Rusiyanın ilk prezidenti Boris Yeltsin Vladimir Putini 1999-cu ildə baş nazir təyin etdikdə ikincinin ilk işi Çeçenistanı ram etməsi oldu. Putin şəhər və kəndlərin dağıdıllması, kütləvi bombardmanlar hesabına İkinci Çeçen savaşını qazandı və bu onun 2000-ci ildə prezident seçilməsini təmin etdi. ABŞ və bır qrup Avropa ölkəsi Çeçenistanda insan haqlarının kütləvi şəkildə pozulmasına etiraz etdi, ancaq Kremlin üzərinə çox getmədilər, çünki hər halda söhbət Rusiyanın ərazi bütövlüyündən gedirdi. 2001-ci ildə terrorçular qaçırdıqları mülki təyyarələr vasitəsilə Nyu-York və Vaşinqtonda partlayışlar törətdikdə Putin beynəlxalq terrorizmlə mübarizədə ABŞ-a dəstək verəcəyini bildirdi. ABŞ o zamankı prezidenti oğul Buş Putinlə görüşdən sonra mətbuata belə dedi: “Onun gözlərinə baxdım, Putinə inanmaq olar”. Putin Buşu hipnoz etmişdi.
Putin Konstitusiya pozulmasına deyə 2008-ci ildə prezident kürsüsünü 4 illik müddətə dostu Dmitri Medvedevə ötürdü. Buna baxmayaraq, həmin il Rusiyanın Gürcüstana qarşı işğalçı müharibəsinin arxasında baş nazir Putin dayanırdı. Qərb bu dəfə də Putinin şıltaqlığına dözdü, halbuki, Abxaziya və Cənubi Osetiya Gürcüstandan qopardıldı. Putin 6 il sonra Ukraynanın Krım bölgəsini ilhaq etdi və Donbasda separatçı bölgə yaratdı. Qərb anladı ki, bu dəfə “qırmızı cizgilər” aşılıb, Putini hansısa yolla dayandırmaq lazımdır. Ancaq Qərb düşünənə kimi Putin növbəti planını hazırlayırdı, 8 il keçdi və Kreml sahibi işğalçı müharibə yolu ilə Ukraynanın 4 bölgəsi Rusiyaya biləşdirdi. Putin dayanmaq bilmir. Putini durduracaq qüvvə Ukraynanın müharibədə qələbəsi və itirdiyi bölgələri geri qaytarması, o cümlədən Rusiyada artan narazılıq ola bilər, ancaq ikinciyə ümid azdır.
Elxan Şahinoğlu
Teref.az