Azərbaycan Türklərinin Ana Vətəni Babilandır.
Oradan bizim dildə gil lövhələrə, daşlara, metal qablar üzərinə qazılmış hələlik bir milyon yarım yazılı artefakt çıxarılıb. Dünya kolleskionerlərinə, muzeylərinə yayılıb. Və Yaxın Şərqdə, Ön Asiyada bu gün də yaşayan Azərbaycan türklərinin 20-dən çox azlıqları mövcuddur.
Onları özümüzə və dünyaya tanıtmaq üçün, hələ 1997-də "Azərbaycan Türk Azlıqlarının Tədqiqi Amerika-Azərbaycan Assosiasiyası" yaratmışdım. Onu ABŞ hökumət orqanlarında təsdiq elətdirib laysınzın da almışıdm - onun Prezidenti kimi. Məqsədim həmin azlıqların yaşadıqları ölkələrə, yerlərə ekspedisiyalar təşkil etmək idi. Bəzi lazımi avadanlıq - video, kino kameraları da almışıdm.
Aşağıda Assosiasiyanın loqosun da göstərirəm:
Böyük dairədəki hər kiçik yumrucuqlarda hər bir tayfanın adı verilir.
Onlar tədqiqatımın obyektləri olmalıydı. Əksəriyyəti İran sərhədləri daxilindədir. Onlar
QAŞQAYLAR
QARAGÖZLÜLƏR
TEYMURİLƏR
QACARLAR
AFŞARLAR
AYNULLULAR
AZERİLER
BAHARLULAR
BIÇAQÇILAR
XƏZƏRLİLƏR
XALACLAR
MOQADDAMİLER
MOĞOLLAR
NEFERLER
ŞAHSEVENLER
SELCUQİLER
TÜRKMENLER
KERKÜK TÜRKMENLERİ
BAYIRBUCAQ TÜRKMANLARI və sairələridir.
Bütün bunların coğrafi məkanları, sayları, ləhcələri, bəzi adət -ənənələri barədə var olan ədəbiyatdan öyrənib, ilk səfərimi də onlara ünvanlamışdım və ən əvvəl Şiraza - Qaşqaylara doğru gedəcəkdim ki, pasport və viza almaq üçün ABŞ rəsmiyyətinə müraciət edəndə də, Azərbaycan Səfirliyinə bu barədə zəng açanda da rəsmi dairələr xəbərdarlıq etdilər:
- Nəbadə ABŞ pasportu ilə İrana ayaq basasan ! Elə sərhəddəcə səni tutub zindana atacaqlar ! Min bir işgəncə verəcəklər ! Görmürsən gecə-gündüz "Əmrikaya ölüm !" şüarı səsləndirir məktəblərdə, hətta uşaq bağçalarında belə, molla rejimi?
Odur ki, Gil yazılı mətnlər vasitəsilə təzə aşkar etdiyim və dünyaya fəxrlə "Bizim Azlıqlar - Our Minority" kimi tanıtmaq istədiyim qardaşlarımıza doğru ekspedisiyam baş tutmadı.
Onu deyim ki, İrakdakı Türkmənlər də, Suriyadakı Bayırbucaq Türkmanları də, Qaraqoyunlu, Ağqoyunlu Türkmənləri də,
u biriləri də - heç biri u yerlərə Azərbaycandan getməyiblər.
Və Türkmənistanın, yalnız özünə işləyən darçərçivəli düşüncə sahibləri olan rəhbərləri bizim Qara -, Ağ Qoyunlulara abidə ucaldıb, özününküləşdirsələr də. Və bundan istifadə edən haylar bu sərsəm ideyanı bizə qarşı silah kimi istifadə etsələr də... Onların, hörmətli MİLLƏT, Xəzərin u tayındakı Türkmənistanla heç bir fiziki əlaqəsi olmayıb.
Mən məktəbdə oxuduğum 50-ci illərdə dərsliklər yazırdı ki, bəs Məhəmməd Füzuli guya Füzulidə doğulub, uşaq ikən dəvə fırında Bağdada aparılıb. Ona görə Qaryagin irayon mərkəzinin adını Füzuli elədilər ki, dediklərini təsdiq etsinlər. Təsdiq olumadı. Amma yenə də sağ olsunlar, Qaragün adını götürüb, BÖYÜK BAYAT NƏSLİNİN BABİL TÖRƏMƏSİ BÖYÜK ŞAİRİMİZİN adını əbədiləşdirdilər Respublikanın o zamankı bakılı rəhbələri. Abşeronun ziyalısı da, müğənnisi də, meyxana ustası da, sadə insanı da Füzuli ilə nəfəs alır. Hansın dindirsən Füzulinin qəzəlilə ağlayacaq səninçin. Bəzən biz alimlərin belə anlaya bilmədikləri qəzəllərin dilini quş dili biliciləri kimi açıb tökəcəklər düşüncələriizin qabağına. Bunları siz məndən də yaxşı bilirsiniz. Ona görə hələ 60-cı illərdə Şəhərin lap mərkəzində Sovetin bizə verdiyi "tulapayı" büdcəsi ilə Ona u boyda dəqqətəşəyan abidə də ucaltdılar bakılı rəhbərləri o zaman.
Amma sonralar aşkar oldu ki, FÜZULİ elə "ŞUMER" Türklərinin vətəni sayılan BABİLDƏ - KƏRƏLADA doğulmuş və adına 3 min il öncə Mixi yazılı mətndə rast gəldiyimiz BAYAT TÜRK babası Hökmdar, Şair, Bəstəkar olmuş
ULU XAN BAYAT ÇAPAN-ın babilanlı törəməsidir.
U cümlədən, yuxarıdakı siyahıda adlarını bir-bir sadaladığım və sadalaya bilmədiyim bütün qalan Türk azlıqları da, vaxtilə,
"TÜRKÜN BATIDAN DOĞUYA İLKİN AZMAN MIQRASİYASINDA"
(ideya və termin mənimdir-T.A.) BABİLDƏN ŞƏRQƏ KÖÇ EDƏN (3-4 min il bundan qabaq - Türk çarxı icad edən kimi) İtibucaqlı TÜRK DURNA QATARINDAN qırılıb yolda qalmış tək-tük qərib "yaralı" durnalardır (Şəklə bax).
Nükəbbərizə şükür Türk tayfaları, özgə mühitdə - oralara sonradan gəlib sizləri əhatələmiş ərəb, fars mühitində - özünüzü itirmədiniz, mixi yazılı Azərbaycan ləhcələrinizi qoruyub saxlaya bildiniz.
QARŞINIZDA BAŞ ƏYİLMƏLİDİR !.. Hətta Persiyada min illik Türk şahlığı dövründə də dərdizə yanan bir civan tapılmadı.
Başınıza oğul kimi sığal çəkən olmadı. Yetim qaldınız. İndi də sizlərlə maraqlanan yoxdur. Ancaq buxarlanıb göyə sovrulmadınız. Sıralarız seyrəlsə də, Türlüyüzü qoruyub saxlaya bildiniz.
Biz öz yazılı kökümüzü unutduğumuz kimi, bizdən atom şəklində parçalanmış azsaylı qardaşlarımızı (bizim kimyəvi izotoplarımızı*) da çoxdan unutmuşuq. Ona görə hamiya təəccüblü gəlir:
-YARƏBB !.. Nə təhər olur ki, İrakda KƏRKÜKLÜ TÜRKÜNÜN, Suriyada BAYIRBUCAQ TÜRKMANININ, İranda QAŞQAYIN, BIÇAQÇININ, QARAĞÖZÜN, TEYMURİNİN, ŞAHSEVƏNİN, QACARIN və s. ləhcələri bizim ləhcə ilə üst-üstə düşür?!.
ONA GÖRƏ Kİ, ONLAR BİZİM DURNA QATARINDAN AYRILANDAN SONRA BU "ADALARI" ALMIŞ QƏDİM AZƏRBAYCAN LƏHCƏSİNDƏ DANIŞMIŞ BABİLAN TÜRKLƏRİDİR. ADƏM İLƏ HƏVVANIN İKİÇAY ARASINDA QALADIQLARI İLKİN OCAQDAN OD GÖTÜRMÜŞ VAHİD NƏSLİN AYRI-AYRI AD DAŞIYAN DURNALARIDIR.
Biz də rəhmətlik görkəmli ədəbiyyatşünas Professor RÜSTƏM ƏLİYEVİN 1970-ci illərdə İRAKDA türkdilli xalq kəşf etdiyini TV-dən şirin serial nağıllarını eşidəndə, sinəmiz qabarırdı. Sovet sisteminin qalın beton divarını yarıb hazırki Vətəndən qədim Vətənə gedə bilmiş və orada restoranda təsadüfən bizim ləhcədə danışan Kərküklü ilə tanış olub, onun vasitəsilə qardaşlarımızdan bizə ilkin məlumat gətirən cəsarətli Professor Bütün Azərbaycanı şoka salmışıdı.
Onun bu kəşfi bizim üçün avropalı üçün Kolumbun Amerikanın kəşfinə bərabər idi o zaman. İndi nə var ki... İstəyirsən lap TAİS (mixi sözüdür - vəfalı) ATINA minib də get Kərkükə. Dünən Bakıda Milli Konservatoriyada konsert verirdilər... Sovet dövrü bu iş bizi zırın-zırın ağladardı.
İndi mən deyəndə ki, biz Babildənik və "Şumer" adında zat olmayıb, Gil yazını kəşf edən TÜRK olub BABİLDƏ, Azərbaycanda çoxu şoka düşür. Özünüzü ələ alın. Dünya dinamika dünyasıdır.
Tariyel Azerturk
TEREF

Rəsmi İrəvan Paşinyanın COP29 tədbirində Bakıya səfər edə biləcəyi haqda xəbərləri təkzib etsə də, bu mümkünsüz deyil. Belə gözləntilər var.

Bakı və İrəvanın noyabrda Bakıda keçiriləcək COP29 tədbirinə qədər sülh sazişinə (niyyət protokolu, yaxud çərçivə sazişi ola bilər) irəliləyiş əldə etməsi gözlənilən ssenarilərdəndir. Hər iki tərəf – Bakı və İrəvan da məsələyə “soyuq” yanaşmır. Noyabra qədər sülh sazişi ilə bağlı irəliləyiş olarsa, Paşinyanın COP29 tədbirində iştirakı gözlənilən variantlardandır. Bu, Ermənistanın COP29-a ev sahibliyi üçün namizədliyini Azərbaycanın xeyrinə geri götürməsi siyasətinin də məntiqi davamı ola bilər.

Paşinyanın özünün də Bakıya gəlmək istədiyi istisna edilməməlidir. Belə bir dəvətdən imtina onun sülhə qarşı olduğu imicini yarada bilər, çünki noyabra qədər sülh sazişi ilə bağlı irəliləyişin əldə edilməsi və COP29-da Ermənstan liderinin iştirakını beynəlxalq oyunçular istəyir. Bunu anlayan Paşinyan Bakıya səfəri üçün yeni şərt irəli sürür.

- Bakıda həbsdə olan ermənilər noyabra qədər azad edilsə, Ermənistanın COP29 tədbirində baş nazir səviyyəsində iştirakı müzakirə edilə bilər.

Bu şərt rəsmi İrəvan tərəfindən yox, hakimiyyətə yaxın media tərəfindən ortaya atılıb. Və istisna deyil ki, rəsmi İrəvanın tezisləri əsasında hazırlanıb. Ermənistan hakimiyyətinin bu “şərti”nin bir neçə hədəfi var.

Birincisi, COP29-da iştirakdan imtinasını beynəlxalq ictimai rəydə əsaslandırmağa və bununla “sülhə qarşı” olmadığını göstərməyə çalışır;

İkincisi, beynəlxalq diqqəti Bakıda həbsdə olan cinayətkar ermənilərə yönəltmək istəyir və COP29-u onların buraxılması üçün fürsət olaraq görür;

Üçüncüsü, həbsdə olan ermənilərin azad edilməsinə nail olarsa, daxili ictimai rəydə xal qazana bilər;

Mümkündür ki, noyabra - COP29 tədbirinə qədər Ermənistanın bu “şərti” rəsmi səviyyədə irəli sürülə bilər. Azərbaycanın separatçılar istisna olmaqla, digər ermənilərin Ermənistana təhvil verməsi də mümkün variantlardandır. Separatçılar Paşinyana özünə də lazım deyil.

Asif Nərimanlı

Azərbaycan Ermənistanın daxili işlərinə müdaxilə edirmi?

Ermənistan hakimiyyəti daxili siyasi mübarizəyə Azərbaycanı da qarışdırıb və öz vəziyyətini bir az da qəlizləşdirib. Bir neçə gün əvvəl xarici işlər naziri Ararat Mirzoyan müxalifət deputatlarının suallarını cavablandırarkən Ermənistanda konstitusiya islahatlarının Bakının tələblərinə heç bir aidiyyatı olmadığını bildirib. Mirzoyan bəyan edib ki, hər iki ölkənin konstitusiyası hüquqi müstəvidə uzunmüddətli sülhün bərqərar olması üçün problem ola bilməz.

Azərbaycanın xarici işlər naziri Ceyhun Bayramov dərhal bu açıqlamaya etiraz etdi. Nazir bildirdi ki, Azərbaycan və Ermənistan konstitusiyalarında paralellik aparmaq cəhdi reallıqdan uzaqdır və qəbuledilməzdir.

İki gün əvvəl isə prezident İlham Əliyev TÜRKPA-ya üzv ölkələrin parlament sədrləri ilə görüşündə bəyan edib ki, Ermənistanın hazırkı konstitusiyası dəyişməz qaldığı halda sülh sazişinin bağlanması mümkün deyil.

Prezident vurğulayıb ki, iki ölkənin hərbi potensialını, demoqrafik potensialını, iqtisadi potensialını müqayisə edib sonra Türkiyəyə qarşı ərazi iddiası irəli sürmək intihar etmək deməkdir:

"2020-ci və 2023-cü illərin hadisələrindən sonra Azərbaycana qarşı ərazi iddiaları irəli sürmək də, ümumiyyətlə, intihara yaxındır. Ona görə də onlar öz ideologiyalarını, cəmiyyətdəki əhvali-ruhiyyəni dəyişməlidirlər. Bu, zaman tələb edir. Onlar revanşizm ideyalarından tamamilə imtina etməlidirlər və biz görürük ki, belə ideyalar təkcə müxalifətdə deyil, iqtidarda da var. Bütün bu məsələlər, təbii ki, aydınlaşdırılmalı və tənzimlənməlidir. Ancaq yenə də demək istəyirəm ki, biz sülh sazişinin bütün bəndlərinin BMT Nizamnaməsinə və beynəlxalq hüquqa uyğun olaraq razılaşdırılması istiqamətində konstruktiv işə sadiqik".

Azərbaycan prezidentinin bəyanatına Ermənistan XİN-dən reaksiya gəlib. Bəyanatda deyilir ki, Ermənistan Respublikasının heç bir qonşusuna, o cümlədən Azərbaycana qarşı ərazi iddiası yoxdur.

"Ermənistan Konstitusiyası və ona edilən dəyişikliklər Ermənistan Respublikasının daxili işidir və biz rəsmi Bakının Ermənistanın daxilindəki müzakirələrə müdaxilə etmək cəhdlərini ölkəmizin daxili işlərinə kobud müdaxilə kimi qiymətləndiririk. Eyni zamanda, hesab edirik ki, bu cür danışıqlar sülh prosesini ləngidir və Azərbaycan rəhbərliyinin sülh əldə edilməsi ilə bağlı səmimiliyini şübhə altına qoyur.

Ermənistan və Azərbaycan arasında bağlanan sülh sazişi aydın şəkildə müəyyən edir ki, tərəflər bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyırlar və bir-birinə qarşı ərazi iddiaları yoxdur. Sülh sazişinin mətnində həmçinin heç bir tərəfin sülh sazişinə uyğun olaraq götürdüyü öhdəlikləri yerinə yetirməmək üçün öz daxili qanunvericiliyinə istinad edə bilməyəcəyi haqqında razılaşdırılmış müddəa var.

Sazişin imzalanması və milli prosedurlara uyğun olaraq ratifikasiyası bu prinsipləri qəti şəkildə müəyyən edəcək. Buna uyğun olaraq, hesab edirik ki, tərəflərin bütün narahatlıqlarını aradan qaldırmağın ən aydın və birbaşa yolu məhz Ermənistan və Azərbaycan arasında uzunmüddətli sülh səhifəsini açacaq sazişi imzalamaqdır. Ermənistan və Azərbaycan arasında sülh sazişinin imzalanmasının vaxtı çoxdan çatıb və Ermənistan tərəfi növbəti ay ərzində onun yekunlaşdırılması və imzalanması üzərində konstruktiv və intensiv işə hazır olduğunu ifadə edir", - deyə Ermənistan XİN-in bəyanatında bildirilir.

Əvvəlcə, Ermənistan rəhbərliyinin hər iki ölkənin konstitusiyaları arasında paralellik aparması barədə. Nazir A.Mirzoyan bu açıqlamanı konkretləşdirməyib, amma güman ki, Azərbaycan Konstitusiyasının preambulasında Dövlət Müstəqilliyi haqqında Konstitusiya Aktında yer alan maddələri nəzərdə tutur.

Həmin maddələr bunlardır:

Maddə 1. 1920-ci il aprelin 27-28-də RSFSR-in XI ordusunun Azərbaycana təcavüzü, respublika ərazisini zəbt etməsi, beynəlxalq hüququn subyekti olan Azərbaycan Demokratik Respublikasını devirməsi Rusiyanın müstəqil Azərbaycanı işğal etməsi hesab edilsin.

Maddə 2. Azərbaycan Respublikası 1918-ci il mayın 28-dən 1920-ci il aprelin 28-dək mövcud olmuş Azərbaycan Respublikasının varisidir.

Maddə 3. SSRİ-nin təşkili haqqında 1922-ci il 30 dekabr tarixli müqavilənin Azərbaycana aid hissəsi imzalandığı andan etibarsızdır.

Maddə 4. Azərbaycan Respublikasının 1978-ci il Konstitusiyası bu Konstitusiya Aktının müddəalarına zidd gəlməyən yerlərində qüvvədə qalır.

Beləliklə, Azərbaycan varisi olduğu Xalq Cümhuriyyətinin sərhəd hüdudlarını özünün qanuni ərazisi sayır, sovet işğalı dövründə ərazilərin Ermənistana verilməsi ilə bağlı bütün qərarların qanunsuz olduğunu bəyan edir. Ermənistanı bu barədə gur səslə danışa bilmir, çünki Konstitusiya Aktının müddəaları konkret tarixi faktlara əsaslanır və onlar inkarolunmazdır.

Azərbaycan da məsələni bu şəkildə gündəmə gətirmir, 70 il ərzində baş vermiş reallıqları, o cümlədən SSRİ-nin dağılmasından sonra yaranmış vəziyyəti, o cümlədən, dünyada mövcud olan geosiyasi durumu nəzərə alır. Bu mərhələdə Bakının əsas prioriteti Ermənistanla perspektivdə imzalanacaq sülh müqaviləsinin mübahisəli məqamlardan, boşluqlardan tamamilə azad olmasını, möhkəm dayaqlar üzərində bərqərar olmasıdır. Ermənistan Konstitusiyasında Azərbaycana və Türkiyəyə qarşı konkret ərazi iddiaları var. Hazırda Ermənistanda hakimiyyəti devirməyə çalışan qüvvələrin əsas şüarı Azərbaycanla sərhədlərin dəqiqləşdirilməsi, ümumiyyətlə sülh prosesini əngəlləmək, “itirilmiş” əraziləri geri qaytarmaqdır. Bu prosesə kifayət qədər ciddi qüvvələr – kilsə, diasporun bir hissəsi və Rusiyadan dəstəklənən müxalif siyasi qüvvələr dəstək verir. Beləliklə, cəmiyyət iki qütbə bölünüb və bu gün onların nisbəti Ermənistanda siyasi vəziyyəti dəyişmək üçün yetərli olmasa da, perspektivdə vəziyyətin necə olacağını proqnozlaşdırmaq mümkün deyil. Azərbaycan İrəvandakı prosesləri diqqətlə izləyir və sülh prosesinə həddindən artıq ehtiyatla və diqqətlə yanaşır, onu daxildən qaynaqlanan zəhərli amillərdən sığortalamağa çalışır. Bu istiqamətdə əsas tədbirlərdən biri revanşistlər üçün komfort hüquqi düzənin dəyişdirilməsidir.

Ermənistan XİN-in bəyanatında qeyd olunur ki, hazırda müzakirə olunan sülh sazişinin mətnində “heç bir tərəfin sülh sazişinə uyğun olaraq götürdüyü öhdəlikləri yerinə yetirməmək üçün öz daxili qanunvericiliyinə istinad edə bilməyəcəyi haqqında razılaşdırılmış müddəa var”. Yəni konstitusiyada nə yazılmasından asılı olmayaraq, sülh sazişinin müddəaları əsasdır və o gələcəkdə hansısa mübahisələrə yol açmağa imkan vermir.

Amma bu, heç də tutarlı arqument deyil. Məlumdur ki, bütün ölkələrin konstitusiyaları beynəlxalq konvensiyalardan, müqavilələrdən üstün sənəd sayılır. Bu barədə elə Ermənistan Konstitusiyasında da açıq yazılıb. Sabah revanşistlər hakimiyyətə qayıtsa, bu müddəanı tətbiq edərək, Azərbaycanla imzalanmış sülh sazişini etibarsız elan edə bilərlər. O zaman vəziyyət necə olacaq? Əlbəttə, yenidən müharibə şəraiti, bölgəyə xarici oyunçuların müdaxiləsi, insan itkilər qaçılmazdır. Bu, Azərbaycana lazım deyil, Ermənistan da bu durumdan çox böyük zərər çəkəcək. Rəsmi Bakı əslində qarşı tərəfi də pis perspektivdən xilas etməyə çalışır. İrəvan rəsmiləri isə bunu Azərbaycanın onların daxili işlərinə müdaxilə kimi qiymətləndirirlər. Bu məsələni də aydınlaşdırmağa ehtiyac var.

Hazırda Baqrat Qalstanyan və ona dəstək verən siyasi qüvvələr Paşinyan hakimiyyətini Bakının tələblərinə boyun əyməkdə, təslimçilikdə ittiham edirlər. Qeyd olunur ki, Baş nazir Nikol Paşinyanın gündəmə gətirdiyi konstitusiya dəyişikliyi də Azərbaycan hakimiyyətinin sifarişidir. Müxalifət iddia edir ki, Bakı bununla kifayətlənməyəcək, Ermənistanın kapitulyasiyası təmin olunana qədər şərtlərini diktə etməkdə davam edəcək.

Paşinyan komandası isə bəyan edir ki, ümumiyyətlə xəyali Ermənistandan real Ermənistana keçmək, onun milli təhlükəsizliyini təmin etmək üçün əsas işlərdən biri yeni konstitusiyanın qəbul olunmasıdır. Yeni qanunda potensial təhdid mənbəyi olan Türkiyəyə və Azərbaycana qarşı ərazi iddiaları çıxarılacaq, dövlət atributları dəyişdiriləcək, kilsənin imtiyazları məhdudlaşdırılacaq, Rusiyanın imperiya maraqlarına xidmət edən maddələr silinəcək, ölkənin Avro-Atlantik məkana inteqrasiya kursu dövlətin strateji hədəfi elan olunacaq.

Ermənistan hökumətinin bu niyyəti Azərbaycanın maraqlarına uyğundur. Artıq Paşinyan hökuməti daxili siyasi mübarizədə növbəti dəfə qalib gəlib, cəmiyyətin verdiyi kart-balanşdan istifadə edərək konstitusiya islahatlarına gedə bilər. Amma görünən odur ki, Ermənistan XİN yanlış olaraq Azərbaycanı qıcıqlandıran bəyanatlar verir, onu öz daxili siyasi böhranına çəkməyə, müxalifətin arqumentlərini vurmağa çalışır. Bu, səhv yanaşmadır, Paşiynanın yanvarın 19-da dediyi kimi yeni konstitusiya Ermənistana hava-su kimi lazımdır. Çünki bunu etmədən ölkənin milli təhlükəsizliyini qorumaq, sərhədlərini çəkmək mümkün olmayacaq. Erməni rəsmiləri bu aralar Azərbaycanın Müstəqillik Haqqında Konstitusiya Aktını, hansı ki, ölkə Konstitusiyası bilavasitə ona istinad edir, yaxşı-yaxşı oxuyub, vəziyyəti yenidən dəyərləndirsinlər.
Turqut
pressklub

Analitik: “Paşinyanla erməni kilsəsi arasında qarşıdurma hələ qabaqdadır”

“Ötən həftənin sonunda Baqrat Qalstanyan İrəvana daha “əsaslı” qayıtmaq və paytaxtda “yekun” etiraz aksiyası keçirmək üçün Gümrüyə getdi. Həftəsonu Baqrat İrəvanda yenidən peyda oldu, lakin “super effekt” ala bilmədi. Bu məsələdə iki cür siyasi mühakimə var: səthi və məntiqi. Səthi mühakimə tərəfdarları hesab edirlər ki, keşiş Baqrat Gümrüdən gəldiyi üçün bu, Ermənistanın “ikinci paytaxtı”nın siyasi əhval-ruhiyyəsinə təsir edə bilər”. Bu sözləri siyasi şərhçi Hüseynbala Səlimov Ermənistanda baş verən siyasi gərginliklə bağlı analitik yazısında qeyd edib.

Analitik hesab edir ki, problemin daha ətraflı nəzərdən keçirilməsinin tərəfdarları fərqli müstəvidə səbəblər axtarırlar: “Əvvəlcə keşiş Baqrat İrəvandakı siyasi prosesləri uduzduğunu anladı. Bəli, Qalstanyan İrəvana qayıdacağını bildirsə də, fərqinə varmadan orada yekun etiraz aksiyası keçirmək niyyətində olduğunu söylədi. İkincisi, Baqrat yəqin ki, Gümrüdəki Rusiya hərbi bazasına yaxın olmaq istəyir. Beləliklə, Ermənistan ərazisində də siyasi gərginlik ocaqları yarana bilər. Yəni mərkəzi hakimiyyət orqanlarına tabe olmayan bir növ əyalət “anklavı”. Qeyd edək ki, bu yolla ölkənin şərq bölgələri, hətta bundan əvvəl Gürcüstanda Abxaziya və Cənubi Osetiya bir vaxtlar Tiflisin nəzarətindən çıxıb. Niyə Ermənistanda buna bənzər bir şey yaradılmasın?! Bundan əlavə, Rusiya hərbi bazasına daha yaxın olmaq, silah əldə etmək deməkdir. Bu, Ermənistandakı hərbi paradlarda silahlı keşişlərin sütununu xatırladır. Bir faktı da unutmaq olmaz ki, keşişlərin arxasında “revanşist müxalifət” və “beşinci kolon” ​​dayanır...”.

“Bir sözlə, vəziyyət çox mürəkkəb, hətta son dərəcə mürəkkəbdir. Ötən həftə nəinki Rusiya Prezidenti Vladimir Putin, hətta Baş nazir Mixail Mişustin də Ermənistanın Baş naziri Nikol Paşinyanı ad günü münasibətilə təbrik edib. Belarus Prezidenti Aleksandr Lukaşenko da kənarda qalmadı, qəribə də olsa. Lukaşenko Kollektiv Təhlükəsizlik Müqaviləsi Təşkilatının (KTMT) möhkəmlənməsi və qorunub saxlanmasının qatı tərəfdarıdır, onun bütün fəaliyyətinə isə Ermənistan sistematik olaraq məhəl qoymur. Bütün bunlar Ermənistanın bəzi dairələrində erməni müxalifətinin səylərinə güclü zərbə kimi qəbul edilib. Amma yəqin ki, Kreml də anladı ki, erməni müxalifətinin növbəti cəhdi yenə uğursuzluğa düçar oldu. Bununla yanaşı, hər şeyin geridə qaldığını deyə bilərikmi? Mən belə düşünmürəm”, - deyə Səlimov məqaləsinə belə davam edir: “Birincisi, qeyd etmək lazımdır ki, Baş nazir Paşinyan Baqrata qarşı münasibətini sərgilədi - ötən həftənin sonunda o, nəhayət, “rəqibi” haqqında danışdı. Burada Rusiya elitasının nümayəndələrinin təbriklərinin də rol oynadığı güman edilir. Nikol artıq hesab edir ki, hətta Kremldə də “Baqrat kampaniyası” nın faydasız bir iş olduğunu başa düşürlər. Amma Baş nazir Paşinyanla erməni kilsəsi arasında qarşıdurma hələ qabaqdadır. Birincisi, Ermənistan dövləti hələ də Kreml, kilsə və diaspora tərəfindən idarə olunur. Nikol buna son qoymaq istəyir. İkincisi, Paşinyan çox çətin bir vəzifəni üzərinə götürüb - o, ümumiyyətlə, erməni kilsəsinin rolunu azaltmaq istəyir”.

“Əlavə edilməli olan daha bir detal ondan ibarətdir ki, yaxın vaxtlarda Azərbaycanla sülh müqaviləsi imzalanacaq. Ermənistandakı siyasi aksiyalar fonunda Paşinyan deyib ki, gələcək sazişin demək olar ki, bütün detalları razılaşdırılıb, qalan məsələ onun müqavilənin mətninə köçürülməsidir. Lakin gələcək müqaviləyə yekun və davamlı xarakter vermək üçün ən vacibi gələcək müqavilə və eyni zamanda, ölkəsinin yeni regional siyasəti üçün daha cəlbedici və firavan hüquqi baza yaratmaqdır. Yəni ki, mövcud Ermənistan Konstitusiyası dəyişdirilməlidir. Qeyd edək ki, hazırkı Konstitusiya və “Ermənistanın Milli Müstəqillik Aktı” milli avantüristlərin ideoloji dayağıdır. Paşinyan onları bu dəstəkdən məhrum etməyə çalışır. Bundan əlavə, o, Türkiyə və Azərbaycanla münasibətlərə real sosial-iqtisadi məzmun vermək istəyir. Çünki yalnız bu halda onun siyasətinin real bəhrəsini və bəhrəsini görə bilər”, - deyə analitik məqaləsini bitirir.

Müəllif: Turan Abdulla

Orta ümumtəhsil məktəblərində çalışan müəllimlərin attestasiyadan keçirilməsi sonuncu dəfə 1994-cü ildə tətbiq edilib. Həmin vaxtdan indiyədək təhsil sistemində çalışanların biliklərinin yoxlanılması üçün heç bir addım atılmayıb.

Bu fikirləri təhsil eksperti Kamran Əsədov müəllimlərin sertifikasiyasının nəticələrindən danışarkən deyib.

Onun sözlərinə görə, yalnız 2014-cü ildə müəllimlərin diaqnostik qiymətləndirilməsi imtahanları keçirilməyə başlandı:

"2017-ci ilə qədər davam edən prosesdə 142 mindən çox müəllim iştirak etdi. Onların 45 faizə qədərinin nəticəsi qənaətbəxş deyildi. Ona görə də yeni bir yoxlama mexanizminə keçmək lazım idi. Artıq iki ildir tətbiq edilən sertifkasiya attestasiyanın adının dəyişdirilmiş formasıdır. Sertifikasiyanın mahiyyəti müəllimlərin peşəkarlıq səviyyəsi və peşə yararlılığını ölçmək prosedurudur. Həm cəmiyyət, həm təhsil mütəxəssisləri, eləcə də Elm və Təhsil Nazirliyi Azərbaycan təhsilində müəllim peşəkarlığının lazımi səviyyədə olmadığını bilir. Fikrimcə, bu proses ən yaxşı təhsilverənlərin müəyyənləşdirilməsinə, tədrisin keyfiyyətinin qaldırılması üçün minimal səviyyədə standartın tətbiq edilməsinə imkan verəcək. Sertifikasiyanın 60 yaşdan yuxarı olanlar üçün könüllü olması planlaşdırılır, amma onlar 65 yaşdan sonra işə davam etmək istəyirlərsə, mütləq bu prosesə qoşulmalıdırlar".

K.Əsədov bildirib ki, sertifikasiya ilə attestasiyanın oxşarlığı olsa da, müəyyən fərqləri də var:

"Belə ki, birincisi sertifikasiya tam şəkildə attestasiya deyil. Sertifikasiya alan müəllimə onun bilik və bacarığına müvafiq olaraq, differensial əməkhaqqı da tətbiq edilir. Hazırda ölkədə müəllimlərə əməkhaqqı yalnız onların təhsil səviyyəsinə və stajına uyğun verilir. Amma differensial əməkhaqqı tətbiq olunandan sonra müəllimə təhsilinə və stajına görə deyil, onun bilik və bacarığına, yəni sertifikasiya imtahanında göstərdiyi qabiliyyətə uyğun əməkhaqqı verilir. Bu da çox ədalətlidir. Diaqnostik qiymətləndirmədə müəllimin ixtisas və metodiki bilikləri nəzərə alınır, amma onun peşəkarlığı ilə bağlı bütün cəhətlər nəzərə alınmır. Çünki diaqnostik qiymətləndirmənin özünün xidmət etdiyi konkret istiqaməti var. Amma sertifikasiyanın daha geniş formatda tətbiqi çox yaxşıdır".

Təhsil eksperti bildirib ki, attestasiyanın yerinə tətbiq edilən sertifikasiya zamanı müəllim yalnız test imtahanı vermir, həm də müsahibə mərhələsindən keçir:

"Yəni müəllimlərin bilik və bacarıqlardan başqa, pedaqoji bacarıqlarının da yoxlanılmasına imkan verir. İndiyədək keçirilən sertifikatlaşdırmanın nəticələrinin təhlilinə əsasən, Bakı Şəhəri üzrə Təhsil İdarəsi, Abşeron-Xızı, Quba-Xaçmaz və Gəncə-Daşkəsən regional təhsil idarələrinə tabe olan, həmçinin Elm və Təhsil Nazirliyinin birbaşa tabeliyindəki ümumi təhsil müəssisələrində çalışan 11 min 211 ibtidai sinif müəllimi iştirak edib. Onlardan 8 843-ü keçid balını toplayıb. Müsahibə mərhələsində 8 784 nəfər təhsilverən iştirak edib və onlardan 8751-i uğur qazanaraq sertifikatlaşdırmadan keçmiş hesab olunub. Prosesi uğurla tamamlayaraq 51-60 bal toplamış üç mindən çox müəllimin vəzifə maaşına 35, 30-50 bal toplamış beş mindən çox müəllimin vəzifə maaşına isə 10 faiz əlavə edilib. 2022-ci ildən sertifikasiyadan keçməyən müəllimlərə 2023-cü ildə yenidən şans verilib və yekunda təkrar sertifikatlaşdırmadan 743 nəfər keçməyib. Bu nəticələri təhlil edəndə görürük ki, sertifikasiyadan keçməyən 500-ə qədər müəllimə bərabərlik prinsipi pozularaq yanaşılıb. Belə ki, 443 ümumi təhsil müəssisəsi üzrə təkrar sertifikatlaşdırmadan keçməyən 743 müəllimdən yalnız 264 nəfərinin tam sinif apardığını, qalanlarına isə yığma dərslərin verildiyini nəzərə alsaq, bu müəllimlərin uzun müddət ixtisası üzrə dərs aparmadığını görürük. İxtisası ibtidai sinif müəllimi olsa da, bu insanlar uzun müddət öz ixtisasları üzrə işləməyiblər, onlara ixtisasları üzrə dərs verilməyib. Təhlil nəticəsində bu müəssisələrdə ibtidai sinif müəllimlərinin orta dərs yükünün 19 saatdan 22,5 saata yüksəldiyi müəyyən edilib. Şübhəsiz, bu da həm pedaqoji kadr sıxlığı ilə bağlı gərginliyin aradan qaldırılmasına, həm də dərs yükünün artması ilə əlaqədar müəllimlərin rifahının yaxşılaşdırılmasına xidmət edib".

K.Əsədov vurğulayıb ki, indiyədək keçirilən sertifikasiya imtahanlarında bəzi xoşagəlməz hallar yaşanıb:

"Bu hallara müəllimlər özləri yol verirlər. Birincisi, müəllimlər imtahana gələrkən şəxsiyyətlərini təsdiq edən sənədləri gətirmirlər. İkincisi, müəllim olmalarına baxmayaraq, imtahana əlavə köməkçi vasitələr, "şparqalka", konspektlər keçirməyə, ətrafdan kömək almağa, köçürməyə cəhd edirlər. Ən təəsüfləndirici hal isə onların göstərdikləri imtahan nəticələri ilə bağlıdır. Müəllimlər arasında, əsas da ibtidai sinif müəllimləri arasında 4, 5, 6 bal toplayanlar var. Bir məqamı da qeyd edim ki, test mərhələsindən sonra Nazirlər Kabinetinin 2020-ci aprel 155 nömrəli qərarına əsasən, müəllimlərin beş istiqamət üzrə müsahibə mərhələsində bilikləri yoxlanılacaq. Bunlar pedaqoji təhsilin təşkili, tədrisin həyata keçirilməsi, ünsiyyət, qiymətləndirmə və təqdimetmə kimi fəaliyyət növləridir. Burada müəllimin kommunikativ bilikləri də nəzərə alınacaq".

Mütəxəssis söyləyib ki, istənilən halda sertifikasiya hansısa bir müsabiqə deyil, bu imtahan hazırda müəllimlərin peşəkarlıq səviyyəsini yoxlayır:

"Təhsilverənlərin böyük bir hissəsi hazırlıqlardadır. Bu, qəbuledilməz haldır. Reallıq ondan ibarətdir ki, indiyə qədər müəllimlərin hazırlığı minimum tələblərə cavab verməyib. Amma bundan kədərlənmək də lazım deyil. Reallıq ondan ibarətdir ki, müəllimlər hazırlıqlara, kurslara gedib, nə isə öyrənirlər və öyrəndiklərini sonradan tədrisə tətbiq edəcəklər. Bu da müəllim peşəkarlığının artmasına gətirib çıxaracaq. Növbəti illərdə həmin bu vəziyyətin müsbət nəticələrini görə biləcəyik. Müəllim hər gün mütaliə edib işinə yaradıcı yanaşmalıdır. Artıq müəllimlər sertifikasiya imtahanı ilə bağlı olduqca məlumatlıdırlar, ona görə də bu il böyük çətinlik yaşayacaqlarını düşünmürəm. Sadəcə olaraq xarici dil müəllimlərinin sertifikasiya imtahanına ciddi yanaşmalıyıq. Çünki bu sahədə müəyyən boşluqlar olduğunu görə bilirik".

"Yalnız işğalçılar, qullar və axmaqlar milli dildə ünsiyyət qurmazlar"

Vladimir Putin ötən gün xarici media agentlikləri rəhbərləri ilə görüşündə Azərbaycanda 300-dən çox rus məktəbinin olmasından məmnunluğunu ərz edib və ölkəmizdə rus dilinin tədrisinin Rusiya üçün çox vacib olduğunu gizlətməyib: “Bu, nə deməkdir? Bu, o deməkdir ki, Azərbaycan rəhbərliyi rus dilinin Azərbaycan vətəndaşlarına lazım olacağından çıxış edir. Nə üçün? İkitərəfli əlaqələri inkişaf etdirmək üçün...”

Təbii ki, Azərbaycan rus dili və rus məktəbləri məsələsində olduqca praqmatik və doğru siyasət yürüdür. Çünki rus dili və rus məktəbləri amili hələ ki, xüsusilə də Putin Rusiyasının hazırkı şizofrenik imperiyaçılıq ambisiyalarına xidmət edən xarici siyasəti fonunda önəmli rola malikdir.

Lakin şəxsən Putinin dilindən ikitərəfli münasibətlərdə rus dili və rus məktəblərinin əhəmiyyətinin bu dərəcədə şişirdilməsi təhlükəli tendensiya təsiri bağışlayır. “Rus dili Azərbaycan vətəndaşlarına lazım olacaq” ifadəsinin altında hansı mənaların gizləndiyini anlamaq çətin deyil. Çünki burada söhbət yalnız Rusiyada yaşayan və işləyən azərbaycanlıların rus dili tələbatı nəzərdə tutulmur. Açıq-aşkar Rusiyanın siyasi, iqtisadi, hərbi və s. təsirlərinin bu torpaqlarda hələ uzun illər boyu qalacağına işarə edilir. Rusiya isə bu təsirlərin, xalqların Rusiyadan uzaqlaşmaq istəyinin sonda nəylə nəticələndiyini Ukrayna nümunəsində açıq-aşkar büruzə verdi...

Digər yandan, Putinin dediyi kimi, əgər doğrudan da “ikitərəfli əlaqələrin inkişafı üçün” azərbaycanlıların mütləq rus dilini bilməsi, rus məktəblərində oxuması şərtdirsə, həmin məntiqlə Ruysiyada da Azərbaycanla münasibətləri inkişaf etdirmək üçün ruslar Azərbaycan məktəblərində oxumalı və Azərbaycan dilini bilməlidirlər...

Keçmiş SSRİ məkanında Azərbaycan yeganə ölkədir ki, ərazisində on illər boyu Rusiyanın bəslədiyi separatçı qüvvənin və ərazinin mövcudluğuna rəğmən Rusiya ilə mükəmməl münasibətlər qurmağa, daha sonra isə həm separatizmin kökünü kəsməyə, həm də Rusiya silahlı birləşməsinin ölkə ərazisini tərk etməsinə nail olub. Bu gün də rəsmi Bakı xüsusilə Rusiyaya münasibətdə davam etdirdiyi olduqca bacarıqlı xarici siyasəti sayəsində Kremlin hazırkı aqressiv, işğalçı və təhlükəli xarici siyasətinin Azərbaycana təsirini neytrallaşdıra bilib.

Lakin Kreml nəinki öz təbliğatçıları, hətta şəxsən Putin səviyyəsində öz davranışları və açıqlamaları ilə qətiyyən imperiyaçılıq maraqlarından vaz keçmədiyini və ətraf ölkələri öz iradəsinə tabe etdirmək siyasətini davam edəcəyini nümayiş etdirir. Məhz buna görə Kreml Azərbaycan da daxil olnmaqla, bütün MDB məkanı ilə sözün həm hərfi, həm də məcazi mənasında “RUS DİLİNDƏ” danışmağa çalışır. Lakin “rus dünyası”nın əsas parçası və ətraf ölkələrə qarşı əvvəlcə “yumşaq güc”, son zamanlar isə həm də qaba və hərbi gücün simvolu, nəhayət, işğal üçün bəhanə kimi istifadə olunan bu dil getdikcə sivil dünyada daha çox ikrah hissi ilə qarşılanır.

Bu gün Rusiya, Belarus və hələ ki, bir neçə Orta Asiya ölkəsi istisna olmaqla, bütün dünyada rus dilinə avtoritarizm, geridəqalmışlıq, işğalçılıq, imperiyaçılıq, özbaşınalıq və s. dili kimi baxırlar. Ona görə də rus dilndə təhsil alan azərbaycanlı bu dildən sözügedən ölkələrdən başqa heç yerdə istifadə edə bilməyəcək. Hətta xaricdəki ruslar da öz dillərində danışmamağa, rus olduqlarını gizlətməyə çaslışırlar. Bu dildə yazıb-yaratmış böyük mütəfəkkirləri olan Rusiyanın özünə qətiyyən başucalığı gətirməyən bu eybəcər mənzərənin fonunda, onun yaranmasının əsas baiskarlarından olan Putinin Azərbaycanda rus dilinin öyrənilməsinin əhəmiyyətindən danışması tragikomik təsir bağışlayır.

Lakin bu gün dünyada dağılmayan azsaylı imperiyalardan biri olan Rusiyanın da bir gün digərləri ilə eyni aqibəti yaşayacağı qaçılmazdır. Bu, tarixi zərurətdir və biz məhz həmin günə hazır olmalıyıq. O zaman rus dili də imperiyaçılıq, işğalçılıq simvolundan çıxacaq və adi ünsiyyət vasitəsinə çevriləcək. Ümid edək ki, artıq heç olmasa həmin gün bir çox azərbaycanlılar uşaqlarını rus məktəblərində oxutmaq üçün yaxalarını cırmayacaq, növbələrə durmayacaqlar...

“Rus dünyası”nın simvollarından birinə çevrilmiş “Rusiya - rus dili bitən yerdə bitir” ifadəsi Azərbaycana da aiddir. Bizdəki rus dili və “rus dünyası aşiqləri” də anlamalıdırlar ki, Azərbaycan da Azərbaycan dili bitən yerdə bitir. Rus dili də daxil olmaqla, digər dilləri bilməkdə heç bir qəbahət yoxdur və hətta bu, bəzi hallarda vacibdir. Lakin ilk növbədə öz dövlət dilimiz, milli dilimiz hər dildən başda, ucada durmalıdır. Karl Marksın məşhur ifadəsində deyildiyi kimi: “Yalnız işğalçılar, qullar və axmaqlar milli dildə ünsiyyət qurmazlar".

Cəlal Məmmədov

“AzPolitika.info”

Məlum olub ki, Mərkəzi Bank üçün yeni binanın tikinti “rasxod"u artıb və 770 milyon manata çatıb. Bu "rasxod" növbəti devalvasiyaya başa gəlsə təəccüblənməyin.
Gəlin statistikaya nəzər salaq, görək Mərkəzi Bankın qazancı nə qədərdir ki, 770 milyonluq binaya yerləşsin:
TEREF yazır ki, bunu müstəqil araşdırmaçı jurnalist Cavanşir Həsənli yazır. Daha sonra Cavanşir Həsənli faktlara müraciət edərək yazır:
2015-ci ili Mərkəzi Bank ilin əvvəlində elan edilmiş 1-ci devalvasiya ilə əlaqədar 5 mlrd. 531,12 mln. manatlıq xalis mənfəətlə başa vurur. Devalvasiyadan Mərkəzi Bank qazanır, xalq itirir.
2016-cı ildə Mərkəzi Bank əvvəlki ilin dekabrın 21-də həyata keçirilən ikinci devalvasiya ilə əlaqədar 3 milyard 513 milyon 453 min manat mənfəət götürür.
2017-ci ili Mərkəzi Bank 3 milyard 513 milyon manat “mənfəətlə” başa vurur. Neft Fondundan 3 milyard 949 milyon manatlıq transferlər hesaba alınmasa 436 milyon manat (!) zərər.
2018-ci ili devalvasiya və Neft Fondundan köçürmə olmadığı üçün Mərkəzi Bank 60 milyon 316 min manat zərərlə başa vurur.
2019-cu ildə nəhayət Mərkəzi Bank 69,2 milyon manat mənfəət əldə edir.
2020-ci ili də Mərkəzi Bank daha 52 milyon 485 min manat xalis mənfəətlə yekunlaşdırır.
2021-ci ildə Mərkəzi Bank əvvəlki iki ilin qazancını da batırıb ili 162,746 milyon zərərlə başa vurur.
2022-ci ildən də Mərkəzi Bank 63,955 milyon manat xalis zərərlə çıxır.
2023-cü il Mərkəzi Bank 349,113 milyon mənfəət əldə edir.
İndi sual olunur, 770 milyonluq bina Mərkəzi Bankın hansı gününə yaraşır. Hökumətin ştatlı iqtisadçıları yeni dövrün yeni tələbləri barədə moizə oxumasınlar, dünyanın valyuta və qızıl anbarı kimi tanınan İsveçrə Mərkəzi Bankının binasına da baxın.

P.S. Populist hesablama kimi çıxmasın, bu pulla Azərbaycanda yeni doğulmuş uşaqdan tutmuş 14 yaşa kimi uşaqların (2 milyon 260 min nəfər) hər birinə 3 ay ərzində hər ay 110 manat uşaqpulu vermək olardı.
Cavanşir Həsənli
TEREF