5 aprel Brüssel toplantısı ilə Qərb öz tərəfini açıq şəkildə bəyan etdi. Təbii olaraq görüş və nəticələri ilk növbədə Azərbaycan və Türkiyənin diqqətində idi.

Bu sözləri açıqlamasında Türkiyənin ölkəmizdəki keçmiş səfiri, İMZA Sosial İnkişafa Dəstək İctimai Birliyinin Türkiyə nümayəndəsi Hulusi Kılıç deyib.

Diplomat qeyd edib ki, Türkiyə Xarici İşlər Nazirliyi tədbiri sərt şəkildə qınayaraq Azərbaycanın təcrid olunması ilə keçirilən görüşün sülhə töhfə vermək yerinə bölgəni rəqabət meydanına çevirəcəyini vurğuladı:

“Eyni zamanda bölgədən kənar dövlətlərə müəyyən addımlar atarkən mövcud vəziyyəti nəzərə almaq və tərəfsiz olmaq tövsiyəsi verildi. Cənab İlham Əliyev də öz növbəsində Mövlud Çavuşoğlunu qəbul edərkən görüşün Azərbaycanı təcrid etmək məqsədi daşıdığını və bölgədə yeni təhlükə mənbəyi yaradacağını vurğuladı. Aydındır ki, Azərbaycanın olmadığı bir Cənubi Qafqaz toplantısı xoş niyyətə, sülh və əmin-amanlığa xidmət etmir. Blinken ilə Leyenin görüşdən əvvəl İlham Əliyevə zəngi isə Azərbaycan Prezidentinin nüfuzundan xəbər verir. Çünki cənab Əliyev hər zaman şəffaf və ədalətli xarici siyasətin tərəfində olub”.

Kılıç İran və Gürcüstanın da bu prosesə etiraz etməli olduğunu bildirib:

“Bölgədə yeni bir münaqişə ocağının təməlləri atılır. Amma təəssüf ki, biz Gürcüstan və İrandan heç bir şərt reaksiya görmürük. Son illərdə rəsmi İrəvan antirusiya siyasəti izləyir. Ukrayna müharibəsi başlayandan sonra isə Paşinyan hökuməti Qərbin Cənubi Qafqazda Rusiyaya qarşı ikinci cəbhə açma planlarına alət olur. 30 ildən artıq müddətdə Ermənistanı bəsləyən, Zəngəzur dəhlizi reallaşmasın deyə tələm-tələsik Qafanda konsulluq açan İran ağzının içinə Qərbin hərbçi göndərməsinə imkan verir. ABŞ hərbçiləri gözlərinin önündə təlim keçirlər, amma İrandan səs çıxan yoxdur. Azərbaycan bir addım atan kimi “qırmızı xət”dən danışırlar. O “xətti” artıq qardaşları Ermənistan neçənci dəfədir ki, keçir. Bəs niyə səsləri çıxmır? İllərdir ki, Türkiyə və Azərbaycan Gürcüstanı hərtərəfli şəkildə dəstəkləyir. Fikrimcə, rəsmi Tiflis də eyni tələyə düşməməli və öz mövqeyini orta qoymalıdır”.

Keçmiş səfir Türkiyə və Azərbaycanın birlikdə Qərbin yeni müharibə planlarını puç edəcəyinə əminliyini bildirib:

“Cənubi Qafqazda mürəkkəb və çirkli oyunlar gedir. Oyun içində oyun var desək, yanılmarıq. Amma biz bu oyunları çox yaxşı görür və analiz edirik. Kirli planlar quranlar və onlara uyan Ermənistan çox yaxşı dərk etməlidir ki, heç kim bizim ağlımızla oynaya, gözümüzə kül üfürə bilməz. Brüsseldə toplantı keçirilən gün keçmiş xarici işlər nazirimiz, ölkəmizin NATO Parlament Assambleyasındakı nümayəndə heyətinin rəhbəri Mövlud Çavuşoğlu Azərbaycanda idi. Eyni zamanda bütün müdafiə sənayesi şirkətlərimizin rəhbərləri də həmin gün Azərbaycanda idi. Yəni Türkiyə dövləti cənab Çavuşoğlunun Azərbaycana səfəri ilə bütün dünyaya qəti şəkildə öz mesajını verdi. Yəni bütün şərait və hallarda Türkiyə Azərbaycanın yanında olacaq. Paşinyanın arxasında dayanıb “qorxma-qorxma” deyənlər Ermənistanı fəlakətə sürükləyir. Cənab İlham Əliyevin də vurğuladığı kimi, əgər ehtiyac yaransa, Türkiyə və Azərbaycan tək yumruq olacaq. Heç kim qardaşlığımıza zərbə vura bilməz. Bir də vurğulamaq istəyirəm ki, bizim səbrimizi sınamaq heç kimə fayda gətirməyəcək. Azərbaycanın ayağına dəyən daşı biz ürəyimizə dəymiş kimi qəbul edərik. Hər kəs bunu belə bilməli və anlamalıdır”.

“Əgər eskalasiya təhlükəsi yoxdursa, o zaman Paşinyan hakimiyyəti niyə xalqı müharibə ilə qorxudur?”.

Bizim.Media erməni mediasına istinadən xəbər verir ki, bunu jurnalistlərlə söhbətində “Ermənistan” blokundan olan deputat Armen Rüstəmyan deyib.

Onun sözlərinə görə, Paşinyanın dedikləri proqramlaşdırılmış bir prosesdir:

"Görünür, erməni tərəfinin başqa yolu yoxdur, təslim olmalıdır".

Xatırladaq ki, Nikol Paşinyan "eskalasiya təhlükəsi" ilə bağlı fikrini Qazaxla sərhəddə yerləşən Voskepar (Əskipara) kəndinin sakinləri ilə görüşündə səsləndirmişdi. O, həmin vaxt işğalda olan 4 kəndin Ermənistana məxsus olmadığını, Azərbaycana qaytarmağın zəruriliyini, əks halda müharibə olacağını bildirmişdi.

“Gürcüstan Prezidenti Salome Zurabişvili “xarici agentlər” haqqında qanun qəbul olunarsa, sənədə veto qoyacaq”.

Gununsesi.info xəbər verir ki, bu barədə onun parlament katibi Georgi Msxiladze məlumat verib.

Bu gün o, qanun layihəsinə baxılan Büro iclasında iştirak edib. Gürcüstan parlamentinin Bürosu “Xarici təsirin şəffaflığı haqqında” qanun layihəsini təsdiqləyib. İndi sənədə Məhkəmə-Hüquq Komitəsinin 12 aprel iclasında baxılacaq.

Qeyd edək ki, Gürcüstandakı xarici diplomatik korpusun nümayəndələri qanun layihəsi ilə bağlı narahatlıqlarını ifadə ediblər və bunun Gürcüstanın Avropaya inteqrasiyasını təhlükə altına qoyduğunu bildiriblər.

Belarus İnformasiya Nazirliyi Latviya, Litva və Estoniyada ölkənin bəzi KİV-lərinin fəaliyyətinə qadağa qoyulmasına cavab olaraq müvafiq addım atıb, sözügedən dövlətlərin KİV-lərinə çıxışı məhdudlaşdırılıb.

Xəbər verilir ki, qərar bu gün qəbul edilib.

Bundan əvvəl Baltikyanı üç ölkə Belarus və Rusiyanın radio və televiziya proqramlarının yayımına, həmçinin internetdə yayıma qadağalar tətbiq edib. Martın ortalarında Latviyada Belarusun ONT telekanalının yayımı qadağan edilib və “SB.Belarus Today” nəşrinin resurslarına giriş bağlanıb.

“Rusiya ilə iki ildən artıq davam edən amansız müharibədən sonra Ukrayna hələ də öz demokratiyasını və ərazisini müdafiə etməyə hazır və qadirdir, lakin Amerikanın hərbi yardımı olmadan bunu edə bilməz”.

Bu barədə “The New York Times”da dərc olunan məqalədə bildirilir.
Qeyd olunur ki, əksər amerikalılar bunu başa düşür və hesab edirlər ki, Putinin revanşist arzularını cilovlamaq Amerikanın Ukrayna və Amerika təhlükəsizliyi qarşısında borcudur.

Nəşrin yazdığına görə, Qlobal Məsələlər üzrə Çikaqo Şurası və “İpsos” tərəfindən keçirilən sorğu nəticəsində məlum olub ki, amerikalıların 58%-i Ukraynaya iqtisadi yardım göstərilməsinin və Ukrayna hökumətinə daha çox silah və hərbi texnikanın göndərilməsinin tərəfdarıdır. Respondentlərin 60%-i isə bildirib ki, Ukrayna ilə münasibətlər Amerikanın milli təhlükəsizliyini zəiflətməkdən daha çox gücləndirir. Bundan əlavə, Konqresin bir çox Respublikaçı üzvlərinin də davamlı hərbi yardımı dəstəklədiyi göstərilir.

Qeyd olunur ki, ABŞ silahları və artilleriyası Ukraynanın Rusiya ordusunu saxlaması, həmçinin hərbi əməliyyatlara son qoymaq üçün danışıqlar aparmaq bacarığı üçün vacibdir.

Fransanın paytaxtı Parisin şərqində səkkizmərtəbəli binanın yeddinci mərtəbəsində baş verən partlayış və ardınca başlayan yanğın zamanı azı üç nəfər həlak olub.

Hadisə axşam saatlarında şəhərin XI dairəsində Şaron küçəsində baş verib.

Ərazi administrasiyası rəhbərinin müavini Luk Lebonun verdiyi məlumata görə, binada qaz avadanlığı yoxdur, buna görə də partlayışın səbəbi hələ müəyyən edilməyib.

Yanğın baş verən mənzildə xilasedicilər iki nəfərin meyitini aşkar ediblər. Daha bir nəfər təşvişə düşüb və mənzilinin pəncərəsindən özünü yerə atıb. Həkimlər ona tibbi yardım göstərsələr də, o, aldığı xəsarətlərdən hadisə yerində vəfat edib.

Sakinlər binadan təxliyə ediliblər.


Mənbə: Le Parisien

Əgər Qərb liderləri öz illüziyalarında israr etməkdə davam edərlərsə, NATO çox güman ki, növbəti əlamətdar ildönümünü görə bilməyəcək

NATO bloku özünün yubileyinə çox gərgin və demək olar ki, mövcudluğunun həlledici məqamında yaxınlaşır. 75 illik tarixi olan NATO indi Vladimir Putinin Ukraynaya qarşı təcavüzü fonunda xarici deyil, daxili təzyiqə məruz qalmaqdadır.

1949-cu ildə ABŞ və Qərbi Avropa ölkələri tərəfindən yaradılmış NATO blokunun məqsədi SSRİ-nin mümkün təcavüzü qarşısında bu ölkələri birləşdirmək idi. NATO effektivliyinə görə unikal ittifaq oldu ki, bu, təkcə hərbi əməkdaşlıq və kollektiv müdafiə üçün deyil, həm də Avropa və Amerikanı siyasi və hətta mədəni əlaqələrlə möhkəm birləşdirdi.

NATO bir çox çağırışlara tab gətirdi, lakin Sovet İttifaqının dağılmasından və Varşava Müqaviləsi tarix olandan sonra Alyans, bildiyimiz kimi, birbaşa düşmənsiz qaldı və bir çoxlarının fikrincə, öz mənşəyini itirdi.

1990-cı illərdə NATO-nun ləğvi məsələsi ortaya çıxdı, o zaman Rusiya rəhbərliyi bu ideyanı böyük həvəslə irəli sürməyə çalışdı. Və bəyan etdi ki, Avropanın özünün təhlükəsizlik təşkilatı - bütün Avropa dövlətləri və ABŞ-ın daxil olduğu ATƏT var. Rusiya da daxil olmaqla, ümumi, kollektiv və bölünməz təhlükəsizlik sisteminin əsasına bu təşkilat çevrilə bilər. Ancaq siyasi deyil, bürokratik ətalət sayəsində NATO sağ qaldı. Blok daha geniş təhlükəsizlik sahəsində problemlərin həllində, xüsusən kibercinayətlərlə, yeni çağırışlar və təhdidlərlə və s. mübarizədə “özünü saxladı”. Sonra NATO ölkələrinin iştirak etdiyi Yuqoslaviya müharibəsi baş verdi və iki dəfə Slobodan Miloşeviçin simasında Serbiya qüvvələri sülhə məcbur edildi.

Vladimir Putin Rusiyada hakimiyyətə gəldikdən və 2000-ci illərin ikinci yarısında Qərblə əvvəlki sovet qarşıdurmasının bərpasına doğru kifayət qədər açıq-aşkar dəyişiklik olduqdan sonra NATO ürəkləndi və onların mövcudluğunun mənasının qaldığını anladı. Bundan əlavə, Şərqi Avropa ölkələri də Alyansa üzv olmağa can atırdılar, bunu öz təhlükəsizliyinin və müstəqilliyinin qorunub saxlanmasının əsas bazası hesab edirdilər. Ukrayna indi də eyni mövqedən çıxış edir, Alyansa bir növ universal qoruyucu mexanizm kimi baxır.

Bununla belə, NATO-nun belə etibarlı təhlükəsizliyin təminatçısı olduğuna dair bütün ümidlər əslində yalnız bir mülahizəyə əsaslanır, yəni Birləşmiş Ştatlar blokun əsas hərbi qüvvəsi kimi müttəfiqlik öhdəliyinə sadiq qalaraq hər an hazır olacaq, Avropa ölkələrinin köməyinə gələcək.

Bu üstüörtülü anlaşma 2022-ci ilə qədər davam etdi. O zaman birdən məlum oldu ki, təcavüzkarda müəyyən həyasızlıq və cəsarət varsa, hətta ilk hərbi güc belə, əslində başqa bir nüvə dövləti ilə mümkün qarşıdurma qorxusu ilə iflic vəziyyətinə düşür.

Bəlli oldu ki, Vaşinqton təcavüzə məruz qalmış və ABŞ-ın özünün müəyyən təhlükəsizlik təminatları verdiyi ölkəyə yardım naminə nəinki əsgərlərini, hətta anbarlarındakı sahibsiz silahları belə qurban verməyə tam hazır deyil. Məlumdur ki, 2022-ci ilin yazında Ukraynanın məğlubiyyəti qaçılmaz görünəndə məhz ABŞ Şərqi Avropa ölkələrinə təzyiq göstərərək onlardan Ukraynaya heç bir silah, ilk növbədə onların MiQ-29 qırıcılarını ötürməmələrini tələb edib. Hansı ki, Kiyevin buna çox ehtiyacı vardı. Ardıcıl üçüncü ildir ki, Birləşmiş Ştatlar həddindən artıq qərarsızlıq və sadə dillə desək, Rusiyadan qorxu nümayiş etdirir - bu qorxu Vaşinqtonun “dünya liderliyi” iddialarına uyğun gəlmir.

Eyni zamanda, hazırda Bayden administrasiyası özünü axmaq vəziyyətə salıb, ləngliyi və qorxusu ucbatından Ukraynanı 2022-ci ildə və ya ən azı 2023-cü ildə işğalçıya qəti məğlubiyyət yaşatmaq üçün kifayət qədər vəsait vermədi, administrasiya özünü Donald Trampın eqoist kursunun girovuna çevirdi. Bu, öz maraqlarına uyğun olaraq, Baydenin Ukraynaya yeni silahlar verməsinin qarşısını alır və bununla da, əslində Ukraynanı açıq-aşkar məğlubiyyət perspektivinə məhkum edir. NATO-nun əsas üzvü və onun müdafiə qabiliyyətinin təminatçısı olan dövlətin tərəfdaşlarına münasibəti göz qabağındadır.

Həm ABŞ-ın, həm də Almaniya kimi digər NATO ölkələrinin NATO-nun heç bir halda Rusiya ilə müharibəyə cəlb edilməməsi ilə bağlı ritorikası NATO liderlərinin adi rahatlıqlarını itirmək ehtimalı qarşısında hiss etdikləri panikadan xəbər verir. Və burada sual yaranır - əslində təcavüzə qarşı kollektiv müdafiəni təmin edə bilməyən müdafiə bloku nəyə lazımdır? Əgər hər hansı bir müharibədən bu qədər qorxursunuzsa, o zaman müdafiə bloku əvəzinə kollektiv təslim bloku yaratmalı və bunu açıq elan etməlisiniz. O zaman müharibə təhlükəsi aradan qalxacaq! İstənilən potensial təcavüzkar, istər Putin, istər Si Cinpin, istər Taliban, istərsə də İŞİD sizi öz qaydalarına uyğun dinc yaşamağa məcbur edəcək.

NATO-da eşidilən Fransa Prezidenti Emmanuel Makronun mövcud reallığı qəbul edib qəti addımlara başlamağın, ona qarşı istənilən təcavüzü boğmağa hazır olmağın vaxtı gəldiyi barədə səsi okeanın hər iki tərəfində qəzəbli səslərin uğultusu ilə qarşılaşdı.

Həm Şərqi Avropada, həm də “Qlobal Cənub” ölkələrində ciddi sual verirlər - Rusiya diktatoru NATO ölkəsinə hücum etsə, nə baş verəcək? Alyansın digər üzvləri təcavüz qurbanına kömək edəcəkmi? Vaşinqton müqaviləsinin 5-ci maddəsi işə salınacaqmı? Bu gün bu məğlubiyyət ritorikasının işığında yüksək dərəcədə əminliklə deyə bilərik ki, belə bir şey olmayacaq. NATO ölkələrindən heç biri əsl müharibənin qorxusundan təcavüz qurbanına kömək etməyəcək.

NATO-da düşüncə ətaləti, rahatlıq vərdişi və dəyişmiş reallıqları qəbullanmaq istəməməsi qaçılmaz siyasi, bəlkə də, hətta tarixi məğlubiyyətə gətirib çıxaracaq. Təəssüf ki, biz hələ Avropanın siyasi üfüqündə reallığı aydın dərk edəcək və yeni çağırışlara cavab vermək üçün fəal addımlar atacaq qüvvələr və siyasətçilər görmürük.

Hələlik biz ancaq özbaşınalıq və NATO rəsmilərinin səriştəsizliyini nümayiş etdirən bəyanatlar eşidirik. Xüsusilə, NATO-nun Ukraynanı məhz Rusiya ilə müharibə qorxusuna görə öz sıralarına dəvət etməyəcəyi ilə bağlı son xəbərlər bunu açıq şəkildə təsdiqləyir.

Uinston Çörçilldən sonra təkrar-təkrar söyləmək olar: “Müharibə və utanc arasında seçim etməli olacağıq və qərarın nə olacağına şübhəm yoxdur".

Əgər Qərb liderləri öz illüziyalarında israr etməkdə davam edərlərsə, NATO çox güman ki, növbəti əlamətdar ildönümünü görə bilməyəcək.

Müəllif: Boris Bondarev - İstefada olan diplomat, silahların yayılmaması, tərksilah və silahlara nəzarət üzrə ekspert.

Mənbə: Moscowtimes.ru

Tərcümə AYNA-ya məxsusdur.

Qərb bu hərəkəti ilə Ermənistan-Azərbaycan normallaşmasının fundamental əsasını təşkil edən nəqliyyat və iqtisadi əlaqələrin qurulması, sərhədlərin delimitasiyası, sülh müqaviləsinin hazırlanmasının qarşısını almağa cəhd edir.

TEREF xəbər verir ki, bu barədə Rusiya Xarici İşlər Nazirliyinin Ermənistan-ABŞ-Aİ formatında yüksək səviyyəli görüşü ilə bağlı bəyanatında deyilir.

Bəyanatda qeyd olunub ki, Qərb Ermənistanı Cənubi Qafqazda son dərəcə təhlükəli planlarının həyata keçirilməsi üçün alətə çevirmək istəyir. "Biz bilirik ki, Vaşinqton və Brüssel müvəqqəti vədlər altında Ermənistanın KTMT və Aİİ-dən çıxmasına, Rusiya hərbi bazası və sərhədçilərinin çıxarılmasına can atırlar.

Biz İrəvan rəhbərliyini Qərbin özünü aldatmasına və ölkəni təhlükəsizlik boşluğunun yaranması, iqtisadiyyatda ciddi problemlər və əhalinin xaricə axını ilə dolu olan yanlış yola yönəltməsinə imkan verməməyə çağırırıq", - RF XİN-in bəyanatında deyilir.

O da bildirilir ki, məhz Vaşinqton və Brüsselin təzyiqi ilə rəsmi İrəvan Bakı ilə əldə olunan razılaşmaların icrasını dayandırdı: "Tərəflər xüsusən də qarşılıqlı nəqliyyat blokadasının aradan qaldırılması məsələsində tərəflər qarşılıqlı məqbul həll yollarına yaxın idi.

Biz kənar oyunçuları bu razılaşmalara hörmətlə yanaşmağa, rəsmi İrəvanı isə öz xarici siyasət xəttini qurarkən qonşu dövlətlərin narahatlığını nəzərə almağa çağırırıq”. \\Ölkə.Az

BMT Təhlükəsizlik Şurası (TŞ) aprelin 8-də qapalı iclas keçirəcək, iclasın mövzusu Fələstinin təşkilata daimi üzv qəbul edilməsi ilə bağlı müraciətinə yenidən baxılması tələbi olacaq.

TASS xəbər verir ki, bu barədə aprel ayında TŞ-yə sədrlik funksiyalarını yerinə yetirən Maltanın BMT-dəki daimi nümayəndəliyindən məlumat verilib.

Fələstin BMT-də daimi müşahidəçi statusuna malikdir. 2011-ci ildə Fələstin hökuməti təşkilata daimi üzv olmaq üçün müraciət etmişdi, lakin sonradan ölkə bir müddət daimi müşahidəçi kimi qalmağa qərar verib. “Saat 10:00-da Fələstinin BMT-yə üzvlük müraciətinə yenidən baxılması tələbini müzakirə etmək üçün məsləhətləşmələr keçiriləcək”, - məlumatda deyilir.

Malta daimi nümayəndəliyinin bildirdiyinə görə, qapalı iclasda Fələstinin yeni üzvlərin qəbulu ilə bağlı müraciətinin Təhlükəsizlik Şurası Komitəsinə ötürülməsi istiqamətində addımların müzakirə ediləcəyi gözlənilir.

Daimi müşahidəçi statusu olan ölkələr əksər iclaslarda iştirak edə və demək olar bütün müvafiq sənədlərə çıxış əldə edə bilər, lakin səsvermə hüququna malik deyillər. Fələstindən başqa, yalnız Vatikan BMT-də daimi müşahidəçi statusuna malikdir.

BMT-nin saytında yazıdığı kimi, ölkənin təşkilata üzvlüyə qəbulu prosesi TŞ tövsiyəsi əsasında Baş Assambleyanın qərarı ilə həyata keçirilir. TŞ tövsiyəsini almaq üçün qurumun daimi üzvlərindən (Böyük Britaniya, Çin, Rusiya, ABŞ və Fransa) heç birinin əleyhinə səs verməməsi şərti ilə, ölkənin müraciətinə TŞ-nin 15 üzvündən 9-u səs verməlidir. Bundan sonra məsələ BMT Baş Assambleyasına təqdim edilir və burada ölkənin üzvlük üçün müraciəti səslərin üçdə ikisini almalıdır.