Mançu-Çinlilerin Uygur topraklarını fethettiği zamandan bu yana, düşmana karşı savaşan cesur gençlerin önderliğinde birçok ayaklanma olduğu, ancak güç eşitsizliği nedeniyle öldükleri ve zafer kazanamadıkları tarihten bilinmektedir. .
1759 yılında Rahmetullah Bey ve küçük kardeşi Asmitullah Bey,
Uçturpan şehrinde ayaklanma başlatarak yerel halkı birleştirdi ve düşmana karşı savaşa girdi.
Ancak Çin İmparatoru'nun emriyle Pekin'den gönderilen ezici düşman kuvvetlerine karşı koyamadılar ve komşu halklardan yardım beklemeden öldüler.
Daha sonra hayatta kalan isyancıları dağlarda toplayan küçük kız kardeşleri Maisihan, üç ay boyunca düşmanlara karşı mücadeleyi sürdürdü.
Bunların arasında erkeklerden daha kötü olmayan, kahramanca savaşan yedi kız da vardı.
***
Aynı yıl korkunç zorluklara, açlığa ve soğuğa maruz kalan isyancılar,
Uçturpan şehrinin güneyindeki Ak Tokai Dağı'nın eteklerinde yakalandı.

İsyancılar düşmanla sonuna kadar savaştı. Geri çekilirken Molzhar Dağı'na tırmanmak zorunda kaldılar.
Düşman askerlerinin orada saklandığı ortaya çıktı.
Maisikhan hemen kızların ve genç kadınların cesetlerini gördü.
Yanında yürüyen Dilbar acı bir şekilde inledi: “Allahım! Bu ne büyük bir vahşettir!”
Bunlar Mançular tarafından işkence gören ve vahşice öldürülen Uygur kızlarıydı.
Maisihan öfkeyle bağırdı: “Haydi! Hadi onları yok edelim, çalıların arasında saklanıyorlar!” ve onlara yanan bir meşale fırlattı.
Korkunç bir patlama oldu.
Darbe patlayıcıların bulunduğu namluya çarptı ve düşman askerleri çığlık atarak dışarı fırladı.
Maisihan şu emri verdi: “Kızlar, devam edin! Annelerimize, kız kardeşlerimize söven, kadın ve erkeklere eziyet eden düşmanları esirgemeyin ve yok edin

Daha sonra düşmanın kız kardeşi Günçikhan'a yaklaştığını görünce onu tek bir kılıç darbesiyle öldürdü.
Kızların geri kalanı da düşman savaşçılarıyla kahramanca savaştı.
Maysihan liderliğindeki yedi kız yakalanmamak için Molzhar Dağı'nın tepesine çekilmeye başladı.
Kendilerine yetişen savaşçıları taşlarla yok etmelerine rağmen, düşenin yerinde hemen bir başkası belirdi.
İlerleyen düşmanın önünde kılıçlarını sallayan kızlar çoktan uçurumun kenarındaydı.
İleriye giden bir yol yoktu.
Geri çekilemiyorlardı; arkalarında kesin bir ölüm onları bekliyordu.
Savaşçılardan biri uzun mızrağıyla Maisihan'ın elini yaraladı ve tekrar saldırmak istediğinde altı kız lideri vücutlarıyla korudu.
O sırada Maysihan'ın dağları, taşları titreten gür sesi duyuldu:
“Elveda toprak ana! Elveda Kutsal Anavatan! Daima yanınızda kalacağız! Ve bu sözlerle yedi kız uçuruma koştu.
***
“Yedi Kız” anıtı, Uygur halkının cesur kızları anısına Ak Tokai Dağları'nda halen korunmaktadır.
Bu ölümsüz kahramanlığın kanıtıdır. Uçturpan şehrinde tarihi açıdan meşhur olan ayaklanma yenilgiye uğratıldı, ancak buna katılan genç erkek ve kadınlarımızın kahramanlığı,
Uygurların boyun eğmez milli ruhunu tüm dünyaya gösterdi ve halkın şanlı tarihi haline geldi.
Nurettin Kamil Söyler
TEREF