəndə bu gün rəsmi Tehranın Azərbaycanla sərhəddə güc nümayişinə bənzəyən hərbi təlimlərinin məqsədini anlamaq mümkündür. İran Azərbaycanı qorxudub İsrail və Türkiyənin öz sərhədində daha da güclənməməsinə çalışır. Ən əsası, Zəngəzur dəhlizinə mane olaraq, Turan iqtisadi birliyinin qurulmasını mümkün qədər ləngitmək istəyir.

Molla rejimi “bunun üçün lazım olsa, Arazı da keçərik” desə də bu qüdrətə sahib olmadığının fərqindədir. Əlindən gələn yeganə şey hərbə-zorba gəlməkdir. Qoy gəlsin, gələcəyi varsa, görəcəyi də var…
Nicat İsmayılov
pressklub

Finlandiya parlamenti Rusiya sərhədi boyunca hasar çəkilməsi təklifini dəstəkləyib. Baş nazir Sanna Marin inşası 4 il çəkəcək hasarın tikintisini müzakirə etmək üçün iclas keçirib. Görüşdən sonra mətbuata açıqlama verən Marin bununla bağlı payızda büdcəyə yenidən baxılacağını biuldirib.
Finlandiyanın belə bir addım atması təsadüfi deyil. Bir müddət öncə Rusiya Prezidenti Vladimir Putin NATO hərbi infrastrukturunun İsveç və Finlandiyada yerləşdirilməsi halında buna adekvat cavab verməyə məcbur olacağını deməsi ilə iki ölkə münasibətləri gərginləşib. Görünür rəsmi Helsinki bu yolla Kremlə etirazını bildirir.
Azərbaycan da İranla sərhəddə bənzər addım ata bilər. Söhbət iki ölkə arasında ümumi uzunluğu 765 km olan sərhəddə beton hasarların çəkilməsindən gedir.

Məsələ ondadır ki, İran Araz çayı boyunca “Qüdrətli İran” adlandırdığı təlimlər keçirməklə və təlimlər çərçivəsində Araz çayı üzərində körpünün inşa edilməsini məşq etməklə Azərbaycana real münasibətini göstərmiş oldu. Rəsmi Bakı da Tehranın bu addımına Finlandiyanın etdiyi kimi cavab verməlidir. Bu həm də İranın Zəngəzurla bağlı bir müddətdir dilə gətirdiyi “sərhədlər dəyişəcəksə, hərbi müdaxilə edəcəyik” təhdidinə adekvat cavab ola bilər.
Bakı İran sərhədi boyunca beton hasarlar çəkərək həm də bu ölkədən Azərbaycana uzanan narkotik ticarətinin qarşısını da ala bilər. Misal üçün, ABŞ narkokartellər ilə mübarizə məqsədi ilə Meksika sərhədi boyu beton hasar çəkilməsinə başlayıb. Türkiyə də Suriya sərhədi boyu terror təhlükəsi ilə əlaqədar beton hasarlar çəkib. Bakıda öz növbəsində bu təcrübədən istifadə edə bilər.
Politoloq Turan Rzayev
Teref.az

Ermənistan Azərbaycan Ordusunun mövqelərinə doğru və delimitasiya olunmamış sərhəd zonasına ağır artilleriya qurğuları yığmağa başlayıb. Görünür, Fransa və İran tərəfindən heç bir əsası olmayan absurd bəyanatlar Ermənistandakı revanşist qüvvələri yenidən cəsarətləndirib və nəticə etibarilə onlar hazırkı fəaliyyətləri ilə bölgədə mövcud olan atəşkəs rejimini aktiv əməliyyatlar fazasına keçirmək xülyasına düşüblər.

Siyasi ekspert Məhəmməd Əsədullazadə məsələ ilə bağlı qeyd edib ki, Avropa İttifaqının Mülki Müşahidə Şurasının üzvləri artıq Ermənistandadır və onlar Azərbaycan tərəfinin guya təxribatlara əl atdığını göstərməyə çalışırlar.

“Şuranın hesabatında Azərbaycanı “təxribatçı” kimi göstərə bilərlər”, - deyə ekspert əlavə edib.

Ermənistanın növbəti təxribatının anonsuna nümunə olaraq ölkənin Baş Qərargah rəisinin müavini Arakel Martikianın açıqlamasını da göstərmək olar. Belə ki, o, son müsahibəsində açıq şəkildə hücum planlarının olduğunu bildirib. Təbii ki, Ermənistan bununla bir tərəfdən də havadarları vasitəsilə regionda sülh və sabitliyə əngəl olmağa çalışır. Çünki terror və təxribat artıq bu ölkənin dövlət siyasətinə çevrilib.

Daha ətraflı Baku TV-nin süjetində:

Donbass vilayətindəki Baxmut şəhərində amansız döyüşlər gedir. Ukrayna silahlı qüvvələri geri çəkilmir. Ukraynalılar burada uğur qazanacağı halda Luqansk vilayətinə istiqamət almağı planlaşdırır. Rusiya isə diqqəti buradan yayındırmağı qarşısına məqsəd qoyub. Bunun üçün də Belarus ərazisindən birləşmiş qüvvələrlə Kiyevə və Çerniqova hücum planlaşdırılır. Gün ərzində paytaxta İran dronları ilə ciddi həmlələr endirilib.
Teref.az xəbər verir ki, rusiyalı politoloq Andrey Piontkovski Müdafiə naziri Sergey Şoyquya qarşı ciddi koalisiya yarandığını deyir. O, Federal Təhlükəsizlik Xidmətinin əsas fiqurlarından sayılan İqor Qirkinin, oliqarx Yeqor Priqojinin və Çeçenistanın rəhbəri Ramzan Kadırovun adını çəkir. Piontkovskinin fikrincə, bu şəxslər Şoyqu ilə yanaşı, Baş Qərargah rəisi Vladimir Gerasimovu da vəzifədən uzaqlaşdırmağa çalışırlar. Rusiyalı politoloq əmindir ki, Şoyqu ilə Gerasimovu hədəfə alanlar daha uzağa gedəcəklər.

“Əgər Putin Baş Qərargahı rəisini günahkar çıxarmaqla özünü xilas etmək istəyirsə, Qirkinlərin, Priqojinlərin və Kadırovların kollektivinin daha geniş proqramı var. Onlar həm Baş Qərargah rəisini, həm də Putinin özünü günahkar elan etmək istəyirlər”.

Rusiyalı politoloq hesab edir ki, bu, Rusiya daxilində hesablaşmanın mümkün ssenarilərindən biridir. Amma istənilən halda Ukraynadakı məğlubiyyətə görə məsuliyyət daşıyanlar müəyyənləşdirilməlidir.

“Rus elitasının darmadağın edilməsi Rusiyada vətəndaş müharibəsinin ilk mərhələsidir. Son mərhələ sağ qalanlar cəbhədən qayıdıb silahları Kremlə doğru çevirəndə gələcək”.

Piontkovski əlavə edib ki, Putin səfərbərlik elan etməklə çox təhlükəli sosial bomba hazırlayıb. Onun fikrincə, Xersonun işğaldan azad edilməsi Putin rejiminin çöküşünü gətirəcək. Politoloq əvvəllər də bu fikri səsləndirmişdi. Piontkovski əmindir ki, uzağı gələn həftə Ukrayna silahlı qüvvələri Xersona nəzarəti tam bərpa edəcək.

Rusiyada səfərbərlik sentyabrın 21-də elan edilmişdi. İndiyə qədər 200 mindən çox çağırışçı cəbhə bölgəsinə göndərilib. Onların arasında azərbaycanlılar da var. /Bizimyol.info/

Azərbaycan hər zaman yerləşdiyi coğrafi məkana görə müxtəlif mədəniyyətləri, dinləri bir araya gətirən, dövlətlər, xalqlar arasında körpü rolunu oynayan ölkə kimi nüfuz qazanıb. Dövlətimizin başçısı İlham Əliyevin son səfərləri bunu bir daha təsdiqlədi. Avropa dövlətlərinin Azərbaycanı, Prezident İlham Əliyevi yeni yaradılan siyasi platformanın Zirvə Toplantısında görmək istəyi, müzakirə olunan məsələlərdə ölkəmizin mövqeyinə verdiyi önəm sözümüzün nə qədər əhəmiyyətli olduğunu nümayiş etdirdi.
Oktyabrın 14-də Astanada Müstəqil Dövlətlər Birliyi (MDB) Dövlət Başçıları Şurasının iclası keçirilib. Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyev iclasda iştirak edib.
Dövlətimizin başçısı İlham Əliyev Müstəqil Dövlətlər Birliyi (MDB) Dövlət Başçıları Şurasının iclasındakı çıxışlarında artıq tarixin arxivinə gömülmüş Qarabağ münaqişəsinin davam etdiyi 30 illik işğal, eyni zamanda, postmünaqişə dövründə ermənilərin təxribatlarından, hazırda sülh müqaviləsinin imzalanması prosesinin uzadılması üçün göstərdiyi cəhdlərdən bəhs etdi. Azərbaycanın bütün sahələrdə mövcud imkanlarından geniş bəhs edərək əməkdaşlıq əlaqələrinin yeni prioritetlərini diqqətə çatdırdı.
Çıxışında Ermənistanın Bəyanatın özünə aid hissəsini icra etmədiyini vurğulayan dövlətimizin başçısı deyib: “Məhz Azərbaycanın əsas hissəsindən Naxçıvan Muxtar Respublikasına maneəsiz girişi təmin etmir, halbuki bu, onun hüquqi öhdəliyidir, həmçinin Azərbaycan ərazisində erməni silahlı qüvvələrini indiyədək çıxarmayıb. Biz hələ ki, səbir nümayiş etdiririk, lakin bunun da bir həddi var. 2020-ci ilin noyabr Bəyanatının bu iki vacib bəndi icra edilməsə, bizim adekvat tədbir görməkdən başqa seçimimiz qalmayacaq”.
Azərbaycan Prezidenti çıxışının sonunda iclas iştirakçılarının diqqətinə Qarabağ ermənilərinin taleyi barədə Azərbaycanın mövqeyini çatdırıb. “Qarabağın erməni əhalisinin hüquqları və təhlükəsizliyi Azərbaycan Konstitusiyasına uyğun olaraq təmin ediləcək. Biz öz daxili məsələlərimizi heç bir tərəflə müzakirə etməyə hazırlaşmırıq. Praqa görüşünün yekunlarına əsasən də başa düşdüyüm qədər, bu mövzu dördtərəfli görüşün bütün iştirakçıları arasında hər hansı fərqli şəkildə qəbul edilməyib”, - deyə dövlətimizin başçısı vurğulayıb.


Aysel Mənsimova - politoloq

“Rusiyanın silah anbarlarından 15 milyon AKM hara yoxa çıxıb?”

Ukraynadakı müharibə uzandıqca Rusiya ordusu müxtəlif hərbi hədəfləri və o cümlədən də yaşayış məntəqələrini atəşə tutmaq üçün daha çox raket sərf etmək məcburiyyətində qalır. Ekspertlərin hesablamalarına görə, bəzi raket tipləri artıq tükənmək üzrədir. Rusiya digər növ hərbi texnikalar sarıdan da problemlər yaşayır. Vəziyyət elə kritik həddə gəlib çatıb ki, döyüş meydanına köhnə “T-62” tankları dartıb gətirilir. Bütün bunlarla yanaşı, Rusiya ordusunda yüngül atıcı silah və hərbi geyim komplektlərinin də ciddi qıtlığına rast gəlinir.

“AzPolitika.info” xəbər verir ki, Ukraynanın “Glavred.info” portalı “Putin bunkerdən çıxmağa hazırlaşır” başlıqlı məqaləsində sözügedən məsələlərə toxunulur.

Həmin məqaləni təqdim edirik: “Bütün analitiklər yekdil fikirdədirlər ki, Putinin raket ehtiyatı sona çatır və o, bundan sonra kütləvi atəş həyata keçirmək imkanına malik olmayacaq. Bunu Ukrayna şəhərlərinə atılan raket sayından da görmək olar. Müharibənin ilk aylarıyla müqayisədə atəş intensivliyi aşağı düşüb.

Digər tərəfdən, hərbi ekspertlər deyirlər ki, sanksiyalar üzündən Rusiya müasir raketlər istehsal edə bilməyəcək və 1960-70-ci illərə aid raket tiplərinin istehsalına keçməyə məcbur qalacaq. Belə raketləri müasir Hava Hücumundan Müdafiə sistemləri daha tez yaxalayır.

”Ramştayn-6” toplantısında Putinin şəhərləri bombalamasına cavab olaraq Ukraynaya müasir HHM sistemləri yollanılması qərara alınıb. Bu o deməkdir ki, Putinin başlıca “kozırı” olan Ukrayna şəhərlərinin raket terroruna məruz qoyulmasının ciddi əhəmiyyəti qalmayacaq və hər şey döyüş meydanında həll edilcək. Bunun üçün Ukraynanın müttəfiqləri onu kütləvi şəkildə yayılım atəş həyata keçirə bilən raket sistemləri ilə təchiz edəcəklər.

Bir maraqlı məqama diqqət edək: müharibədən öncə “Kalaşnikov” konserni öz təşəbbüsü ilə yeni “Ak-12” avtomatı və onun sonrakı modifikasiyalarını işləyib hazırladı. ”Kalaşnikov” konserni bu avtomat tüfəng üçün dövlət sifarişi almağa cəhd göstərsə də, Müdafiə Nazirliyinin müsabiqəsindən keçə bilmədi. Yoxlamalar zamanı məlum oldu ki, bu avtomat çox tez sıradan çıxır. Həmin modelin kütləvi istehsalına başlamasalar da, onu bəzi yerlərdə istifadə edənlər söyüşlü ifadələrlə öz narazılıqlarını bildiriblər.

Bu arada Şoyqunun arxa cəbhə generalları öz rəislərinə məruzə edirdilər ki, anbarlarda 15 milyon AKM (Kalaşnikov) avtomatı var və yenisinə heç gərək yoxdur.

Hazırda müharibənin qızğın vaxtında müşahidəçiləri təəccübləndirən odur ki, yeni səfərbər edilənlər cəbhəyə “Ak-12” avtomatı ilə göndərilir. Yəni, Rusiya Müdafiə Nazirliyinin istifadəyə yararsız hesab etdiyi silahlar haradansa peyda olub.

Bəs hanı 15 milyon ədəd köhnə, amma keyfiyyətli AKM-lər? Bütün baş verənləri necə başa düşmək olar?

Hakim “Vahid Rusiya” partiyasından olan deputat, general-leytenant Andrey Qurulev televiziya efirindən soruşur ki, milyon yarım qış geyim komplekti haraya yoxa çıxıb? Axı bu yaxınlara kimi bu geyimlər Rusiya Federasiyası Müdafiə Nazirliyinin anbarlarında idi. Dünənə kimi silah anbarlarında 15 milyon AKM vardı, amma artıq bu gün yoxdu. Bəs onlar hara yoxa çıxıb?...
Ətraflı

Biz videoçarxlarda səfərbər edilənlərin əllərində pas atmış avtomatları görürük. Burada söhbət elə miqyasdan gedir ki, təsəvvür etmək, həqiqətən də, çətindir. Necə olur ki, anbarlardan milyonlarla avtomat tüfəngi və geyim komplektləri yoxa çıxır.

Əlbəttə, indi təchizat məsələlərinə baxan rusiyalı generallar və Müdafiə naziri Şoyqu haray salıb qışqırırlar ki, belə şey ola bilməz, bu böhtandır və hər şey qaydasındadır. Əgər hər şey qaydasındadırsa, onda nəyə görə səfərbər edilənlərə yararsız hesab olunan silahlar verilir?

Belə çıxır ki, əgər siz öz əsgərlərinizə bu cür ağac parçası verirsinizsə, deməli, onları kütləvi şəkildə “yem” edirsiniz. Deyilənlərə dünyanın “ikinci ordusunun” cəbhəyə göndərmək üçün 800 ədəd “T-62” tankını modernləşdirməsini də əlavə etsək, onda maraqlı sual meydana çıxır: əgər səfərbər olunanları lazımı səviyyədə silahlandırmaq mümkün deyilsə, onda, görəsən, Putin onları niyə cəbhəyə yollayır?

Demək lazımdır ki, “T-62” tankları hələ 50-ci illərdə konstruksiya edilib və altmışıncı illərdə onun istehsalına başlanılıb. O artıq əlli ildir ki, öz istismar müddətini başa vurub.

Ümumiyyətlə, bütün bunlar hansı anlama gəlir?

Bu o deməkdir ki, cəbhədəki bərabər qüvvələr nisbəti uzun müddət davam edə bilməz. Səfərbər edilənlər cəbhədə döyüşən hərbi birləşmələri doldururlar. Təcrübəli döyüşçülərin “çıxdaş” olmasıyla yanaşı, az-çox qalmış müasir texnikanın da sıradan çıxmasını nəzərə alsaq, onda əminliklə deyə bilərik ki, yenidən formalaşdırılan Putin ordusunun döyüş qabiliyyəti xeyli azalacaq. Həm də Ukrayna Silahlı Qüvvələrinin Rusiya silahlarını üstələyən yeni Qərb silahlarıyla təchizatı davam edəcək.

Putinin səfərbərlik vasitəsi ilə əldə edəcəyi şey yalnız vaxtın uzadılmasıdır. Yəqin ki, vaxtın uzanmasının nə dərəcədə işə yarayacağını yalnız onun özü bilir. Çünki Putin yaxşı şərtlərlə sülh danışıqlarına nail olmağa çalışır. Deyirlər ki, o, artıq bunkerdən çxmağa, hətta “G-20” ölkələrinin İndoneziyada keçiriləcək sammitinə getməyə hazırlaşır. Deməli, bunkerdən çıxan Putin təkcə Astanaya getmir, həmçinin uzaq Baliyə də yollanmağı düşünür...

Bəli, təəssüf ki, müharibə uzanır. Ancaq artıq yekun nəticə də məlumdur: sonda Ukrayna qalib gələcək”.

Vaqif Nəsibov

“AzPolitika.info”