Ardını oxu...
Avropa İttifaqının nümayəndəsi Cozef Borelin son açıqlaması Qərbin “Azərbaycanın Ermənistana hücum edəcəyi” ittihamını informasiya müstəvisindən rəsmi səviyyəyə yüksəltməsi deməkdir. Borel bildirir ki, Azərbaycana “Ermənistanın ərazi bütövlüyü pozulmasının ağır nəticələrinin olacağı” haqda xəbərdarlıq ediblər.
Qəribə situasiya yaranıb: rəsmi Bakı hansısa hücum hazırlığının olmadığını deyir, hətta “hücum ittihamlarının” istinad nöqtəsi olan Zəngəzur dəhlizinə marağın itdiyini bəyan edib, Qarabağda antiterror tədbirlərindən sonra hərbi müstəvidə də hansısa hərəkətlilik yoxdur, əksinə Azərbaycan sülh gündəliyini önə çıxarıb, buna rəğmən, ittihamlar dayanmır, əksinə daha da artır və Bakının bütün açıqlamaları, təkzibləri gözardı edilir;
Bütün bunlar Cənubi Qafqazda müəyyən ssenarilərin tətbiqinə hazırlığın tərkib hissəsidir və hədəf məlumdur.
Cari hədəf: Cənubi Qafqazda Ermənistan üzərindən möhkəmlənmək;
Ortamüddətli hədəf: Rusiyanı Ermənistandan çıxarmaq, bölgədə mövqelərini zəiflətmək;
Uzaqmüddətli hədəf: dəhlizlər uğrunda mübarizədə Orta dəhlizin önünü kəsmək üçün yeni münaqişə ocağı yaratmaq, bu marşrutda təsir imkanları qazanmaq;
Cari hədəf istiqamətində intensiv addımlar atılır:
- Fransa Ermənistanın silahlandırılmasını və ordusunun yenidən dizayn edilməsini üzərinə götürüb;
- Avropa İttifaqının müşahidə missiyasının sayı artırılır;
- Aİ üzvü olmayan Kanadanın müşahidə missiyasına qoşulması NATO-nun bu missiya adı altında Ermənistana daxil olması kimi də qəbul edilə bilər;
- Ermənistana hərbi yardım təkcə Fransa ilə məhdudlaşmır, Aİ Sülh Fondu çərçivəsində prosesə qoşulur;
Ortamüddətli hədəf – Rusiyanın Ermənistandan çıxarılması - cari hədəfə paralel şəkildə həyata keçirilə bilər, çünki Qərb İrəvan üzərindən bölgədə möhkəmlənərkən, Moskvanın əks-həmlələrinin də qarşısını almalıdır.
Daha öncə də yazmışdıq: bu hədəfə nail olmaq – Rusiyanın Ermənistandakı təhlükəsizlik rolunu sıradan çıxarmaq və onun yerini tutmaq üçün əsas-bəhanə lazımdır. Bu hədəfə aparan yolda Azərbaycanın vasitə olaraq seçildiyi görünür. Və hazırlanan ssenaridə sərhəd təxribatının törədiləcəyi istisna deyil. Ermənistan Azərbaycana hücum edir və yaranan eskalasiya fonunda Rusiyanın, eləcə də KTMT-nin “müdafiə öhdəliklərini” yerinə yetirmədiyini əsas gətirərək, “təhlükəsizlik müttəfiqini” dəyişdirməyi, təşkilatdan çıxmağı aktuallaşdırır;
Bakının bütün təkziblərinin, rəsmi açıqlamalarının gözardı edilərək, irəli sürlən “Azərbaycan Ermənistana hücum edəcək” ittihamı ictimai rəydə “alibin” yaradılmasına hesablanıb. Və Borelin timsalında ittihamın rəsmiləşdirilməsi prosesdə təxribat mərhələsinə keçildiyi, yaxud yaxın dövrdə keçiləcəyi ehtimalını ön plana çıxarır.
Bu kontekstdə əsas diqqətçəkən məqam Nikol Paşinyanın KTMT-nin noyabrın 23-də Minskdə keçiriləcək sammitində iştirakdan imtina etməsidir. Nikol anlayır ki, bu, Rusiyanın təzyiqinin artmasına səbəb olacaq və sammit gününə qədər, eləcə də ondan sonra Moskva-İrəvan xəttində kəskinləşməni gücləndirəcək. Azərbaycanla sərhəddə eskalasiyanın yaradılması ssenarisi də həm Moskvanı qabaqlamaq, həm də İrəvanın təşkilatdan çıxmasını aktuallaşdırmaq məqsədilə məhz KTMT-nin sammiti ərəfəsində tətbiq edilə bilər.
Mümkün təxribat ssenarisində proseslərin nəzarətdən çıxması və genişmiqyaslı hal alması gözləntisi də var. Əslində Orta dəhliz üzərində qanlı toqquşma planlarında hədəflərdən birinin bu olduğu da istisna edilməməlidir.
Asif Nerimanli
Teref. Xocanın Blogu
 
 
 

XIX əsrdə İngiltərənin baş naziri olmuş Henri Palmerstonun (1859-1865) “İngiltərənin daimi dostu və düşməni yoxdur, daimi mənafeyi var”, - fikri hələ də dillərdə dolaşır.

Düzdür, bir çoxları bu qanadlı ifadəni Böyük Britaniyanın digər baş naziri Uinston Çörçillin (1940-1945, 1951-1955) adına çıxırlar.

Niyə bu ifadə bu qədər populyardır?

Çünki sadə bir həqiqəti mükəmməl şəkildə - yəni hər kəsin anlaya biləcəyi bir formada ortaya qoyur. Bu fikir bütün dövlətlər üçün keçərlidir.

Hazırda Fələstində yaşayan fəlakət dünyanın gündəmindədir. Azərbaycanda da bu, əsas müzakirə mövzusu olaraq qalır. Sirr deyil ki, Türkiyə və Azərbaycanda HƏMAS-İsrail müharibəsinə münasibətdə xeyli fərqlər var. Türkiyə ilə Azərbaycanın münasibətləri sayın Tayyib Ərdoğanın dediyi kimi “eşi, bərabəri” olmayan münasibətlərdir. Əksər məsələlərdə Türkiyə ilə Azərbaycanın münasibətləri az qala yüzdə yüz üst-üstə düşür. Ancaq bəzən fərqlər də olur. Bax, HƏMAS-İsrail müharibəsi “bəzən fərqlər olur”ların başında gəlir.

Maraqlıdır ki, İrana dəstək verənlər belə, bu fərqdən yararlanmağa çalışırlar. Məsələn, deyirlər ki, İsrail Azərbaycan ilə necə müttəfiq ola bilər ki, Azərbaycanın qardaş dediyi Türkiyəyə qarşı PKK-ya dəstək verir.

İsrail PKK-ya dəstək verirmi?

Bu suala Türkiyə və İsrail mediasına istinadən cavab verməyə çalışacağıq.

Daha hansı ölkələr və hansı məqsədlə PKK-dan yanadır? Bu məsələyə də ötəri toxunacağıq.

Ondan başlayım ki, Türkiyə və İsrail Qərbi Asiyada yerləşən iki nüfuzlu ölkədir. Fələstin və kürd məsələlərindəki fikir ayrılıqları, Şərqi Aralıq dənizindəki ziddiyyətli mövqelər iki ölkə arasında bir neçə dəfə yüksək səviyyəli böhrana səbəb olub. Hətta bu ölkələr arasında diplomatik münasibətlər ən aşağı həddə qədər enib. 2010-cu ilin mayında yaşanan “Mavi Marmara” olayından sonra Türkiyə-İsrail münasibətləri dalana dirəndi. Sonda Azərbaycanın təkidli səyləri nəticəsində aradakı buzlar əriyib getdi. Heç şübhəsiz ki, müəyyən zaman kəsiyindən sonra Türkiyə-İsrail münasibətləri yenidən canlanacaq. Niyə bunu əminliklə deyirik? Çünki dövlət maraqları bunu tələb edəndə tərəflər hərəkətə keçmək zorunda qalacaqlar...

Hələlik isə Türkiyə-İsrail münasibətlərindəki gərginlik Qərbdə anti-Türkiyə mövqeyində olan mərkəzlərin güclənməsinə təkan verib. Məsələn, Maykl Rubin “19fortyfive.com” saytında “Israel Should Openly Support The PKK” (İsrail açıq şəkildə PKK-ya dəstək verməlidir) adlı məqalə ilə çıxış edib. Türkiyə və Azərbaycana qarşı düşmən mövqeyində olan, ermənilərə xüsusi simpatiyası ilə tanınan müəllif buyurur ki, kürdlərin zenit raketləri və dronlara qarşı texnologiyaya ehtiyacı var. İsrail bu ehtiyacı təmin etməlidir. Alternativ kimi ortada olan odur ki, HƏMAS-ı himayə edən, islamçı və getdikcə anti-semit olan Türkiyənin yəhudilərə, israillilərə, amerikalılara və daha geniş şəkildə Qərbə qarşı terrorizmi dəstəkləməkdə daha güclü, cəsarətli və daha da fəallaşmasına imkan vermək olmaz. Maraqlıdır ki, sözügedən məqalə Qərbin bir çox media orqanları tərəfindən dönə-dönə yayımlanıb...

Qərbdə kürd məsələsi dedikdə daha çox PKK-ya münasibət nəzərdə tutulur. Xatırladım ki, PKK Türkiyə, Avropa İttifaqı və ABŞ tərəfindən terrorçu təşkilat kimi tanınır. Ancaq bu, Qərbin PKK-ya dəstək verməsinə qətiyyən mane olmur...

Türkiyə və İsrail bir-birindən nə istəyir?

Bu suala İsrailin baş naziri Benyamin Netanyahunun cavabı 2017-ci ilin sentyabrında İsrail mediası tərəfindən yenidən gündəmə gətirilmişdi: “İsrail Türkiyədə həyata keçirilmiş bütün terror aktlarını pisləyir və Türkiyədən də İsraildə baş verən bütün terror aktlarını pisləyəcəyini gözləyir”.

Netanyahu İstanbulda baş verən ölümcül partlayışdan sonra belə demişdi: “Terrorla mübarizə qarşılıqlı olmalıdır. Terrorun qınanması və pislənməsi də həmçinin qarşılıqlı olmalıdır. İsrail dövlətinin Türkiyə də daxil olmaqla, təmasda olduğu bütün ölkələrdən gözlədiyi budur”.

O da maraqlıdır ki, ilk öncə İsrail kürdlərdən İraqa qarşı istifadə edib. Belə ki, Molla Mustafa Bərzani öz tərəfdarları ilə İraq rejiminə qarşı üsyana qalxdı. Bu, İsrailə İraqa qarşı hibrid müharibə aparmaq imkanı verdi. İsrail Bərzani klanına maddi-texniki dəstək, hərbi təlim və yeni perspektivlər təklif etdi. Kürdüstan Demokrat Partiyasında kəşfiyyat təşkilatının əsasları daha sonra “Mossad” tərəfindən qoyuldu. 1967 və 1973-cü illərdə Ərəb-İsrail müharibələri zamanı ərəblərə verdiyi dəstəyə görə İsrail İraqı Bərzaninin partizan hücumları ilə “mükafat”landırdı. İsrail kəşfiyyatının Şimali İraqa daxil olmasına İran şahı da dəstək verdi. Elə indi də İraq Kürdüstanı ilə İsrailin münasibəti yüksək səviyyədədir. Son illərdə İsrail kürdlərdən dəyəri 1 milyard dollardan artıq olan neft alıb...

Tarixən İsraillə PKK arasında yaxşı münasibətlər olmayıb. 1971-ci ildə İstanbuldakı İsrail konsulu marksist təşkilatlar tərəfindən oğurlanaraq öldürülüb. Bu, İsrailin Fələstinlə bağlı Türkiyədəki solçu təşkilatlara diqqət yetirməsinə səbəb oldu.

Türkiyənin “hurriyetdailynews.com” saytı 2011-ci ilin noyabrında “On Israeli-PKK relations” (İsrail-PKK münasibətləri haqqında) adlı məqaləsində belə yazır. Dr. Nihat Ali Özcan bildirir ki, İsrailin solçu axtarışı diqqəti Abdulla Öcalan və PKK-ya yönəltdi. Məlum oldu ki, Öcalan 1979-cu ildə Türkiyədən Suriyaya qaçıb. Daha sonra Suriya kəşfiyyatı və Marksist Cibril və Havatme və Fələstinin Azadlıq Xalq Cəbhəsinin köməyi ilə Livanda məskunlaşıb. Bu üç qurum İsrail üçün problem mənbəyi oldu və Abdullah Öcalanın yaraqlılarına partizan təlimi verməyə başladı...

Deməli, Fələstin və kürdlər əl-ələ veriblər. Biri Türkiyəyə, digəri İsrailə qarşı vuruşur. Türkiyə kürdlərə dəstək verdiyinə görə İsraili ittiham edir, İsrail də Fələstinə dəstək verdiyinə görə Türkiyədən şikayətçidir. O da maraqlıdır ki, PKK İsrailə qarşı da vuruşub. Belə ki, 1982-ci ildə İsrail Livana hücum etdi. O vaxt beynəlxalq marksist təşkilat kimi tanınan PKK İsrailə qarşı silahlı mübarizəyə başladı. Döyüşlərdə 11 nəfər itirdi, xeyli PKK-lı yəhudilər tərəfindən həbs olundu. O vaxt PKK-nın arxiv sənədləri İsrailin əlinə keçdi. Yəhudilər həmin məlumatları Türkiyə ilə bölüşdülər...

Dr. Nihat Ali Özcan qeyd edir ki, SSRİ dağıldıqdan sonra Türkiyə ilə rəqabətdə olan Rusiya, İran və Suriya PKK-ya dəstəyini daha da gücləndirdi. 1992-ci ilin sentyabrında İsrail PKK-ya dəstək verən İran və Suriyaya qarşı Türkiyənin yanında yer aldı. 1993-cü ilin mayında PKK fəaliyyətini daha da gücləndirdi...

Diqqət edin, 90-cı illərdə Rusiya, İran və Suriya PKK-ya dəstək verib. Suriya və İran indi də PKK-nın yanındadır. Rusiya isə PKK-dan ciddi şəkildə uzaqlaşıb. Sabah Rusiya-Türkiyə münasibətlərində gərginlik yaransa, PKK həmən rəsmi Moskvanın yadına düşəcək. İndi isə Türkiyə Rusiya üçün vazkeçilməz müttəfiqdir...

Dr. Nihat Ali Özcan qeyd edir ki, Türkiyənin daha müasir silahlara, texnikaya, kəşfiyyata və əməliyyat texnikasına ehtiyacı var idi. Bu ehtiyac Türkiyə-İsrail əlaqələrinin inkişafına təkan verdi. İsrail Fələstində “intifada” qarşı əldə etdiyi təcrübəni Türkiyə ilə bölüşdü və bu, Türkiyənin PKK-ya əhəmiyyətli “itkilər” verməsinə kömək etdi. Ümumilikdə PKK təhlükəsi Türkiyə-İsrail münasibətlərində əsas rol oynayıb. Bu gün biz bilirik ki, İsrail PKK-nın həbsdə olan lideri Öcalanın tutulmasında mühüm yer tutub. Öcalanın ələ keçirilməsindən sonra PKK-nın İsrailin Berlin konsulluğuna hücum cəhdi, 4 PKK üzvünün İsrail mühafizəçiləri tərəfindən öldürülməsi təsadüfi deyildi...

Maykl Rubin də “19fortyfive.com” saytında gedən “Israel Should Openly Support The PKK” adlı məqaləsində 1999-cu ildə İsrailin “Mossad” təşkilatının Türkiyəyə PKK-nın qurucusu Abdullah Öcalanı tutmağa kömək etdiyini bildirir.

Öcalanın həbsindən sonra PKK əvvəlki nüfuzunu itirə-tirə getdi. Bu amil də Türkiyənin İsraildən asılılığını zəiflətdi. PKK ilə hərbi mübarizə artıq gündəmin əsas mövzusu olmadığı üçün Türkiyə-İsrail “strateji ittifaqı” öz önəmini ciddi şəkildə itirdi...

Bu məqama da xüsusi diqqət yetirməkdə fayda var. Belə ki, İsrailin əsas müttəfiqi olan ABŞ və Avropa İttifaqı (bütövlükdə Qərb) PKK məsələsində Türkiyənin maraqlarını nəinki nəzər almır, hətta bu maraqlara qarşı açıq şəkildə hörmətsizlik nümayiş etdirirlər. Məsələn, 2019-cu ildə Türkiyənin “Anadolu Agency” media mərkəzi Amerikanın nüfuzlu nəşrlərindən olan “Newsweek”də gedən məqalədə ABŞ Təhlükəsizlik Şurasının üzvünün səsləndirdiyi fikrə diqqət çəkib. Amerika rəsmisi deyib ki, "ABŞ Yaxın Şərqdən çəkilir. Yaxşı olar ki, Amerika Türkiyə sərhədləri yaxınlığında ikinci İsrail dövləti yaratsın. Düzünü desəm, ABŞ-ın Türkiyə, Suriya və İraqda yaşayan kürd xalqına dəstək verməsi daha yaxşıdır... Bu, bölgədə ikinci İsrail dövlətinin yaranması kimi bir şey olardı”.

Zatən, Amerikanın kürdlərlə bağlı apardığı bu siyasət bütün çılpaqlığı ilə indi də ortadadır.

Bəs, kürd məsələsinə İsrailin münasibəti necədir?

“The Times of Israel” qəzetində 2017-ci ildə çıxış edən baş nazir Benyamin Netanyahu bu suala belə cavab verir: “İsrail PKK-ya qarşıdır və HƏMAS terror qruplaşmasına dəstək verən Türkiyədən fərqli olaraq, PKK-nı terror təşkilatı hesab edir. Ancaq İsrail hər cür terrora qarşı olsa da, kürd xalqının öz dövlətini qurmaq üçün qanuni vasitələrlə apardığı mübarizəni dəstəkləyir”.

Heç şübhəsiz ki, Türkiyə-İsrail münasibətlərində yaranmış soyuqluq yəhudi dövlətinin PKK-ya yenidən qucaq açmasına gətirib çıxaracaq. Heç PKK da bu fürsəti əldən verməz.

Türkiyə HƏMAS-a dəstək verməsə, İsrail PKK-ya dəstək verərmi? Verməz. Bunu bilə-bilə nədən Türkiyə HƏMAS-a dəstək verir? Birincisi, PKK Türkiyə üçün artıq ciddi təhlükə mənbəyi deyil. İkincisi və ən önəmlisi odur ki, Türkiyənin İslam Dünyasında böyük maraqları var. Bu maraqların təmin olunması üçün Türkiyənin HƏMAS-a dəstək verməsi gərəkir...

Elbəyi Həsənli
 
Ardını oxu...
“Azərbaycan Ermənistana qarşı diplomatik müharibədə qalib gəlməsi üçün bütün münasib imkanlardan istifadə etməlidir”.

Bu sözləri politoloq Rəşad Bayramov Cebhe.info-ya açıqlamasında deyib. O, söhbət zamanı o, bildirib ki, Ermənistanın və onun havadarlarının Azərbaycana qarşı diplomatiya müharibəsi uzunmüddət davam eləyir.

“Diplomatiya müharibəsinin ən böyük təsirini 44 günlük Vətən müharibəsində gördük. Açıq demək lazımdır ki, İkinci Qarabağ müharibəsində çox ciddi diplomatik-siyasi müqavimətlə üzləşmişdik. Ancaq ölkəmiz bu müqaviməti müvəffəqiyyətlə dəf etməyi bacardı. Ölkəmizin diplomatik müstəvidə tam qələbəsini məhz dövlət rəhbərimiz İlham Əliyev təmin edib. Prezidentimizin 44 gün ərzində müsahibələri və səsləndirdiyi fikirləri daha geniş şəkildə müzakirə predmentinə çevrildi.

Müharibənin gedişatı zamanı İlham Əliyevin səyləri nəticəsində bir çox ölkələr neytral mövqedən çıxış etdilər. Amma sonrakı dövrdə, xüsusilə indiki zamanda Azərbaycan üzərində beynəlxalq səviyyədə təziqlər artıb. Beynəlxalq qurumlar -Avropa İttifaqı və AŞPA, eyni zamandaABŞ, Kanada, Fransa və digər Qərb ölkələri, eləcə də Hindistan intensiv şəkildə anti-Azərbaycan kampaniyası aparır. Çox təəssüf ki, bu müstəvidə hələlik Azərbaycan o qədər uğurlar əldə etmir.

Lakin nəzərə almaq lazımdır ki, həmin qurumlar və ölkələrin anti-Azərbaycan siyasəti Ermənistanı müdafiə etmək baxımından deyil, məhz öz geosiyasi maraqlarını təmin etmək baxımından nümayiş etdirir. Bu gün həmin ölkələrin Cənubi Qafqazda öz geosiyasi maraqlarını təmin etmək üçün Ermənistandan sərfəli vasitə kimi istifadə edirlər. Yəni ABŞ, Fransa və Kanada kimi ölkələr Ermənistan üzərindən Azərbaycana təziq edirlər”.

Politoloq vurğulayıb ki, bütün bu təzyiqlərin qarşısının alınması, ən əsası da diplomatik müharibədə növbəti qələbə qazanmaq üçün bütün imkanlardan istifadə edilməlidir:

“Təkcə dövlətin imkanları yetərli deyil, rəhbərlik bunun üçün ümumi səfərbərlik elan etməlidir. Bildiyimiz kimi, Azərbaycanda bəzi media qurumlarının xarici ölkələrdəki media qurumları ilə təmasları var. Media qurumlarının, habelə diaspor təşkilatları, qeyri-hökumət təşkilatları və siyasi partiyaların imkanlarından istifadə edilməlidir. Azərbaycanla bağlı həqiqətlərin beynəlxalq səviyyədə təbliğinə kifayət qədər vəsait yatırılmalıdır”.
 
Ardını oxu...
Cəlilabadın 15 mindən çox əhalisi olan Göytəpə şəhərində üç məktəb fəaliyyət göstərir. Amma hər üç məktəbin binasının qəzalı vəziyyətdə olduğu deyilir.

Bu barədə Meydan TV-yə Göytəpə sakinləri məlumat veriblər. Sakinlər deyirlər ki, 1 və 3 saylı məktəblər 2 saylı məktəbə nisbətən yaxşı hesab oluna bilər. Baxmayaraq ki, həmin məktəblər də qəzaldır, hər an təhlükə baş verər. İki saylı məktəb isə ümumiyyətlə, üç-dörd ballıq zəlzələyə davamlı deyil. Onların sözlərinə görə, savad dalınca məktəbə gedən uşaqlar xəstəlik tapırlar.

Sakinlərdən biri – Zaur Xəlilov bildirib ki, həmin məktəbi illər əvvəl bitirib. Hazırda övladı 2 saylı məktədə təhsil alır. Son on-on beş ildə heç nə dəyişməyib, əksinə bina getdicə daha da bərbad hala düşüb. Məktəbin tavanı, döşəməsi çöküb, divarları nəmişlikdən qaralıb. Yağış yağarkən su siniflərə dolur. Qışda uşaqları məktəbə göndərə bilmirlər.

“Məktəbdə istilik sistemi yoxdur, odun sobası ilə qızdırmağa çalışırlar. Qapısı, pəncərəsi örtülməyən, yamaq-yamaq olmuş məktəbi odun sobası qızdıra bilmir. Sinif otaqlarında taxta döşəmə çürüyüb, uşağın ayağı çalaya düşür. Binanın təmiri mümkün deyil, söküb, yerində yenisini tikmək lazımdır”, – Xəlilov bildirib.

Məktəbdə 600-dən çox şagird təhsil alır. Bu təhsil ocağının binası 50 ildən çoxdur əsaslı təmir edilmir. Sonuncu dəfə bir-iki il əvvəl valideynlərə yeni məktəb binası tikiləcəyinə söz verilib.
1 və 3 saylı məktəblərin də təmirə ehtiyacı var. Pəncərələr sellofan torbalarla qapadılıb, divarlarda iri çatlar yaranıb. Sakinlər deyirlər ki, rayon mərkəzindən sonra ikinci ən böyük şəhər hesab edilən Göytəpədə gənclərin vaxt keçirmələri üçün mədəniyyət evi, idman meydançası yoxdur.

“Heç olmasa məktəblərə diqqət ayırsınlar. Elə bil Göytəpə unudulub, heç kimin yadına düşmür. Uşağı məktəbə göndəririk, ya xəstələnir, ya da başına hansısa fəlakət gələcəyindən narahat ola-ola yaşayırıq. Belə anti-sanitariya şəraitində hansı təhsildən söhbət gedə bilər?” – Xəlilov qeyd edib.

Göytəpə Şəhər Bələdiyyəsinin sədri İlqar Həsənov Meydan TV-yə bildirib ki, 2 saylı məktəb əvvəllər kilsənin at tövləsi olan binada yerləşir. Binada 40 ildən çoxdur dərs keçirilir.

“Ora məktəb deyə bilmərəm, at tövləsi kimi də yararlı deyil. Məktəblərin təmirə ehtiyacı olması ilə bağlı rayon rəhbərliyi səviyyəsində aidiyyatı qurumlara müraciət olunub. Amma hələ ki, məktəb tikintisinə başlanılmayıb. Göytəpədə qaz, işıq var, amma məktəblər qəzalı vəziyyətdə olduğundan qazla deyil, odun sobası ilə qızdırılır. Hər üç məktəbin təmirə ehtiyacı var”, – bələdiyyə sədri deyib.

Məktəbdən isə bildiriblər ki, binanın vəziyyətindən Elm və Təhsil Nazirliyi xəbərdardır. Onlara tezliklə yeni binanın tikintisinə başlanılacağını deyiblər.

Elm və Təhsil Nazirliyindən münasibət öyrənmək mümkün olmayıb.

“Belə anti-sanitariya şəraitində hansı təhsildən söhbət gedə bilər?”
Ardını oxu...
Mənbə: Meydan TV
Teref: Xocanın Blogu
Səhifəmiz bütün maraqlı tərəflərin rəyləri üçün açıqdır...
 
 
 
Ardını oxu...
"Məlum olduğu kimi, Vergi Məcəlləsinin 102 və 106-cı maddələrinə təklif olunan dəyişikliyə əsasən, gələn ildən kiçik sahibkarların gəlir vergisinə 75 faiz güzəşt qismən ləğv edilir. Bu güzəşt yalnız o sahibkarlara şamil olunacaq ki, onların azı 3 əməkdaşı olsun və sosial sığorta borcu olmasın. Maraqlıdır, hökumət niyə bu addımı atır? Məqsəd vergi daxilolmalarını artırmaqdır? Axı bu güzəştin ləğvi büdcə gəlirlərinin ciddi artımına səbəb olmayacaq, maksimum 40-50 milyon manat əlavə vəsait daxil ola bilər".
Bu fikirləri Bakupost.az -a iqtisadçı ekspert Natiq Cəfərli deyib.
Onun sözlərinə görə, bütün dünyada hökumətlər kiçik sahibkarlara dəstək olmağa çalışır:
"Bir çox ölkələrin sabitlik formulu odur ki, orada büdcə gəlirlərinin 60-70 faizini kiçik və orta sahibkarlar təmin edir. Məhz bu zaman sabit inkişaf yolu yaranır”.
N.Cəfərli qeyd edib ki, Azərbacyanda sözügedən dəyişikliklə guya kiçik sahiblkarları 3 iş yeri açmağa “təşviq” edirlər:
"Məqsəd də aydındır, sonra Prezidentə məruzə etmək istəyirlər ki, aparılan siyasət nəticəsində yeni iş yerləri açılıb. Ancaq kiçik sahibkar baxacaq ki, dövriyyəsi 200 mini keçən kimi ƏDV ödəyicisinə çevrilir, gəlir 200 mindən aşağı olanda bunun 4-6 min manatını vergi verməlidir. O, oturub hesablayacaq ki. əgər 3 nəfər qohumunu formal, minimum əmək haqqı ilə rəsmiləşdirsə, onların Sosial Müdafiə Fonduna ödənişləri il boyu 2-3 min arası olacaqsa, edəcək, yox, əgər bu baş ağrısıdırsa, etməyəcək. Qeyri-rəsmi fəaliyyətə üstünlük verəcək. Məcəlləyə edilən dəyişiklik ölkədə kölgə iqtisadiyyatını genişləndirəcək".
 
 
 
Ardını oxu...
HƏMAS-İsrail müharibəsinin davam etdiyi bir zamanda Ankaranın Təl-Əvivə təzyiqləri artır. Xüsusilə Prezident Rəcəb Tayyib Ərdoğan İsrail Baş naziri Benyamin Netanyahunu son günlər sərt tənqid edir. Netanyahu isə deyib ki, girovlar azad edilməyincə atəşkəs olmayacaq.

ABŞ hakimiyyəti İsrail və Qətər arasında HƏMAS-ın girovlarının azad edilməsinə dair danışıqlarda iştirakını təsdiqləyir. Bu barədə ABŞ prezidentinin milli təhlükəsizlik üzrə müşaviri Ceyk Sallivan CBS News telekanalının efirində bildirib.

Maraqlıdır, müharibənin indən sonrakı gedişi, ssenarisi necə olacaq? Bu da Ukrayna müharibəsi kimi uzanacaqmı?

Globalinfo.az-a danışan politoloq Əlimusa İbrahimov deyib ki, İsraillə HƏMAS arasındakı müharibə davam edir və yeni-yeni müharibə qurbanları haqqında məlumatlar kütləvi informasiya vasitələrinin manşetlərinə çıxarılır:

“İsrailə ərəb və müsəlman ölkələri tərəfindən təzyiqlər getdikcə artır. Amma bu təzyiqlərin real nəticələri hələ özünü göstərmir. Yəni İsrail hücumun dayandırılması istiqamətində heç bir addım atmır. Belə məlum olur ki, İsrail ona edilən təzyiqlər müqabilində hələ də uzun müddət davam gətirmək iqtidarındadır, ya da arxasında dayanan qüvvələrə ümidi çox böyükdür.

Hazırda diqqət Səudiyyə Ərəbistanının ev sahibliyi ilə keçirilmiş Ərəb Dövlətləri Liqası (LAS) və İslam Əməkdaşlıq Təşkilatının (İƏT) zirvə görüşünə yönəlib. Bu fövqəladə sammitdən böyük nəticələr gözlənilirdi. Orada Qəzza zolağında cərəyan edən hadisələrlə bağlı müsəlman ölkələrinin vahid mövqeyi təqdim olunmalı idi. Bu, gözlənilən kimi oldu: İsraillə bir sıra dövlətlər, ilk növbədə Fars körfəzi arasında davam edən yaxınlaşma prosesinə baxmayaraq, İslam dünyası Fələstini dəstəklədiyini bir daha təsdiq etdi. Baxmayaraq ki, yekun qətnamənin HƏMAS-a dəstək üçün birləşdirilmiş hərəkətlərə çağıran ən sərt versiyaları rədd edildi. Ancaq eyni zamanda, sənədin gözləniləndən daha çox anti-İsrail olduğu ortaya çıxdı.

Yəqin ki, Qəzza zolağında gedən döyüşlərdə nisbi sakitlik məhz Səudiyyə Ərəbistanında keçirilən sammitlərlə əlaqəli idi. Silahlı toqquşmalar davam edir, lakin qarşılıqlı atəşin intensivliyi bir qədər azalıb. Döyüşlər arasındakı qısa fasilələr zamanı Qəzzaya humanitar yardım daşıyan daha çox yük maşınlarının keçməsinə şərait yaradılıb. Bundan əlavə, Rusiya vətəndaşlarının çoxdan gözlənilən anklavdan təxliyəsi başladı. Rusiya Fövqəladə Hallar Nazirliyinin mətbuat xidməti bazar günü bildirib ki, 60-dan çox Rusiya vətəndaşı Rəfah keçid məntəqəsi vasitəsilə Misirə gedib”.

Politoloqun sözlərinə görə, Qəzza zolağında onların bir neçə yüz nəfəri var:

“Həftəsonu Səudiyyə Ərəbistanının Əl-Hədas telekanalı da öz mənbələrinə istinadən xəbər verib ki, israillilərlə HƏMAS arasında mübadilə haqqında razılıq əldə olunub. İddialara görə, HƏMAS tərəfindən oktyabrın 7-8-də girov götürülən 100 nəfər bütün fələstinli qadınların və azyaşlıların İsrail həbsxanalarından azad edilməsi müqabilində azad ediləcək. Bu məlumatın rəsmi təsdiqi hələ ki yoxdur. Lakin söhbətlərin getməsi belə müsbət əlamətdir.
Sammitin gedişində diqqət üç qonağa – Suriya prezidenti Bəşər Əsəd, İran Prezidenti İbrahim Rəisi və Türkiyə Prezidenti Rəcəb Tayyib Ərdoğana yönəlmişdi. Suriya və İran hakimiyyəti son vaxtlar Səudiyyə Ərəbistanı ilə münasibətləri yaxşılaşdırıb. Rəisi üçün bu ölkəyə bu səfər onun seçilməsindən və 2023-cü ilin martında krallıqla diplomatik münasibətlərin qurulmasından sonra ilk səfər idi. O, vəliəhd şahzadə Məhəmməd bin Salmanla danışıqlar aparıb. Danışıqlar nəticəsində Səudiyyə Ərəbistanının faktiki rəhbəri İranla əlaqələri daha da gücləndirmək niyyətində olduğunu vurğulayıb.

Ərdoğan ikili sammitdə İsrailin ən sərt tənqidçisi kimi çıxış etdi. Çıxışlarında yəhudi dövlətinin pislənməsi və şəxsən İsrailin baş naziri Benyamin Netanyahuya qarşı hücumlarla yanaşı, iki məqam diqqəti çəkdi: o, Türkiyənin HƏMAS-ı terror təşkilatı hesab etmədiyini təsdiqləyib və Qəzza zolağında yeni konfrans keçirmək ideyasını irəli sürüb. Ərdoğan bildirib ki, İsrail də daxil olmaqla bütün region dövlətləri orada iştirak edə bilər.

Qəbul edilmiş yekun qətnamə müsəlman dünyasının ümumi mövqeyinin ifadəsi idi. O, Rəisinin İsrailin Qəzza zolağındakı əməliyyatını dayandırmayacağı təqdirdə Fələstini silahlandırmaq təklifini dəstəkləmədi. Ərəb Liqasının Əlcəzairin təklif etdiyi sərt qətnamə layihəsi də keçməyib. Orada İsrail ordusunu silahla təmin etmək üçün ABŞ bazalarından və onların Qərb müttəfiqlərindən istifadənin qarşısının alınması, İsraillə diplomatik əlaqələrdən tutmuş hərbi-texniki əlaqələrə qədər istənilən əlaqənin dondurulması, habelə İsrailin mülki aviasiyasının ərəb ölkələrinin səması və Azərbaycanda uçuşlarına qadağa qoyulması ilə bağlı müddəalar var idi. Qətnamə layihəsinə Əlcəzairlə yanaşı, Suriya, Tunis, Fələstin, İraq, Livan, Oman, Liviya, Küveyt, Qətər və Yəmən də dəstək verib. Lakin Səudiyyə Ərəbistanı da daxil olmaqla dörd ölkə buna qarşı çıxdı. Ərəb Liqasının qətnaməsi ilə bağlı qərarın konsensusla qəbul edilməli olduğunu nəzərə alsaq, Əlcəzair layihəsi keçmədi. İkili sammitdə bir sıra dövlətlər tərəfindən irəli sürülən İsrailə və ola bilsin ki, onun müttəfiq ölkələrinə neft tədarükünə embarqo qoyulması ideyası da dəstəklənməyib”.

Ekspert bildirib ki, bütün bunlarla yanaşı ikili sammitin sonunda qəbul edilən qətnamənin daha çox anti-İsrail olduğu ortaya çıxdı:
“Bəhreyn və BƏƏ-nin müharibənin əvvəlində verdiyi və həm İsrailin, həm də HƏMAS-ın hərəkətlərini pisləyən bəyanatlar orada öz əksini tapmadı. Amma qətnamədə israillilərə silah ixracının dayandırılması çağırışı, ikili standartlar siyasətinin pislənməsi və bir sıra müraciətlər yer aldı. BMT Təhlükəsizlik Şurasından müharibəni dayandırmaq, Beynəlxalq Cinayət Məhkəməsindən (ICC) İsrailin hərbi cinayətlərini (lakin HƏMAS-ın deyil!) araşdırmaq, Kimyəvi Silahların Qadağan edilməsi Təşkilatından isə İsrail hərbçilərinin işlərini araşdırmaq tələb olunub. Ərəb Liqası və İslam Birliyi Təşkilatının katiblikləri İsrailin Qəzza zolağında törətdiyi cinayətləri sənədləşdirmək öhdəliyi götürüblər. Yəni BCM-nin köməkçisi kimi fəaliyyət göstərmək.

“Müsəlman dünyası münaqişə ilə bağlı vahid mövqeyə malikdir və o, Fələstinin lehinədir. İsraili qismən dəstəkləməyə hazır olan ölkələr mövqelərini dəyişmək məcburiyyətində qaldılar. Yekun bəyanat tamamilə anti-İsrail və Fələstin tərəfdarı oldu, yalnız Ərəb Liqası çərçivəsində müzakirə edilsəydi, buna nail olmaq çətin olardı”, – Rusiya Beynəlxalq Əlaqələr Şurasının eksperti Kirill Semenov bu barədə məlumat verərkən deyib.

Bu təzyiqlər qarşısında İsrail hələ də müqavimət göstərir və onun sonadək Qəzzada hücumu davam etdirəcəyinin qarşısını almağın mümkün olmayacağı təəssüratı yaranır. Deməli ərəb və müsəlman ölkələrinin cəhdləri hələ də nəticə vermir. Belə olan halda növbəti addımlar nədən ibarət olacaq?

İsrail ərəb ölkələrinin növbəti toplantısına və ona qarşı daha sərt tədbirlər səsləndirəcəklərinə qədər ən azından Qəzzada işi bitirməyə çalışır. Amma bu mümkün olacaqmı? Digər tərəfdən o girovlar azad edilməyənə qədər hücumu davam etdirəcəyini bildirir. Amma girovlar azad edildikdən sonra hücumu dayandıracağına da qəti zəmanət vermir”.

Turan Rzayev
Globalinfo.az
Ardını oxu...
Xanım jurnalist Aygün Paşayeva Azərbaycan Respublikası Ali Məhkəməsinin sədri İnam Kərimova müraciət ünvanlayıb. Aygün xanım müraciətində yazır:
Bakı Apellyasiya Məhkəməsinə, Azərbaycan Respublikası Məhkəmə-Hüquq Şurasına, hakim Xəyalə Cəmilova ilə bağlı şikayət ərizəsi müraciət etmişəm. Hüququ savadım olmadığına görə möhtərəm hakim-hörmətli hakim kimi müraciət etməli olduğum halda, "Xəyalə xanım" demişəm. Səhv etdiyimi qəbul edirəm. Qaldı digər məsələ nəzarətçinin səbəbsiz çağırılması ilə bağlı. Nəzarətçi o zaman zala dəvət olurki, qarşı tərəfin nümayəndəsi ilə tərəflər dava-dalaş edib, məhkəmənin gedişatına mane olsun. Hə, o zaman hakim səlahiyyətindən istifadə edərək, zala nəzarətçi çağırmağa məcbur qalır. Mənim məhkəmə işimə baxılarkən, qarşı tərəfin nümayəndəsi gəlməmişdi. Elə isə Xəyalə Cəmilovanı qəzəbləndirən nə olmuşdu?! Qəzəbə tuş gəlməyim, ola bilsin ki, iddia tələbimi yersiz hesab edib, Xəyalə Cəmilovanın vaxtını "zəbt" etməyim oldu. Beləki, iclas başlayan kimi mənimlə əsəbi danışırdı. Hakimlərin başlıca vəzifəsi mərhəmətli və təmkinli olmalı olduğu halda, Xəyalə Cəmilovada zərrə qədər təmkin hiss etmədim. İclasın gedişatında hansı qeyri-etik davranışa yol verdim ki, nəzarətçi çağırmağa məcbur oldu?! Ən maraqlısı isə odur ki, növbəti məhkəmə prosesinə gələn vətəndaşla Xəyalə Cəmilova çox mehriban gülərüzlə qarşılayıb, salamlaşdı. Yən, iddiaçılara qarşı ayrıseçkilik etdi. Əsas məqam isə 06.11.2023-cü ildə təkcə bir gün ərzində Xəyalə Cəmilova ilə bağlı MHŞ-na 2-3 şikayət ərizəsinin yazılmasının şahidi oldum! Təsəvvür edirsinizmi?! Cənab İnam Kərimovun bir gündə ardıcıl olaraq, eyni hakimdən gələn şikayəti görməməzlikdən gələrək, adi xəbərdarlıqla cəzalandırma işi ilə xitam verəcəyi inandırıcı görsənmir. Şikayət ərizəsinin məzmunu da eynidir-aqressiv davranış!
Baxın, mən dəfələrlə məhkəmələrə müxtəlif məzmunda iddia tələbi qaldırmışam. İddiamın təmin olunanında olub, rədd edilənidə. Hətta jurnalist kimi məhkəmə iclaslarında iştirak etdiyim vaxtlarda olub. Ənvər Seyidov istisna olmaqla, aqressiv məhkəmə hakimi ilə rastlaşmamışam. Ənvər Seyidovdan sonra Xəyalə Cəmilovanın aqressiv davranışının şahidi oldum. Özünə çox arxayın xanımdır!
Cənab İnam Kərimov, şikayətimə obyektiv baxıb, Xəyalə Cəmilova haqqında ciddi ölçü götürüləcəyinə əsla şübhə etmirəm.
Sayğılarla Aygün Paşayeva!
Teref: Xocanın Blogu
Səhifəmiz bütün maraqlı tərəflərin rəyləri üçün açıqdır...
 
 


 
Ardını oxu...
Ermənistanın Baş naziri Nikol Paşinyan Fransaya səfəri zamanı növbəti qalmaqallı bəyanatla
çıxış edib. O, bildirib ki, Azərbaycan Ermənistana qarşı yeni müharibəyə hazırlaşır.
Paris Sülh Forumunda keçirilən panel müzakirələri zamanı Paşinyan bəyan edib ki, Ermənistan
Azərbaycanla Brüssel danışıqlarında səslənən üç prinsip əsasında sülh müqaviləsi imzalamağa
ümid edir.
Onun sözlərinə görə, bu prinsiplərdən birincisi ondan ibarətdir ki, Ermənistan və Azərbaycan
29,8 min və 86,6 min kvadrat kilometr hüdudlarda bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır.
İkinci prinsip ondan ibarətdir ki, sərhədlərin delimitasiyası və demarkasiyası 1991-ci il Alma-Ata
Bəyannaməsinə uyğun aparılmalıdır.
Üçüncü prinsip regional kommunikasiyaların keçdiyi ölkələrin suverenliyi, yurisdiksiyası və
qanunvericiliyi çərçivəsində açılmasına aiddir.

Bununla yanaşı, o, iddia edib ki, Azərbaycan Ermənistana qarşı yeni müharibəyə hazırlaşır:
“Azərbaycan ermənilərin etnik təmizlənməsi planını uğurla həyata keçirəndən sonra Ermənistan
Respublikasını Qərbi Azərbaycan adlandırmağa başlasa da, mən bura sülh barədə danışmağa
gəlmişəm. Azərbaycanda məktəblər, universitetlər və kütləvi informasiya vasitələri Qərbi
Azərbaycan konsepsiyasını Ermənistan Respublikasına qarşı yeni müharibəyə hazırlıq kimi aktiv
şəkildə təbliğ edirlər. Sülh müqaviləsinin bağlanması perspektivi nə qədər real görünsə də,
Azərbaycanın yuxarıda göstərilən məsələlərin həllində maraqlı olması ilə bağlı şübhələr var”.
Beləliklə, Ermənistan beynəlxalq tribunada Azərbaycana qarşı növbəti dəfə iftira atmaqda
davam edir. Bu iftira sülh müqaviləsinin tərəfdarı kimi çıxış edən və bu müqavilənin altından
imza atmalı olan şəxs tərəfindən səsləndirilir.
Həqiqət necədir? Əvvəla, Azərbaycan etnik təmizləmə aparmayıb, bu, danılmazdır. Azərbaycan
öz ərazisində anti-terror əməliyyatı keçirib və separatçıları Azərbaycan qanunlarına tabe olmağa,
ərazi bütövlüyünü tanımağa məcbur edib.
Anti-terror əməliyyatında iştirak edən hər bir əsgər, sərhəddə dayanan hər bir polis, sərhəd
xidməti, gömrük əməkdaşı isə bütün naqisliklərə, düşmənçiliyə, azərbaycanlılara qarşı edilən
vəhşiliklərə baxmayaraq, ermənilərlə maksimum dərəcədə etik davranmaq, onlara nəinki ağır
söz demək, əksinə, getməmək üçün dilə tutmaq təlimatı almışdı. Elə buna görə də, nə
beynəlxalq müşahidəçilər etnik təmizləmə faktını təsdiq edə, nə də Ermənistan rəhbərliyi etnik
təmizləmə ilə bağlı bir fakt göstərə bildi.
Qarabağda yaşayan ermənilər (onlar özləri də bilirlər, biz də bilirik ki, oradakı hər bir erməninin
əli bu və ya digər formada azərbaycanlıların qanına batıb) isə törətdikləri əməllərdən sonra
yaşamağın çətinliyindən qorxaraq, Qarabağdan getməyi üstün tutdular.
İttihamın absurdluğu da ondan ibarətdir ki, bunu vətəndaşı olan azərbaycanlıların son nəfərə
kimi qovulduğu ölkənin baş naziri deyir. O ölkənin ki, birbaşa hərbi müdaxiləsi nəticəsində həm
də Qarabağdakı azərbaycanlılar 30 il öz evlərindən didərgin düşüblər. Necə deyərlər, utanmasan,
oynamağa nə var?
Paşinyan Azərbaycan məktəblərində, universitetlərində, KİV-də Ermənistanın Qərbi Azərbaycan
adlandırılmasından narahat olub. Və yenə də ritorik suala qayıdaq: bu həmin baş nazirdir ki, son
bir ildə “Qarabağ Azərbaycandır” deyərək sülh tərəfdarı kimi çıxış etsə də, hakimiyyətə gələn
kimi Xankəndi şəhərinin mərkəzi meydanında “Qarabağ Ermənistandır və nöqtə” şüarını
səsləndirmişdi. İndi bu siyasətçi Ermənistan Respublikasının 100 il əvvəl hansı sərhədlər
daxilində yarandığını nəzərə almadan, tarixi xəritəyə, sənədlərə baxmadan, Azərbaycan
torpaqlarının nə zaman Ermənistana verildiyini görmədən (və ya baxıb, görməzdən gələrək)
“Qərbi Azərbaycan” kəlməsindən narahat olur, Azərbaycanı yeni müharibə hazırlığında ittiham
edir.
Paşinyan Azərbaycanı müharibəyə başlamaqda ittiham edərkən nədən bəhs edir? Ermənistan
və Azərbaycanın 29,8 min və 86,6 min kv. km. hüdudlarda bir-birinin ərazi bütövlüyünü
tanımasından.
Ermənistan təbliğatı beynəlxalq arenada daim iddia edir ki, Azərbaycan Prezidenti İlham
Əliyev Ermənistanın ərazi bütövlüyünü tanımır və “Ermənistanı 29,8 min kv. km. ərazidə
tanıyıram” demir. Birinci hissə tamamilə yalandır, çünki İlham Əliyev tərəflərin bir-birinin ərazi
bütövlüyünü tanımasını Paşinyandan çox əvvəllər şərt kimi qoyub və son dövrlər də daxil
olmaqla dəfələrlə təkrar edib ki, Azərbaycanın Ermənistanın ərazisində gözü yoxdur. 29,8 min kv.
km. rəqəminin səslənməməsi məsələsində isə həqiqət payı var. Azərbaycanda hələ heç kim bu
rəqəmləri səsləndirmir. Niyə? Bəlkə ona görə ki, rəqəmlər yalnız delimitasiya və demarkasiya
başa çatandan sonra səslənməlidir? Bəlkə ona görə ki, Ermənistanın ərazisi 29,8 deyil, 29, 743
kv. km.-dir? Bəs əlavə 57 kvadrat kilometr haradan çıxdı? Bəlkə Azərbaycanın hələ də geri
qaytarılmayan anklavlarının hesabına? Xatırlatmaq yerinə düşər ki, Ermənistan rəhbərləri, o
cümlədən Paşinyan özü bu ərazilərin qaytarılması məsələsini şübhə altına alıblar.
Azərbaycan Prezidenti Xankəndidə son çıxışında da təkrar etdi ki, rəsmi Bakının yeni müharibə
istəyi və ideyası yoxdur. Bəs Azərbaycan niyə yeni müharibəyə getməz?
Söhbət “Zəngəzur dəhlizi” ideyasından gedirsə, rəsmi Bakı dəfələrlə bildirib ki, bu dəhlizi zor
gücünə açmaq niyyətində deyil. Artıq Azərbaycan Ermənistandan keçəcək kommunikasiyaya
alternativ olan İran marşrutunu (“Araz dəhlizi”) plana salıb və bu nəqliyyat sistemi tezliklə
istifadəyə veriləcək. Üstəlik, Azərbaycan Gürcüstan ərazisindən keçən kommunikasiya
xətlərindən istifadə edə bilir.
Ermənistan marşrutu isə onsuz da gec-tez açılacaq. Çünki İrəvan Gürcüstandan keçən və qışda
çox zaman bağlı qalan “Yuxarı Lars” keçid məntəqəsinin və o qədər də fayda verməyən İrana
çıxışının ümidinə qalıb. Yəni, Ermənistan Azərbaycan və Türkiyə ərazisindən keçəcək xətlərə
qoşulmaq istəyirsə, bir qədər sonra özü minnətçi düşəcək.
“Zəngəzur dəhlizi” isə tarixi Azərbaycan torpağı olsa da, bu gün Ermənistanın dünya ölkələri
tərəfindən tanınan ərazisindən keçir. Rəsmi Bakı 44 günlük müharibə zamanı işğal edilən
ərazilərinin azad edilməsi zamanı, eləcə də beynəlxalq ictimaiyyət tərəfindən tanınan ərazisində
– Qarabağda anti-terror əməliyyatı zamanı bəzi qüvvələrin hansı ittihamlar irəli sürdüyünü, hansı
oyunlardan çıxdığını unutmayıb. Belə bir məqamda Azərbaycanın hansısa oyuna gedərək yeni
müharibəyə başlamaq, bununla da düşmənlərinin əlinə oynayacağını düşünmək sadəlövhlük
olardı. Azərbaycaınn xarici siyasətdə demək olar ki, qüsursuz oyun apardığı danılmaz faktdır.
Bəs Paşinyan niyə ittihamlar irəli sürür? Ona görə ki, xaricdə özünə dəstək axtarır və “qaniçən
Azərbaycan” tərəfindən əzilən, məzlum sima alır. Bu “yazıq” siması ona milyonlar və yüz
milyonlar vəd edir. Ona görə ki, Rusiyadan ayrılmaq yolunu tutub və sabah kimisə nədəsə
ittiham etmək üçün zəmin hazırlayır. Ona görə ki, yuxarıda da yazdığımız kimi, o, bu gün
“Qarabağ Azərbaycandır” desə də, vaxtilə “Qarabağ Ermənistandır” deyən həmin baş nazirdir.
Yəni, Paşinyanın bu ittihamı səsləndirmək üçün özünün yüzlərlə oyunu, düşüncəsi və bəhanəsi
ola bilər.

Amma… Yuxarıda da qeyd etdiyimiz kimi, Ermənistan hələ də vaxtilə işğal etdiyi Azərbaycan
anklavlarına nəzarət etməkdə davam edir və geri qaytarmaq niyyətindən uzaqdır. Azərbaycan
tərəfi isə anklavları geri istəyir. Sonuncu dəfə Azərbaycan XİN Ermənistana anklavları
qaytarmaqla bağlı müraciət edib. Ölkə prezidenti də bildirib ki, bizim heç kimin torpağında
gözümüz olmasa da, öz torpaqlarımızın bir qarışından da keçən deyilik. Yəni, İrəvan həmişə
olduğu kimi, anklavların qaytarılması prosesini uzatsa və öhdəliyini yerinə yetirməsə, problemi
Azərbaycan ordusu həll etməli olacaq.
Bəlkə Paşinyan indidən Azərbaycana qarşı ittiham səsləndirməklə zəmin hazırlayır?
Bu, artıq başqa bir mövzudur.
Press Klub
 
Ardını oxu...
“İranın Ermənistandakı səfiri Mehdi Sübhaninin müsahibəsində səsləndirdiyi fikirlər beynəlxalq hüquqa, İranla Azərbaycan arasında qonşuluq münasibətlərinə və İran Prezidentinin Özbəkistanda ifadə etdiyi mövqeyə ziddir”.

Oxu.Az xəbər verir ki, bunu Milli Məclisin üzvü Bəhruz Məhərrəmov deyib.

O, cəmi üç gün öncə Daşkənddə Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin İran Prezidenti ilə görüşündə Seyid İbrahim Rəisinin açıq mətnlə ifadə etdiyi “Biz Qarabağın uzun illərdən sonra öz əzəli ərazisinə qovuşmasına çox sevinirik: Bu, Azərbaycandır. Azərbaycan öz ərazi bütövlüyünü bərpa edə bildi”, - sözlərinə diqqət çəkib.

Millət vəkili qeyd edib ki, İran Prezidentinin məlum mövqeyi beynəlxalq hüququn aliliyi və müəyyən müddət davam etmiş siyasi gərginliyin ardınca çox qiymətli gediş idi və Azərbaycanda bütün səviyyələrdə haqlı olaraq alqışlanmışdı:

“Lakin cəmi iki gün sonra İranın səfirinin məlum bəyanatı və Azərbaycana münasibətdə başından böyük çağırışları qəbuledilməzdir. Rəsmi Tehran ən azı öz Prezidentinin mövqeyinə hörmət naminə məsələyə aydınlıq gətirməli, ermənidən çox daşnaklıq edən, diplomatik etiketdən xəbəri olmayan səfiri ilə bağlı tədbirlər görməlidir. Bu halda səfirin davranışlarının özfəaliyyət olduğuna inanar, Tehranın isə xoşagəlməz gərginliyin ardınca yaxşılaşan İran-Azərbaycan münasibətlərinə səmimi şəkildə töhfə vermək niyyətinə şübhə etmərik”.

Deputatın sözlərinə görə, ümumilikdə səfirin bu bəyanatının yalnız yenidən yaxşılaşmaqda olan Azərbaycan-İran münasibətləri kontekstində yox, bütövlükdə beynəlxalq hüquq adına yolverilməzliyi nəzərə alınmalıdır:
“Əgər beynəlxalq hüquq prizmasından yanaşsaq, “Qarabağ əhalisinin öz müqəddəratını təyin etmə hüququndan” danışan səfir qanmalıdır ki, “əhali” anlayışı 1933-cü il Montevideo Konvensiyası ilə dövlətin əlamətlərindən biridir, Qarabağ adlı isə dövlət yoxdur. İkincisi, “xalqların öz müqəddəratını təyin etməsi” məsələsinə gəlincə, bölgəyə sonradan gəlmə olsalar belə, erməni xalqı artıq öz müqəddəratını həll edib, ermənilər üçün Qərbi Azərbaycan torpaqlarında erməni dövləti qurulub. Yenidən Azərbaycan torpaqları hesabına ikinci erməni dövlətinin qurulması isə mümkün deyil. Buna nə heç kimin cürəti, nə də imkanı çatar.

Yaxın üç il ərzində ərazi bütövlüyümüz və suverenliyimizə dil və əl uzadıb qarşımızda səf tutanların Vətən müharibəsində və antiterror tədbirlərindəki taleyi heç kim üçün sirr deyil. Əgər səfirin iddia etdiyi kimi, Tehran yeni erməni özmüqəddəratı prosesində maraqlıdırsa, İranda yaşayan 500 minə yaxın erməni üçün fars torpaqlarında ikinci erməni dövləti qura bilər. Əgər İran bu mövqeyi bölüşmürsə, o zaman səfirinin xaltasını dartmalıdır”.

B.Məhərrəmovun sözlərinə görə, müasir beynəlxalq hüquqda xalqların öz müqəddəratını təyin etməsi prinsipi beynəlxalq hüququn dövlətlərin ərazi bütövlüyü və sərhəd toxunulmazlığı prinsipinə zidd olmamaqla baş tuta bilər:

“Yenə də, İran səfiri əksini düşünürsə, cənub qonşumuzun Xarici İşlər Nazirliyi səfirin İran Prezidentinin açıqlamaları ilə daban-dabana zidd çərənləməsinə münasibət bildirmir və partizanlıq edən diplomatını cəzalandırmırsa, o zaman Tehran da 30 milyonluq Cənubi Azərbaycan əhalisinin təməl haqları və öz müqəddəratı məsələsinin müzakirəsinə hazır olmalıdır”.

Qeyd edək ki, İranın Ermənistandakı səfiri Mehdi Sübhani erməni mətbuatına müsahibəsində Qarabağ ermənilərinin “öz müqəddəratını təyin etməsi” haqqında sərsəm bəyanatla çıxış edib.

Aysel Aslan

Ardını oxu...
“Qərb ölkələri dünyadakı nüfuzunu itirir və arzuolunmaz hesab etdikləri ölkələrdə böhran yaratmağa çalışırlar”. Bunu Rusiya Təhlükəsizlik Şurasının katibi Nikolay Patruşev çərşənbə günü Moskvada MDB-dən olan həmkarları ilə görüş zamanı deyib.

“Qərb ölkələri öz hərbi potensialını sürətlə artırır, məcburetmə, şantaj və konstitusiyaya zidd hakimiyyət dəyişikliyi cəhdlərindən istifadə edərək, onlardan asılı olan dövlətlərə getdikcə daha aqressiv şəkildə öz şərtlərini diktə edirlər”, – Patruşev deyib və bu zaman rəhbərliyində təmsil olunduğu ölkənin nə etdiyini unudub.

Rusiya Təhlükəsizlik Şurasının rəhbəri Cənubi Qafqaz məsələsinə toxunaraq, “kollektiv Qərbin mənfi rolunu” da qeyd edib.

“Azərbaycanla Ermənistan arasında nizamlanma o zaman mümkündür ki, qeyri-regional qüvvələr münaqişəyə müdaxiləni dayandırsınlar. Hələlik isə Qərbin addımları vəziyyəti daha da gərginləşdirir.

Qərb ölkələrinin addımları regionda vəziyyətin pisləşməsinə səbəb olur və orada ziddiyyətlərin qalmasına şərait yaradır”, – o, bəyan edib.

“Biz Cənubi Qafqaz regionunda vəziyyətin sabitləşməsində, onun inkişafı üçün şəraitin yaradılmasında, qarşılıqlı inam və əməkdaşlığın gücləndirilməsində maraqlıyıq”, – Patruşev iddia edib.

Onun sözlərinə görə, Rusiya sülh müqaviləsinin bağlanması, sərhədlərin delimitasiyası və nəqliyyat kommunikasiyalarının açılması maraqlarından çıxış edərək, Ermənistan-Azərbaycan münasibətlərinin hərtərəfli normallaşdırılması istiqamətində ardıcıl addımlar atır.

Rusiya Təhlükəsizlik Şurası rəhbərinin bu parlaq ifadələri Kremlin Cənubi Qafqazda, xüsusən də Ermənistan-Azərbaycan münasibətləri baxımından faktiki olaraq həyata keçirdiyi siyasətlə necə uzlaşır? Patruşevin bu çıxışında həqiqətə yaxın bir kəlmə varmı? Moskva reallıqda Bakı ilə İrəvan arasındakı vəziyyəti necə görmək istəyir?

Tanınmış politoloq, Şərq-Qərb Araşdırmalar Mərkəzinin direktoru Ərəstun Oruclu fikirlərini Pressklub.az-la bölüşüb.

“İlk növbədə qeyd etmək istəyirəm ki, Patruşev Ermənistan-Azərbaycan münasibətlərinin nizamlanması baxımından Rusiya diplomatiyasının roluna cavabdeh olan şəxslər arasında heç də düzgün seçilmiş fiqur deyil”, – o deyib.

Analitikin sözlərinə görə, Rusiya, təbii ki, Azərbaycan və Ermənistan arasında sülhün əldə edilməsi məsələsində Qərblə rəqabət aparır. Baxmayaraq ki, Rusiyanın sülh müqaviləsinin əldə olunmasında həqiqətən nə dərəcədə maraqlı olması ciddi sual doğurur.

“Əlbəttə, istisna etmirəm ki, Cənubi Qafqaz uğrunda gedən geosiyasi mübarizənin gündən-günə daha da kəskinləşdiyi bir vaxtda (bu isə göz qabağındadır) sülhün əldə olunmasında və iki ölkə arasındakı sülhün bağlanmasında vasitəçi kimi çıxış edəcək tərəf bundan faydalanacaq.

İstənilən münaqişə geosiyasi prosesin tərkib hissəsidir. Qərbin regionda maraqları başadüşüləndir. Yaxın Şərqdə vəziyyətin pisləşdiyi bir zamanda Rusiyanın yolunu kəsmək və Moskvanın ora müdaxiləsinə mane olmaq istəyirlər. Rusiya isə təbii ki, Yaxın Şərqə öz yolunu açmaq istəyir. Ona görə də Rusiya Federasiyasına indi Cənubi Qafqazda təkcə siyasi deyil, həm də hərbi cəhətdən güclənmək lazımdır.

Ermənistanla Azərbaycan arasında sülh sazişinin əldə olunması onlara yalnız bir halda faydalı ola bilər – tərəflər hər şeyi müstəqil şəkildə danışsınlar, fikir ayrılıqlarını aradan qaldırsınlar və müqavilə imzalasınlar.

Təbii ki, Rusiya da var gücü ilə buna nail olmağa çalışır, ancaq onun öz şərtlərinə və maraqları uyğun şəkildə. Eyni zamanda, düşünmürəm ki, Moskvanın Azərbaycanla Ermənistan arasında sülhə nail olmaq üçün həqiqi və ciddi istəyi var. Görünür, Kreml Ermənistanla Azərbaycan arasındakı sərhəddə silahlı qüvvələrini yerləşdirməklə, təhlükəsizlik zəmanəti vermək istəyir. Bu o deməkdir ki, hər iki ölkə Rusiyanın nəzarəti altında olacaq.

İkincisi, Rusiya təhlükəsizliyi təmin etmək adı altında kommunikasiyalara nəzarət etmək istəyir. Prinsipcə, bu, həm Azərbaycanın, həm də Ermənistanın suverenliyinin məhdudlaşdırılması və Rusiya Federasiyasından asılı qalması üçün kifayət edəcək”, – tədqiqat mərkəzinin rəhbəri bildirib.

Oruclu deyir ki, bütün bunlar prosesin görünən hissəsi olsa da, hadisələrin görünməyən tərəfi də var.

“Prinsipcə, Avropa da oxşar maraqları güdür. Azərbaycan Avropanın vasitəçilik xidmətlərindən imtina edib. İndi Ermənistanın Rusiyanın xidmətlərindən imtina etməsi təhlükəsi var və bu, çox realdır. Və hər iki platformanın iki ölkə arasında sülhün əldə olunması baxımından faydasız və ya qeyri-funksional olduğu ortaya çıxanda, çox güman, Bakı ilə İrəvan arasında hansısa neytral ərazidə ikitərəfli danışıqlar başlayacaq. Məsələn, Gürcüstanda. Və bununla bağlı artıq müəyyən işartılar var. Bu, Ermənistan və Azərbaycanın baş nazirlərinin bu yaxınlarda Tiflisdə keçirilən görüşüdür. Bu, ikitərəfli sülh müqaviləsi imzalanmasının mümkünlüyü barədə Əliyevin bəyanatıdır.

Belə bir oyun gedir və bu, Rusiyanı narahat edir. Çünki Azərbaycanla Ermənistan arasında birbaşa sülh əldə olunarsa, o zaman nəinki Qərb Cənubi Qafqaza girə bilməyəcək, eyni zamanda Rusiya da regiondan çıxmalı olacaq. Hesab edirəm ki, cənab Patruşevi məhz bu narahat edir. Unutmayaq ki, onun özü və rəhbərlik etdiyi Təhlükəsizlik Şurası məhz cənub istiqamətində işləyir. Təsadüfi deyil ki, bu adam tez-tez İrana səfər edir və İran liderləri ilə sıx əlaqələrə malikdir. Yəni, görünür, Cənubi Qafqazda hadisələrin son inkişafı Moskvanı qane etmir və ona görə də Patruşevin bu bəyanatı ortaya çıxıb. Bunun nə dərəcədə effektiv olacağını və tərəflərə təsir edib-etməyəcəyini zaman göstərəcək. Amma mənə elə gəlir ki, Ermənistan və Azərbaycanda kurs artıq az-çox müəyyənləşib”, – deyə Oruclu yekunlaşdırıb.

Mənbə: Pressklub.az
Təqdim etdi: DİA.AZ (Ərsoyun Bloqu)
 

Dünyapress TV

Xəbər lenti